Back Togeter

--------------------------------------------------------

เข้ามาในฮอลล์ก็เจอพวกตัวแสบที่รออยู่แล้วพร้อมกับแฟนคลับที่มากกว่าเมื่อวาน เหมือนมินิคอนเสริต์อะไรอย่างนั้น พอเห็นหน้าศิลปินคนพิเศษก็กรี๊ดกันสนั่นลั่นฮอลล์ โปกมือให้แฟนคลับเล็กน้อยก็จะกระโดดขึ้นเวทีไปรวมอยู่กับเพื่อนๆ

“นึกว่าจะมาสาย” เสียงเขื่อนน้อยตัวแสบ

“ก็มาแล้วไง” ตอบยียวนกวนประสาทตามเคย

“โทโมะ กะ เอ่อ ตัวเล็กมาไหม” เสียงสาวตัวเล็กหน้าหวานถาม คงอยากเจอเพื่อนหล่ะสิ

“มาฟาง แต่ตัวเล็กบอกว่าคงมาเจอไม่ได้”

“ทำไมหล่ะ” สาวแก้วปุ๋มสงสัยบ้าง

“จำไม่ได้เหรอ ว่าเราต้องทำเป็นจำไม่ได้น่ะ” ไม่ต้องรอให้ไอ้ผีดิบตอบ บอสแห่งเคโอเป็นผู้เฉลยในสิ่งที่น้องสาวแฟนสงสัย

“เออขอโทษ ฟางลืมอ่ะ มาเตรียมตัวซ้อมกันเถอะ”

---------------------------------------

ทุกอย่างบนเวที แสง สี เสียง ถูกจัดเหมือนวันคอนเสริต์จริง ต่างกันแค่เสื้อผ้า องค์ประกอบเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นและจำนวนคนดู ถึงจะเป็นแค่วันซ้อม แต่แฟนคลับมากันเกือบเต็ม เสียงกรี๊ดดังสนั่น ทุกเพลงทุกสคลิปไม่แปลกที่แฟนคลับเลือกที่จะมาดูเพราะวันซ้อมกับวันแสดงจริง ศิลปินที่รักต้องมีเรื่องให้ประหลาดใจเสมอ รวมทั้งศิลปินรับเชิญ เพราะฉะนั้นดูวันนี้ กับวันคอนเสริต์จริง ไม่มีทางเหมือนกัน คุ้มซะอีกได้ดูคอนเสริต์สองรอบกับบัตรใบเดียว

--------------------------------------

พอซ้อมเสร็จทีมสต๊าฟก็ต้องกันแฟนคลับออกไปรอด้านนอกเพราะต้องสรุป กว่าจะกันออกหมดก็ใช้เวลาพอสมควร ปิดประตูเพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอด แฟนคลับก็จับจองที่นั่งหน้าฮอล์ลกันตามระเบียบ รอเวลาประตูเปิดอีกครั้ง

------------------------------------------

“วันนี้ทุกคนทำได้ดีมาก เฮียคิดว่าเราพร้อมแล้วสำหรับคอนเสริต์ที่กำลังจะเกิดขึ้น” กล่าวขอบคุณ 5 หนุ่ม 2 สาวและทีมแดนเซอร์ที่นั้งพักอยู่บนเวที กับผลงานแสนภาคภูมิใจ

“ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงก็เอาตามนี้ แต่เฮียจะเพิ่มแขกรับเชิญให้ระหว่างแสดง เคโอติกกับเฟย์ฟางจะได้พัก” บอกถึงแผนที่วางไว้

“ใครครับ” ป๊อปปี้ถาม อยากรู้เหมือนกันใครจะมาเป็นเกสต์

“ธามไทยครับ เฮียอยากให้น้องเค้าลองเวทีด้วย”

“น้องเขื่อนรับน้องได้ไหมครับ” เจ้ากบตัวแสบเสนออยากแกล้งด็กใหม่แห่งกามิ

“ห้ามครับ ไปแกล้งน้องเค้าไม่ได้เราต้องช่วยกันฝึกน้องนะไม่ใช่แกล้ง” ปรามเจ้าตัวแสบไว้ล่วงหน้าเพราะถ้าไม่ปรามมีหวัง ธามไทยโดนแกล้งกลางเวทีแน่

“แล้วเฟย์ ฟางก็ออกมาโชว์ ตามด้วยเคโอติคอีกครั้ง ปิดท้ายด้วยรวมครับ ประมาณ 3 – 4 ชั่วโมง ถ้าไม่มีใครนอกสคลิป เพราะฉะนั้นน้องเขื่อนห้ามนอกสคลิปนะครับ เดี๋ยวจะดึกรู้ไหม”

“ครับผม” รับเสียงดัง ทำให้สมาชิกบนเวทีหัวเราะลั่น

“ใครมีอะไรสงสัยรึป่าวครับ ถ้าไม่มีเราจะได้ไปพัก ส่วนอีกหนึ่งอาทิตย์ที่เหลือก็คงเป็นเรื่องคอสตูมครับ เคโอติค เฟย์ฟางคงต้องเปลี่ยนลุคหน่อยนะ 5 วันคงพอ เพราะอีกสองวันเฮียจะให้พักเจอกันอีกทีวันคอนเสริต์เลยครับ”

“คนที่เต้นตรงกลางไปไหนครับ” ถามเจ้านายเสียงเข้ม ก็ผมรู้ว่าตัวเล็กเต้นตรงไหน แล้ววันนี้ตั้งแต่ซ้อมมาที่ตรงนี้ไม่มีแม้เงา เฮียต้องตอบคำถามว่าเมียผมอยู่ไหน

“อ้อ ตรงนั้นเหรอครับ พอดีซ้อเค้าเรียกให้ไปช่วยเรื่องคอสตูมหน่อยอีกเดี๋ยวคงเสร็จครับ” ถึงว่าวันนี้เจ้าผีดิบไม่ค่อยยิ้มให้แฟนคลับ จำได้แม้กระทั่งตำแหน่งของแก้วเลยเหรอ ร้ายไม่เบานะผีดิบ

“คุยกับซ้อที่ไหนครับ”

“ที่บริษัทครับ เอาแหละถ้าไม่มีอะไรก็แยกย้ายครับ พรุ่งนี้เจอกันที่บริษัทเวลาเดินนะ จะพาไปลองเสื้อผ้าครับ” ชิงตัดบท ไม่งั้นโดนซักยาวแน่

-----------------------------------------------

“เฮ้ยโทโมะ ไปกินอาหารเกาหลีกัน” หนุ่มญี่ปุ่นร้องชวนเพื่อนร่วมชาติ

“ขอบคุณ เดี๋ยวตามไป” บอกแค่นั้นก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถของตน

“เห้ย ไอ้บ้าเป็นอะไรอีกวะ” บอสใหญ่ตะโกนไล่หลัง เห็นอาการหงุดหงิดตั้งแต่อยู่บนเวที ที่พักนี้ชักเป็นบ่อยของเพื่อนร่วมวง

“แฟนมันหายอ่ะบอส ไปเถอะหิวแล้ว เฟย์ฟางรออยู่” จงเบหนุ่มพูดน้อยบอกก่อนจะกอดคอลากบอสใหญ่ออกไป ยังก็เผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น

“ไอ้ผีดิบเวร ...........อย่าโทรมาถามนะว่าที่ไหน ใจร้อนเหลือเกิน” ตะโกนลั่น เรียกความสนใจจากคนรอบข้างได้ไม่น้อย แน่แหละชักหมั่นไส้ไอ้อาการเพื่อนตัวแสบ

---------------------------------------------------

ขึ้นรถคู่ใจได้ ก็เหยียบคันเร่งมิด ใช้เวลาไม่นานก็ถึงจุดหมายปลายทางคือบริษัทต้นสังกัด กดโทรศัพท์หาแฟนสาวก่อนจะลงจากรถ

“ตัวเล็กอยู่ไหนครับ” ผมรู้ว่าตัวเล็กอยู่ชั้น 3 แน่ ๆ เสียงเพลงกระหึ่งขนาดนั้น แต่ได้ยินไม่ถนัดว่าเพลงของใคร

“แก้วอยู่บริษัทคะพอดีซ้อให้ช่วยอะไรนิดหน่อย”

“ทำไมไม่โทรบอกพี่ครับ”

“แก้วเห็นพี่ซ้อมอยู่เลยไม่อยากกวน อีกอย่างแก้วนึกว่าจะไม่นาน แต่ที่ไหนได้ตอนนี้ยังไม่เสร็จเลย”

“ซ้อให้ทำอะไรครับ”

“ให้ฝึกแดนเซอร์นิดหน่อยคะ” ขอโทษที่แก้วโกหกคะ เพราะถ้าพี่รู้ว่าแก้วต้องเต้นให้ธามไทยมีหวังงานแตกแน่ๆ

“งั้นพี่ขึ้นไปหานะ”

“เลิกซ้อมแล้วเหรอ อย่าบอกนะว่าพี่อยู่ที่บริษัทแล้วอ่ะ”

“ครับถึงแล้ว กำลังจะขึ้นไปหาได้รึป่าว”

“แล้วแต่พี่เถอะ”

“มาแปลกนะที่รัก ทำไมไม่ห้ามหล่ะครับ

“เฮียกับซ้อรู้แล้ว แก้วก็ไม่มีอะไรต้องปิดคะ อีกอย่างทีมสตาฟอยู่ที่ฮอลล์หมด ซ้อไม่กลัวความลับแตกหรอก ทั้งๆที่พี่ทำมันแตกไปแล้ว”

“ว่าพี่เหรอตัวเล็ก เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหานะ” กดวางสายยิ้มกับโทรศัพท์ในมือ ก่อนจะลงจากรถก้าวยาวๆ เดินหายเข้าไปในตึก ใช้เวลาไม่นานก็ถึงจุดหมาย มองเข้าไปเห็นแฟนสาวกำลังนั่งบีบข้อเท้า ก็รีบเปิดประตูเข้าไปหา ลืมเรื่องมารยาทจนหมดสิ้น พลีพลามเดินเข้าไป ไม่สนบุคคลใดที่นั่งอยู่ เดินปรี่เข้าหาแฟนสาว

“ตัวเล็กเป็นอะไรครับ” จับที่ข้อเท้าสาวตรงหน้า น้ำเสียงทั้งห่วงทั้งกังวลกลัวคนสวยจะได้รับปาดเจ็บ

“มาไวจัง แก้วไม่ได้เป็นอะไรคะ แก้วนวดเล่น”

“พี่ก็นึกว่าแก้วเจ็บ ซะอีก” ส่งยิ้มหวาน ก่อนจะยีผมคนสวยตรงหน้า

“ฮะแฮ่ม! ไม่คิดจะทักคนอื่นเลยนะโทโมะ” เสียงหวานของซ้อเอ่ยแซวลูกรัก นานๆจะเห็นผีดิบหลุด ลืมเก็บอาการสักครั้ง

“สวัสดีครับซ้อ ผมต้องขอโทษพอดีผมตกใจครับ กลัวว่าตัวเล็กจะเจ็บ” กล่าวบอกยิ้มๆ เก็บอาการเขินอายไม่ให้แสดงออก แต่อาการเขินนี่มันทรมานชะมัด

“ตัวเล็ก แก้วเปลี่ยนชื่อเหรอลูก” แซวลูกรักทั้งคู่อีกครั้ง อยากรู้นักว่าผีดิบจะตอบซ้อว่าไง

“พี่เค้าเปลี่ยนให้คะ” คนสวยตอบกลับซ้อเสียงหวาน เมื่อก่อนอาจจะอายแต่ตอนนี้เริ่มชินกับชื่อนี้แล้วเลยไม่รู้สึกเคอะเขิน เท่าแฟนหนุ่ม

“เรียกผีดิบว่า พี่เลยเหรอลูก”

“คะ” ตอบคำเดียวแต่ไม่กล้าแม้จะเงยหน้าสู้คนเป็นเจ้านายก้มหน้ามองข้อเท้านิ่ง ตอนนี้ทั้งเขิน ทั้งอาย ส่วนแฟนหนุ่มก็คงเหมือนกัน ก้มหน้ามองข้อเท้าจนหัวจะโขกกันอยู่แล้ว

“ซ้อไม่แซวแล้ว ที่ฮอลล์เสร็จแล้วเหรอแล้วนี่มารับตัวเล็กหล่ะสิ ไปเถอะที่นี่ก็เสร็จพอดี” ก็ว่าจะไม่แซวแต่เอาสักหน่อยแล้วกัน

“ครับซ้อ ขอบคุณครับ” หันไปกล่าวขอบคุณ ก่อนจะหันมาเก็บสัมภาระของแฟนสาว

“พี่วันนี้ไปตัดผมเถอะ ดูสิผมยาวแล้ว” มือเรียวค่อยๆเสยผม ที่หลุดจากการมัดเมื่อเช้า

---------------------------