sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

 “หวาย เธอ” แก้วแทบช็อคเมื่อเห็นหญิงสาวเพื่อนสนิทกับเธอเมื่อตอนอยู่ที่อิตาลี่ตอนเด็กๆ “ทำไมเธอถึงได้” แก้วพูดไม่ออกแต่หันไปทางโทโมะที่กำลังอึ้งอยู่ “เสร็จธุรของพี่เมื่อไหร่ก็ตามใจนะคะขอโทษที่รบกวน” น้ำไสๆก็ไหลออกจากตาทันทีที่เดินออกไป ชายหนุ่มรีบใส่กางเกงแล้ววิ่งตามลงมาขวางหน้ารถแก้วเอาไว้ “แก้ว ฟังพี่ก่อน” ชายหนุ่มขวางหน้ารถเอาไว้แต่หญงสาวกลับเหยีบคันเร่งเพื่อขู่นิดๆแต่เมื่อเห็นชายหน่มตกใจหลบออกไปนอกเส้นทางเธอก็รีบกลับทันที

“โทโมะคะ เราไปต่อกันดีกว่านะ” หวายสาวร่างอวบนิดๆเดินลงมาเพื่อที่จะดึงโทโมะตามไป “ไม่หวายกลับไปซะ พี่จะไปหาแก้ว” “โถ่พี่คะหวายก็อยู่นี่ทั้งคน ไปหามันพี่ก็ไม่มีทางที่จะ...”หรอกค่ะ” หวายลูบไหล่กว้างแล้วเดินขึ้นไป โทโมะล้วงมือหยิบกุญแจรถแล้วออกไปทันที

ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ร่างบางขับรถมาถึงที่นี่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงขับมาไกลเหลือเกินเธออยากจะลืมภาพนั้นไปซะ แต่พอหลับตาทีไรภาพนั้นมันก็ผุดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ภาพของเพื่อนเก่า กับคนที่รัก เธอค่อยๆเดินลงแม่น้ำไปช้าๆ..

คอนโด

ชายหนุ่มวิ่งไปที่ห้องของตัวเองเผื่อว่าแก้วจะมาที่นี่ แต่ปล่าวเลย ทุกห้องในคอนโดไม่มีหญิงสาวอยู่เลย เขารีบวิ่งออกไปข้างนอกทันทีเพื่อจะไปบ้านของเธอ ขอให้แก้วอยู่ที่นั่นทีเถอะ

“แก้ว” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งหนัแน่นเมื่อเห็นชัดว่าหญิงสาวในน้ำเป็นใครเขารีบวิ่งไปกระชากเธอขึ้นมา “คยองเท ฮือออ” แก้วโผเข้ากอดคนตัวสูงนั่นเหมือนหาที่พึ่งโดยชายหนุ่มเองก็กอดตอบเพื่อปลอบโยน เขากำลังขับรถไปที่ผับที่นัดกับหญิงสาวไว้เมื่อเย็นแต่ต้องกลับบ้านเลยขับรถผ่านมาทางนี้ก็เจอกับออดี้สีแดงคุ้นตาจึงหยุดรถดูว่าเป็นแก้ว เลยรีบวิ่งออกไปหา “มีอะไรครับ แก้วร้องไห้ทำไมบอกผมสิ” คยองเทดึงหญิงสาวออกแล้วเช็ดน้ำตาให้ ทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่บนรถบีเอ็มซีโฟร์ของคยองเท “ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เจออะไรมานิดหน่อย แต่แก้วก็ชินแล้วแหละ” คยองเทชวนแก้วคุยไปสักพักพอให้หญิงสาวยิ้มออกเลยอาสาไปส่งหญิงสาว

ย้อนมาที่คอนโด

“แก้ว โถ่เว้ยทำไมโทรไม่ติดวะ” โทโมะแทบจะขว้างไอโฟนในมือทิ้งเมื่อกดโทรหาหญิงสาวเป็นร้อยๆสาย คอนโดก็ไม่กลับบ้านก็ไม่อยู่ ไปอยู่ที่ไหนกันนะ  

ก็อกๆๆ

ชายหนุ่มเดินไปเปิดประตูเห็นแก้วในสภาพเปียกชุ่มกับคยองเทที่ไม่ค่อยแตกต่างกันเท่าไหร่ยืนอยู่ คยองเทยิ้มให้โทโมะส่วนแก้วเดินเข้าไปข้างในแล้ว ชายหนุ่มทำท่าจะปิดประตูแต่... “พี่โทโมะครับ คุยกับแก้วดีๆนะอย่าให้เธอเสียใจจนเดินลงแม่น้ำอีกล่ะ” “แกว่าอะไรนะ” โทโมะหันกลับมาหา “ก็สักพักนี้ผมเห็นแก้วเดินลงไปในเจ้าพระยา ก็เลยพอเดาออกว่าทะเลาะกันมา คุยกันดีๆนะครับ ผมขอตัว”คยองเทเดินออกไป โทโมะรีบเดินไปที่ห้องก่อนจะไม่ลืมหยิบกระปุกยาติดมือมาด้วย

“กินยาก่อนนะแก้ว เดี๋ยวจะไม่สบาย”  “คุณไม่ไปอยู่กับหวายหรอ” แก้วพูดกับโทโมะ “แก้ว ไม่เอาน่ามันก็แค่เรื่อองสนุกๆของผู้ชาย” “หึ มักง่าย” แก้วพูดใส่หน้าโทโมะแล้วเดินขึ้นเตียงห่มผ้านอนไป “แก้วลุกมาก่อน” ไม่มีทีท่าของหญิงสาวจึงล้มตัวลงนอนตามไป

“เรื่องสนุกของผู้ชาย หึ” แก้วมองคนข้างๆแล้วเดินไปเก็บเสื้อผ้าเบาๆช้าๆทั้งของตัวเองและของชายหนุ่มก่อนจะเดินออกจากห้องไป

___________________________________________

ถึงบ้านแล้วค่าาาาาา ได้มาอัพแล้ว :D แก้วจะเก็บของโทโมะไปทำไมอ่ะ --??? อยากรู้กันไหม ? ฮี่ๆๆ เดี๋ยวมีเฉลยนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ

#วันนี้อีกตอนอาจจะอัพดึกนิดนึงนะคะ อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจกันนะคะ :)