sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

“พี่โทโมะ” แก้วพูดเบาๆเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินขึ้นมากับคนคุ้นเคย ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่เบลล์นั่นเอง วันนี้เบลล์ในชุดแสคน่ารักๆบางเบาด้วยเกาะอกกางเกงกระโปรงสั้นสีพาสเทลกำลังโยกสะโพกตัวเองยั่วโทโมะ แก้วเลยเอามือของคนที่กำลังเต้นอยู่ด้วยเลื่อนจากระดับเอวสูงขึ้นมาอีก โทโมะเองก็เลื่อนมือมาจับตรงสะโพกกลมกลึงของเบลล์เช่นกันก่อนจะก้มหน้าไปชิดซอกคอของหญิงสาวทำให้ดูเหมือนว่าทั้งสองกำลังไซ้ซอกคอกันอยู่แก้วเลยลูบไล้แผงอกกว้างไปมาก่อนที่โทโมะจะก้มลงกัดใบหูของเบลล์เบาๆ

“เอ่อคุณชื่ออะไรครับ” “แก้วค่ะแล้วคุณ” “คยองเทครับ” ทั้งคู่ยิ้มหวานให้กันก่อนจะค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าหาจนจมูกสัมผัสกันแต่...

“เฮ้ยนี่แฟนกู” โทโมะเดินตรงมากระชากตัวคยองเทออกจากแก้วทันที “อ๊ายโทโมะ นี่มันอะไรกันอ่ะ” เบลล์ถามอย่างหัวเสีย “กลับไปก่อน” “ห๊ะ”  “บอกให้กลับไปก่อนไงเล่า” โทโมะหันไปตะคอกใส่เบลล์ก่อนจะลากแก้วเดินออกไปด้วยกัน

“นั่นไงคนซึนเดเระ หึ” เขื่อนกับป็อปปี้กอดคอกันยิ้มขำๆที่ได้เห็นไอ้เพื่อนตัวแสบออกอาการหึงซะที ส่วนฟางเฟย์และจินนี่เองก็ขำๆแฟนของเพื่อนสาวและก็เป็นห่วงว่าเพื่อนสาวจะโดนโทโมะทำอะไรบ้าง

คอนโด

“พี่ นี่ปล่อยแก้วนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย” แก้วพยายามสะบัดมือให้ออกจากการเกาะกุมแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อมือแข็งแรงนั่นจับไว้แน่นเหลือเกิน ชายหนุ่มเปิดประตูห้องก่อนะผลักแก้วเข้าไป

“ทำอะไรไม่อายบ้างหรือไงแก้ว ถึงได้ไปเต้นกับผู้ชายแบบนั้นน่ะ” โทโมะเขย่าตัวแก้ว “แล้วทีพี่ล่ะ ไปเต้นแบบนั้นจะให้คนเค้ามองว่าไงเต้นแบบนั้น บอกจินนี่เปิดห้องเลยมั๊ย” แก้วเองสะบัดออกแล้วทำท่าจะเดินออกไปแต่โทโมะก็ดึงแขนเล็กนั่นไว้ “มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนแก้ว” “คุยอะไร แก้วไม่มีอะไรจะคุย” สะบัดมือออกพร้อมกับสายเข้าจากฟาง

“ฮัลโหล เออนี่เอาเบอร์คยองมาให้ชั้นด้วยนะเออๆ ขอบใจกลับบ้านดีๆ เอ๊ะ” พูดไม่ทันจบก็ถูกกระชากโดยชายหนุ่ม “ทำไม เอาเบอร์มันทำไมเกิดพิศวาสอะไรมันขึ้นมาล่ะ” “มันก็เรื่องของแก้วนี่ ออกไปนะแก้วจะอาบน้ำ” แก้วพยายามเบี่ยงตัวออกจากร่างกายแข็งแรงนั่น “ไม่ แก้วต้องตอบพี่มาก่อนว่าจะเอาเบอร์ไอ้หมอนั่นมาทำไม” “ก็เผื่อว่าคู่หมั้นของแก้วหนีไปขลุกอยู่กับคนอื่น แก้วจะได้เรียกคยองเทมาขลุกอยู่กับแก้วบ้างไงคะ นี่แหละคำตอบของแก้ว พอใจไหมหลีก” แก้วเบี่ยงตัวแต่ก็ออกมาไม่ได้

“ทำไมคู่หมั้นมันไม่เร้าใจหรือไงห๊ะ” “นี่พี่ ไปกันใหญ่แล้วนะออกไปได้แล้ว” “ไม่พี่มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอแก้ว” โทโมะตัดพ้อออกมา “ไม่หรอก แก้วนี่แหละที่แย่ ไม่งั้นพี่จะต้องไปอยู่กับคนอื่นได้ไงหึ ก็ดีนะแก้วต้องแบ่งผู้ชายของแก้วเองให้คนอื่นให้ คราวนี้แหละ พี่จะได้รู้ว่าถ้าพี่ต้องแบ่งแก้วใครคนอื่นบ้างมันจะรู้สึกยังไง” “พี่ไม่ยอมแบ่งแก้วให้ใครแน่ แก้วต้องเป็นของพี่คนเดียว” โทโมะกระชากแก้วเข้ามาบดขยี้ริมฝีปากอย่างแรง จนแก้วรู้สึกได้กลิ่นเลือดที่คลุ้งอยู่ ชายหนุ่มผลักแก้วลงบนที่นอนก่อนจะทาบทับตามลงไปประทับริมฝีปากอวบอิ่มอีกรอบก่อนจะเลื่อนลงมายังซอกคอเม้มเบาๆให้เกิดรอยแดงแสดงถึงความเป็นเจ้าของ

“พี่ ฮึก ปล่อยแก้วนะ” หญิงสาวสะอื้นเบาๆแต่ชายหนุ่มก็ไม่ลดละแม้แต่นิดเดียวเขารูดซิปเดรสด้านหน้าลงมาเผยให้เห็นบราเซียไร้สายสีดำสีเดียวกับชุดที่ปกปิดอกวบเอาไว้ หญิงสาวพยายามทุบตีทั้งไหล่และหลังก็ไม่เป็นผลเมื่อคนข้างบนยังทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง “พี่โทโมะ ปล่อยแก้วเถอะ” แก้วเปลี่ยนเป็นเสียงอ่อน ดูเหมือนจะได้ผลเมื่อชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนตัวเองขึ้นมาจากเนินอกอวบนั่น “พี่ แก้วเจ็บ ฮึก แก้วเจ็บอย่าทำแก้วนะ แก้วกลัว นะ นะคะอย่าทำอะไรนะ นะคะ” แก้วสะอื้นออกมา โทโมะดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดหน้าอกแก้วไว้ก่อนจะดึงแก้วลุกขึ้นมากอดในท่านั่ง