sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง
เขียนโดย farry
วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.56 น.
แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2556 23.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตึกใหญ่คณะบริหารเปรียบเสมือนแหล่งช็อปย่อมๆของนักศึกษา เพราะมีทั้งช็อปแบร์นต่างๆเช่น ชาแนล หลุยส์วิตตอง ปราด้า แอเมส หรือรวมไปจนถึงแบร์นของนักศึกษาผู้มีฐานะใหญ่ๆของมหาวิทยาลัยนี้ ตอนนี้แก้วอยู่ที่ช็อปของตัวเองหลังจากกลับจากเรียนบริหารกับจินนี่ที่ตอนนี้อยู่ช็อปlady’jin ฝั่งตรงข้าม แบร์นของแก้วเธอตั้งชื่อว่าVillainที่แปลว่าวายร้ายนั่นเอง แต่ในขณะที่เธอกำลังตรวจดูสต็อกของกับโฟร์อยู่นั้น เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นจากไอโฟนสีสวยของเธอ
“จริญญาค่ะ”
(น้องแก้วคะ หลุยส์ที่น้องแก้วใช้ฟาดหน้าพี่เนี่ยรุ่นไหนนะคะ พอดีว่าพี่อยากจะได้ไปไว้เอาคืนน้องแก้วหน่อยน่ะค่ะ)
ก็นึกว่าใครที่ไหนได้นังรุ่นพี่กระดิ่งนี่เองหญิงสาวกรอกเสียงสวยไปตามสาย
“ทำไมหรอคะ รุ่นนั้นไม่เจ็บหรอเดี๋ยวคราวหลังเวลาตบพี่เนี่ย แก้วจะได้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทน”
(งั้นน้องแก้วก็รีบๆเปลี่ยนมาตบพี่แล้วกันนะคะ พี่รออยู่) เบลล์ยิ้มเยาะใส่โทรศัพท์ก่อนจะวางสายไป
“อะไรหรอคะน้องแก้ว” โฟร์สาวสวยเดินมาถาม “คนบ้าน่ะค่ะพี่โฟร์ แก้วเบื่อกับการเสแสร้งนี่เต็มทนละ” หญิงสาวหน้ามุ่ยเดินกลับไปดูรายการสั่งซื้อต่อ “ในเมื่อเค้าเสมาก็เสกลับสิ ยากอะไรคะ” โฟร์เสนอความเห็น ก็มันจริงนะ เป็นเธอเธอก็ไม่ไหวจะเคลีย์กับคนแบบนี้เหมือนกัน แก้วยิ้มเล็กๆก่อนจะหันไปบอกโฟร์ฝากดูรายการที่ค้างไว้ก่อนจะหยิบแอร์เมสเดินออกจากช็อปไปก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าช็อปหลุยส์วิตตองที่มีสาวร่างสูงยืนเลือกกระเป๋าอยู่
“คุณแก้วคะ คุณแก้ว” เด็กผู้หญิงที่ดูอ่อนกว่าเธอนิดหน่อยวิ่งเข้ามาหา “ขอสัมภาษณ์พี่หน่อยได้ไหมคะ มาจากนิตยสารประจำมหาลัยน่ะค่ะ” แก้วยิ้มรับก่อนจะพยักหน้า
“เอ่อ เรื่องกับคุณเบลล์น่ะคะ ไม่ทราบว่าตอนนี้เข้าใจกันดีหรือยังคะ” สาวน้อยคนนั้นถามพร้อมยกเครื่องบันทึกและกระดาษเตรียมจดคำพูดของเธอไว้ หญิงสาวเหลือบมองคนที่ยืนเลือกกะรเป๋าอยู่ก่อนจะหันมาตอบ
“เข้าใจกันดีแล้วแหละค่ะ ก็ค่เรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยตอนนี้ก็ลงตัวกันแล้วค่ะ ก็พี่เค้าบอกว่าอยากให้เรามีความเคารพในรุ่นพี่เราก็ทำแต่ถ้ารุ่นพี่คนนั้นทำตัวไม่ให้น่าเคารพใครจะอยากนับถือ ถูกไหมคะ” แก้วยิ้มให้ “แล้วเรื่องที่ว่าตบกันกลางร้านอาหารล่ะคะ” “ไม่มีอะไรค่ะ ก็อย่างที่บอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะค่ะ แฟนใครใครก็หวง นี่พี่ก็ยังมาซื้อกระเป๋า มาช็อปด้วยกันเลยนะคะเนี่ย ไม่เชื่อก็ดูในร้านสิคะ” แก้วชี้ให้ดูคนในร้านที่กำลังดูของอย่างเพลิดเพลิน “อ้อ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” เด็กสาวกำลังจะเดินออกไปแต่...
“น้องอย่าไปบอกใครนะคะ ที่เข้าใจผิดกันน่ะเพราะพี่เบลล์เค้า เอ่อ เค้ามีอาการหลอนนิดหน่อยน่ะค่ะแบบว่าเวลาไม่ได้กินยาก็ชอบอาละวาดแก้วก็ต้องป้องกันตัว อย่าไปบอกใครเชียวนะคะ” แก้วปล่อยมือที่จับแขนไว้ เด็กสาวพยักหน้าแล้วก็รีบออกไป
“หึ พี่เบลล์จะเล่นกับแก้ว มันเร็วไปสิบปี” หญิงสาวยิ้มสวยก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน
“เป็นไงคะพี่เบลล์ ชอบใบไหน” “นี่นังแก้ว แกมาได้ไง” เบลล์ดูจะตกใจไม่น้อยกับการมาของแก้ว “อ้าวๆๆ พี่อย่าลืมซิคะ แก้วเรียนบริหารนะอยู่ตึกนี้เป็นเรื่องธรรมดาแล้วแก้วก็มาทวงของของแก้วที่ฝากพี่ไว้ด้วย” “อะไรของแกยะ” หญิงสาวไม่ตอบแต่จิกเข้าที่แขนของเบลล์จนเป็นรอยแดง
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย” เบลล์กรี๊ดออกมาเมื่อเห็นเลือดไหลซิบๆ “พี่เบลล์ พี่เบลล์เป็นอะไรคะช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยพี่เบลล์เป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะ” แก้วตะโกนออกไปจนพนักงานวิ่งกันเข้ามา “เกิดอะไรคะคุณหนูแก้ว” พนักงานสาวถาม “พี่บลล์ค่ะ พี่เบลล์เป็นอะไรก็ไม่รู้สงสัยลืมกินยามาน่ะค่ะ เอ่อ แก้วไม่น่าพูดเลย พี่เบลล์คะทำไมพี่ไม่เอายามาคะ” “นี่แกพูดอะไรยะ อ๊ายยยยย” เบลล์ถลาเข้ามาจะตบแก้วแต่ก็ถูกพนักงานชายจับตัวไว้ แก้วซบอกพนักงานสาวแกล้งทำเป็นร้องไห้ “อ๊ายย ปล่อยชั้นนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้” เบลล์ดิ้นจนหลุดจะเข้ามาตบซ้ำ แก้วไวกว่าใช้แอร์เมสในมือฟาดเข้าที่หน้าอย่างจัง “แก้วขอโทษค่ะพี่เบลล์ ถ้าแก้วไม่ทำแบบนี้พี่ก็คงไม่หยุดอาละวาดแน่ๆ” แก้วตบเข้าไม่ยั้งจนเบลล์ไม่มีแรงสู้ หญิงสาวเดินไปที่เคาท์เตอร์
“ฝากส่งพี่เบลล์ด้วยนะคะ อย่าลืมบอกว่าให้ทานยาด้วยแก้วเป็นห่วงน่ะค่ะ ส่วนนี่ค่าเสียหายในร้านนะคะฝากขอโทษพี่จงเบด้วยนะคะ แก้วขอตัวก่อนค่ะ” หญิงสาวกล่าวก่อนเดินออกไป
“วันนี้ไปก่อเรื่องอะไรมาอีกล่ะ” เสียงหล่อของหนุ่มการบินดังเข้ามาเมื่ออยู่ที่คอนโดกันสองคน “เรื่องของแก้วค่ะ ทำไมคะคุณเบลล์ฟ้องอะไรพี่อีก” แก้วหันหน้ามาหาชายหนุ่ม “เค้าบอกว่าแก้วไปทำร้ายเค้า” “แน่ใจหรอคะ ว่าแก้วทำร้าย” แก้วเดินมาตรงหน้าชายหนุ่ม “แก้วคะ พี่ไม่อยากทะเลาะกับแก้วนะ” โทโมะยกแขนขึ้นคล้องเอวหญิงสาว “ก็เรายังไม่ได้ทะเลาะกันนี่คะ” แก้วโอบคอชายหนุ่มก่อนจะหอมแก้มเบาๆ “วันนี้แก้วจะไปกับพวกฟางกับจินนี่นะ พี่จะไปด้วยไหม พี่ป็อปกับเขื่อนก็ไปด้วยนะ ไปป่าว” แก้วเดินออกมาจากชายหนุ่มแล้วดูชุดที่จะใส่คืนนี้
“ไม่ไปแล้วก็ไม่ให้ไปด้วย วันนี้พี่หิว อยากกินแก้ว” ... ชายหนุ่มยิ้มกริ่มก่อนจะดึงหญิงสาวลงมาอยู่ใต้ร่างก่อนจะก้มหน้าลงไปช้าๆ
________________________________________________
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ