sorry sorry ขอโทษทีนางร้ายคนนี้ขอเป็นนางเอง

 “จะไปไหนคะน้องแก้ว แล้วโทโมะล่ะไม่มาด้วยหรอ” เบลล์ยิ้มให้หญิงสาวด้วยใบหน้าเสแสร้งเต็มที่ “พี่เคยสงสัยนะว่าทำไม คนอย่างฉันโทโมะเค้าถึงไม่สนใจ กลับไปสนยัยเด็กหน้าจืดเป็นนางมารร้ายอย่างนี้ เหอะ” เบลล์ถอนหายใจแล้วมองแก้วด้วยสายตาเหยียดหยามแก้วเองก็ส่งสายตาแบบเดียวกันกลับไปแล้วพูดว่า

“เพราะแก้วมันจืดหรือว่า ผู้หญิงอย่างพี่มันสวยแต่รูป พอจูบแล้วอยากจะอ้วกกันแน่ ขอตัว” แก้วเดินกระแทกไหล่เบลล์ออกไป “อ๊ายยยย นังแก้ว กลับมานี่นะ” เบลล์เดินตามมากระชากผมแก้วจนหงายไปข้างหลัง เพี๊ยะ! “นี่แหน่ะนังแก้ว คราวหลัง จะได้ไม่ต้องมาสะเออะด่าชั้นอีก จำเอาไว้ซะด้วย” เบลล์ผลักแก้วล้มลงไปอีกทางแล้วตามไปคร่อมไว้ แก้วกำลังจะสู้แต่เห็นโทโมะเดินมาพอดีจึงปล่อยให้เบลล์ทำตามใจ หึตบเลยสิ ตบแก้วเลยเจ็บอีกนิดจะป็นไรไป ไม่ทันที่เบลล์จะฟาดหน้ามาโทโมะก็รีบวิ่งเข้ามากระชากเบลล์กระเด็นไปอีกทาง

“อะไรกันเบลล์ แก้วเป็นอะไรไหม” ราวกับสั่งได้ น้ำตาของแก้วที่พาลนึกไปถึงวันที่เขาอยู่กับหวายก็ทะลักออกอย่าเหมือนเขื่อนแตก “เจ็บค่ะ” แก้วลูบใบหน้าแดงของตัวเองก่อนจะเช็ดน้ำตา “มันเสแสร้งนะคะโทโมะ เมื่อกี๊มันด่าเบลล์ด้วยอ่ะ โมะต้องเชื่อเบลล์นะ” เบลล์วิ่งเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่มแต่เขาสะบัดออกพร้อมกับโอบตัวแก้วไว้ “กลับไปซะเบลล์ ผมให้คุณมาที่นี่ นั่งรถคันเดียวกับผมก็มากพอแล้ว แก้วคะไปเถอะ” โทโมะมองเบลล์แล้วส่ายหน้าก่อนจะพาแก้วเดินออกไปที่ห้องของตัวเอง

“เจ็บไหมคะ” โทโมะสัมผัสใบหน้าหวานเบาๆ “วันนี้ฟังพี่อธิบายเรื่องวันก่อนก่อนได้ไหมคนดี” โทโมะจับมือหญิงสาวไว้แน่นเพื่อให้เธอเชื่อใจ “ก็ได้ค่ะ พี่เล่ามาสิ” น้ำเสียงของแก้วดูอ่อนขึ้นหลังจากเย็นชาใส่ชายหนุ่มมานาน  “วันนั้นหวายมาหาพี่ที่คอนโดบอกว่าอยากเจอแก้ว แต่พอพี่ไปหาเค้าก็เอ่อ...จูบพี่แล้ว (“พี่โทโมะคะ หวายรักพี่นะคะ” “หวาย นี่เธอเป็นเพื่อนของคู่หมั้นพี่นะ อีกอย่างแก้วก็เป็นเพื่อนที่เคยสนิทกับเธอด้วย” โทโมะพยายามผลักหญิงสาวออกจากตัวแต่เธอกลับเลื่อนมือจากแผงอกสุดเซ็กซี่ลงมายังใต้เข็มขัดซึ่งเป็นจุดอ่อนของผู้ชายทุกคนจนโทโมะทนไม่ไหวผลักหวายลงไปบนเตียงแล้วไซร้ซอกคอนั่นหวายปลดเปลื้องชุดของตัวเองหมดและกำลังจะจัดการกับกางเกงนั่น) แล้วแก้วก็เข้ามาน่ะแหละ แล้วก็ไม่ฟังเลย”  โทโมะหยิกจมูกนั่นอย่างหมั่นเขี้ยวคนหน้าแดงอยู่ตรงหน้า “หวายจูบพี่หรอ” แก้วถาม โทโมะค่อยๆพยักหน้ายอมรับ แก้วยกสองมือยึดหน้าชายหนุ่มแล้วประกบริมฝีปากบางลงไปอย่างแนบแน่นก่อนจะถอนออกมาช้าๆ “แก้วไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับใคร ไปเคลียซะให้หมดนะคะ” แก้วยิ้มหวานไล้นิ้วมือมาที่แก้มเนียนของคนรักแล้วหอมแก้มเบาๆ

โทโมะยังไม่ได้ตอบแต่ยื่นมือมาจับต้นคอของหญิงสาวแล้วกดจูบหนักๆจนเกิดรอยจางๆ “ทีนี้แก้วก็เป็นของพี่นะ” แก้วยิ้มหวานก่อนจะจูบลงไปที่คอของเขาเป็นรอยจางๆเช่นกัน เท่านั้นแหละ โทโมะก็ดันร่างบางลงบนที่นอนแล้วประกบริมฝีปากเล็กทันทีก่อนจะถอนออกมาอย่างเสียดาย “แต่งเมื่อไหร่ พี่จัดหนักแน่ๆเลยนะเนี่ย” โทโมะยิ้ม “พี่บ้า”  “อ้าว อารมณ์ของผู้ชาย แตะนิดแตะหน่อยก็ไปแล้ว นี่พี่ไม่ปล้ำแก้วตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันนี่ถือว่าแก้วดวงดีมากเลยนะ พี่โคตรอดทนจนอ่ะจนกว่าจะถึงวันแต่งงานของเราวันนั้นพี่จะไม่ให้แก้วนอนเลย” แก้วตีไหล่ชายหนุ่มแล้วบ่นเบาๆก่อนจะนอนกอดกันหลับไป

______________________________________________________________

เซย์ฮัลโหลตอนเที่ยงกว่าๆค่า :D ไม่พูดอะไรมาก ขอไปแต่งต่อนะคะ~