กว่าจะรัก

 " ฟางจ๊ะ วันนี้ว่างมั้ย " แม่ของฟางเดินมากอดลูกที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ อ่อนั่นสิลืมบอกว่าแม่ของเธอพึ่ง

ไปฝรั่งเศษมา ส่วนตระกูลจิระคุนซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของฟาง แล้วฝากแม่ฟางซื้อสร้อยเส้นนึง

" คือแม่ติดธุระน่ะ แม่สัญญากับเพื่อนว่าจะนำสร้อยเส้นนี้ไปให้น่ะ คือฟางไปแทนแม่ได้มั้ยจ๊ะ " แม่พูด

" ได้ค่ะ ว่าแต่ว่า ที่ไหนค่ะ " ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นยืน

" ที่นี่จ๊ะ " โอ้ว มีแผนที่ไปบ้านหลังนั้นด้วยดีจังเลย

.

.

.

.

.

.

.

ในที่สุดก็ถึงบ้านหลังนี้ซะที เธอค่อยๆเดินมุ่งหน้าเข้าบ้าน ซึ่งเธอไปตรงเวลาทานอาหารกลางวันพอดี

" เอ่อ คุณป้าค่ะ นี่ค่ะของที่สั่งไว้ เอ่อสร้อยคอน่ะค่ะ " ฟางยื่นสร้อยคอมือกระงิกกระงักสั่นๆ

" จ๊ะ เอ่อ หนูชื่อฟางใช่มั้ยจ๊ะ" แม่ป๊อปปี้ถาม

" ใช่ค่ะ " ฟางพยักหน้า

" อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิ "แม่ป๊อปปี้พูด

" เอ่อ " ฟางพูด

" นะจ๊ะ "ในตาของแม่ป๊อปปี้มองเลวร้ายยังไงไม่รู้ เลวร้ายตรงที่ว่าคิดจะจับฟางเป็นลูกสะใภ้น่ะสิ

" ค่ะ " ฟางเดินตามแม่ของป๊อปปี้เข้าไปในบ้าน

.

.

.

.

.

เมื่อทานเสร็จ ฟางรีบช่วยเก็บจาน ทำให้พ่อแม่ของป๊อปปี้งง ทั้งที่เป็นแขกยังช่วยเก็บทำความสะอาด

" ป้าค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยน๊า " เข้าไปช่วยคนใช้ล้างจาน

" มีไรให้ช่วยอีกมั้ยค่ะ คุณป้า " ฟางยิ้มให้

"ขอบใจหนูมากเลยนะ แต่พอแล้วล่ะจ๊ะ "คนใช้พูด

" งั้นฟางขอตัวกลับก่อนนะค่ะ " ฟางยิ้ม

พอฟางกลับบ้าน

" คุนหญิงค่ะ หนูคนเมื่อกี้นะนิสัยดีมากเลยค่ะ " คนใช้เล่าให้แม่ป็อปปี้ฟัง

" นั้นสิๆ อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้จัง " ความคิดนะ แม่ป๊อปคิด

" ฉันจะเอาหนูฟางเป็นลูกสะใภ้ พรุ่งนี้ละดูตัวเลย " แม่ป๊อปปี้พูด

แฮะๆ ตอนที่สองเบอๆนิด คือข้าวเช้ายังไม่ได้กินเลย มึนหัวนิดหน่อย เม้นน๊า อย่าลืมเม้นให้นะ

แม่ป๊อปปี้แอบปลื้มฟางซะแล้วสิ เรื่องนี้มีลุ้นน๊า