หมอสาวกับหนุ่มแพลย์บอยนิดๆ

สวัสดีคะ เรามาพบกันอีกและนะคะ คุณโทโมะ

หึ ว่าไงละ พิม หรือ เรียกว่า.. [เค้าทำท่าเหมือนจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกมา]

คะ สวัสดีคะ คุณโทโมะ

เร็วนิ ไม่กี่วัน ไม่สิ แค่สองวัน หาเหยื่อรายใหม่ได้แล้ว เธอนี่มันโสเภณีจริงๆเลย 

คะ แล้วไงคะ พ่อของคุณก็เคยหลงโสเภณีอย่างฉันนิ

หึ เก่งนักนะ ฉันบอกไว้เลย ทุกอย่างอยู่ในกำมือของฉัน และเธอจะเสียใจที่พูด ภายในพรุ่งนี้ เธอจะไม่เหลืออะไรเลย [หึ เดะเราก็ได้รู้กันว่าใครจะแพ้ และทุกเกม ฉันต้องชนะ เธออยากลองดีเองนักช่วยไม่ได้] เค้าเดินจากตรงนั้นไป

.

.

.

.

.

. 

คืนวันนั้น

(สวัสดีครับ คุณชาติ ผมจะถอนหุ้นในบริษัทคุณ อย่างด่วนที่สุด)

(คุณวิศวะครับ ทำไมละครับ คุณวิศวะ....)

(เพราะ.. ง่ายๆ คุณเลิกกับ ผู้หญิงคนใหม่ของคุณซะ ไม่งั้น พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ คุณจะไม่เหลืออะไรพร้อมผู้หญิงคนนั้น..)

(ทำ....ไม... ครับ...)

(กะลากินี หวังว่าคุณจะเข้าใจ  ติ๊ดดด..~~~~[เขาวางสายไป])

(ครับ) 

ตอนนี้ เขานอนกลุ้มเพราะจะทำอย่างไรดี ยังไง ยัไง ต้องปล่อยหญิงคนนั้นไป ต้องตัดขาด ต้อง... เพราะยังไงบริษัทก็สำคัญกว่า

เธอ เอานี่ไป และออกไปจากชีวิตฉัน

ทำไมละคะ ทำไม ฉันรักคุณนะคะ 

ออกไป๊!!

คุณ!! คุณมันเลวจริงๆ  หญิงสาวหมดที่พึ่ง แต่ตอนที่เธอเดินออกมาเธอหยิบซองมาด้วย และเปิดดู ข้างในมีเงินและเขียนว่า

"อย่ากลับมา ไปแล้วไปลับ!! เงินจำนวนนี้ไม่มากและไม่น้อยสำหรับเธอ ขอให้โชคดี"

เธอคิดอยู่นาน จนขอที่จะไม่เจอเขาอีก เพราะเขาเลว! ถ้าเธอตอบโต้อาจโดนหนักกว่านี้ เธอยอมหนี หนีไปอยู่ที่อื่น