สาวใช้หรือนางบำเรอ!!!(NC)

-วันต่อมา-

KAEW'SAY

แหม~พอนึกถึงเรื่องเมื่อวานนะ ฉันอยากจะกรี๊ดให้สลบหัวกระแทกพื้นตีลังกา3ตลบซะจริงๆ-*-ทำไปได้ยังไงเนี่ยไอ้คุณโทโมะ นายนี่หื่นเกินพิกัดจริงๆนะเนี่ย ไม่ไหวๆฉันต้องตีตัวออกห่างซะแล้ว

"ตื่นแล้วเหรอแก้ว"จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากกวัง คนที่ดีกับฉันเอามากๆเลย

"อืม แล้วไอ้คุณโทโมะล่ะ"ฉันถาม

"สงสัยจะเพลีย ฮี่ๆ"

"คงงั้นแหละ คนบ้าอะไรล่อเข้าไป4คน2ชั่วโมง"

"นินทาอะไรฉันอยู่ห๊ะ"ทายมาว่าใคร?...ใช่แล้ว(ไอ้)คุณโทโมะจอมหื่นนั่นเองงงงง-*-

"เปล่าค่ะ/ครับ"ฉันกับกวัง(พยายาม)พูดอย่างสุภาพ

"ฉันจะไปทำงานละ"นายโทโมะพูด

"ห๊ะ!!!"นายกวังอุทานออกมาอย่างตกใจ(มากๆ)

"อะไร!"

"ปกติคุณโทโมะไม่เข้าบริษัทไม่ใช่หรอครับ"

"วันนี้ฉันจะเข้ามีไรมะ?"

"ปะ...เปล่าครับ"

"ดี!ดูแลบ้านด้วยล่ะ"

"ค่ะ/ครับ"เราตอบพร้อมกันอีกครั้ง และหลังจากที่(ไอ้)คุณโทโมะขับรถออกไปแล้ว

"นี่ๆ"กวังสะกิดฉัน

"อะไรกวัง"

"ไปสืบกันมั้ย"

"สืบอะไร"

"ก็ปกติอ่ะคุณโทโมะไม่เคยเข้าบริษัทเลยนะ ฉันว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ"

"เลขาสวยมั้ง"

"ไปสืบกันเถอะ"แล้วนายกวังก็ลากฉันขึ้นรถแท็กซี่แล้วบอกที่หมาย นั่นก็คือ...

-บริษัทไทยานนท์กรุ๊ป-

"เดี๋ยวเราแกล้งทำเป็นลูกค้านะ แล้วเดินเข้าไป..."

"อืมๆ"

"ไปกันเลย!"แล้วนายกวังก็ฉุดกระชากลากถูฉันให้เดินเข้าไป ฟิ้ววววว~แอร์เย็นโครตเลยอ่า

-ข้างในบริษัท-

"สวัสดีค่ะ ไทยานนท์กรุ๊ปยินดีต้อนรับค่ะ"ฝ่ายประชาสัมพันธ์พูดต้อนรับ

"ครับ ไม่ทราบว่าคุณวิศวอยู่ไหนครับ เค้านัดผมไว้"

"ห้องทำงานAค่ะ"

"ขอบคุณนะครับ"พอกวังพูดจบก็ฉีกยิ้มชวนละลายให้สาวๆฝ่ายประชาสัมพันธ์ แล้วเดินมาหาฉันที่นั่งรออยู่ที่โซฟา

"เป็นไงอ่า"ฉันถาม

"อยู่ห้องทำงานAน่ะ แต่ตอนนี้เค้าไม่ให้ใช้ห้องนี้ทำงานกันแล้วนี่หว่า..."

"หรือว่า..."

"คุณโทโมะจะ..."

"ลักพาตัวผู้หญิงมาทำมิดีมิร้าย"

"อึ๋ย!เราต้องไปช่วยผู้หญิงคนนั้น"

"ไปกันเหอะ"แล้วฉันก็ลากกวังเดินไปที่ห้องทำงานนั้นตามป้ายบอกทาง

-ห้องทำงานA-

"ประ...ประตูไม่ได้ล็อก"ฉันพูดเสียงสั่นๆเพราะมาถึงตรงนี้แล้วมันรู้สึกเย็นๆข้างหลังยังไงไม่รู้

"แอบดูกันเถอะ"กวังจับมือฉันเดินมาที่ประตูที่เปิดแง้มไว้อยู่นิดหน่อย แล้วชะเง้อมอง

"ยึ๋ยยยย~"ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรก็ไม่รู้วิ่งผ่านข้างหลัง

"กะ...แก้ว"

"อะไร"

"เคยได้ยินเรื่องเล่าผีใต้บันไดมั้ย"

"นายจะพูดทำไมเล่า"

"ก็ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรวิ่งผ่านไปที่ใต้บันไดร้างนั้นอ่ะ"(คือห้องทำงานนี้อยู่ใกล้บันไดหนีไฟที่ตอนนี้เขาไม่ใช้แล้ว)

"ฉะ...ฉันก็รู้สึก"

"เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง คือ...ในบริษัทนี้เคยมีคนฆ่าตัวตายใต้บันไดนั้น"

"ละ...แล้ว?"

"เขาก็เลยไม่ใช้บันไดนั้นอีกต่อไป เพราะเคยมีคนเห็นวิญญาณลอยอยู่แถวๆใต้บันได"

"อ๊าย!หยุดเล่าเลย มาแอบดูต่อดีกว่า"ฉันเริ่มเปลี่ยนเรื่อง เพราะรู้สึกเริ่มวังเวงขึ้นเรื่อยๆ

~อ๊ากกก!!!~

"สะ...เสียงอะไรอ่ะกวัง"ฉันถาม

"เสียงมาจากในห้องนี้อ่ะ"

~ผ่างงงง~ฉันเปิดประตูเข้าไป และสิ่งที่ฉันเจอคือ...

"ช่วยยยยยยด้วยยยยยย~"จู่ๆก็มีเสียงใครไม่รู้ร้องออกมาจากใต้โต๊ะ

"กรี๊ดดดดด!!!เสียงใครอ่ะกวัง"ฉันถาม

"ไปดูใต้โต๊ะสิ"

"นายก็ไปดูสิ"ฉันผลักกวังให้ไปที่โต๊ะทำงานตัวเก่าๆ

"เฮ้ยยยยย!"นายกวังร้อง

"กรี๊ดดดด~เกิดอะไรขึ้นอ่ะกวัง"ฉันถามออกไปอย่างกลัวๆ

"เปล่าๆมีคนติดอยู่ในนี้"กวังพูด

"ห๊ะ!ไหนๆ"ฉันพูดแล้วเดินไปช่วยผู้หญิงคนนึงที่ติดอยู่ใต้โต๊ะ

"ทำอะไรกันน่ะ"เสียงโทโมะนี่ แล้วเขาก็เข้ามาดูฉันที่กำลังดันทุรังช่วยคนใต้โต๊ะนี้อยู่...

-ร้านกาแฟ-

"เจ๊ต้องขอขอบคุณน้องกวัง น้องแก้ว น้องโทโมะมากๆเลยนะคะ"เจ๊อ้วนๆพูด

"ค่ะ แล้วเจ๊เข้าไปใต้โต๊ะทำไมล่ะคะ"ฉันถาม

"เจ๊เข้าไปจับหนูน่ะ"

"หนู!!!"ฉันกับกวังโพล่งขึ้นมาอย่างตกใจ

"ค่ะ เห็นมันวิ่งมาทางห้องนี้ก็เลยเข้าไปจับน่ะค่ะ"เจ๊คนนั้นพูด

"เจ๊พ้นข้อกล่าวหาไป แล้วเธอล่ะแก้ว นายด้วยกวัง!"(ไอ้)คุณโทโมะพูด

"เอ่อ...คือ..."กวังอ้ำอึ้ง

"ฉันมาสอดแนมคุณค่ะกวังไม่เกี่ยว"ฉันตัดสินใจพูดออกไป ทุกคนดูอึ้งๆ

"สอดแนม?555"นายโทโมะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ก็ปกติคุณโทโมะไม่เห็นเข้าบริษัทนี่ครับ ผมก็นึกว่าจะมีอะไร"กวังช่วยพูด

"เฮอะ!กลับบ้านไปโดนดีแน่!"โทโมะพูด

เฮ้อ~จบซะทีวันนี้ เอาง่ายๆนะคือฉันกับกวังไปสอดแนมโทโมะ แต่ที่จริงแล้วเขาแค่แวะมาเอาหนังสือที่พนักงานยืมคืน แต่เขาแค่ไปเข้าห้องน้ำก่อน พนักงานฝ่ายประชาสัมพันธ์เห็นเขามาทางนี้ก็นึกว่าเขาคงเข้ามาที่ห้องทำงานAนี่แหละเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันกับกวังมาเจอเจ๊อ้วนนี้แหละพอดีกับที่โทโมะได้ยินเสียงเอะอะจากในห้องนี้เลยเข้ามาดู และไอ้ลมเย็นๆที่พัดหลังฉันน่ะไม่ใช่อะไรหรอก แค่แอร์ที่ติดตรงนั้นมันเสียเลยมีลมออกมาบ้างไม่ออกมาบ้างฉันเลยนึกว่าเป็นผี นี่แหละค่ะ...ความจริง!!!-*-

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥  

นึกอะไรไม่ออก เลยแต่งแนวนี้ อิอิ เม้น+โหวตนะจ๊ะรีดเดอร์ที่รัก แบมขอตัวก่อนนะคะ ซารางเฮโย รักทุกคนค่ะ