บันทึกรักยัยซุปตาร์หน้าใหม่

บ้านโทโมะ

“ลงมาได้แล้วจ้ะสาวๆ ถึงแล้ว” ป๊อปปี้เอ่ยบอกฟางและแก้วหลังจากจอดรถไว้ในโรงรถของบ้านโทโมะแล้ว

“เนี่ยน่ะเหรอบ้านโทโมะ รวยไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย เนอะแก้วเนอะ” ฟางหันไปพูดกับแก้ว

“ก็งั้นๆแหละ” แก้วตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรกับความรวยของโทโมะ

“งั้นเราเข้าไปข้างในกันเลยดีกว่าป่ะ ป่านนี้ไอ้โมะคงรอเราแย่ละ” แล้วป๊อปปี้ก็เดินนำทั้งสองคนเข้าไปในบ้าน

Tomo Part

ตอนนี้ผมกำลังรอไอ้ป๊อปกับไอ้เขื่อนอยู่ ได้ยินแว่วๆว่าจะไปชวนพวกสามสาว FFK มาด้วย หรือไม่แน่อาจจะเป็น 2 สาว กับอีก 1 ทอมก็ได้ นั่นไงไอ้ป๊อปพาฟางมาแล้ว ว่าแต่คนข้างหลังนั่นใครว่ะ ท่าทางคุ้นๆ หรือว่าจะเป็น

“ยัยทอม” ยัยทอมจริงๆด้วยแหะ ใส่ชุดแบบนี้แล้วก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย

“อะไรนะไอ้โมะ พูดดังๆหน่อยดิ ไม่ได้ยิน” ป๊อปปี้ตะโกนบอก

“เปล่าๆ ไม่มีอะไร แล้วเฟย์กับไอ้เขื่อนล่ะไอ้ป๊อป ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ” เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ถ้าไอ้ป๊อปแซวขึ้นมาเรื่องไม่จบง่ายๆแน่

“อะไรว่ะ เมื่อตะกี้ไม่เห็นได้ยินอย่างนี้เลย” ป๊อปปี้พูดงงๆ

“พอเถอะน่าป๊อป ขี้สงสัยจัง โทโมะเฟย์กับเขื่อนเขาจะตามมาทีหลังน่ะ” ฟางหันไปดุแฟนหนุ่มก่อนจะหันมาพูดกับผม

“อ๋อเหรอ งั้นเราเข้าไปข้างในกันเลยดีกว่า ฉันจัดปาร์ตี้ที่สระว่ายน้ำน่ะ ตามมาสิ อ้าว!!!!” ไม่ทันซะแล้ว ไอ้ป๊อปพาฟางเดินนำไปแล้ว ตกลงใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่ว่ะ

“มองอะไรของนาย ไม่เคยเห็นรึไง” นั่น ยัยทอมตวาดใส่ผมแล้ว ว่าแต่เราไปยืนดูยัยนั่นทำไมว่ะ สงสัยตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย (อึ้งเพราะม๊าสวยใช่มั้ยล่ะ : ไรเตอร์) (คงงั้นมั้งครับ เฮ้ย ไม่ใช่ซะหน่อย : โทโมะ) (กระซิบอะไรกันน่ะ ได้ยินนะ : แก้ว) (ไรเตอร์เปล่านะค้า ไปแล้ว : ไรเตอร์)

“นี่ ฉันถามไม่ได้ยินรึไง หูหนวกเหรอ” ทำไมยัยนี่ใจร้อนจังว่ะ เป็นผู้หญิงซะเปล่า

“ได้ยิน แต่ไม่อยากตอบ มีปัญหามั้ยล่ะ”

“ไอ้บ้า ไอ้ขี้เก๊ก นายนี่มันปากเสียจริงๆเลย หยุดหาเรื่องฉันสักวันมันจะตายมั้ยห่ะ”

“อ่ะ ก็ได้ ว่าแต่เธอใส่ชุดนี้ก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย”

“เหรอ ไม่ต้องมาแกล้งชมฉันเลยนะ ฉันไม่บ้ายอตามคำชมนายหรอก”

“แต่เธอสวยจริงๆนะ เหมือนจับลิงมาใส่กระโปรงเลย 555+”

“ไอ้ตุ๊ดบ้า เดินนำไปเดี๋ยวนี้เลยนะก่อนที่ฉันจะฆ่านายตายซะก่อน”

“ก็ได้ๆ ตามมาสิ” ผมหยุดแกล้งยัยนี่ แล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน

Tomo End

สระว่ายน้ำ

“ป๊อป นั่นไงสองคนนั่นมาแล้ว” ฟางชี้ให้แฟนหนุ่มดูโทโมะที่เดินนำแก้วเข้ามา

“นี่ไอ้โมะ แก้ว ไม่ทำอะไรกันมา ทำไมนานจัง” ป๊อปปี้ยิงคำถามใส่ทั้งคู่ทันที

“ก็ เปล่า แค่ยืนคุยกันเฉยๆ ไม่มีอะไร แล้วก็ไม่ต้องคิดไปไกลด้วย” โทโมะรีบขัด เมื่อเห็นสายตาเพื่อนเริ่มจะคิดไปไกล

“ยังไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ร้อนตัวไปได้ เนอะฟางเนอะ” ป๊อปปี้หันไปถามฟาง

“ก็คงงั้นมั้ง ว่าแต่นี่ใครมาบ้างล่ะโทโมะ” ฟางหันไปถามเจ้าของบ้าน

“ก็มีแต่พวกเรานี่แหละ ฉันต้องการความเป็นส่วนตัวน่ะ”

“หึ ต้องการความเป็นส่วนตัวแต่จัดปาร์ตี้เนี่ยนะ” แก้วขัดขึ้นเบาๆ แต่โทโมะก็ได้ยิน

“เธอว่าไงนะยัยทอม” โทโมะถามเพื่อความแน่ใจ

“นายว่าใครเป็นทอมหะ ไอ้ขี้เก๊ก”

“ก็ว่าเธอนั่นแหละยัยทอม ทำตัวให้มันเป็นผู้หญิงหน่อยสิ ใส่ชุดเจ้าหญิงทั้งที ดูตัวอย่างฟางบ้างดิ”

“ฉันจะมีความเป็นผู้หญิงหรือไม่มันก็เรื่องของฉัน แต่นายไม่มีสิทธิ์มาเรียกฉันว่าเป็นทอม”

“ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อเธอก็เรียกฉันว่าไอ้ขี้เก๊กเหมือนกัน”

“นี่ พอทีเถอะทั้งสองคน จะพูดจาดีๆกันบ้างไม่ได้หรือไง” ฟางรีบห้ามทัพเมื่อเห็นว่าเรื่องราวกำลังจะบานปลาย

“ไม่ได้” โทโมะกับแก้วพูดออกมาพร้อมกัน แล้วก็หันมามองหน้ากันอีกครั้ง

“ขอเถอะ วันนี้ต้องการสนุก ไว้ค่อยไปทะเลาะกันต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ” ป๊อปปี้ช่วยห้ามอีกคน

“ก็ได้” พูดออกมาพร้อมกันอีกครั้ง แต่พอรู้ตัวก็เมินหน้าหนีอีกฝ่ายทั้งสองคน

“มาแล้ว มาแล้ว คุยอะไรกันอยู่เหรอ ท่าทางน่าสนุก” เขื่อนตะโกน พร้อมกับเดินนำเฟย์เข้ามา

“สนุกบ้าอะไรไอ้เขื่อน พูดไม่ดูหน้าคนเลยนะ” โทโมะหันไปต่อว่าเพื่อน

“โทษทีๆ เห็นกำลังเครียดๆกันอยู่ ถ้างั้นเราไปสนุกกันเลยดีกว่า ป่ะ” เขื่อนรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

“ไปสิ ฉันมีเกมส์ไว้ให้เล่น สนุกๆ คลายเครียด” โทโมะพูดพร้อมกับเดินไปหยิบอุปกรณ์

“เล่นน่ะเล่นได้ แต่มีข้อแม้ว่าเป็นคู่ได้ป่ะ” ป๊อปปี้ยื่นข้อเสนอ

“ไม่เอาอ่ะ ไม่แฟร์” เขื่อนปฏิเสธ

“ก็ได้ งั้นหยิบฉลาก เดี๋ยวให้ผู้หญิงเป็นคนหยิบ จะได้เป็นคู่ชายหญิงทุกคู่ O.K.”

“O.K.” ทุกคนตอบพร้อมกัน

“เดี๋ยวฟางไปทำฉลากเอง แป๊ปนึงนะ เดี๋ยวมา” แล้วฟางก็เดินออกไป เพื่อทำฉลาก