บันทึกรักยัยซุปตาร์หน้าใหม่

ห้องซ้อม FFK

“อ้าว เฟย์ แก้ว มากันแล้วเหรอ” ฟางเอ่ยทักเมื่อเห็นน้องสาวและเพื่อนสนิทรออยู่ในห้อง

“ค่ะพี่ฟาง พี่ฟางไหนมาเหรอ หรือว่าไปกับพี่ป๊อปมา” น้องสาวเอ่ยแซว

“จ้ะ พี่ไปกินข้าวกับป๊อปมา แล้วเฟย์กับแก้วกินรึยังล่ะ ข้างบริษัทมีร้านข้าวอยู่นะ”

“เฟย์กับแก้วกินมาแล้วล่ะค่ะไม่ต้องห่วง”

“เหรอ แล้วนั่นแก้วเป็นไรอ่ะ ทำไมนั่งหน้าบึ้งเชียว” ฟางหันไปถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัย เมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งเงียบ

“ไม่มีอะไรหรอกฟาง ว่าแต่ฟางรู้ไหมว่าข้างๆห้องของเราเนี่ยห้องใคร”

“อ๋อ ห้องของ K-otic น่ะ ทำไมเหรอ”

“เปล่า ไม่มีอะไร งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึงนะ”

“อืม รีบไปรีบมานะ” ฟางเอ่ยตอบ แล้วแก้วก็เดินออกไป

“เฟย์ แก้วเขาไปโกรธใครมาเหรอ”

“อ้าว แล้วเมื่อกี้ทำไมพี่ฟางไม่ถามแก้วเองหล่ะ”

“กลัวแก้วโกรธเอาอ่ะ แล้วตกลงยังไง”

“ไม่รู้สิ เห็นแก้วบอกว่าเมื่อกี้เข้าห้องผิด ไปเข้าห้องข้างเราเนี่ย แล้วก็พบผู้ชายคนหนึ่งกำลังซ้อมเต้นอยู่ แล้วเข้าไปถามว่าห้องซ้อมเราอยู่ไหน แต่ถูกผู้ชายคนนั้นกวนเข้าให้”

“งั้นเหรอ มิน่า หน้าบึ้งเชียว”

“เดี๋ยวก่อนพี่ฟาง ข้างห้องซ้อมเราเป็นห้องของ K-otic งั้นก็ห้องของพี่ป๊อปน่ะสิ”

“ก็ใช่ ทำไมเหรอ”

“แล้วคนที่กวนแก้วจะใช่พี่ป๊อปรึเปล่า”

“คงไม่หรอกมั้ง ป๊อปไม่ได้มีนิสัยอย่างนั้น อีกอย่างเมื่อกี้พี่ก็อยู่กับป๊อปด้วย”

“งั้นก็ต้องเป็นคนใดคนหนึ่งในวงพี่ป๊อปนั่นแหละ”

“เราก็นั่งบ่นอยู่นั่นแหละ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว จะได้ไปซ้อมกัน” ฟางดุน้องสาว

“ค่ะ คุณแม่”

ห้องซ้อม K-otic

“หวัดดีพวก คนอื่นยังไม่มาอีกเหรอว่ะ ไอ้โมะ” ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนนั่งอยู่ในห้อง

“ยัง ถ้ามาแกก็ต้องเห็นสิ” โทโมะตอบอย่างกวนๆ

“อ้าว ถามดีๆดันกวนตอบ คนกำลังอารมณ์ดีๆ อย่ากวนๆ เดี๋ยวปั๊ด”

“ไปอารมณ์ดีมาจากไหนว่ะ” โทโมะถามอย่างสงสัย

“อ้าว ก็คนไปกินข้าวกับแฟนมาก็ต้องอารมณ์ดีดิว่ะ ใครจะไปเหมือนแก ทำหน้ายังกะหมาถูกรถเฉียด”

“ไอ้ป๊อป เงียบไปเลยนะแก คนกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่”

“ไปอารมณ์เสียมาจากไหนว่ะ ปกติไม่เห็นแกอารมณ์เสียง่ายขนาดนี้เลยนิ”

“ก็เมื่อกี้ฉันกำลังซ้อมเต้นอยู่ดีๆ ก็มีใครไม่รู้พรวดพราดเข้ามา แล้วก็ถามว่าห้องซ้อมอะไรสักอย่างอยู่ไหน ฉันก็เลยบอกไปว่าที่ป้ายหน้าห้องก็มีทำไมไม่หัดอ่าน มีตาเอาไว้ทำไม ยัยนั่นโกรธเลยตอบมาว่า ตาเขามีไว้มองของที่มีประโยชน์ และที่แน่ๆ เขาไม่ได้เอาไว้มองคนที่หล่อแต่ไม่มีสมองแน่นอน” โทโมะเล่าอย่างอารมณ์เสียไม่หาย

“จริงดิ ผู้หญิงคนไหนกันนะที่ทำให้เพื่อนของฉันโมโหได้ขนาดนี้ น่านับถือจริงๆ”

“นี่ ไอ้ป๊อป ฉันซีเรียส อย่ามาล้อเล่น เดี๋ยวถีงไปนู่นเลย”

“ใจเย็นดิ แหมล้อเล่นนิดหน่อยทำเป็นโกรธ”

“ทีแกล่ะ ฉันพูดอะไรแกก็ทำเล่นไปซะหมด มันน่าซะจริงๆ”

“โทษที แล้วนั่นแกจะไปไหนน่ะ” เอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนกำลังจะเดินไปจากห้อง

“ว่าจะไปเข้าห้องน้ำซักหน่อย ไปด้วยมั้ยล่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันเห็นจนชินล่ะ ไปเหอะ”

“ไอ้บ้า ไม่ได้ชวนไปดูสักหน่อย แกเนี่ย อย่างนี้ประจำ ไม่รู้ฟางเอาเป็นแฟนได้ไง”

“ก็คนมันหล่ออ่ะนะ ใครก็ต้องอยากเป็นแฟนด้วยอยู่แล้ว”

“เห็นหน้าแกแล้วจะอ้วกว่ะ ไปดีกว่า” โทโมะพูดพร้อมกับเดินออกไปนอกห้อง

“เออ รีบๆมาล่ะ ฉันขี้เกียจโดนไอ้พวกนั้นเทศน์อยู่คนเดียว” ป๊อปปี้ตะโกนตามหลัง