Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่11

       แก้วเดินมาหาลูกในห้องก็พบว่าสองพ่อลูกนอนหลับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยที่โทโมะนอนกอดลูกชายอยู่ แก้วเดินเข้ามาแล้วหยิบผ้าห่มมาห่มให้สองพ่อลูกพร้อมกับมองหน้าโทโมะ ปัดผมที่ปิดหน้าของเขาออก

“แก้วไม่รู้ว่าจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้รึเปล่า แก้วกลัวว่าแก้วจะกลับไปเจ็บอีก”      หญิงสาวพูดกับตัวเอง พร้อมกับมองใบหน้าของชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่

“พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำให้แก้วเสียใจอีก”      โทโมะพูดแล้วลุกจากเตียงพร้อมกับจับมือหญิงสาวไว้ ที่จริงแล้วเขาไม่ได้หลับจริงหรอกเขาแค่แกล้งหลับไปอย่างนั้นเอง แต่พอได้ยินประโยคที่แก้วพูดเมื่อกี้ ทำให้เขาดีใจมาก

“นี่คุณตื่นตั้งนานแล้วเหรอ คุณหลอกฉันทำไม นี่แน่!”

“โอ๊ย! แก้วพี่เจ็บนะเบาๆหน่อยสิเดี๋ยวน้องกรานต์ตื่นนะ พี่ไม่ได้หลอกแก้ว แต่เมื่อกี้ที่แก้วพูดมันจริงเหรอ”       โทโมะจับมือของแก้วไว้ แล้วถามเพื่อความแน่ใจ

“เอ่อ....ไม่รู้ ฉันจะไปทำกับข้าวให้น้องกรานต์”      แก้วพูดแล้วเดินออกไป แต่ไม่ทันพ้นประตูมือหนาก็คว้าตัวเธอมากอดไว้

“เดี๋ยวสิแก้วเรายังคุยไม่รู้เรื่องเลยนะ”

“ก็แก้วบอก..เอ่อฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”

“แก้วครับ ให้โอกาสพพี่กครั้งเดี๋ยวได้มั้ยครับ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้แก้วเสียใจอีก ถ้าพี่ผิดคำสัญญาขอให้พี่ตาย ไปเลยก็ได้”      ชายหนุ่มยกนิ้วสาบาน

“ใครเขาบอกให้สาบานแบบนี้เล่า ถอนคำสาบานเลยนะ”  

“เอ้าก็แก้วไม่เชื่อพี่นิครับ ตกลงแก้วจะให้โฮกาสคนเลวๆคนนี้กลับตัวได้รึเปล่าครับ”       โทโมะถามย้ำ

“เอ่อ.....ไม่ให้”

“พี่คงไม่มีหวังจริงๆแล้วล่ะ หลังจากผ่าตัดน้องกรานต์แล้ว พี่จะยอมปล่อยลูกกับแก้วไปก็แล้วกัน พี่มันคงเป็นสามีและพ่อที่ดีไม่ได้หรอก ขอบคุณแก้วมากนะที่ให้พี่ได้มีโอกาสอยู่กับลูก”     โทโมะพูดเสียงเศร้าและปล่อยแขนแก้วเตรียมจะเดินออกจากห้อง

“เดี๋ยวสิ ที่แก้วพูดว่าไม่ให้ แก้วหมายถึงแก้วไม่ยอมให้พี่ไปไหนอีกแล้ว แก้วรักพี่ รักพี่คนเดียว ที่แก้วทำไปเพราะแก้วกลัวว่าพี่จะทิ้งแก้วไปอีก ฮื่อๆ.. แก้วทรมานแค่ไหนพี่ไม่รู้หรอก ตั้งแต่วันที่พี่ทิ้งแก้ว พี่มันเห็นแก่ตัว ฮื่อๆ”      

“จริงเหรอแก้ว แก้วให้โอกาสพี่จริงเหรอ พี่ขอโทษที่ทำให้แก้วเจ็บขอร้องที่ทำร้ายแก้ว ขอโทษเรื่องทุกเรื่อง”       โทโมะพูดแล้วกอดแก้วแน่น พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้

“เย้! ในที่สุดคืนดีกันสักที ฮู้!”       ทั้งคู่รีบผละจากกันเพราะอยู่ๆ เฟย์ เขื่อน ฟาง ป๊อปปี้ เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับตะโกนลั่นบ้าน ส่วนน้องกรานต์ก็ยืนยิ้มที่พ่อกับแม่ตัวเองคืนดีกันตาแป๋ว

“เฟย์ ฟาง พี่เขื่อน พี่ป๊อป มากันได้ยังไง”      แก้วรีบเช็ดน้ำตาแล้วถามทุกคน

“ก็มาแสดงความยินดีกับแกไงยัยแก้ว ในที่สุดแกสองคนก็ได้คืนดีกัน ฉันล่ะดีใจสุดๆจริงป่ะทุกคน”     เฟย์ตอบพร้อมกับทำท่าทางลั้ลล้าสุดๆ

“ฟางคิดถึงแก้วมากเลยนะมาให้ฟางกอดหน่อย”     ฟางเดินเข้าไปกอดแก้วแต่ก็ต้องหยุดเพราะโทโมะส่งรังสีอำมหิตมาให้

“โห น้อยๆหน่อยไอ่โมะ ฟางเมียฉันนะเว้ย แล้วแกจะหวงไรนักหนาว่ะ ขนาดฉันยังไม่หวงเลย”      ป๊อปปี้พูด

“ฉันหวงของฉันโว้ย   น้องกรานต์ครับมาหาพ่อเร็ว”      โทโมะอุ้มน้องกรานต์แต่ไม่ทันได้อุ้มก็โนเฟย์กับฟางแย่งซะก่อน

“น้องกรานต์ไม่เจอกันตั้งนาน ป้าเฟย์คิดถึงแย่”     เฟย์พูดแล้วหอมแก้มหลานชาย

“น้องกรานต์สวัสดีป้าๆลุงๆสิครับ”  

“ไอ่โมะ แกให้ฉันเป็ฯลุงเลยเหรอว่า หน้าฉันเด็กกว่าแกตั้งเยอะ ใช่มั้ยทุกคน”     เขื่อนพูดขณะที่ทุกคนต่างพากันลงข้างล่างหมดแล้ว    

“ฉันว่าแกคงไม่มีพวกแล้วหรอก เขาลงข้างล่างกันหมดแล้ว แล้วแกก็สมควรลงไปได้แล้วฉันจะสวีตกับเมีย”

“เชอะไปก็ได้โว้ย!”         เขื่อนพูดแล้วเดินออกไป ทิ้งแก้วกับโทโมะไว้ในห้อง

“แก้วไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว พี่ว่าเรามาทำน้องให้น้องกรานต์สักคนเถอะนะ”    ชายหนุ่มทำหน้าหื่นใสแก้วแล้วผลักลงบนเตียง

“ไม่เอานะพี่โทโมะ แก้วไม่เล่นนะ”        แก้วพยายามดิ้นแต่ชายหนุ่มก็ล็อกตัวไว้

“ใครว่าพี่เล่นล่ะครับ พี่เอาจริง”     โทโมะเริ่มไซร้คอหญิงสาวแต่โดนหญิงสาวกัดหูไปซะก่อน

“โอ๊ย! พี่เจ็บนะ ได้ชอบแบบรุนแรงใช่มะ พี่จะทำให้ระบมเลยคอยดูฮ่าๆ”

555ไรเตอร์ไม่แต่งNCไม่เก่ง จินตนาการต่อเอาเองนะทุกคน โทโมะกับแก้วคืนดีกันแล้ววว แต่อย่าเพิ่งคิดนะว่าเรื่องมันจะจบลงแค่นี้ ยังมีเรื่องวุ่นวายอีก ต้องติดตามน้า  เม้น โหวตด้วยเน้อ