Play Boy ตัวร้ายพิฆาตหัวใจคุณ!

8.6

เขียนโดย พั้นซ์

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 19.56 น.

  17 chapter
  81 วิจารณ์
  31.89K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2556 15.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) เขิน..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"งืม.."ฉันงัวเงียง พร้อมค่อยเปิดตาและมองไปรอบๆ เอ๊ะ!นี่มันไม่ใช่บนรถของป๊อปนี่ ฉันจำได้ว่าตอนอยู่บนรถ ทุกคนคุยกันเรื่องจะไปกินข้าว แล้วฉันก็เหนื่อยมากเลยของีบ ฉันอยู่ที่ไหนกันนะ ฉันพยายามยันตัวเองลุกขึ้นแต่ก็เหมือนมีอะไรมาพาดทับอยู่ แล้วก็มีจริงๆ แม่เจ้า!!แขนคน ฉันค่อยๆหันไปทางด้านขวา แล้วก็พบกับผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ที่เป็นเพลย์บอยหลับปุ๋ยเหมือนเด็กน้อยอยู่ น่ารักดีแฮะ เฮ้ยๆ ยัยแก้วห้ามหวั่นไหวเด็ดขาดนะ สติๆ>< เหมือนสติมันไม่กลับมา สมองฉันมันดันสั่งให้้มือล้วงไปในกระเป๋ากางเกงยีนสุดเท่ห์ของตัวเองที่ใส่มาเมื่อเช้า เพื่อจะถ่ายรูปเขา แต่เอ๊ะ!!กระเป๋ากางเกงไม่มี ฉันเลยลองแง้มผ้าห่มดูปรากฎว่า..."กรี๊ด!!!!! อีตาบ้า ไอลามก ไอจิตวิปริต ไอชั่ว ไอหื่นกาม ไอคนฉวยโอกาสกรี๊ด!!!"

"ห้าว...-0-"คนที่ถูกฉันด่า ใช้มือขยี้ตาตัวเองเบาๆ แล้วหันมาพูดกับฉันหน้าตายว่า..."อ้าวตื่นแล้วเหรอ แล้วโวยวายทำไมเนี่ย-_-+++"

"นี่นาย!!! ทำอะไรกับฉันฮะ เอามือของนายออกไปด้วย"ฉันพูดพลางเอานิ้วชี้ไปที่แขนของเขาที่พาดอยู่กลางลำตัวของฉัน คนถูกด่าเหมือนไม่สะทกสะท้านใดๆ กลับเอามือที่พาดกลางลำตัวฉันอยู่ กระชับให้มันเเน่นขึ้น ตอนนี้หน้าของเราอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่คืบ...-///-

"อีตาบ้าปล่อยนะ แล้วทำไมฉันถึงอยู่ในสภาพนี้ฮะ!!!"

"ก็ฉันคิดว่าเธอต้องอึดอัดแน่ๆถ้านอนสภาพกางเกงยืนส์ กับเสื้อยืดนั้น ฉันก็เลยเอาเสื้อผ้าของฉันให้เธอใส่ :)))"

"กรี๊ด!!!! อีตาโรคจิต นายเห็นอะไรของฉันบ้างแล้วเนี่ย T^T"ฉันว่าพลางเอามือทุบอกเขา แต่เหมือนยิ่งทุบเขาก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นมากเท่านั้น ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขา..."นาย..."นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ฉันได้เอื้อนเอ่ย เพราะคนตัวสูงค่อยๆโน้มหน้าลงมา แล้วริมฝีปากของเราก็สัมผัสกันอย่างแผ่วเบา เขาละเลียดริมฝีปากตัวเองไปตามริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน ไม่เหมือนครั้งที่เราจูบกันที่โรงพยาบานคราวนั้นมันเกิดขึ้นเร็วกว่าที่คิด และมันก็ค่อนข้างจะเร่าร้อนกว่าครั้งนี้...เมื่อเวลาผ่านไปราว3นาทีเขาก็ค่อยๆผละริมฝีปากออกอย่างแผ่วเบา เราทั้งคู่เงียบเขาปล่อยมือออกจากกลางลำตัวของฉัน ในที่สุดเขาก็เอ่ยขึ้นมาก่อน ทั้งๆที่เราทั้งคู่ต่างไม่มองหน้ากัน

"ฉันไม่ได้เป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอหรอก จริงๆคือคุณแม่น่ะ"

"อะ..อื้ม-//-"และความเงียบก็เข้าปลกคลุมอีกครั้ง เราทั้งคู่ต่างไม่รู้จะพะพูดอะไรต่อกัน บ้าจริงทำไมฉันรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวขนาดนี้ล่ะ ฉันเขินเขาเหรอ บ้าน่า-///- เขาเอ่ยทำลายความเงียบอีกครั้งด้วยประโยคที่ว่า....

"นอนเถอะ นี่ก็ตี3เเล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นสายนะ"

"อื้ม .///."หลังจากนั้นเราท้งคู่ก็นอนหันหลังให้กัน ฉันได้แต่นอนหน้าแดง คิดเรื่องที่เราจูบกันเมื่อกี้ซ้ำๆ.....

-------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้จัดว่าิฟินมากนะไรเตอร์ว่า>///< ใครอยากอ่านต่อบ้างยกมือขึ้น~~~ อยากอ่านอย่าลืมเม้นนะคะ ♥

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา