Music of love ทำนองเพลง บรรเลงรัก

เรื่อง Music of  love ทำนองเพลง บรรเลงรัก

บทนำ

คุณเคยฟังเพลงมั้ย?

สังเกตบ้างมั้ยว่าเพลงส่วนใหญ่มีเนื้อหาเกี่ยวกับ ความรัก

แล้วความรักของคุณล่ะเป็นแบบไหน

ในเรื่องนี้มีตัวอย่างของรูปแบบความรัก

ที่ตอนนี้ใครบางคนอาจจะกำลังเผชิญอยู่

เบลล์/talk

                สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนเลยก็แล้วกันนะคะ ฉันชื่อว่า นางสาว ปาริฉัตร วัฒนาพิบูรณ์ ค่ะ อายุ 21 ปี กำลังศึกษาอยู่ที่ มหาวิยาลัย Rossy internetionel university  คณะ ศิลปะศาสตร์ เอกดนตรีค่ะ เหตุที่โรงเรียนต้องตั้งชื่อที่มีความหมายว่า กุหลาบ ก็เพราะเจ้าของและผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยนี้เป็นแหม่มสาวชาวอเมริกัน ชื่อ โรส  เวนเนอร์ ก็เลยตั้งชื่อตามชื่อของตัวเอง

         ที่นี่เป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่เน้นการสอนดนตรีเป็นหลัก แต่คณะอื่นๆก็มี แต่ส่วนใหญ่จะมีชื่อเสียงทางด้านดนตรีมากกว่า ฉันรู้ประวัติมาคร่าวว่า Mrs. โรส เธอเป็นคนรักในเสียงเพลงมาก และเมื่อเธอย้ายมาอยู่ที่เมืองไทยกับสามีของเธอ เพราะทั้งตัวเธอและสามีของเธอต่างก็หลงใหลในความงดงามของเมืองไทย ทั้งคู่เลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่เมืองไทยแบบถาวร Mrs. โรส มีฐานะ ทางการเงินดีจึงคิดสร้างมหาวิทยาลัยสำหรับคนที่รักในเสียงเพลงมากๆเช่นเดียวกับตัวเธอ ฉันก็เป็นอีกคนที่รักในเสียงเพลงจึงตัดสินใจเข้ามาเรียนที่นี่....

     ตอนนี้ฉันอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตกำลังเลือกซื้อแอปเปิ้ลผลไม้สุดโปรดของฉัน วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการหยุดเรียน พรุ่งนี้แล้วสินะที่ฉันจะต้องขึ้นเป็นพี่ใหญ่ของมหาลัย แอบเกร่งๆอยู่เหมือนกันนะเนี้ย ขึ้นปี4 ของมีโปรเจ็คเยอะท่วมหัวแน่ๆ แต่มีเหรอคนอย่างฉันจะหวั่น ไม่มีทาง!!  ฉันเดินไปเรื่อยๆพร้อมเลือกดูแอปเปิ้ลผลสีแดงฉันหยิบขึ้นมาดูแล้ววางแล้วหยิบอีกลูกหนึ่งที่อยู่ใกล้กัน แต่แอปเปิ้ลดันร่วง โชคดีสวรรค์โปรดมีคนคนนึงรับ

แอปเปิ้ลเอาไว้ได้ทัน ฉันรับแอปเปิ้ลจากคนคนนั้นพร้อมกล่าวขอบคุณเขา

ขอบคุณค่ะ แล้วฉันก็เอาลูกแอปเปิ้ลกลับไปวางที่เดิมก่อนที่ฉันจะหันไปมองหน้าคนที่รับลูกแอปเปิ้ลเอาไว้ปรากฏว่า คนคนนั้นไม่ใช่ใครที่ก็อีตาเอ็มคู่กัดของฉันเอง ทำไมต้องเป็นนายทุกทีเลยนะตามจองเวรฉันไม่ยอมเลิกรา (คนหรือสำพะเวสีจ๊ะ)

ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่เนี้ยะเล็กน้อยมาก ทีหน้าทีหลังจะหยิบจะจับอะไรก็ให้มันแข็งแรงหน่อย ไม่ใช่มือไม้อ่อนอย่างนี้นะครับ

ฉันจะทำอะไรจะหยิบจะจับอะไรมันก็เรื่องของฉันมันไม่เกี่ยวกับนาย  ฉันพูดจบก็เดินหนีนายนั่นไป

อ้าวนี่ เดี่ยวก่อนสิยัยเบลล์ แล้วนายนั่นก็วิ่งตามฉันมา

แหม เรื่องแค่นี้ก็ต้องโกรธถึงกับเดินหนีกันด้วยเหรอ  นายนั่นเดินมาขนาบข้างฉัน

ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย แล้วก็ขี้เกียจมาทะเลาะกับคนบ้ากลางซุปเปอร์มาเก็ต ฉันใส่นายนั่นไป 1 ชุดใหญ่ ไซต์ จัมโบ้  (โอ้ โฮ้ แสดงว่าชุดใหญ่มากๆเลยนะเนี้ย)

นี่เธอว่าฉันเป็นคนบ้างั้นเหรอ  แล้วอีกอย่างใครบอกเธอว่าฉันจะมาทะเลาะกับเธอไม่ทราบ  นายนั่นยืนหน้าแหลมๆเข้ามา ฉันเบือนหน้าหนี พร้อมกับใช้มืออันมีค่าของฉันผลักหัวนายหมีพูออกไปอย่างสุดแรงเกิด ก่อนจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว เนียนๆถามไปว่า

แล้วตกลงนายมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันล่ะ ฉันพูดไปพร้อมกับมองดูตามชั้นวางสินค้า เลือกพวกแยมและนมไปพลางๆ

ก็พรุ่งนี้จะเปิดเทอมแล้ว ฉันต้องไปบอกว่าอาจารย์ลักขณาว่า การแสดงที่ชมรมเราจะแสดงในงานประจำปีของมหาลัยมันคืออะไรนายหมีพูพูด ดูท่าทางจริงจังมากๆไม่เคยเห็นนายนี่เป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะเนี้ย เพราะเจอหน้ากันทุกทีก็ปะทะกันตลอด

แล้วไง นายมาบอกฉันทำไม  ฉันพูดและทำเป็นเดินเลือกของไปเรื่อยๆ(เหมือนเดิม) โดยไม่มองนายเอ็มที่พูดอยู่ข้างหลัง

แล้วไง  เธอถามอย่างนี้ได้ไง ขอร้องล่ะนี่มันเป็นการเป็นงานนะ ฉันขอสงบศึกชั่วคราว พรุ่งนี้ฉันต้องไปบอกอาจารย์ลักขณาว่าแล้วว่าชมรมเราจะแสดงอะไรกันดี แล้วอีกอย่างเธอก็เป็นหัวหน้าชม ฉันก็เลยต้องมาปรึกษากับเธอ นายนั้นพูดสีหน้าจริงจัง ฉันหยุดแล้วหันไปพูดกับนายนั่นว่า

Ok  ว่ามาสิ

เธอช่วยฉันคิดหน่อยสิว่าจะแสดงอะไรดี

 เอาอันนี้ดีมั้ย แสดงละครเวที แต่เราต้องลองถามเพื่อนด้วยว่าจะเอาด้วยมั้ย

Ok  ถ้างั้นพรุ่งนี้ค่อยไปถามเพื่อนก็แล้วกัน

ตกลงตามนี้ใช่มั้ย

ใช่  ถ้างั้นฉันไปก่อนนะยัยหน้าเป็ด ก๊าบ ๆๆๆ  นายนั้นพูดพร้อมเอานิ้วมาจิ้มที่หน้าผากฉัน

ไอ้หมีพู ฉันพูดจบแล้วฉันก็เหยียบเท้านายนั่นเต็มแรง แล้วฉันก็เดินไปอย่างสบายอารมณ์

โอ๊ย  ฝากไว้ก่อนเถอะยัยหน้าเป็ด ฉันเหลียวหลังกลับมามอง เห็นนายนั่นกำลังจับเท้าที่เจ็บจากการเหยียบแบบเต็มแรงของฉัน ฉันหัวเราะใส่นายนั่นพร้อมแลบลิ้นปริ้นตายั่วโมโหนายนั่นแล้วเดินจากไป

แล้วอย่าลืมมาเอาคืนก่อนธนาคารปิดนะคะ ขอบคุณค่ะ สมน้ำหน้า  แบร่ J 555555

อย่าฝันเลยว่าฉันจะญาติดีกับนาย ก็เพราะว่าปากเสียแบบนี้ไง สมควร

ฉันเดินไปพูดไปอยู่ข้างๆยัยบีมน้องสาวฉัน แล้วก็หัวเราะ

พี่เบลล์เป็นไรมากเปล่าเนี้ยะ กินยาลืมเขย่าขวดหรอ

เปล่าก็แค่สะใจ    / สะใจใคร

ฉันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่เดินยิ้มแล้วเอาของไปเก็บหลังรถ ปล่อยให้ยัยบีมยืนงงเป็นไก่ตาแตก