listen -me- now !! ‘เพื่อน ..กูคิดมากกว่าเพื่อน‘ YAOI

ผมตื่นมาในตอนเช้าด้วยสภาพงัวเงีย ปวดหัวหนึบๆเป็นปกติของคนอดหลับอดนอน แหนะ อย่าคิดอะไรให้ผมเสียหายนะ =[]=!! ผมกับไอ้โฟนแค่เถียงกันจนไม่ได้หลับได้นอนก็แค่นั้น =_=

“เฮ้ยมาอาบน้ำ ตัวเหม็นชิบหายเมื่อคืนนอนไม่อาบน้ำ” ไอ้โฟนเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทำหน้าขยะแขยงยิ่งกว่าผมเป็นขยะสังคมอีก ไอ้กร๊วก มึงก็ไม่อาบฟะ =O=+

“เอออออ!!” ผมกระแทกเสียงแล้วจงใจเดินไปปะทะกับไหล่ของไอ้โฟนแต่แม่งตัวแข็งเป็นหินไม่สะทกสะท้านเลย แรงไปเท่ากับแรงกลับตามกฎของฟิสิกส์ ผมเด้งกลับไปข้างหลังสิครับ โชคดีที่ไอ้โฟนรีบคว้าเอวผมไว้ได้ทัน อาเมน T_T

“เล่นไรของมึงวะ” ไอ้โฟนยื่นหน้าหล่อๆมึนๆของมันมาถามผม เอาสมองส่วนไหนคิดฟะว่ากูเล่นเนี่ย ‘ว้าววว พี่โฟนคว้าตัวเค้าได้ด้วย เล่นสนุกจุงเบยยยยย’ ผมล่ะอยากประชดมันออกไปแบบนี้มาก =_=+

“เล่นบ้านมึงดิ ปล่อยๆ กูจะไปอาบน้ำ” ผมรีบสะบัดตัวออกจากผู้หวังดีแล้ววิ่งปรู๊ดไปเข้าห้องน้ำเอาน้ำสาดหน้าตัวเองแรงๆ เมื่อกี๊ ..ตอนมันคว้าตัวผมไว้ ..ผม ใจเต้นแรง ????

ปั่ง !!

ผมรีบกระแทกประตูห้องน้ำออกมามีผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้หลวมๆ บรื๋อ ทำไมแอร์ห้องกูหนาวจังวะเดี๋ยวพ่อจะโล๊ะทิ้งซะหรอก ไม่ได้แดกตังค์กูหรอกไอ้การไฟฟ้า !! ผมกำลังหัวเสียครับ อาบน้ำกะให้ร่างกายกระชุ่มกระชวย สดชื่นนนนนนน  และ ..สร้างโลกสวยด้วยมือเรา(-//-) ไอ้โฟนดันบอกว่ามีคนโทรมาให้รีบมาคุยด่วน คนที่โทรมาเขาต้องการคุยกับผมด่วนๆ !!!! แม่ง ค้างโว้ยยยยยยยยยยยย~

“ฮัลโหล” ผมกระชากหูโทรศัพท์จากมือไอ้โฟนแล้วกรอกเสียงกวนๆใส่ไป

[ไอ้พอตๆ กูรัซนะ จำเรื่องเลี้ยงต้องรับไอ้พิซซ่าได้ป่ะ แล้วมึงฝากกูไปซื้อของขวัญให้น่ะ]

“เออ อย่าบอกนะมึงลืมว่าต้องซื้ออะไร จีสตริงสีแสด แค่นี้ก็จำไม่ได้เหรอ”

[ไอ้ของขวัญโรคจิตๆแบบนั้นน่ะกูจำได้อยู่แล้วล่ะโว้ยยย! แต่ที่กูจะถามน่ะคือว่า ..มึงจะเอากล่องของขวัญสีอะไร?] กร๊วกกกกกกกกกกกกก ผมแทบเขวี้ยงหูโทรศัพท์ใส่หน้าไอ้โฟนเพราะต้องการที่ระบาย ..สีกล่องของขวัญทำกูค้างเหรอเนี่ย !!?

“แม่งงงงงง ถ้ามึงจะถามเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้กูห่อถุงพลาสติกไปเหอะว่ะ!!!!!!”

[อ่อ เอางั้นเหรอ..แล้วถุงพลาสติกสีไรดีที่ร้านมีสีใสแล้วก็...] ฟัคยูวววววววววววววว กูปราโช๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด =A=++++

“เอากล่องของขวัญสีดำ!!!!!”

ติ๊ด

ผมตัดสายด้วยความรำคาญ แม่งงงง ..มันคงไม่เอากล่องสีดำมาจริงๆหรอกใช่มั้ย - -? ถ้าเอามาจริงๆไอ้ซ่าคงไม่อยากรับของขวัญจากผมแน่เลย –O-; (กูไม่อยากรับตั้งแต่จีสตริงแล้ววว : พิซซ่า) แต่ด้วยความโมโหเมื่อกี๊ทำให้ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าโดนไอ้โฟนกอดจากทางด้านหลัง แล้วนั่น มึงมายุ่งอะไรกับปมผ้าขนหนูที่กูผูกไว้วะ!!!!!!!!

“ห่าโฟน ทำไร!!?”

“ว้า รู้สึกตัวแล้วเหรอ -3-” ไอ้โฟนทำหน้าเสียดายอะไรซักอย่างแล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ..O///O! มึง มึงงง มึงงงงงงงงงงงงง

“หะ หอมทำเชี่ยไร เอามือมึงออกจากปมผ้าขนหนูกูซะที!!” ผมปัดมือไอ้บ้านี่ออกแต่บังเอิญเผลอปัดมือไอ้โฟนไปโดนพอตน้อยทำเอาจากที่มันเพิ่งสงบไปเมื่อครู่อยากจะสานภารกิจโลกสวยต่อ T-T

“หึ” อ๊ากกกกกกกก อย่ามองหน้ากูแบบนั้นไอ้โฟน กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงนะ ความอ่อนไหวมันห้ามกันม่ายด้ายยยยยยย ~

“หน้ามึงแดงแล้วนะ” ไอ้โฟนกระซิบข้างหูผมเบาๆเล่นให้ผมขนลุกซู่ไปทั้งตัวได้ ..วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย! ฆ่ากูเหอะ ก๊อดดด TOT!!~~~

e�G'�
�YH����อยโว้ยๆ เหวอออออ” ในระหว่างที่ผมแงะมือไอ้เลาซ์ออก ผมก็สะดุดกับของเตียงแล้วก็โดนมันล้มทับลงมาอย่างหนัก ..จุก T-T

“ที่รักๆ เป็นไรรึเปล่า เจ็บมากมั้ย” ไอ้เลาซ์ถามผมด้วยความเป็นห่วงแต่ทำไมมือมึงต้องสะเปะสะปะไปทั่วตัวกูด้วยวะ !!!!

“ลุก ..กู จุก” ผมออกแรงพูดทั้งๆที่แถบจะไม่มีแรง ตัวไอ้เลาซ์เล็กซะเมื่อไหร่ หุ่นนักกีฬาว่ายน้ำมันเบาซะที่ไหนกัน T-T

“จุกเหรอ ?..งั้นก็คงขยับตัวไม่ได้ไปอีกซักพักสินะ” สายตาไอ้คนที่ทับผมอยู่ดูกรุ่มกริ่มขึ้นมาทันที เห้ย เวร ผมชี้โพรงให้กระรอกเหรอ =[]=

  ผมถูกพลิกตัวไปเผชิญหน้ากับไอ้เลาซ์ มันกอดผมไว้แน่นและค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผมช้าๆ แววตาเจ้าเล่ห์ของอีกคนทำให้ผมทำตัวไม่ถูก ผมดิ้นได้แค่นิดๆเพราะความจุกที่ยังไม่หายไป ..เมื่อไหร่จะหายจุกวะ เห้ย มันเอาหน้าใกล้เข้ามาแล้ว ไม่นะ อ๊ากกกก !!!!

   ผมตะลึงทันทีที่ปากเราแตะกัน เห้ย เห้ยย เห้ยยยยยยยยยยO3O มันเอาจริงนี่หว่า มัน..จุ๊บปากผม โว้ยยย เพศชายกูเริ่มสั่นคลอนแล้วนะ T3T