รักอันตรายยัยตัวเล็กกับนายขี้เก๊ก NC

จับพี่รหัส น้องรหัส 2

    แก้วกับพิมพ์เดินเข้ามานั่งรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ใต้ถุนอาคารสักพักรุ่นพี่หน้าโหดก็ออกมาพูดชี้แจ้งรายละเอียดต่าง ๆ 

รุ่นพี่คนหนึ่ง // : ต่อไปนี้พี่จะให้น้อง ๆ แต่ล่ะคนจับพี่รหัส โดยน้อง ๆ จะได้คำใบ้และฉายาของรุ่นพี่เท่านั้น ภายในเวลาหนึ่งอาทิตย์ทุกคนต้องหาพี่รหัสของตัวเองให้เจอ ส่วนคนที่หาไม่เจอหรือหาแล้วผิดคนจะโดนซ่อมกิจกรรม หรือต้องทำตามคำสั่งของรุ่นพี่ ห้ามโต้เถียงใด ๆ ทั้งสิ้น หวังว่าน้อง ๆ ทุกคนคงเข้าใจคำสั่งเป็นอย่างดีแล้วใช่ไหมครับ รุ่นที่หันมาทางเพื่อน ๆ ที่เตรียมสลากไว้เรียบร้อยแล้วก่อนจะแยกรุ่นน้องออกเป็นห้อง ๆ  และให้จับสลากหาพี่รหัสทีล่ะคน แก้วกับพิมพ์อยุ่ห้องหนึ่งทำให้ทั้งสองได้จับสลากก่อน

พิมพ์ // : แก้วได้คำใ้บ้ว่าอะไร

แก้ว // : ขี้เก๊ก

พิมพ์ // : ของฉันได้คำว่า หล่อเข้ม ฉันว่าน่ะพี่รหัสฉันต้องเอาแต่หล่อไปวันแน่ ๆ เลย ส่วนของแกวัน ๆ ก็คงเอาแต่ขมวดคิ้ว ทั้งคู่บ่นไปบ่นมาจนถึงโรงอาหาร แก้วนั่งรอที่โต๊ะ ส่วนพิมพ์ไปซื้อข้าวและคงต้องต่อแถวอีกนานกว่าจะได้

C

C

C

C

ตุ๊บ !!! เสียงเก้าอี้ตัวข้าง ๆ แก้วกระแทรกพื้น แก้วหันขวับไปมองผู้ชายที่นั่งลงข้าง ๆ เธอทันที

แก้ว // : นี่นาย !!  แก้วเตรียมจะลุกหนีแต่ก็ไม่ทัน

    มือหนาของโทโมะ คว้าที่ข้อมือบางของเธอเอาไว้ แก้วอุตสาห์ภาวนาอย่าให้พบให้เจอกันอีกเลย สิ่งศักดิ์สิ่งคงเล่นตลกกับเธออีกเป็นแน่ถึงได้ส่งเธอให้มาเจอกับเขาอีก

โทโมะ // : ทำไมถึงไม่รอ

แก้ว // :รออะไร ... อย่ามายุ่งกับฉัน แล้วก็กรุณาปล่อยมือสกปรกของนายออกจากมือฉันด้วย

โทโมะ // : ถึงมันจะสกปรกยังไง แต่มันก็เป็นมือของผัวเธอน่ะ 

แก้ว // : ฉันจะคิดว่า ทำบุญทำทานให้สุนัขหิวโซกิน ลืมเรื่องเมื่อคืนนี้ซะ และก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก

พิมพ์ // : อ้าวเอ๊ย ยัยแก้ว นั้นแกจะไปไหน รอฉันด้วย

   โทโมะมองตามร่างบางที่เดินออกไปจนสุดสายตา แล้วก้มลงมองสลากที่แก้วลืมไว้ที่โต๊ะ หลังจากที่อ่านข้อความในสลากเสร็จเรียบร้อยรอยยิ้มก็ปรากฎที่มุมปากของโทโมะทันที

โทโมะ // : ยังไงเธอก็หนีฉันไม่รอด ยัยน้องรหัสสุดที่รัก