รักอันตรายยัยตัวเล็กกับนายขี้เก๊ก NC

ยัยตัวเล็กต่อไปนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน

แก้ว // : อืม !!! เสียงครางเบา ๆ ดังรอดออกมาหลังจากริมฝีปากบางเป็นอิสระจากการจูบของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า

โทโมะ // : มัดจำไว้ก่อนยัยตัวเล็ก ขอฉันออกกำลังกายเรียกเหงื่อแปป

   ใบหน้าเรียวมองตามร่างหนาที่เดินเข้ามุมตึกไป ขาทั้งสองข้างแทบจะพยุงตัวเอาไว้ สายตาเธอจับจ้องอยู่กับภาพเหตุการณ์ด้านหน้า เสียงขวดที่ฝาดลงบนศีรษะของคนร้ายดังขึ้น พร้อมกับศีรษะของคนร้ายนอนฟุบลงกับพื้น ที่ตอนนี้มีคนร้ายอีกสองคนนอนจมกองเลือดอยู่ในสภาพไม่ต่างกันนัก ผลจากการชกต่อยเมื่อครู่ออกมาเป็นที่แน่ชัดว่าเป็นผู้ชายที่ขโมยจูบแรกของเธอไปเมื่อกี้เป็นผู้ชนะ

โทโมะ // : ไปเถอะ

   ทั้งคู่เดินออกมาจากซอบแคบ ๆ ตรงไปยังรถจากัวสืสีขาวที่จอดอยู่ไม่ไกลนักก่อนรถจะเคลื่อนไปด้วยความเร็วสูง

โทโมะ // : เธอชื่ออะไร 

แก้ว // : แก้ว 

โทโมะ // : ฉันชื่อโทโมะ และต่อไปนี้เธอคือผู้หญิงของฉัน

แก้ว // : หา !!!! นี่นายเพี๊ยนไปแล้วใช่ไหม ฉันเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่

โทโมะ // : เดี๋ยวเธอได้เป็นแน่ ยัยตัวเล็ก

   โทโมะตอบ ก่อนจะเลี้ยวนถเข้าคอนโดแถวสุขุมวิท ไม่รวยจริงอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกน่ะ เพราะค่าห้องก็ปาเข้าไปยี่สิบล้านแล้ว

โทโมะ // : ลงมาสิ นั่งบื้ออยู่ได้

     โทโมะเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วดึงแขนเรียวให้ออกมาจากรถก่อนจะกึ่งดึง กึ่งลาก เธอขึ้นไปชั้นบนสุด ทันทีที่ผ่านประตูห้องเข้ามาร่างของแก้วก็ถูกผลักลงไปนอนหงายอยู่กลางเตียงขนาดคิงไซน์ ตามด้วยร่างหนาของโทโมะที่ตามขึ้นมาค่อมร่างเธอไว้

แก้ว // :นี่ นายจะทำอะไร ออกไปน่ะ

โทโมะ // : จะทำให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันไง ใบหน้าหนาซุกไซร์ไปตามลำคอขาว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเนื้อสาวทำให้เขาแทบจะคุมสติไม่ไหว

แก้ว // : ยะ อย่าน่ะ ไอ้บ้า ปล่อยฉัน นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ปากด่ามือทั้งจิกข่วน ผลักไสให้เขาลุกออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล

โทโมะ // : เธอต้องรับผิดชอบ ที่ทำให้ฉันกลับไปเสี่ยงตายกับคนร้ายพวกนั้น มือหนาดึงชุดของเธอขาดออกเป้นชิ้น ๆ ก่อนจับเรียวขาแยกออกกว้าง ดุนดันแกนกายความเป็นชายเข้าไปจนสุดทาง

แก้ว // : โอ๊ย !! เจ็บ !! ความเจ็บแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เธอยังไม่เคย และยังไม่พร้อมสำหรับเขา

โทโมะ // : อ๊าส์ !!! แน่นจัง !!! 

    แรงบีบรัดจากด้านในทำให้โทโมะครางออกมา เพื่อช่วยบรรเทาความเสี่ยวซ่าน ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอ แต่ตอนนี้สติของเขาแตกกระเจิงออกไปหมดแล้ว

แก้ว // : อ๊ะ ... เจ๊บ ... โอ๊ย ตอนนี้ร่างกายของแก้วเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ มือบางขยุมผ้าผ้าปูที่นอนเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด

ตับ !! ตับ !! ตับ !!

   เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้องประสานกับเสียงครางที่ออกมาจากสองร่าง ยิ่งบทรักใกล้จะถึงจุดหมายจังหวะการขับควบก็ยิ่งรวดเร็วและรุนแรงขึ้น มือหนายึดตึงสะโพกบางให้เข้ามาขนาดที่ดุนดันแกนกายเข้าไปในตัวเธอ

แก้ว // : อ๊ะ !! อ๊าส์ !! กรี๊ดดดดดดดดดดดด !!! แก้วรู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนปุยนุ่นที่ล่องลอยอยู่กลางอากาศ โทโมะส่งเธอถึงแล้วยัดสะโพกเข้าออกอีกสองสามครั้งก็ตามเธอมาติด ๆ 

โทโมะ // : อ๊ะ !! อืม โทโมะกดแช่ซักพักจนปลดปล่อยธารน้ำสีขาวขุ่นออกมาทุกหยาดหยด จึงถอดถอนแกนกายออกจากตัวเธอ แล้วล้มตัวนอนข้าง ๆ รวบร่างของแก้วที่นอนอยู่ข้าง ๆ มาสวมกอดไว้ ก่อนจะเผลอหลับไปพร้อมกัน