รักวุ้นๆของ5 หนุ่มสุดหล่อ

บ้านหวาย

คนใช้: คุณหนูเป็นอะไรค่ะร้องไห้ทำไม

หวาย: ฉันไม่เป็นไรอยากอยู่คนเดี่ยว

คนใช้: ค่ะ

หวาย: นังแก้วเรื่องมันไม่จอแค่นี้แน่

 2 วันต่อมา ณ โรงพยาบาล

แก้ว: โมะไปขอหมอให้แก้วออกจากโรงพยาบาลหน่อยนะ

โทโมะ: โมะไปมาแล้วหมอบอกว่าเดียวจะมาตรวจอาจจะให้กลับบ้าน

แก้ว: จริงนะโมะแก้วเบื่อจะแย่

โทโมะ: จริงสิเดียวหมอคงมา

แม่แก้ว: ใครมากันจ๊ะ

แก้ว: คุณแม่

แม่แก้ว: ไงเรา เป็นไงบ้างลูก

แก้ว: ก็ดีขึ้นมากแล้วคะแก้วอยากกลับบ้านมากเลยค่ะ

แม่แก้ว: หย่าดื้อสิหมอมาตรวจคงได้ออกเองนะลูก

โทโมะ: ใช้ครับแก้วดื้อมากบอกให้ผมไปขอหมอให้เค้าออก

แม่แก้ว: อดทนนะลูกเดียวคงจะได้ออก

แก้ว: ค่ะแม่

แม่แก้ว: งั้นแม่กลับก่อนนะ

แก้ว: กลับเร็วจังค่ะแม่

แม่แก้ว: คือแม่ต้องไปหาพี่เค้าที่ทำงานนะพอดีทางผ่านเลยแวะมา

แก้ว: อ้องั้นขับรถดีๆนะค่ะแม่

แม่แก้ว: จ๊ะ ดูแลตัวเองนะ

แก้ว: ค่ะแม่/แล้วแม่แก้วก็เดินออกจากห้องไป

หมอ: ได้เวลาตรวจแล้วครับ

โทโมะ: ครับหมอ

หมอ: งั้นหมอขอตรวจหน่อยนะครับ

แก้ว: ค่ะคุณหมอ

โทโมะ: แก้วเป็นไงบ้างครับหมอ

หมอ: ก็ไม่มีอะไรหน้าเป็นห่วงแล้วหมออณุญาติให้กลับบ้านวันนี้ไดครับ

แก้ว: ขอบคุณค่ะหมอ

หมอ: เดียวญาติไปเอาใบรับยาแล้วไปเอายยานะครับ

โทโมะ: ครับ แก้วงั้นเดียวผมไปเอายานะ

แก้ว: ค่ะ/ พอพูดเสร็จโทโมะก็เดินตามคุณหมอไปเอาไบรับยา

ด้านหวาย

หวาย: พวกแกรู้ใช้มั้ยว่าฉันจ้างพวกมาทำไม

....: ครับนาย

หวาย: นี่รูปมันชื่อแก้วจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้

...: ครับ

หวาย: จับมันมาแล้วเอาไปไว้ที่โกดังล้างแล้วอย่าทำอะไรมันเด็ดขาด

....: ทำไมครับนายมันทำนายเสียใจ

หวาย: ก็ฉันจะให้มันตายด้วยน้ำมือฉันไงล่ะ

...: ครับนายแล้วจะให้พวกผมลงมือเมื่อไร

หวาย: เร็วที่สุดเดียวนี้ยิ่งดี

...: ครับ เฮ้ยไปลงมือได้

หวาย: บอกเล้วไงฉันไม่ให้มันจบง่ายๆหรอกนะนังแก้ว

%!#Y^&^*&*)({)({($%&*

หวาย: ใครโทรมา ฮัลโหล

(เนย: หวายนี้แกอยู่ใหน)

หวาย: ฉันนออกมาเดินเล่นเธอมีอะไร

(เนย: ฉันจะชวนเธอไปเทียวนะ)

หวาย: พอดัฉันไม่ว่างนะไปกันเถอะ

(เนย: งั้นหรอ)

หวาย: อืมฉันมีธุระแค่นี้นะ

(เนย: อืม)

หวาย: นังแก้วแกต้องตาย