รักนายได้มั้ย...เพลย์บอยสุดหล่อ

แก้ว: ..........โอน่ะ

เฟย์: อืม ถ้าแกล้งยัยเกลเนี้ย ชั้นโอเลยยัยเกลมันชอบทำตัวใสซื่อ ไร้เดียงสาแต่ความจริงหน่ะ แอ๊บตัวแม่เลย

แก้ว: เลิกบ่นแล้วเอามือถือแกมาได้แล้ว

เฟย์: แล้วทำไมต้องมือถือชั้นด้วยหล่ะ

แก้ว: เอามาเหอะน่า เร็วๆ

เฟย์: อ่ะนี่(แล้วก็หยิบมือถือให้แก้วไป)

แก้ว: ไอตุ๊ดแกเสร็จชั้นแน่

...: อ้าว! แก้วกับเฟย์มาทำอะไรกันตรงนี้

แก้ว/เฟย์: พี่เขื่อน!(พี่เขื่อนเป็นคนที่แก้วรู้จักดีเพราะเคยร่วมกิจกรรมด้วยกันตอนเปิดเรียน)

เขื่อน: ก็พี่ไง แล้วเรา2คนมาทำอะไรกันตรงนี้

เฟย์: มาเข้าห้องน้ำมีไรป่ะ

เขื่อน: ป่าว แค่จะมาบอกว่าอาจารย์ให้เรียกแก้วกับเฟย์ไปพบหน่ะ

แก้ว: งั้นเดี่ยวแก้วตามไป ขอทำธุระแปปนึงน่ะ(พอแก้วหันไปโทโมะก็ไม่อยู่แล้ว)อ้าว หายไปไหนแล้วเนี้ย

...: หาใครอยู่เหรอ

แก้ว: ก็ไอตุ๊ดน่ะสิ เมื่อกี้เกือบจะถ่ายรูปได้แล้วเชียว(แล้วแก้วก็หันมาหาคนที่อยู่ข้างหลัง)เฮ้ย ไอตุ๊ด

โทโมะ: เลิกเรียกชั้นว่า ไอตุ๊ดได้แล้ว อีกอย่างน่ะถ้าอยากถ่ายรูปชั้นก็ขอกันดีๆไม่เห็นต้องแอบเลย แถมเธอยังเลือกตอนชั้นกำลังจู๋จี๋กับแฟนอีก คิดอะไรรึป่าวเนี้ย

แก้ว: ชั้นไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย ใช่มั้ยเฟย์(พอแก้วหันไปก็พบแต่ความว่างป่าวเพราะเฟย์หนีไปตั้งแต่โทโมะมาแล้ว)อ่าว หายไปไหนแล้ว งั้นชั้นไปตามเฟย์ล่ะกันไปล่ะ(แล้วแก้วก็วิ่งหนีไปเลย)

โทโมะได้แต่หัวเราะเบาๆ

พอเลิกเรียน

แก้ว: ทำไมแกไปแล้วไม่บอกเลยอ่ะยัยเฟย์

เฟย์: ไปไหนอะไรของแกเนี้ย

แก้ว: ก็ตอนกลางวันไง แกทิ้งชั้นได้ยังไงชั้นเกือบเอาตัวไม่รอดแล้วรู้มั้ย

เฟย์: ชั้นก็จะสะกิดแกน่ะแต่ไอพี่เขื่อนมันลากชั้นมาก่อนน่ะ แหะๆ(เฟย์หัวเราะแห้งๆออกมา)

แก้ว: วันนี้พลาดก็ไม่เป็นไรไว้วันอื่นก็ได้

เฟย์: ว่าแต่พี่แกได้กลับมาหาแกยังอ่ะ

แก้ว: พี่ป๊อปหน่ะคงยุ่งกับงานอยู่มั้ง ดีแล้วแหละที่ไม่กลับมาถ้าพี่ป๊อปรู้เรื่องที่มีคนมาอยู่ที่บ้านเรา ชั้นว่าพี่ป๊อปกับพี่โมะได้มีเรื่องกันแน่

เฟย์: มันก็จริงอย่างที่แกพูดพี่ป๊อปหน่ะหวงแกจะตาย แกพี่ฟางมารับแล้วชั้นไปก่อนน่ะ บาย(เฟย์บอกลาแก้วแล้วก็วิ่งขึ้นรถไปเลย)

แก้ว: บาย ชั้นต้องกลับบ้านคนเดียวอีกแล้ว

โทโมะ: เดี่ยวชั้นไปส่ง ขึ้นมาเร็วๆ(โทโมะอยู่ดีๆก็โผล่มาจากหลังแก้ว)

แก้ว: มาได้ไงเนี้ย แล้วนายไม่ไปส่งเกลรึไงถึงมีเวลามาส่งชั้น

โทโมะ: ก็ชั้นจะกลับบ้านแล้ว อย่าลืมสิชั้นอยู่บ้านเดียวกับเธอก็ต้องไปส่งเธอสิ หรือเธอยังไม่อยากกลับบ้าน(แล้วก็โน้มหน้าลงไปหาแก้ว ตอนนี้หน้าโทโมะกับหน้าแก้วห่างกันไม่ถึงคืบเลย)

แก้ว: ไอบ้า เอาหน้าออกไปเลยน่ะแล้วรีบพาชั้นกลับบ้านด้วย

โทโมะ: แน่ใจน่ะว่าอยากกลับ

แก้ว: ก็เออดิ อย่าบอกน่ะว่านายจะพาชั้นไป.....

โทโมะ: เธอนั่นแหละคิดเองเออเองจะบ้ารึไง หรือเธอคิดว่าชั้นจะพาเธอไปจุด จุด จุด

แก้ว: หยุดพูดเลยน่ะ-///-

โทโมะ: รู้มั้ยตอนนี้เธอหน้าแดงกว่ามะเขือเทศแล้วเนี้ย555+

แก้ว: หยุดพูดแล้วพาชั้นกลับบ้านได้แล้ว

โทโมะ: เชิญคร้าบบบบคุณผู้หญิง

ไอ้บ้า นายกำลังทำชั้นเขินน่ะรู้มั้ย

จบไปแล้วกับ1ตอน เม้นกันด้วยน้า