เรารักกันได้ไง !!

       หลังจากที่ฟางนอนคิดจนคิดออกเเล้วว่าจะทำอะไร โทรศัพท์ของเทอก้อดังขึ้น 

ติ๊ด ติ๊ด ---

"สวัสดีค่ะ"ฟางรับสาย เเต่เทอก้อยังไม่รู้ว่าใครโทรมา 

"สวัสดีครับ นั่นใช่ฟางรึป่าว?" เทอได้ยินอย่างนั้นเลยตอบไปว่า

"ใช่ค่ะ คุณเป็นใครค่ะ"ฟางถาม

"นี่คุณ ไม่มีเบอร์ที่รักของตัวเองหรือไง"ชายหนุ่มบอก

"นายเป็นใคร เอาเบอร์ชั้นมาจากไหน แล้วชั้นก้อไม่ได้เป็นที่รักนายด้วย"ฟางตอบไปด้วยความโมโห

"แหม ที่รักก้อ ผมคือคู่หมั้นของคุณยังไงหล่ะ ตกใจหล่ะสิ " ฟางได้ยินก้อตกใจ พูดไม่ถูก

"นะ นายเอาเบอร์ชั้นมาจากไหน" หญิงสาวถาม

"เทอไม่ต้องรู้หรอก เเล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปรับเทอมาทานข้าว ห้ามปฏิเสธ หึ อย่าคิดว่าชั้นจะพิสวาทเทอล่ะ

เเค่มีเรื่องอยากจะตกลงกับเทอ เเค่นี้นะ ตู๊ด......" 

"นี่นาย นาย เดี๊ยว!!" เเต่ไม่ทันเเล้ว เขาพูดเสร็จก้อตัดสายทิ้ง ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย ผู้ชายอะไรนิสัยเเย่

ชะมัด ชิส์ ยิ่งคิดยิ่งทำให้เทออารมณ์เสีย  หึเเต่คิดๆไปแล้วมันก้อดีเหมือนกันนะ โอกาสของเทอมาถึงเเล้วสินะ

วันรุ่งขึ้น...

      ฟางตื่นมาอาบน้ำ เเล้วเเต่งตัวที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุด เเล้วก้อลงไปรอคู่หมั้นของเทอข้างล่าง

ปี๊น ปี๊น  ครู่หมั้นของเทอมาเเล้ว เทอรีบเดินไปขึ้นรถทันที

PoPPy Talk

      วันนี้ผมมารับฟางคู่หมั้นของผมมาทานข้าวหน่ะครับ จริงๆผมก้อไม่อยากหมั้นนักหรอ เเต่พ่อ กับ แม่ น่ะสิ

บังคับให้ผมหมั้น เเต่ผมว่าฟางก้อไม่อยากหมั้นเหมือนกันนั่นเเหละ ดูจากหน้าเทอเเล้วนะ เเล้วดูเทอเเต่งตัวมาสิ

จะมายั่วผมหรือไงกัน

"นี่นายจะพาชั้นไปไหน"ฟางถาม

"นั่งไปเถอะหน่าเดี๊ยวก้อถึงเอง"ผมตอบไปเเบบกวนๆ

"นี่นายหมี ชั้นถามนายดีๆนะ "เทอเริ่มเสียงดัง เเต่ผมก้อยังเงียบ

"..." 

"นี่นายหมี !!!!  นายจะรีบขับไปตายหรือห๊ะ !!"ตอนนี้ยัยฟางโวยวายเเล้วล่ะครับ ก้อผมเล่นเยียบซะ 180 ฮะฮะ

จริงๆผมก้อเเค่อยากเเกล้งเด็กก้อเท่านั้น

"นี่!!!!! นายมันบ้าไปแล้วววว" 555 ตอนนี้ผมขำน่าเทอมากเลย ผมเลยลดความเร็วให้นิดนึง

"นี่เทอ อย่าตะโกนได้มั้ย ชั้นต้องใช้สามาธินะ" ผมบอกเทอไป เเล้วเทอก้อเงียบทันที จะว่าไปยัยนี่ก้อน่ารักดีเเหะ

 เห้ย!!! นี่เราคิดอะไรอยู่ว่ะ ลืมไปเเล้วหรือไง ที่เรานัดยัยนี่มาเพราะอะไร 

ณ ร้านอาหาร 

"ถึงเเล้ว ลงไปสิ"ผมบอกเทอให้ลงไปโดยไม่เปืดประตู

"เป็นอย่างที่ชั้นคิดจริงด้วย ที่บ้านนายหน่ะ เค้าไม่สอนมารยาทกันหรือไง ลูกชายถึงมีมารยาทเเย่ๆอย่างนี้"

เทอพูดด้วยน้ำหงุดหงิดเล็กๆ

"ที่บ้านหน่ะสอน เเต่ไม่สอนให้ใช้กับคนอย่างเทอ" ผมตอบไปแบบกวนๆอีกเเล้วครับ

"ทำไม คนอย่างชั้นมันทำไม"เทอถาม เเต่ผมไม่ตอบเเล้วเดินไปในร้านทันที

"นี่นายรอด้วยสิ เมื่อกี้ชั้นถามไม่ได้ยินหรือไงห๊ะ " ฮะฮะ เทออารมณ์เสียอีกเเล้วล่ะ

"ก้อเทอเป็นแบบนี้ไง เเล้วก้อไม่ต้องถามอะไรอีกน้ะ รำคาญ สั่งอาหารเถอะจะได้เริ่มเรื่องของเราสักที" ผมพูด

พร้อมเรียกเด็กเสริฟ "น้องครับ สั่งอาหารด้วยครับ"

"นี่นายจะสั่งอะไรก้อสั่งไปเลยนะ ชั้นกินได้ทุกอย่าง" เทอให้ผมสั่งให้ เเล้วผมก้อสั่ง ตอนนี้เรากำลังนั่งรออาหาร

กันอยู่

"นี่ฟาง เทอไม่อยากหมั้นกับชั้นใช่มั้ย"ผมถาม

"อืม ชั้นถูกพ่อบังคับให้หมั้น นายก้อคงเหมือนกันสินะ"เทอถามผม

"อืม งั้นเรามาตกลงกัน ตอนนี้เราคงจะเปลี่ยนใจพ่อเเม่เราไม่ได้ เราก้อต้องหมั้นไปก่อน เเล้วค่อยหย่าทีหลัง

เทอโอเคมั้ย" ผมคิดว่าข้อตกลงนี้น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดเเล้วนะ

"ได้ เเต่ชั้นมีข้อเเลกเปลี่ยน " ข้อเเลกเปลี่ยนงั้นหรอ

"ข้อเเลกเปลี่ยนอะไร ลองบอกมาก่อนสิ"เทอจะขออะไรนะ

"ชั้นถูกพ่อบังคับให้ไปอยู่บ้านนาย เเต่นายห้ามทำอะไรชั้นทั้งนั้น นายตกลงมั้ย " 

"ชั้นตกลง" ผมไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือคิดผิดนะที่ตอบตกลงยัยนั่นไป เฮ้ออ ถึงยังไงผมก้อตอบได้อย่างเดียวนั่น

เเหละ

พอเราตกลงเเละกินข้าวกันเสร็จ ผมก้อไปส่งเทอที่บ้าน 

"นี่ยัยกระต่าย ฝันดีนะ พรุ่งนี้ชั้นจะมารับไปที่บ้าน"ผมบอกยัยกระต่าย

"เช่นกันนะนายหมี แบร่ๆๆ" (ฟาง:ทำไมเราต้องใจเต้นเเรงด้วยนะ)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบไปอีกตอนเเล้วววว หนุกมั้ยน้ออ