เปลี่ยนใจเจ้าชายเย็นชา

         เมื่อโทโมะเงยหน้าขึ้นมามอง  ฉันจึงหยิบฝักบัวมาราดใส่ผมของชายหนุ่มแล้วสระให้อย่างเบามือ  โทโมะหลับตาลงอย่างสบายใจ

      " เสร็จแล้ว นายอาบน้ำต่อเองแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอก" ฉันบอกแล้วส่งฝักบัวให้ชายหนุ่ม    

      " อาบให้ฉันหน่อยสิ" โทโมะเอ่ยพร้อมรับฝักบัวมา

      " จะบ้าหรือไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ ฉันไปรอข้างนอกก่อน เสร็จแล้วก็ตะโกนเรียกแล้วกัน" ฉันบอกแล้วเดินจากไปทันที  ชายหนุ่มหันมามองตามก่อนจะอาบน้ำต่อจนเสร็จ

      " แก้ว แก้ว ฉันเสร็จแล้ว" โทโมะตะโกนเรียกหญิงสาว  ฉันเดินเข้ามาพร้อมผ้าขนหนู  ฉันค่อยๆ ประคองให้ชายหนุ่มยืนขึ้น  ความสูงเขาเราพอๆ กันเลยทำให้ใกล้ชิดกัน  ฉันค่อยๆ เอาผ้าขนหนูพันรอบเอวชายหนุ่ม

      " นายถอดกางเกงออกสิ ฉันจะจำนายไว้เอง" โทโมะค่อยๆ ดึงกางเกงที่อยู่ใต้ผ้าขนหนูออก  ส่วนฉันจับตัวชายหนุ่มไว้  เมื่อฉันเห็นว่ากางเกงถอดลงไปกองกับพื้นก็ค่อยๆ พาชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำ

      " รอแปบนึงนะ" ฉันบอกแล้วเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่อยู่ในห้องน้ำมาใส่ตะกร้า แล้วเอามาขนหนูมาเช็ดผมให้ชายหนุ่ม

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

      " เข้ามาได้" โทโมะตะโกนบอกออกไป

      " ว่าไงไอ้โมะ ได้ข่าวว่าจะไปเที่ยวห้าง ดีแก้ว" เคนตะเดินเข้ามาหาเพื่อนหนุ่ม ก่อนจะทักทายหญิงสาวที่กำลังยืนเช็ดผมให้โทโมะ

      " อืม แล้วแกมามีอะไรหรือเปล่า"

      " เปล่า แค่จะไปด้วยได้ไหม หรือว่าจะไปกันสองคน" เคนตะถามแล้วยิ้มให้เพื่อนหนุ่ม

      " ก็ตามใจเอ็งดิ" ผมบอกออกไป

      " เคนตะมาก็ดีเลย ช่วยแต่งตัวให้เพื่อนนายหน่อยสิ" ฉันบอกแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าออกมาวางไว้ปลายเตียง

      " ได้สิ" เคนตะบอกแล้วเดินมาหาเพื่อนสาว

      " เดี๋ยวฉันไปรอข้างนอกนะ" ฉันบอกแล้วเดินออกไปทันที  เคนตะแต่งตัวให้เพื่อนหนุ่มเสร็จก็เข็นรอออกมารอข้างนอก เพื่อจะได้ให้แก้วเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  ไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาหาชายหนุ่มทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่

      " ไปกันยัง" โทโมะเอ่ยถามเคนตะ

      " ไปสิ" เคนตะเป็นคนเข็นรถพาโทโมะออกมาที่หน้าบ้าน ก่อนที่แก้วกับเคนตะช่วยพยุงโทโมะเข้ามานั่งในรถ เคนตะก็เดินมาพับรถเข็นมาเก็บไว้ที่ท้ายรถ  แล้วเดินมายังฝั่งคนขับ โดยมีโทโมะนั่งคู่หน้า ส่วนแก้วนั่งด้านหลัง

      " แก้ว ปีนี้อยากได้อะไร" เคนตะเอ่ยถามเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ด้านหลัง

      " แล้วแต่สิ ฉันอะไรก็ได้ ไม่เรื่องมากหรอกน่า" แก้วบอกแล้วยิ้มให้เพื่อนหนุ่ม

      " มือถือดีป่ะ เครื่องเก่าแก้วมันไม่ค่อยดีไม่ใช่เหรอ"

      " ไม่ต้องหรอก มันยังพอใช้ได้ แล้วอีกอย่างมันก็แพงด้วย" ฉันบอกอย่างเกรงใจ

      " ก็ได้ แต่ปีนี้ต้องให้ของแกแบบเซอร์ไพร์สหน่อย  เพราะปีนี้แกมาเป็นคนดูแลเพื่อนสนิทฉัน" เคนตะบอกอย่างอารมณ์ดี  ผิดกับโทโมะที่นั่งหน้าบึ้งมาตลอดทาง  เพราะดูท่าทางสองคนนี้จะสนิทกันมาก 

        ไม่นานเคนตะก็นำรถเข้ามาจอดในลานจอดรถ  วันนี้เป็นวันธรรมดาคนไม่เยอะมาก ทำให้ได้จอดรถได้สะดวก เคนตะเลือกจอดใกล้กับประตูทางเข้า ก่อนจะเอารถเข็นออกมากลาง  ส่วนแก้วก็เปิดประตูมาประคองชายหนุ่มให้มานั่งบนรถเข็น

       " เดี๋ยวเราเข็นให้ดีกว่า ว่าแต่นายจะไปไหนอ่ะ" เคนตะมาเข็นรถให้เพื่อนหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยถาม

       " ไปซื้อมือถือ ฉันอยากได้มือถือใหม่" โทโมะบอกแล้วเคนตะก็พามายังร้านขายมือถือทันที

       " เดี๋ยวเคนไปเข้าห้องน้ำแปบนึงนะ"  เคนตะบอกแล้วเดินออกไป 

       " เธอว่าเครื่องไหนสวยอ่ะ" โทโมะถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ ส่วนตัวเองนั่งดูรุ่นของมือถือที่เรียงไว้ในแฟ้ม

       " ฉันว่าเครื่องนี้เหมาะกันนายนะ" ฉันชี้ไปที่มือถือรุ่นใหม่ สีดำ ดูโดดเด่น ทันสมันเหมาะกับเขาเลยแหละ

       " พี่ครับ งั้นผมเอาเครื่องนี้ครับ" ผมบอกแล้วชี้ให้พนักงานดู 

       " เอ่อโทโมะ ฉันลืมบอกไปว่าแม่นายฝากบัตรเครดิตมาให้" ฉันบอกแล้วหยิบบัตรเครดิตในกระเป๋าส่งให้โทโมะ

       " ขอบคุณนะ" โทโฒะรับบัตรมาก่อนจะยื่นไปให้พนักงานคนขาย " เธออยากได้อะไรไหม เดี๋ยวฉันซื้อให้"

       " ไม่อ่ะ"  เมื่อโทโมะจัดการเรื่องมือถือเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เข็นรถพาโทโมะออกมาจากร้านทันที  ฉันเข็นพาชายหนุ่มมาเรื่อยๆ คนมีผู้หญิงร่างอวบเข้ามาทักทาย

       " หวัดดีโทโมะ เป็นไงสบายดีไหม แล้วพาใครมาด้วยนะ" หญิงสาวเดินเข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม

       " ฉันสบายดีเพราะแก้วเขาดูแลฉันเป็นอย่างดี ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

       " มาเจอนายวันนี้ก็ดี เรื่องของเราจะได้จบๆ กันเสียที"

       " มีอะไร เธอจะขอเลิกให้ไหม ไม่ต้องบอกฉันก็รู้" โทโมะเอ่ยถามอย่างรู้ทัน

       " รู้ไหมก็ดี เรื่องของเราจบกันแค่นี้นะ ไปก่อนล่ะ" หญิงสาวคนนั้นบอกแล้วเดินจากไป

       " ไหวไหม ถ้าไม่ไหวกลับบ้านก็ได้นะ" แก้วนั่งย่องๆ ข้างชายหนุ่ม

       " ไม่เป็นไรหรอก"

       " มีอะไรก็บอกฉันได้นะ ฉันเป็นผู้รับฟังที่ดีนะ" ฉันบอกแล้วกุมมือของชายหนุ่มเอาไว้อย่างเป็นห่วง

       " ขอบใจ ฉันอยากไปร้านเครื่องเงินนะ พาฉันไปหน่อย" โทโมะบอกแล้วชี้ไปยังร้านเครื่องเงินร้านใหญ่ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลเท่าไร

     เสียงมือถือโทโมะดังขึ้น

        " ว่าไงไอ้เคน" โทโมะกดรับเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

        " อยู่ไหนว่าเนี่ย ไว้จริงๆ กะจะสวีทกันสองคนใช่ไหม" เคนตะถามอย่างติดตลก

        " อยู่ร้านเครื่องเงินชั้น2 ตามมาล่ะกัน" ผมบอกก่อนจะวางสายไป

         เมื่อแก้วเข็นรถพาผมเข้ามาในร้านสายตาของผมก็สำรวจไปทุกๆ ชิ้นที่วางอยู่  ร้านนี้กว่าพอที่จะนำรถเข็นเข้ามาได้ 

        " เธอจะไปดูอะไรก็ไปดูเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน" โทโมะบอกแล้วเข็นรถเข็นตัวเองมาดูของไปเรื่อยๆ  จนมาเจอกันสร้อยเส้นหนึ่ง

        " พี่ครับ ผมขอดูสร้อยเส้นนี้หน่อยครับ" โทโมะบอกแล้วชี้ไปที่สร้อยที่ตัวเองต้องการดู

        " สร้อยนี้เป็นสร้อยคู่นะครับ เราขายเป็นคู่" พนักงานหนุ่มบอกแล้วยื่นสร้อยมาให้ชายหนุ่มดู  สร้อยที่ว่าเป็นสร้อยธรรมดานี้แหละ จะพิเศษมันอยู่ที่จี้เป็นรูปหัวใจครึ่งเสี้ยว  เมื่อนำมาประกบกันก็จะได้เป็นหัสใจที่สมบูรณ์

         " ผมซื้อเส้นนี้ครับ" โทโมะบอกแล้วยื่นสร้อยคืนให้พนักงานพร้อมจ่ายด้วยบัตรเครดิต

         " ดูอะไรแก้ว" เคนตะเดินเข้ามาเห็นเพื่อนสาวยืนดูสร้อยข้อมืออยู่

         " สร้อยข้อมมือนะ เห็นว่ามันสวยดี" ฉันบอกแล้วมองดูไปเรื่อยๆ

         " ฉันว่าอันนี้เหมาะกับเธอนะแก้ว" เคนตะบอกแล้วหยิบสร้อยข้อมือมาสวมให้ฉัน แล้วมองดูว่ามันโอเคหรือเปล่า

         " ฉันไม่เอาหรอก มันแพงเกิน" ฉันบอกแล้วถอดสร้อยนั้วางลงที่เดิม

         " ทำไมล่ะ คนจะซื้อให้ก็ไม่เอา" เคนตะเดินตามเพื่อนสาวมา

         " ไม่ต้องเลย เก็บไว้เลี้ยงสาวๆ ในฮาเล็มของนายเถอะเคนตะ" ฉันบอกยิ้มๆ

         " ตามใจ ว่าไงไอ้โมะ ได้อะไรมาว่า" เคนตะหันมาถามเพื่อนหนุ่มเมื่อในมือถือถุงกระดาษ

         " สร้อย แล้วเอ็งไม่เอาอะไรเหรอว่ะ" ผมหันไปถามเพื่อนสนิท

         " ไม่อ่ะ ข้าจะซื้อให้เขาก็ไม่เอา" เคนตะบอกแล้วมองมาที่ฉัน

         " ไปไหนต่ออ่ะ"

         " ไปไหนก็ได้ ตามใจ" โทโมะบอกแล้วนั่งหน้านิ่ง เคนตะเข็นพาเพื่อนหนุ่มไปรอบๆ ห้างก่อนจะมาทานอาหารมื้อกลางวันที่รานอาหารร้านประจำของโทโมะ

         " วันนี้ข้าเลี้ยงเอง ตามสบายเลย" เคนตะบอกอย่างใจกว้าง

        " แก้วอยากกินอะไรอ่ะ"โทโมะหันมาถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ

        " อะไรก็ได้ ร้านประจำของพวกนายไม่ใช่เหรอ แนะนำสิว่าอะไรอร่อย" ฉันบอกแล้วยิ้มให้คนถาม