เมื่ิอไหร่เราจะรักกัน

3 ปีที่แล้ว...แก้วโมะมีเรื่องจะคุยด้วย

แก้ว: โมะมีไรจะคุยกับแก้วหรอ

โทโมะ: แก้วโมะว่าเรา..เรา..เออ

แก้ว: เรา..เราไรหรอวันนี้โมะแปลกไปนะ

โทโมะ: แก้วโมะขอโทษนะ....เราเลิกกันเถอะ

แก้ว: (อึ้งสิค่ะ)..โมะ..กะ..กะ..แก้วขอเหตุผล

โทโมะ: ไม่มีหรอกแก้วโมะแค่เบื่อก้แค่นั้น...ถ้าแก้วไม่มีไรแล้วโมะไปนะ

...KAEW..

(โมะเพราะอะไรทำไมโมะตอบแก้วหน่อยไม่ได้เลยหรอ..แก้วมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอหรืออะไรยังไงก็บอกกันได้หนิทำไมต้องทำแบบนี้ทำไม..ทำไม..ฮือ..ฮือ..)..ฉันบ่นกับตัวเองแบบนี้มาเป็นชั่วโมง..ชั่วโมงแล้ว..เฮ่อ..ฉันต้องขึ้นเรียนแล้วสินะ..ต้องทำตัวให้ปกติที่สุด..จากนั้นฉันก้เดินใจลอยมาถึงห้องพอฉันก้าวเท้าเข้าห้องแค่นั้นแหละ..ฉันต้องตกใจกับภาพที่เห็น..สภาพของ2พี่น้องเพื่อนซี้ของฉัน..พอ2พี่น้องเห็นฉันแค่นั้นแหละ..ก็วิ่งเข้ามากอดซะแน่นพร้อมปล่อยน้ำตาออกมาอย่างบ้าคลั่งเลย..

แก้ว: ฟาง..เฟย์..แกสองคนเป็นไรกันใครทำไรพวกแกบอกฉันมาดิ๊

ฟาง : ฮือ..ฮือ..แก้วเขาไปแล้วอ่ะแก..ฮือฮือ..

เฟย์: ใช่แก้วเขาไปแล้วเขาไม่เฟย์แล้วอ่ะแก้ว..ฮือฮือ..

แก้ว: เดี๋ยวใครไปแล้ว..แล้วไปไหน..แล้วใครไม่รักแกฮะ

ฟาง: ฮือ..ฮือ.. ป๊อปอ่ะแก้วป๊อป..ป๊อปทิ้งฟางไปแล้วอ่ะแก้ว ฮือ..ฮือ

แก้ว: เฮ้ย!!!!!! เป็นไปได้ไงยัยฟางป๊อปรักแกจะตาย

ฟาง: ไม่รู้อ่ะแก้ว..ฟางไม่รู้..ไม่รู้..ฮือ..ฮือ..

แก้ว: เฮ่อ .. แล้วแกหล่ะยัยเฟย์ใครไม่รัก..อย่าบอกนะว่า?????

เฟย์: ใช่แก้วใช่..ไอกบมันทิ้งเฟย์ไปแล้ว..ฮึก.ฮึก..ฮือ..ฮือ

แก้ว: เป็นไปได้ไง..ยิ่งเป็นไอกบด้วยนะมันรักแกมากมายซะขนาดนั้น

เฟย์: มันเป็นไปแล้วแก้ว..ไอกบมันทิ้งเฟย์ไปแล้ว..ไอกบบ้าทิ้งเฟย์ได้ไง..ฮือฮือ..

แก้ว: โอ๋โอ๋..ใครไม่รักพวกแกก็ชั่งฉันรักแกสองคนนะเว้ย..

ฟาง: แก้วแกก็พูดได้หนิ..โทโมะรักแกจะตาย..

เฟย์: ใช่..ฉันอยากให้ไอกบมันรักฉันได้ครึ่งของที่โทโมะรักแกอ่ะ

แก้ว: ..................(เงียบ...แทงใจดำสุดสุด..)

ฟาง: แก้ว

แก้ว: .................(เหมือนเดิม)

เฟย์: แก้ว

แก้ว: ...................(เหมือนเดิม)

ฟาง/เฟย์: ยัยแก้ว

แก้ว: ฮะ..ฮะ..แกจะเสียงดังกันทำไมเนี้ย

ฟาง: ฟางกะเฟย์เรียกแก้วตั้งนานแล้วนะ

เฟย์: นั้นดิ..แก้วแกเป็นไรป่่าว..มีไรบอกพวกเราได้นะ

แก้ว: ไม่มีไรหรอกเข้าห้องเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะเข้าแล้ว

เฟย์: เดี๋ยวหยุดเลยแก..แกมีไรปิดบังพวกเราแน่เลย

ฟาง: แก้ว..แกมีไรบอกพวกฉันได้นะเว้ย..ถ้าแกยังเห็นฉันสองคนเป็นเพื่อนแก

แก้ว: เออ..เออ..มันก็ไม่มีไรหรอกแค่โทโมะบอกเลิกฉันอ่ะ

ฟาง/เฟย์: เฮ้ย!!!!!!!..เป็นไปได้ไง

แก้ว: ไม่รู้แต่มันเป็นไปแล้ว..ฮึก..ฮึก.

ฟาง: ฉันขอโทษนะเว้ยที่ว่าแกไปเมื่อกี้อ่ะ

เฟย์:ใช่เฟย์ขอโทษนะแก้ว

แก้ว: ชั่งเหอะ..ฉันรู้ว่ายังมีพวกแกอยู่ข้างข้างฉัน..ฉันก็หายใจต่อได้แล้ว

ฟาง/เฟย์: แก้ว..ฮือ..ฮือ..ฉันรักแกนะเว้ย

แก้ว: แฉันก็รักแกสองคนเหมือนกัน..มะมะกอดหน่อยดิ๊

อัพแค่นี้ก่อนนะค่ะ..อย่าลืมเม้นให้ด้วยนะ..ติ..ชมได้นะ

เพราะเป็นเรื่องแรกของเราอ่ะ....เอาะ..คือ

เวลาเราเม้นให้เพื่อนๆอ่ะขอโทษด้วยนะความจิงอยากเม้นเยอะกว่า

นั้นแต่เราเม้นในโทรศัพอ่ะมันเขียนสระกับวรรณยุคไม่ได้..ต้องขอโทษจริงจริงจากใจ