บ่วงกรรม

 

 ปี รศ. 112

 

 

   บ้านไทยานนท์ มีบุตรชายด้วยกัน 2 คน คนแรกมีนามว่า คุณหลวงธามไท มีนิสัยเจ้าชู้ กรุ่มกริ่ม อยากได้อะไรก็ต้องได้ ส้วนอีกคนมีนามว่า คุณหลวงโทโมะ เป็นคนที่มีความยุติธรรม รักใคร่รักจริงไม่เหมือนผู้เป็นพี่ชาย วันหนึ่งคุณหลวงธามไทเรียก โฟร์ซึ่งเป็นทาสขึ้นไปบนเรือน พร้อมขืนใจจนตกเป็นภรรยาคนแรกของตัวเอง 

 

โฟร์ // : อย่าเจ้าค่ะคุณหลวง อย่าทำอย่างนี้กับอิฉัน 

 

ธามไท // : เอ็งอย่ามาเล่นตัวไปหน่อยเลย มานี่

 

โฟร์ // : ปล่อยบ่าวเถอะเจ้าค่ะคุณหลวง อย่าเจ้าค่ะ ไม่ ฮึก ฮือ อิฉัน 

 

ธามไท // : โอ๋ เอ็งอย่าร้องไปเลยนังโฟร์ ข้าจะชุบเลี้ยงเจ้าเป็นศรีภรรยาออกหน้าออกตา 

 

โฟร์ // : เจ้าค่ะคุณหลวง 

 

ธามไท // : ไอ้ทีเค มาหาข้าสิ

 

ทีเค // : คุณหลวงมีอะไรให้บ่าวรับใช้หรือขอรับ 

 

ธามไท // : ไปหาเหล้ามาให้ข้าทีสิ

 

ทีเค // : ได้ขอรับ คุณหลวง 

 

ธามไท // : เอ็งนี่ช่างงามกว่าคุณหญิง ในพระนครเสียอีก 

 

โฟร์ // : คุณหลวงก็ชมบ่าวเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ทาสในเรือนเบี้ยอย่างบ่าว ไม่อาจเอื้อมไปเทียบรัศมีกับคุณหญิงในพระนครหรอกเจ้าค่ะ 

 

ทีเค // : เหล้ามาแล้วขอรับคุณหลวง

 

ธามไท // : ก็วางไว้ซิ แล้วเจ้าก็ไปหาผ้าห่มสไบน้ำงาม ๆ มาให้เมียข้าด้วย 

 

ทีเค // : ได้ขอรับ 

 

โฟร์ // : คุณหลวงไม่กลัวว่าน้องชายคุณหลวงจะทราบเรื่องนี้หรอกหรือเจ้าค่ะ 

 

ธามไท // : ถึงน้องข้าจะทราบ มันก็ทำอะไรข้ามิได้ดอก เจ้ารู้ไหม น้องชายของข้าช่างไม่ประสีประสาจะหาผู้หญิงงามไว้เคียงกายเหมือนข้าเลยสักนิด วัน ๆ ก็อยู่แต่ในกระทรวงรับใช้สนองพระคุณพ่อเจ้าอยู่หัว ชาตินี้ตงหาหญิงงามมาเคียงข้างได้ยากอยู่ดอก 

 

ทีเค // : คุณหลวงขอรับ คุณหลวง

 

ธามไท // : มีอะไรเล่า ไอ้บ่าวคนนี้ ร้องเสียลั่นเรือน เดี่ยวน้องชายข้ามันก็ตื่นดอก

 

โทโมะ // : ท่านพี่เอาบ่าวมาบำเรอเป็นเมียอีกแล้วหรือขอรับ

 

ธามไท // : แล้วถ้าพี่จะเอาบ่าวไพร่ในเรือนมันผิดตรงไหนเล่า เจ้าก็ควรจะหาไว้ข้างกายเสียคนหนึ่งน่ะ ไม่ใช่สนองพระเดชพระคุณจนลืมความสุขของตัวเองเสียสิ้น 

 

โทโมะ // : น้องไม่อยากทำให้เป็นที่ครหา ว่าเอาบ่าวมาเป็นเมีย ถ้าน้องจะมี ก็อยากจะตกแต่งเสียให้เป็นเรื่องเป็นราว แต่ตอนนี้น้องยังไม่ใคร่อยากมี ด้วยอยากสนองคุณแผ่นดินถิ่นเกิดให้เต็มที่เสียก่อน นังโฟร์กลับเรือนทาสของเจ้าไปเสีย 

 

โฟร์ // : เจ้าค่ะ คุณหลวง บ่าวกราบลาล่ะเจ้าค่ะ 

 

โทโมะ // : กระผมขอตัวก่อนน่ะขอรับ ท่านพี่ อ๋อ ไอ้ทีเค อย่าเอาบ่าวมาเสนอให้พี่ข้าถึงที่อีกล่ะ ถ้าข้าจับได้ ข้าจะโบยเจ้าเสียให้ตายคาหวายไปเลย 

 

ทีเค // : ขอรับคุณหลวง 

 

ธามไท // : เอ็งไม่น่าร้องโวยวายเสียลั่นเรือนเลย ไป ออกไปข้าไม่อยากเห็นหน้าเอ็ง

 

ทีเค // : ขอรับคุณท่าน

 

เช้าวันพรุ่ง

 

โทโมะ // : สวัสดีขอรับคุณอาฟาง มาที่เรือนของกระผมมีอะไรให้รับใช้หรือขอรับ

 

ฟาง // : ใครจะกล้าใช้คุณหลวงได้เล่า อาแค่จะเอาแกงกะทิสายบัวฝีมือคุณหญิงแก้ว ลูกสาวอามาให้ลองชิม ว่าอร่อยเหมือนที่อาทำหรือไม่

 

โทโมะ // : ลูกสาวคุณอากลับมาจากทางฝั่งเหนือแล้วหรือขอรับ 

 

ฟาง // : .ใช่จ๊ะ น้องพึ่งกลับมาเมื่อวานนี้เอง ตายล่ะอาก็ชวนเราคุยเพลิน ป่านนี้พ่ออยู่หัวคงคอยเราเสียแย่แล้วกระมั่ง ถ้าอย่างไรเสียอาขอตัวกลับก่อนแล้วกัน 

 

โทโมะ // : ขอรับท่านอา ฝากความคิดถึงให้น้องหญิงแก้วด้วยขอรับ 

 

ทางด้านคุณหญิงแก้ว 

 

แก้ว // : ท่านแม่เจ้าค่ะ กลับมาแล้วหรือ 

 

ฟาง // : กลับมาแล้วลูกรักของแม่ทำกระไรอยู่ 

 

แก้ว // : รอยมาลัยเจ้าค่ะ ลูกว่าจะไปถวายเสด็จองค์หญิงเล็กเสียหน่อย 

 

ฟาง // : ลูกแม่นี่ช่างงามเสียกระไร เมื่อไหร่จะเจอเนื้อคู่ที่ดีและเหมาะสมมาเป็นคู่ครองเสียที แม่คงอยู่ดูแลเจ้าได้อีกไม่นานดอกน่ะ 

 

แก้ว // : ท่านแม่อย่าพูดเยี่ยงนี้นี้สิเจ้าค่ะ ตั้งแต่เจ้าคุณพ่อภาณุเสียไปด้วยโรคไข้ป่า ลูกก็เหลือแต่ท่านแม่เพียงคนเดียวที่พอจะฝากผีฝากไข้ไว้ได้บ้าง 

 

ฟาง // : ลูกสาวคนนี้ขี้อ้อนเสียนี่กระไร เห็นทีว่าแม่คงต้องแนะนำให้รู้จักคุณหลวงโทโมะไว้เสียแล้ว

 

แก้ว // : เอิ่ม ละ ลูก ขอตัวก่อนน่ะเจ้าค่ะ เย็นนี้จะรีบกลับมาทำอาหารให้ท่านแม่ทาน ท่านแม่ต้องการสิ่งใดจากตลาดบ้างหรือไม่เจ้าค่ะ 

 

ฟาง // : รีบไปเถิดลูกแม่ ถ้าช้ากว่านี้เห็นทีพวงมาลัยของเจ้าจะเหี่ยวแห้งเสียก่อนให้เสด็จองค์หญิงเล็ก

 

 

 หน้าวังเสด็จหญิงพระองค์เล็ก 

 

กวิน // : ว่ากระไรจ๊ะน้องสาว มาเป็นเมียพี่เถิด 

 

แก้ว // : ชะช่วยด้วยค่ะ ปล่อยข้าน่ะ ช่วยด้วย 

 

กวิน // : ฤทธิ์มากนักหรือ 

 

แก้ว // : อ๊ะ เจ้าอยากได้ของมีค่าก็เอาไปเถิด แต่อย่าทำอะไรข้าเลย

 

~ เชต เชต เสียงดาบฟันสู้กัน ~

 

โทโมะ // : ปล่อยตัวผู้หญิงเสีย เสือกวิน เจ้าบังอาจมากนักที่มาทำร้ายคนถึงหน้าวังพระองค์หญิง

 

กวิน // : คุณหลวงโทโมะ จะให้ข้าปล่อยหญิงงาม คนนี้ไปหรือ ก็ได้นี่หน้าวังหากข้าทำร้ายใครคงได้หัวกุดเป็นแน่แท้  ข้าไปล่ะ 

 

โทโมะ // : แม่หญิง แม่หญิงเป็นอันใดหรือไม่ 

 

แก้ว // : ข้ามิเป็นอันใดดอก ขอบพระคุณท่านหลวงมากที่ช่วยข้าไว้ ข้าขอทราบชื่อของท่านได้หรือไม่ 

 

โทโมะ // : ข้ามีนามว่าคุณหลวงโทโมะ แล้วแม่นางเหล่าชื่อว่ากระไร

 

แก้ว // : ข้ามีนามชื่อว่าแก้ว เจ้าค่ะ 

 

โทโมะ // : น้องแก้วจะไปไหนหรือพี่จะได้เดินไปเป็นเพื่อน