นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

ไมช่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว~

"ว่าไงไอ้ป๊อป"โทโมะแอบรับสายป๊อปปี้แล้วเบียงมาไม่ให้สาวๆรู้

(ลาเรียนให้ที)

"ทพไม มีอะไรกันว่ะ"

(มีเรื่องต้องเคลียนิดหน่อย เดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลัง)

"เกี่ยวกับที่ฟางร้องไห้เปล่าว๊ะ"

(ฟางร้องไห้!! ร้องทำไมว่ะ)

"อ้าววฉันจะไปรู้เหรอถึงถามแกไง"

(ไอ้โมะฝากดูแลฟางด้วย บอกฟางว่าฉันจะรีบเคลีบเดี๋ยวจะไปหา)

"เออๆๆเดี๋ยวดูให้"

ตื้ต ตื้ด~

"ว่าไงว่ะไอ้โมะ"

"ว่าไงหล่ะ มันบอกเดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลัง คงเกี่ยวกับฟางนั่นแหละ

"เฮ้ย!!อย่าบอกว่าไอ้ป๊อปเจออุปสรรค์เข้าแล้ว แค่แกคนเดียวฉันก็ลุ้นไม่ไหวแล้ว นี่ยังมาไอ้ป๊อปอีก"

"จะทำไงได้ มันเกิดมาแล้วเราก็ต้องแก้จนมันผ่านไป "

"ปล่อยให้สาวๆเค้าคุยกันเอง เราไปหาไรกินกันดีกว่า"

"เออดีจะได้ไปหาไอ้เคนตะกะไอ้จองเบด้วย ไม่เจอมันนานเลย"โทโมะเดินออกไปกับเขื่อน

"ฟางหยุดร้องไห้เถอะ"ทั้งแก้วและเฟย์ต่างก็งัดกลเม็ดออกมากล่อมให้ฟางหยุดร้องไห้ จนในที่สุดฟางก็หยุดร้อง

"ไหนที่นี้ลองเล่ามาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น"แก้วเริ่มบทสนทนาเมื่อฟางหยุดร้อง

"ป๊อปปี้รึเปล่าฟาง"เฟย์เดาเก่งอ่ะ

"อือ...เมื่อวานไปทานข้าวบ้านป๊อปมา..."หยุดกลั้นน้ำตา

"ฟางต้องเข้มแข็งน๊ะ"แก้วจับไหล่ฟางให้กำลังใจ(ที่ม๊าทะเลาะกะป๊าไม่เห็นม๊าจะเข้มแข็งเลยอ่ะ)

"อืมๆไม่เป็นไรแล้ว...เมื่อวานเจอแม่ป๊อปแม่เค้าบอกว่าเค้าถูกชะตกับฟางมาก"

"อ้าวก็ดีไมใช่เหรอ"

"ใช่ดีที่แม่ป๊อปชอบฟาง แต่ไม่ดีตรงที่ว่าแม่ป๊อปพึ่งไปขอลูกสาวเพื่อนให้หมั้นกับป๊อปไง"

"ห๊า...มันยังมีแบบนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย"เฟย์โวยวาย

"แม่เค้าบอกว่าเห็นป๊อปบ่นๆว่าไม่มีแฟนเลย อยากมีแม่เลยไปขอมาให้ แต่เค้าว่าผู้หญิงคนนั้นน่ารักมากเลยพอรู้ว่าป๊อปมีฟางแม่เค้าก็เสียใจ ขอหมั้นไปเมื่อวานวันนี้จะไปถอนหมั้นเค้ามันก็น่าเกียจ"

"บ้าที่สุดแล้วป๊อปว่าไงบ้าง"แก้วถามขึ้น

"โมโหมาก อาละวาดใหญ่เลยเมื่อวานนี้ "

"แล้วทีนี้จะทำไงหล่ะ"

ไไม่ต้องทำอะไร ฟางบอกแม่ป๊อปไปว่าฟางจะออกมาเอง ผู้หญิงคนนั้นน่ารักป๊อปคงรักได้ไม่ยาก"พูดไปน้ำตาก็ไหลพรากๆ

"ฟาง!!"แก้วกับเฟย์พูดพร้อมกัน

"ทำไมไปพูดแบบนั้น แล้วตัวเองไม่เสียใจไง"แก้วถามแล้วก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้

"เสียใจซิ แต่มันก็ตจ้องทำไม่งั้นจะให้ทำยังไง"ใช้หลังมือปาดน้ำตาที่เจิงนองทั้งแก้ว

"โธ่...เพื่อนฉัน"แก้ว เฟย์ ฟางกอดกัน

เขื่อนกับโทโมะกลับมาพอดี เห็นถึงกลับอึง

"อ้าว...ทุกคนหยุดเศร้ามากินอะไรกันก่อนเร็วเดี๋ยวจะเข้าคาบแรกแล้ว"เขื่อนทำน้ำเสียงสดใสแต่ฟางก็ยังคงเศร้าอยู่ดี

"ฟางไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น โมะว่าไอ้ป๊อบมันจะต้องแกไขจนได้ ฟางไม่ต้องคิดมากนะ"โทโมะพูดแล้วหยิบขนมปังส่งให้ทั้งฟางแล้วก็แก้ว กินเสร็จก็พากันขึ้นห้องเรียน วันนี้ฟางต้องนั่คนเดียวเพราะป๊อปปี้ไม่มาทำให้เศร้ามากกว่าเดิมเข้าไปอีก แก้วกับเฟย์ปลอบจนไม่รู้จะปลอบยังไงได้แต่นั่งพลัดกันถอนหายใจไปมา

กลางวัน

"ฟางไม่ไปกินข้าวกันหน่อยเหรอ"แก้วช่วนฟางที่ยังคงนั่งเหมอลอย

"แก้วไปเหอะฟางไม่หิ้ว"

"ไม่ไ้ด้ถ้าฟางไม่กินแก้วก็ไม่กิน"

"อือเฟยืด้วย"

"ขอบคุณมากนะแก้วเฟย์ที่คอยอยู่ข้างๆฟาง"ร้องไห้อีกแล้ว

"โมะกับเขื่อนไปกินข้าวเลยไม่ต้องรอหรอก"

"ที่รักไม่กินแล้วโมะจะกินได้ยังไงหล่ะคร๊าบบ"กระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเรียน

"ที่นี้มีคนชื่อฟางไหม๊ค๊ะ"หญิงสาวผมยาวในคราบชุดนักเรียนโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังเอ่ยถามขึ้น

"มีคะ ฉันเองคุณมีอะไรรึเปล่าคะ"ฟางเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น

"นี่เหรอแฟนป๊อปปี้ ฉันพิมคู่หมันป๊อป"

"มะ มีอะไรรึเปล่าคะ"ฟางยังคงทำน้ำเสียงให้นิ่งที่สุดทั้งที่ใจเต้นแทบจะหลุดออกมา แก้วเดินตามมาจับมือฟาง

"เธอไม่ต้องมาทำเป็นนางเอก มันหมดยุคแล้ว~!!"มองหน้าอย่างเอาเรื่อง

"เธอมีสิทธิอะไรมาว่าเพื่อนฉันห๊ะ"แก้วไม่ยอมจ้องจะกระโดดใส่พิม ดีที่โทโมะรั้งไว้ทัน

"เธอไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง นี่!!เธอใช่ไหมที่สั่งให้ป๊ิอปยกเลิกการหมั้น เธอมันเลวจริงๆ รู้ไหม๊ฉันแอบมองเค้ามาตั้งนานจนวันที่คุณน้าเดินเข้ามาขอให้ฉันหมั้นกับป๊อปปี้ แต่เธอ เธอ!!ทำทุกอย่างมันพังลงมา"โกรธจัดพลักฟางกระเด็นเลย

"โอ๊ย..."พยายามจะลุกขึ้น

"สำออยเหรอ เอาไว้ใช้ต่อหน้าป๊อป แต่อย่ามาใช้กับฉัน"จับแขนฟางกระชากขึ้นมาแก้วจะเข้ามาช่วยแต่ฟางโบกมือเป็นสัญญาณว่าไม่เป็นไร

"ฉันไม่เคยบอกให้ป๊อปทำอย่าที่เธอพูดเลยน๊ะ"ฟางพยายามจะอธิบาย

"ถ้าเธอไม่สั่งแล้วป๊อปจะทำทำไม อย่ามาตอแหลล!!"เงื้อมือจะฟาดลงมาที่ใบหน้าฟาง

เพี้ยย!!

"ป๊อป"ฟางจับแก้มป๊อปปี้ตรงบริเวณที่โดนฝ่ามือของพิมฟาดลงมาอย่างจัง แต่ป๊อปไม่สนใจเอาแต่มองหน้าพิม

"เธอไม่มีสิทธิมาเตะต้องคนที่ฉันรักนะ"มองหน้าพิมอย่างเอาเรื่อง

"แต่พิมเป็นคู่หมั้นป๊อปนะ"

"จะไม่มีการหมั้นระหว่างเธอกับฉันอย่างแน่นอน ฉันคุยกับทางผู้ใหญ่แล้วเค้าไม่มีปัญหาอะไรเพราะฉันมีคนที่ฉันคิดว่าจะทั้งหมั้นทั้งแต่งงานอยู่แล้ว ซึ่งมันไม่ใช่เธอ!!"

"กรีีดดดดดดดดดดไม่จริง"พิมผวาเข้ามาจะตบฟางแต่ป๊อปปี้กันเอาไว้

"ถ้าเธอทำอะไรฟางแม้แต่ปลายเล็บ อย่ามาหาว่าฉันไ่เตือน"

"แก กรี๊ด"ยังไม่ยอมหยุดป๊อปปี้เลยพลักซะกระเด็น

"ป๊อป!!"

"กลับไปเถอะอย่าให้ต้องทำอะไรรุ่นแรงไปมากกว่านี้เลย"

"พิมไม่ง้อหรอก มีผู้ชายอีกเป็นร้องรอพิมอยู่ เบชิญรักกันไปเหอะ กรี๊ดด"เดินโครมครามออกไป ฟางโผ้เข้ากอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้

ไม่เป็รไรแล้ว"

"ฮึก ฮือ~เค้าจะมาอีกไหม๊"

"ไม่มาแล้วฟางหยุดร้องไห้เถอะ ป๊อปเคยบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรขว้างความรักของเราได้หรอก"

"ฮืออ~ฟางกลัว"

"ปีอปอยู่นี้ไงยังต้องกลัวอะไรอีก"ฟางยืนกอดป๊อปปี้แน่น จนต้องปลอบกันอยู่นานกว่าที่จะหยุดร้องไ้ด้

.........................................................................................

จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน

จะมีใครเพียใจเหมือนไรเตอร์บ้างรึเปล่าน้า

เอ้าาาเพื่อนๆอ่านแล้วอย่าลืมกดดาวเป็นกำลังใจไห้ไรเตอร์น๊ะ เม้นเกิน4จะมาอัพต่อจร๊าา

ฝากกกกกกด้วยเลิฟยูว์จุฟฟฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ