นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี
tietang
22)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไมช่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว~
"ว่าไงไอ้ป๊อป"โทโมะแอบรับสายป๊อปปี้แล้วเบียงมาไม่ให้สาวๆรู้
(ลาเรียนให้ที)
"ทพไม มีอะไรกันว่ะ"
(มีเรื่องต้องเคลียนิดหน่อย เดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลัง)
"เกี่ยวกับที่ฟางร้องไห้เปล่าว๊ะ"
(ฟางร้องไห้!! ร้องทำไมว่ะ)
"อ้าววฉันจะไปรู้เหรอถึงถามแกไง"
(ไอ้โมะฝากดูแลฟางด้วย บอกฟางว่าฉันจะรีบเคลีบเดี๋ยวจะไปหา)
"เออๆๆเดี๋ยวดูให้"
ตื้ต ตื้ด~
"ว่าไงว่ะไอ้โมะ"
"ว่าไงหล่ะ มันบอกเดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลัง คงเกี่ยวกับฟางนั่นแหละ
"เฮ้ย!!อย่าบอกว่าไอ้ป๊อปเจออุปสรรค์เข้าแล้ว แค่แกคนเดียวฉันก็ลุ้นไม่ไหวแล้ว นี่ยังมาไอ้ป๊อปอีก"
"จะทำไงได้ มันเกิดมาแล้วเราก็ต้องแก้จนมันผ่านไป "
"ปล่อยให้สาวๆเค้าคุยกันเอง เราไปหาไรกินกันดีกว่า"
"เออดีจะได้ไปหาไอ้เคนตะกะไอ้จองเบด้วย ไม่เจอมันนานเลย"โทโมะเดินออกไปกับเขื่อน
"ฟางหยุดร้องไห้เถอะ"ทั้งแก้วและเฟย์ต่างก็งัดกลเม็ดออกมากล่อมให้ฟางหยุดร้องไห้ จนในที่สุดฟางก็หยุดร้อง
"ไหนที่นี้ลองเล่ามาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น"แก้วเริ่มบทสนทนาเมื่อฟางหยุดร้อง
"ป๊อปปี้รึเปล่าฟาง"เฟย์เดาเก่งอ่ะ
"อือ...เมื่อวานไปทานข้าวบ้านป๊อปมา..."หยุดกลั้นน้ำตา
"ฟางต้องเข้มแข็งน๊ะ"แก้วจับไหล่ฟางให้กำลังใจ(ที่ม๊าทะเลาะกะป๊าไม่เห็นม๊าจะเข้มแข็งเลยอ่ะ)
"อืมๆไม่เป็นไรแล้ว...เมื่อวานเจอแม่ป๊อปแม่เค้าบอกว่าเค้าถูกชะตกับฟางมาก"
"อ้าวก็ดีไมใช่เหรอ"
"ใช่ดีที่แม่ป๊อปชอบฟาง แต่ไม่ดีตรงที่ว่าแม่ป๊อปพึ่งไปขอลูกสาวเพื่อนให้หมั้นกับป๊อปไง"
"ห๊า...มันยังมีแบบนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย"เฟย์โวยวาย
"แม่เค้าบอกว่าเห็นป๊อปบ่นๆว่าไม่มีแฟนเลย อยากมีแม่เลยไปขอมาให้ แต่เค้าว่าผู้หญิงคนนั้นน่ารักมากเลยพอรู้ว่าป๊อปมีฟางแม่เค้าก็เสียใจ ขอหมั้นไปเมื่อวานวันนี้จะไปถอนหมั้นเค้ามันก็น่าเกียจ"
"บ้าที่สุดแล้วป๊อปว่าไงบ้าง"แก้วถามขึ้น
"โมโหมาก อาละวาดใหญ่เลยเมื่อวานนี้ "
"แล้วทีนี้จะทำไงหล่ะ"
ไไม่ต้องทำอะไร ฟางบอกแม่ป๊อปไปว่าฟางจะออกมาเอง ผู้หญิงคนนั้นน่ารักป๊อปคงรักได้ไม่ยาก"พูดไปน้ำตาก็ไหลพรากๆ
"ฟาง!!"แก้วกับเฟย์พูดพร้อมกัน
"ทำไมไปพูดแบบนั้น แล้วตัวเองไม่เสียใจไง"แก้วถามแล้วก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้
"เสียใจซิ แต่มันก็ตจ้องทำไม่งั้นจะให้ทำยังไง"ใช้หลังมือปาดน้ำตาที่เจิงนองทั้งแก้ว
"โธ่...เพื่อนฉัน"แก้ว เฟย์ ฟางกอดกัน
เขื่อนกับโทโมะกลับมาพอดี เห็นถึงกลับอึง
"อ้าว...ทุกคนหยุดเศร้ามากินอะไรกันก่อนเร็วเดี๋ยวจะเข้าคาบแรกแล้ว"เขื่อนทำน้ำเสียงสดใสแต่ฟางก็ยังคงเศร้าอยู่ดี
"ฟางไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น โมะว่าไอ้ป๊อบมันจะต้องแกไขจนได้ ฟางไม่ต้องคิดมากนะ"โทโมะพูดแล้วหยิบขนมปังส่งให้ทั้งฟางแล้วก็แก้ว กินเสร็จก็พากันขึ้นห้องเรียน วันนี้ฟางต้องนั่คนเดียวเพราะป๊อปปี้ไม่มาทำให้เศร้ามากกว่าเดิมเข้าไปอีก แก้วกับเฟย์ปลอบจนไม่รู้จะปลอบยังไงได้แต่นั่งพลัดกันถอนหายใจไปมา
กลางวัน
"ฟางไม่ไปกินข้าวกันหน่อยเหรอ"แก้วช่วนฟางที่ยังคงนั่งเหมอลอย
"แก้วไปเหอะฟางไม่หิ้ว"
"ไม่ไ้ด้ถ้าฟางไม่กินแก้วก็ไม่กิน"
"อือเฟยืด้วย"
"ขอบคุณมากนะแก้วเฟย์ที่คอยอยู่ข้างๆฟาง"ร้องไห้อีกแล้ว
"โมะกับเขื่อนไปกินข้าวเลยไม่ต้องรอหรอก"
"ที่รักไม่กินแล้วโมะจะกินได้ยังไงหล่ะคร๊าบบ"กระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเรียน
"ที่นี้มีคนชื่อฟางไหม๊ค๊ะ"หญิงสาวผมยาวในคราบชุดนักเรียนโรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังเอ่ยถามขึ้น
"มีคะ ฉันเองคุณมีอะไรรึเปล่าคะ"ฟางเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น
"นี่เหรอแฟนป๊อปปี้ ฉันพิมคู่หมันป๊อป"
"มะ มีอะไรรึเปล่าคะ"ฟางยังคงทำน้ำเสียงให้นิ่งที่สุดทั้งที่ใจเต้นแทบจะหลุดออกมา แก้วเดินตามมาจับมือฟาง
"เธอไม่ต้องมาทำเป็นนางเอก มันหมดยุคแล้ว~!!"มองหน้าอย่างเอาเรื่อง
"เธอมีสิทธิอะไรมาว่าเพื่อนฉันห๊ะ"แก้วไม่ยอมจ้องจะกระโดดใส่พิม ดีที่โทโมะรั้งไว้ทัน
"เธอไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง นี่!!เธอใช่ไหมที่สั่งให้ป๊ิอปยกเลิกการหมั้น เธอมันเลวจริงๆ รู้ไหม๊ฉันแอบมองเค้ามาตั้งนานจนวันที่คุณน้าเดินเข้ามาขอให้ฉันหมั้นกับป๊อปปี้ แต่เธอ เธอ!!ทำทุกอย่างมันพังลงมา"โกรธจัดพลักฟางกระเด็นเลย
"โอ๊ย..."พยายามจะลุกขึ้น
"สำออยเหรอ เอาไว้ใช้ต่อหน้าป๊อป แต่อย่ามาใช้กับฉัน"จับแขนฟางกระชากขึ้นมาแก้วจะเข้ามาช่วยแต่ฟางโบกมือเป็นสัญญาณว่าไม่เป็นไร
"ฉันไม่เคยบอกให้ป๊อปทำอย่าที่เธอพูดเลยน๊ะ"ฟางพยายามจะอธิบาย
"ถ้าเธอไม่สั่งแล้วป๊อปจะทำทำไม อย่ามาตอแหลล!!"เงื้อมือจะฟาดลงมาที่ใบหน้าฟาง
เพี้ยย!!
"ป๊อป"ฟางจับแก้มป๊อปปี้ตรงบริเวณที่โดนฝ่ามือของพิมฟาดลงมาอย่างจัง แต่ป๊อปไม่สนใจเอาแต่มองหน้าพิม
"เธอไม่มีสิทธิมาเตะต้องคนที่ฉันรักนะ"มองหน้าพิมอย่างเอาเรื่อง
"แต่พิมเป็นคู่หมั้นป๊อปนะ"
"จะไม่มีการหมั้นระหว่างเธอกับฉันอย่างแน่นอน ฉันคุยกับทางผู้ใหญ่แล้วเค้าไม่มีปัญหาอะไรเพราะฉันมีคนที่ฉันคิดว่าจะทั้งหมั้นทั้งแต่งงานอยู่แล้ว ซึ่งมันไม่ใช่เธอ!!"
"กรีีดดดดดดดดดดไม่จริง"พิมผวาเข้ามาจะตบฟางแต่ป๊อปปี้กันเอาไว้
"ถ้าเธอทำอะไรฟางแม้แต่ปลายเล็บ อย่ามาหาว่าฉันไ่เตือน"
"แก กรี๊ด"ยังไม่ยอมหยุดป๊อปปี้เลยพลักซะกระเด็น
"ป๊อป!!"
"กลับไปเถอะอย่าให้ต้องทำอะไรรุ่นแรงไปมากกว่านี้เลย"
"พิมไม่ง้อหรอก มีผู้ชายอีกเป็นร้องรอพิมอยู่ เบชิญรักกันไปเหอะ กรี๊ดด"เดินโครมครามออกไป ฟางโผ้เข้ากอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้
ไม่เป็รไรแล้ว"
"ฮึก ฮือ~เค้าจะมาอีกไหม๊"
"ไม่มาแล้วฟางหยุดร้องไห้เถอะ ป๊อปเคยบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรขว้างความรักของเราได้หรอก"
"ฮืออ~ฟางกลัว"
"ปีอปอยู่นี้ไงยังต้องกลัวอะไรอีก"ฟางยืนกอดป๊อปปี้แน่น จนต้องปลอบกันอยู่นานกว่าที่จะหยุดร้องไ้ด้
.........................................................................................
จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน
จะมีใครเพียใจเหมือนไรเตอร์บ้างรึเปล่าน้า
เอ้าาาเพื่อนๆอ่านแล้วอย่าลืมกดดาวเป็นกำลังใจไห้ไรเตอร์น๊ะ เม้นเกิน4จะมาอัพต่อจร๊าา
ฝากกกกกกด้วยเลิฟยูว์จุฟฟฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
