Jealous...ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ

9.6

เขียนโดย Aeynroey

วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 11.15 น.

31 บท

341 วิจารณ์

52.88K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2556 18.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

28)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เช้าวันใหม่

ยังเป็นดอกไม้ของเธออยู่รึเปล่าบอกกันสักหน่อยรักแล้วทำไมปล่อยเอาไว้ให้น้อยใจ~

"ฮโหล"

(เฟย์วันนี้คลาสแรกไม่เรียนนะ)

"อ้าวทำไมอ่ะ"

(อาจารย์ติดธุระเลยยกเลิก)

"งั้นวันนี้ก็เรียนอีกทีตอนบ่ายโมงเลยดิ"

(ช่ายยย)

"อ้อโอเคขอบคุณนะ"

(จ้า)เฮ้อเพิ่ง7โมงเองเหลือเวลาอีกตั้ง6ชั่วโมงทำอะไรดีเนี้ย

ก็อก ก็อก ก็อก~

เอี๊ยด~

"มีอะไร"พี่โทโมะนี่เอง...จะมาทำไม?

"วันนี้มีเรียนตอนกี่โมง"

"บ่ายโมง"จะถามทำไม?

"งั้นไปบริษัทกับพี่มั้ย"

"เอ๋???แล้วทำไมต้องไปด้วย"มาแปลกอยู่ๆจะชวนไปบริษัทด้วยเนี้ยนะ

"เปล่าก็เห็นว่าเรียนอีกทีตอนบ่ายโมงนี่ก็เพิ่ง7โมงเอง"นั่นน่ะสิเรียนอีกทีก็ตอนบ่ายโมงถึงอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำแต่ถ้าไปบริษัทก็ต้องเจอคุณพิมพ์:(

"วันนี้คุณพิมพ์เข้าบริษัทมั้ย"

"เข้าดิวันนี้มีประชุมตอน10โมงด้วย"ว่าแล้วว่าต้องเข้าไม่งั้นเมื่อวานพี่โทโมะไม่พูดว่า'แล้วเจอกันครับ'ในโทรศัพท์หรอก

"อ้อ"

"แล้วจะไปมั้ย"ไปเหลอะ?จะไปทำไมถ้าไปแล้วต้องเจอคุณพิมพ์

"ไม่เป็นไรเฟย์ไม่ไป"เฮ้อ....ตกลงเค้ารักเราจริงๆรึเปล่าหรือที่เค้าบอกว่ารักนั้นมันก็แค่รักในความหมายแบบพี่น้อง?

"งั้นก็ตามใจพี่ไปนะ"ว่าจบพี่โทโมะก็เดินลงบันไดวนไปส่วนฉันก็ปิดประตูก่อนจะเดินลงไปข้างล่างเพื่อจะไปเดินเล่น

"พี่มดค่ะวันนี้เฟย์ไปสวนสาธารณะในหมู่บ้านนะ"

"แล้วจะไปยังไงค่ะนั่น?"

"เอ่ม...ปั่นจักรยานค่ะ^^"

"แล้วไม่ทานอะไรก่อนเหลอะ"อยู่ๆพี่โทโมะก็เงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ก่อนจะถามขึ้น

"ไม่อ่ะวันนี้ไม่อยากทานอะไรงั้นเฟย์ไปนะ"ว่าจบฉันก็เดินออกไปนอกบ้านก่อนจะปั่นจักรยานไปที่สวนสาธารนะ...วันนี้จะลองปั่นรอบๆหมู่บ้านดูอยากทำความรู้จักกับทุกคนให้มากกว่านี้:)

กริ๊ง กริ๊ง~

ฉันปั่นจักรยานมาเรื่อยๆจนถึงสวนสาธารนะกลางหมู่บ้านก่อนะหยุดรถและเดินลงไปยังสวนย่อมเล็กๆ

"สดชื่นจัง"ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังเสียใจอยู่เมื่อวานเค้าทำให้ฉันร้องอีกแล้วและทุกครั้งที่ฉันร้องไห้เค้าไม่รับรู้มันด้วยซ้ำ

"ไอ้คนใจร้ายย!!"ฉันตะโกนเสียงดังเพราะรู้ว่าไม่มีใครอยู่ก่อนจะเดินไปนั่งบนพื้นหญ้าและค่อยๆนอนลง

"ปลอบฉันหน่อย...ให้กำลังใจฉันหน่อย"ฉันพูดกับตัวเองช้าๆและหลับตาลงถ้าตื่นขึ้นมาขอให้คุณพิมพ์หายไป:(

จ๋อม จ๋อม~

"เอ๋!?"หลังจากที่หลับตาได้สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรตกลงไปในน้ำเลยลืมตาขึ้นดูแต่สิ่งที่ปรากฏทำให้ฉันงงเล็กน้อยพี่โทโมะกำลังนั่งอยู่ข้างๆฉันในชุดสูทพร้อมทำงานแต่กลับมานั่งปาก้อนหินเล่นเนี้ยนะ?

"พี่มาได้ไง?"ฉันพูดกับคนที่ใจร้ายสุดๆก่อนจะพยายามลุกขึ้นนั่งแต่เค้ากลับนอนลงมาซะเองฉันเลยได้แต่มองด้วยความงุนงง

"ขับรถมา"

"แล้วทำไมไม่ไปทำงาน"ฉันถามเค้าในขณะที่เราก็นอนลงทั้งคู่หรือว่าคุณพิมพ์ไม่ได้มาเลยไม่ไป...

"ค่อยไปมาดูเด็กขี้น้อยใจก่อน"หือ?คำพูดของเค้าทำให้ฉันผงะเล็กน้อยเค้ารู้???รึเปล่า

"..."

"มีอะไรทำไมไม่บอก"ใช่เค้ารู้แต่....รู้ได้ไงฉันกะว่าจะไม่ถามไม่ยุ่งแล้วเพราะมันจะทำให้ฉันเสียใจเปล่าๆแต่นี่เค้ากลับมาแคร์ฉันเนี้ยนะ?

"พี่รู้?"

"เรื่องพิมพ์ใช่มั้ย"

"...."

"เมื่อวานใครแอบฟังพี่คุยโทรศัพท์ล่ะ"

"เฟย์เปล่าแอบฟัง!แต่มันดันได้ยินพอดี"ฉันหันหน้าไปหาเค้าก่อนจะเถียงอย่างผู้ชนะเหอะคิดว่าอยากฟังตายล่ะ

"แล้วก็คิดไปเอง"

"ก็มันจริงตอนกลางวันบอกรักเฟย์แต่ตอนกลางคืนแอบไปคุยโทรศัพท์กับคุณพิมพ์!"

"ใครแอบคุยพิมพ์โทรมาหาพี่เพราะเรื่องงาน"

"งานบ้าอะไรตอนเที่ยงคืน"ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันหน้าไปหาเค้าเพื่อตั้งแง่เหอะ!แถไปเรื่อยเลยสินะ

"ก็งานที่พี่บอกให้ส่งภายในวันนี้ไงล่ะงานที่ต้องเอาเข้าประชุม"พอได้ยินก็เหวอไปดิเพราะคุณน้าเคยบอกว่าถ้าวันไหนมีประชุมจะต้องเตรียมงานไว้เยอะมากก่อนวันประชุม1วันเพื่อแวลาประชุมจะได้ไม่ต้องมั่วและไม่เสียเวลา

"เอ่อ....แล้วทำไมต้องบอกฝันดีกัน"

"มารยาท"มารยาท??มารยาทหรืออะไรกันแน่!!

"อย่ามาโกหกพี่รู้สึกดีต่อคุณพิมพ์ใช่มั้ยล่ะ"

"ใช่พี่รู้สึกดีต่อคุณพิมพ์เพราะเค้าเป็นคนที่พี่จะต้องทำธุระกิจด้วย"แค่นั้น?เชื่อตายเลย

"เฟย์ไม่เชื่อพี่ก็เป็นอย่างงี้เมื่อวานก็บอกรักเฟย์พี่คิดกัยเฟย์แค่น้องสาวพี่ไม่ได้รักเฟย์แบบคนรักกัน!"

"แล้วเรามารู้ถึงหัวใจพี่ได้ไง"

"อาการพี่มันฟ้องสายตาพี่มันบอกทุกสิ่งทุกอย่างในตัวพี่มันบ่งบอกว่าพี่ไม่ได้รักเฟย์แบบคนรัก"

"ฟังนะพี่รักเฟย์....รักแบบคนรักกัน"อยู่ๆหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาซะเฉยๆเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างกำลังหมุนมีแค่ฉันกับเค้าที่อยู่ในโลกใบนี้สายตาที่จริงจังนั่นกับมือหนาที่กุมมือฉันไว้มันทำให้หัวใจฉัน...เต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว-//////-

"...."

"เชื่อพี่นะ"

"ไม่รู้...เฟย์ไม่รู้"ฉันพูดออกไปตามตรงฉันไม่รู้จริงๆว่าคำพูดของเค้ามันเชื่อได้มากแค่ไหนเมื่อวานเค้าบอกว่ารักฉันและในขณะเดียวกันเค้าก็คุยโทรศัพท์กับพิมพ์แล้วตกลงใครกันแน่ที่เค้าเลือกแค่แหวนหมั้นวงนี้เนี้ยนะที่จะพิสูจน์ทึกอย่างมันไม่ง่ายไปหน่อยเหลอะ?

"แล้วจะทำยังไงเราถึงจะเชื่อ"

"ห้ามโทรหาคุณพิมพ์ห้ามบอกฝันดีคุณพิมพ์ห้ามยิ้มให้คุณพิมพ์ห้ามทำอะไรที่ทำให้คุณพิมพ์ให้ความหวังตัวเอง"ผู้หญิงเกือบทุกคนก็เป็นแบบนี้ชอบให้ความหวังตัวเอง...เพราะฉะนั้นเค้าห้ามไปให้ความหวังใคร

"แล้วถ้าเรื่องงานล่ะ"

"เอ่อ...อันนี้ยกเว้นก็ได้"เว้นเรื่องงานไว้สักข้อล่ะกัน

"ทีนี้ก็หายน้อยใจได้แล้วนะพี่รักเราคนเดียวเข้าใจมั้ย?"

"ขะ....เข้าใจ-/////-"มาทำให้เขินอีกจนได้สิน่าโถ่เฟย์เอ๊ย!

"แล้วนี่มาทำไมที่สวนสาธารนะแถมยังมานอนแบบนี้อีกไม่กลัวโดนทำร้ายรึไง"

"กลัวมั้งแต่.....เสียใจอยู่เลยลืมคิด"ก็จริงนิตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวคือพี่โทโมะรักเราจริงรึเปล่า?!

"จริงๆเล๊ย"ว่าจบเค้าก็ขยี้ผมฉันเยาๆก่อนจะบีบจมูกเล่น

"พี่โทโมะ....ถามไรหน่อยดิ"

"หือ?ว่า"

"พี่เคยมีอะไรกับใครรึเปล่า"ก็แบบมันอยากรู้อ่ะเพราะว่าตอนที่เค้าอยู่มหาลัยก็ยับเคยเที่ยวผับเลย

"ถามอะไรเนี้ย??หึงรึไง"

"ไม่ได้หึงแค่ถามเฉยๆเพราะพี่อ่ะเคยเที่ยวผับพี่ป๊อปโทรมาบอก"วันนั้นพี่โทโมะเมามากพี่ป๊อปเลยโทรให้ฉันไปรับแต่ก็ไม่ได้ไปเองหรอกให้ลุงคนขับรถไปรับแทน

"ไอ้ป๊อปโทรมาฟ้องตอนไหนว่ะ"

"ฮึ่ย!ตกลงเคยรึเปล่า!"ฉันถามพลางจ้องหน้าเค้าจริงจังแต่พี่โทโมะกลับหัวเราะออกมาซะเอง

"ฮ่าๆๆๆรู้แค่ว่าเดี๋ยวหลังแต่งงานเราก็เคยเล่า"

"ไอ้พี่บ้าหื่นนนน"

"ก็เราถามเองตกลงจะไปบริษัทกับพี่ป่ะเนี้ย?"นั่นน่ะสิจะไปดีมั้ยน่ะไปก็ต้องเจอคุณพิมพ์อีกก

"ไม่อยากเจอคุณพิมพ์ง่ะ"ฉันบอกออกไปตามตรงพลางล้มตัวลงนอน

"เค้าไม่ทำอะไรเราหรอก"ไม่เคยได้ไงครั้งล่าสุดที่ไปยังโดนแกล้งเลย:(

"รู้ได้ไงวันก่อนเค้ายังแกล้งเฟย์เลย"

"เฟย์!!"พอพี่โทโมะทำหน้าดุใส่ฉันเลยเงียบไปก็ได้ ชิ!

"เออๆไปก็ได้"พอพี่โทโมะลุกขึ้นยืนฉันก็ยื่นมือขึ้นเป็นเชิงบอกให้เค้าดึงไปด้วยและเค้าก็ยืนมือมาดึงไว้จริงๆก่อนจะกระตุกนิดนึงเพื่อให้ลึกขึ้นได้สะดวก

"ตอนบ่ายโมงพาไปมหาลัยด้วย"

"ครับๆไปๆ"แล้วฉันก็ไปเปลี่ยนชุดที่บ้านก่อนจะไปบริษัทกับพี่โทโมะและไปมหาลัยด้วยกันส่วนตอนเย็นพี่โทโมะก็มารับไปทานอาหารที่ห้างก่อนจะดูหนังและกลับบ้านในที่สุด^^