กลับมารักกันน่ะ ยัยตัวเล็ก

~ Keaw Talk ~

   ฉันพาคุณโทโมะมาที่แผนกเวชภัณฑ์ของบริษัทเพื่อศึกษาและทำการทดลองผลิตภัณฑ์ใหม่ที่จะส่งออกขาย โทโมะมองแก้วไม่วางสายตา ไม่ว่าแก้วจะทำอะไรก็ตาม เมื่อทำงานเสร็จโทโมะก็พาแก้วไปที่ร้านอาหารฝรั่งเศษเพื่อทานอาหารกลางวัน 

แก้ว // : ขอสปาเก็ตตี้คาโบนาร่า เครื่องดื่มขอน้ำส้มค่ะ 

โทโมะ // : ผมขอเป็นสตูเนื้อ เครื่องดื่มขอเป็นบรั่นดีครับ 

~ ติ๊ด ติ๊ด ~ ( โทรศัพท์แก้วเข้า )

แก้ว // : ฮัลโหลค่ะ 

ธามไท // : ที่รักอยู่ไหนครับ

แก้ว // : ออกมาทานอาหารกับคุณโทดมะน่ะค่ะ แล้วธามไทล่ะค่ะ 

ธามไท // : ผมอยู่ที่บริษัทแก้วครับ มีของฝากมาให้คุณกับลูกด้วยน่ะ 

แก้ว // : งั้นธามไทรอแก้วแปปน่ะค่ะ เดี๋ยวแก้วกับไป

~ Tomo Talk ~

   ผมอดทนอดกลั้นมองคนที่โทรศัพทือยู่อย่างไม่วางตา เธอคงลืมไปแล้วว่าเธอเคยเป็นภรรยาของผม ก่อนไอ้ธามไท 10 นาทีต่อมาอาหารก็มาถึงผมพูดคุยอะไรกับแก้วไปแก้วก็ไม่พูดกับผม จนกระทั่งผมโมโหปาจานสปาเก็ตตี้ของเธอแตกลงพื้นไป ก่อนที่หญิงสาวจะลุกขึ้นยืนพร้อมจะหนีผมไป ผมโอบเอวเธอไว้แน่น ก่อนจะพูดว่า

โทโมะ // : มานี่ จะไปไหน

แก้ว // : ฉันจะกลับบริษัท

โทโมะ // : จะรีบไปหาชุ้หรือไงห๊ะ

~ เพี๊ย ~

แก้ว // : กรุณาให้เกียรติสามีดิฉันด้วยค่ะ 

โทโมะ // : แล้วผมล่ะเป็นอะไรกับคุณห๊ะ

แก้ว // : หัวหน้าค่ะ 

โทโมะ // : ส่วนมันเป้นพ่อของลูกคุณใช่ไหม

แก้ว // : ใช่ค่ะรู้ไว้ก็ดีแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนน่ะค่ะ

โทโมะ // : จะรีบกลับไปไหนล่ะ ฉันมีเรื่องจะเคลียร์กับเธอ

แก้ว // : แต่ฉันไม่มี ขอตัวน่ะค่ะหัวหน้า

   แก้วเดินออกไปเรียกแท็กซี่กลับบริษัท ส่วนผมก็ฉุนขาดวางเงินค่าอาหารไว้ที่ดต๊ะแล้วรีบขับรถกลับบริษัทก็เห็นแก้วกำลังหวานชื่นอยู่กับธามไท ผมกำมือแน่น ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป