Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“…” ชายหนุ่มไม่พูดอะไรมองหน้าหญิงสาวนิ่งๆ
“ฟางไปก่อนนะ”
------------------------------------------
ณ ร้านเบเกอร์รี่แห่งหนึ่ง
หญิงสาวรีบมาหาเพื่อนชายที่แอบชอบเขาอยู่โดยที่เธอไม่รู้ตัว และชายคนหนึ่งที่เธออยู่กับเขาก็แอบตามมา
เช่นกัน…
“อ้าว ฟางมาแล้วหรอ? นั่งสิๆ พิชสั่งนมสดปั่นให้ฟางด้วย” ชายหนุ่มหน้าตาเอเชียคนหนึ่งชวนให้หญิงสาวนั่งลง
และมองเธอด้วยสายตาแพรวพราว
“ขอบใจนะ” ฟางยิ้มกว้างและนั่งลงที่เบาะนั่งช้าๆ รอยยิ้มแบบนี้ทำให้ชายหนุ่มหลายๆคนแทบใจละลายกันเลยที
เดียว
“เอ้อ แล้วมาไงเนี่ย?”
“แท๊กซี่” ฟางละจากขนมที่กำลังจะตักเข้าปากมาตอบคำถาม
“อ้าว งั้นขากลับพิชไปส่งนะ”
“ไม่เป็นไรๆ เกรงใจจะแย่”
“อะไรๆ พิชต้องเกรงใจฟางนะ พิชเป็นคนโทรชวนฟางออกมานี่”
“พิชเลี้ยงฟางป่าวล่ะ ฮ่าๆ”
“เลี้ยงสิ ได้เลย มาๆกินให้ท้องแตกเลยนะฟาง” พิชยีหัวฟางเบาๆอย่างหมันเขี้ยว ทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนมอง
อยู่ไม่ไกลนักไม่พอใจอย่างมาก
“ฮ่าๆๆๆ”
“แล้วนี่เลิกทำงานบ้าๆนั่นหรือยัง?” พิชชี่ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
“หืม? อ๋อ…อือ”
“โกหกหรือเปล่า ฟางมาอยู่กับพิชก็ได้นะ เดี๋ยวพิชฝากพ่อให้เอาไหม?”
“ไม่ดีกว่าพิช ขอบใจนะ”
“สำหรับฟาง พิชได้เสมอแหละ” พิชชี่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนพูดคุยกันไปเรื่อยๆ
‘ดูเป็นห่วงกันจังนะ หึๆ ไปรักกันไกลๆฉันแล้วกัน’
ชายหนุ่มคิดอย่างหงุดหงิดก่อนจะขับรถออกไป ระหว่างทางเขาได้แต่ครุ่นคิดถึงเรื่องของผู้หญิงตัวเล็กๆที่ทำให้เขา
รู้สึกชาไปทั้งใจ ทำไมกันนะ?
“พิช ฟางต้องไปแล้วล่ะ” หญิงสาวดูนาฬิกาข้อมือตัวเองอย่างตกใจ
“อ้าว? โอเค พิชไปส่งไหม?”
“ฮะ? อ๋อ ไม่เป็นไรๆ ฟางไปแล้วนะ เอ้อพิชนี่ตังค์” หญิงสาวบอกอย่างรีบร้อนก่อนที่จะควักแบงค์ร้อยไปให้ชาย
หนุ่มใบนึง
“ไม่เอาฟาง ไม่เอาๆๆ เก็บไปเลย”
“เอาไปเถอะน่า นานๆทีเจอทีนะ ฟางไปก่อนนะ” หญิงสาวยิ้มให้นิดๆก่อนรีบเดินปรี่ออกมาจากร้านและเรียกแท๊กซี่
กลับบ้านที่เธออาศัยชายคนหนึ่งอยู่ทันที
ก๊อก ก๊อก
.
.
“คุณภาณุ” หญิงสาวเคาะประตูบ้านที่ล็อคอยู่อย่างหัวเสีย
“…”
“คุณภาณุ ฟางถึงบ้านแล้วนะ” ก๊อกๆๆ หญิงสาวยังคงเคาะประตูต่อไป
“…”
“เปิดประตูให้ฟางเถอะนะ มืดแล้วนะ..”
“…”
“เห้อ..” หญิงสาวถอนหายใจ และรีบกดโทรศัพท์โทรหาชายหนุ่มทันที
กริ๊งง กริ๊งงง
“เสียงโทรศัพท์…ก็อยู่ในบ้านนี่? ออกไปไหนหรือเปล่านะ?” หญิงสาวได้แต่งง แต่ก็ยังนั่งรอชายหนุ่มหน้าบ้าน
จนพระอาทิตย์ตกดิน ดาวและพระจันทร์ต่างพากันขึ้นมาทักทายหญิงสาวที่นั่งเหงาอยู่คนเดียว
ก๊อก ก๊อก
“คุณภาณุ มืดแล้วนะคะ…” หญิงสาวยังคงพูดประโยคเดิมๆซ้ำ
“อย่าใจร้ายเลยนะ ให้ฟางเข้าไปหน่อยแล้วจะด่าจะว่าอะไรฟางก็ได้นะ”
“…ช่วยไม่ได้คงต้องไปนอนกับเฟย์” หญิงสาวพูดและเตรียมจะลุกจากโต๊ะหินนั่งเล่นหน้าบ้าน
.
.
.
“มาแล้วหรอ?” ชายหนุ่มเดินเข้ามาด้วยสภาพเมาไม่เป็นท่าพร้อมกับผู้หญิงน่าตาน่ารักอีกคนหนึ่งที่ควงกันมา
“คะคุณภาณุ” หญิงสาวหันตามเสียงอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องสะอึกกับภาพตรงหน้า
“…” ชายหนุ่มหันมาหญิงสาวนิดๆก่อนหันกลับไปรื่นเริงกับผู้หญิงอีกคนต่อ
“ฟางขอกุญแจบ้านหน่อยค่ะ ฟางอยากเข้าบ้านแล้ว…”
“อ่อ อืม จัดห้องให้ฉันกับน้องเกลด้วยนะ” ชายหนุ่มโยนกุญแจให้และพูดประโยคเจ็บมาทั้งๆที่ตัวเองไม่มีสติ
“จัดห้อง?”
“อืม เร็วๆ” ชายหนุ่มพูดก่อนจับแก้มเกลเหมือนที่เคยทำกับหญิงสาว ความรู้สึกเจ็บแล่นแปลบเข้าที่ใจของเธอ
น้ำตาที่เอ่อล้นตั้งแต่เห็นเขาทั้งสอง ตอนนี้ใกล้ไหลออกมาเต็มที
“ค่ะ..” หญิงสาวรีบไขกุญแจบ้านอย่างลุกลน มือที่วางก็พรางปาดน้ำตาไปด้วย
‘ใจร้ายที่สุด ฮึก…’ หญิงสาวคิดระหว่างจัดเตียงให้เขาและเธอ ทำไมกันนะ? ทำไมฟ้าต้องแกล้งฉันด้วย ทำไม
อยากจะรักใครสักคนจริงๆก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย…
“ห้องได้แล้วนะคะ ฟาง..จะนอน” หญิงสาวเดินลงมาจากห้องนอนของชายหนุ่ม มาเจอกับภาพบาดใจอีกครั้งหนึ่ง
ที่คนทั้งสองต่างจูบกันอย่างไม่สนใจใยดีคนอีกคนเลย
“…”
“ฟาง ฮึก ฟางนอนก่อนนะคะ ถ้าคุณภาณุ … หิว มาปลุกฟางนะ” หญิงสาวพยายามกลั้นเสียงสะอื้นให้ได้มากที่สุด
เท่าที่จะทำได้ ก่อนรีบวิ่งขึ้นห้องนอนตนเองทันที
เมื่อแผ่นหลังถึงเตียงนุ่มที่เป็นสิ่งๆเดียวที่จะให้ความอบอุ่นกับเธอได้ตอนนี้ เธอก็ปล่อยน้ำตาที่หลายคนต่าง
มองว่า มันแสดงถึงความอ่อนแออย่างไม่แคร์คำพูดใดๆ
‘ฮืออออออ…’
“พี่ป๊อป ขึ้นไปสนุกกับเกลบนห้องต่อเถอะนะ” เกลฉุดตัวชายหนุ่มขึ้นจากโซฟา
“ไม่ล่ะเกล ไปเถอะ นี่ตังค์ เอาไปนะ” ชายหนุ่มวางเงินไว้ให้และพยายามจะตามขึ้นมาขอโทษหญิงสาว
“พี่ป๊อปคะ…เกลขอร้องล่ะนะ” เกลดันตัวป๊อปปี้ไปติดกำแพงเพื่อยั่วอารมณ์เขาตอนนี้และจูงชายหนุ่มที่อึ้งขึ้นห้อง
และเริ่มกิจกรรมอย่างว่า… จนเสียงเล็ดลอดออกมานอกห้อง
“อื้ม พี่ป๊อปคะ..” เสียงของเกลยังร้องต่อเรื่อยๆยิ่งทำให้หญิงสาวที่อยู่ห้องไม่ไกลจากนั้นร้องไห้หนักกว่าเดิม
หลายเท่า
‘ฉันทนไม่ได้แล้ว ฉันยอมแพ้นายแล้ว ยอมแล้วจริงๆ ฮึกก ฮือออ’ หญิงสาวปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่ก่อนหลับไป
เพราะความเหนื่อย
เมื่อเธอตื่นมาก็พบว่ามันเป็นเช้ามืดของอีกวัน ผู้คนนอกหน้าต่างเริ่มออกมาวิ่งออกกำลังกายกันบ้าง หญิงสาวได้
แอบไปเปิดประตูห้องชายหนุ่มเบาๆ พบว่าเขาหลับอยู่ที่เตียงพร้อมกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง…
‘สำคัญตัวผิดไปแล้วสินะฟาง ลาก่อนนะคะคุณภาณุ’
หญิงสาวรีบเก็บกระเป๋าของตนก่อนออกเดินทางไป.. ก่อนไปเธอไม่ลืมที่จะทิ้งโน้ตไว้เหมือนที่ชายหนุ่มคอยบอก
เธอตลอดว่าเวลาจะไปไหนมาไหนบอกเขาบ้างก็ดี…
‘คุณภาณุ… ฟางขอบคุณตลอดเวลาที่เลี้ยงฟางมานะคะ ฟางมีความสุขมากๆที่ได้อยู่กับคุณภาณุ
ฟางดีใจมากๆเลยนะที่ครั้งหนึ่งได้มาใกล้ชิดกับคุณภาณุมากๆ แต่ยังไงๆเวลาของความสุขก็ผ่านไปเร็วเสมอค่ะ
ฟางขอจบเวลาแห่งความสุขของฟางไว้ แล้วให้คุณภาณุไปเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคนดีกว่า… ฟางขอบคุณนะคะ
ขอบคุณจริงๆ ฟางจะไม่ลืมเลยค่ะ คุณภาณุเหมือนฮีโร่… ฟางรักฮีโร่ของฟางมากๆนะ :) ลาก่อนนะคะ… ฟาง’
หญิงสาวเขียนโน้ตทิ้งไว้ด้วยข้อความที่ออกมาจากใจ น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆ เจ็บที่ต้องบอกลา แต่อาจจะเจ็บยิ่ง
กว่าถ้าเธอยังต้องทนเห็นภาพอย่างนั้นซ้ำๆ
“ไม่ลืมอะไรแล้วเนอะ…บ๊ายบาย” หญิงสาวพูดกับตัวเองและโบกมือลาเด็กน้อยข้างบ้านที่เคยเล่นกับเธออย่าง
ใจหายก่อนเดินขึ้นแท๊กซี่ไป
“ไปไหนครับ?”
“ไปคอนโดคุณพิชชี่น่ะค่ะ” หญิงสาวบอกก่อนเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง
“คอนโดคุณพิช แสดงว่าคุณนี่รวยมากนะครับ ถึงมีเงินจองห้องแพงๆแบบนั้น”
“…” หญิงสาวไม่ตอบได้แต่ยิ้มให้คนขับอย่างสุภาพและนั่งเงียบไปตลอดทาง
6เม้นอัพ เจอกันค่ะ :)
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
