Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เชื่อสิ ดูก็รู้แล้ว” ชายหนุ่มพูดตัดพ้อก่อนลุกเดินหนีไป
‘เหอะ ผู้หญิงขายตัวสินะ เอาล่ะ ฉันจะเป็นผู้หญิงขายตัวให้ได้เหมือนที่คุณภาณุคิดละกัน’
-----------------------------------
เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ชายหนุ่มได้มาหาหญิงสาวที่สถานบันเทิงที่เดิม และนั่งมองหาเธออยู่
“สวัสดีครับ คุณลูกค้า วันนี้บริการพิเศษจากสาวฟางสุดฮอต คืนนี้คืนแรกและคืนเดียวเท่านั้นนะครับที่เธอจะยอมไป
ต่อที่ห้องด้วย สนไหมครับ?” พนักงานน้องใหม่หน้าเด็กถามเขาขึ้น
“หืม? ใครนะ?”
“ฟางครับ ที่พี่เขามีกัน 3 คน แต่ตอนนี้เหลือคนเดียวแล้ว”
“ยัยฟาง… โอเคพี่จองคนนี้ เท่าไหร่น้อง?” ชายหนุ่มพูดเสียงแผ่วเมื่อเรียกชื่อหญิงสาว
“คืนนี้พิเศษแพงหน่อยนะครับ 9,000 ครับ แต่ได้ทั้งคืน”
“งั้นตามนั้น” ชายหนุ่มพูดอย่างหงุดหงิดก่อนกระดกไวน์องุ่นราคาแพงหมดทีเดียว
‘หึ ไหนบอกไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวไง..’
“นังฟาง แกได้แขกแล้วไปเร็วๆ นั่งอยู่ที่บาร์ริมซ้ายสุดนะ เร็วๆ”
“เห้อ..ค่ะๆ”
‘ฉันยอมเสียตัวครั้งนี้แล้วฉันก็จะไปเป็นอิสระสักที ไม่รู้ว่าคุณภาณุเค้ายังอยากได้ฉันเป็นพี่เลี้ยงหรือเปล่า…’
หญิงสาวคิดอย่างเหม่อลอยก่อนเดินมาถึง
“ไหนบอกไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวไง?” ชายหนุ่มถามขึ้นและกระชากข้อมือหญิงสาวจนเธอสะดุ้ง
“…โอ๊ย คุณ คุณภาณุ!!!?”
“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าฉันคนเดียวที่จะพาเธอไปส่งถึงห้องได้!”
“ฟางเจ็บ” หญิงสาวพูดเสียงสั่นและพยายามแกะมือเขาออก
“เธอก็น่าจะรู้แล้วนะว่าฉันไม่ให้เธอไปยั่วใครที่ไม่ใช่ฉัน!”
“ฮึก ปล่อยฟาง!”
“รู้หรือเปล่าฮะ!”
“ฮือ ปล่อยฟางเถอะนะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาก่อนทรุดตัวลงไป แต่มือของชายหนุ่มยังฉุดแขนหญิงสาวให้ลุก
ขึ้น
“…”
“คุณภาณุบอกว่าฟางเป็นผู้หญิงขายตัวทั้งๆที่ฟางไม่ใช่!”
“แล้วทำไมฮะ? เลยจะประชดฉันสินะ”
“…”
“ฉัน ขอ โทษ กลับบ้าน เก็บของ พรุ่งนี้ไปอยู่กับฉัน”
“หะฮะ? ไปอยู่กับคุณภาณุ?”
“อืม ไปอยู่กับฉัน”
.
.
เช้าวันต่อมา บ้านป๊อปปี้
“นี่ เอากระเป๋ามา ฉันถือให้”
“เอ่อ นี่คุณภาณุ แล้วคุณภาณุไม่ได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่หรอ?”
“พ่อกับแม่ฉันไปฝรั่งเศส ไปเป็นปีนู่น”
“อ๋อ…ถ้าพ่อกับแม่คุณภาณุกลับมาฟางก็ต้องย้ายออกใช่ไหม?”
“ไม่รู้สิ..เข้าบ้านเถอะ”
‘แค่ไว้คั่นเวลาจริงๆด้วย ไม่อยากให้เวลาผ่านไปเลย ฉันจะได้อยู่กับเค้าอีกนานแค่ไหนเชียว…’
“นี่ห้องเธอ” ชายหนุ่มพูดก่อนวางกระเป๋าไว้หน้าห้องและเปิดประตูให้
“โอ้โห..” หญิงสาวร้องขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ชอบไหม?”
“ชอบสิ ห้องน่ารักมากเลยนะ แต่…คุณภาณุมีน้องสาวหรอ?”
“มีพี่สาวต่างหากล่ะ ไปเก็บเสื้อผ้าก่อนไป” ชายหนุ่มพูดพรางชี้ไปที่ห้องแต่งตัว
“อ๋อโอเค แล้วพี่สาวคุณภาณุไปไหน”
“ไปเรียน”
“ห๊า ตอนเย็นก็กลับแล้วอ่ะสิ”
“-__- เลิกถามได้แล้ว” ชายหนุ่มทำหน้าเซ็งก่อนเดินเข้าห้องตัวเองไป
“เดี๋ยวค่อยเก็บดีกว่า~” หญิงสาวพูดพรางเดินปรี่เข้าห้องทันที
‘ห้องนั้นน่ะห้องฉันนะรู้ไหม ฉันเลือกของมาแต่งห้องให้ ฉันดีใจนะที่เธอชอบ’ ชายหนุ่มคิดในใจพรางยิ้มเบาๆ
สมุดบันทึก.
“วันนี้เจอคุณภาณุที่ผับ คุณภาณุจะคิดว่าฟางเป็นคนไม่ดีไหมน้า??”
“ได้คุยโทรศัพท์กับคุณภาณุเป็นครั้งแรก ดีใจสุดๆ”
“คุณภาณุเป็นห่วงฟางหรอ?? ><”
“พรุ่งนี้จะย้ายไปอยู่กับคุณภาณุแล้วนะ ตื่นเต้นจัง ทีนี้ก็จะได้เจอกันทุกวันเลย คุณภาณุจะเบื่อฟางไหมน้า?”
“รู้ไหมวันนี้วันแรกที่เข้ามาอยู่บ้านคุณภาณุแหละ คุณภาณุดูเป็นคนที่อบอุ่นมากๆ”
หญิงสาวบรรจงเขียนข้อความของเหตุการณ์ปัจจุบันลงไปในสมุดความทรงจำของเธอและเขา…
ก๊อก ก๊อก. .
“ไปกินข้าว”
“ค่า” หญิงสาวสะดุ้งรีบเก็บสมุดไว้ในลิ้นชักก่อนเปิดประตูลงไป
“วันนี้ฉันทำให้ก่อน พรุ่งนี้เธอต้องทำนะ โอเคไหม?”
“ค่ะ พรุ่งนี้ฟางจะตื่นมาทำให้ตอนเช้าด้วย โอเคไหมคะ?”
“ไม่ต้อง พรุ่งนี้ไม่มีเรียน” ชายหนุ่มพูดก่อนนั่งลงกินข้าวจนหมดจาน
“อย่างนี้เราก็ไม่ต้องโทรคุยกันแล้วเนอะ” หญิงสาวยิ้มให้
“ตามนั้น” ชายหนุ่มพูดก่อนกระตุกยิ้มบางๆให้และเดินไปวางจานไว้ในซิงค์
‘ถามอะไรตรงๆเล่า ฉันยิ่ง..คุมตัวเองไม่ถูกอยู่’ ชายหนุ่มคิด
“ฮ่าๆๆ” เสียงหญิงสาวนั่งหัวเราะ เธอนั่งดูหนักตลกรอบดึก เวลาก็เกือบๆจะเที่ยงคืนแล้วแต่ทำไมเธอยังไม่เข้านอน
สักที?
“ทำอะไรฟาง?” ชายหนุ่มจับไหล่หญิงสาวให้หันมาหาเขา
“ตกใจหมดเลย ทำไมคุณภาณุเดินมาเงียบๆล่ะ” หญิงสาวบอกหน้ามุ่ย
“ทำไมไม่หลับไม่นอนฮะ”
“ทำไมล่ะ คุณภาณุเป็นห่วงฟางหรอ”
“หะ? ห่วงอะไรของเธอ ฉะ..ฉันเห็นว่ามันดึกแล้วมันเปลืองไฟรู้ไหม!”
“ทำไมต้องทำตะกุกตะกักด้วยล่ะคะ” หญิงสาวบอกพร้อมจ้องตากับชายหนุ่มใกล้ๆ สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของ
กันและกัน
“ฟะฟาง..” ชายหนุ่มเรียกชื่อหญิงสาวแก้เขินพร้อมหันหน้าหนี
“ทำไมต้องทำเขินด้วยเล่า คุณภาณุคิดว่าฟางจะจูบคุณภาณุล่ะสิ ฮ่าๆๆ” หญิงสาวหัวเราะและถอยหน้าออกไป
“เก่งจังนะ” ชายหนุ่มพูดก่อนคว้าตัวหญิงสาวมากอดไว้หลวมๆ
“ว้าย คะคุณภาณุ!” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆคนตัวใหญ่ก็ดึงเธอไปกอดเอาดื้อๆ
“เธอทำอย่างนี้กับฉันได้คนเดียว”
“-__- ทำไมต้องกับคุณภาณุคนเดียวด้วย?”
“ก็เพราะฉันเป็นฉันน่ะสิ”
“แล้วทำไมคุณภาณุต้องห้ามด้วย” หญิงสาวพูดพรางขมวดคิ้ว
“ก็ ห่วงไง ห่วงๆๆ” ชายหนุ่มผละจากหญิงสาวปล่อยเธอทิ้งบนโซฟาก่อนเดินขึ้นบันไดไป
‘ยัยบ้า บังคับให้พูดจนได้สินะ’
‘แค่เป็นห่วงแค่นี้กว่าจะพูดได้น้า ขี้อายจริงๆเลยคนอะไรก็ไม่รู้’
“วันนี้คุณภาณุบอกว่า ห่วง ฟางตั้งหลายครั้งแหนะ จะลอยแล้วรู้ไหม :)” หญิงสาวค่อยๆเรียบเรียงเขียนลงไปใน
สมุดเล่มนั้นช้าๆ. ..
6 เม้นอัพ เจอกัน :)
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
