Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
33)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เธอรักฉันหรือเปล่า?” ป๊อปปี้ถามในขณะที่หน้าทั้งสองใกล้กันจนฟางหวั่นไหว
--------------------------------------------------------
“รัก…สิคะ” ฟางตอบแต่ไม่กล้าสบตา สายตาที่เหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว
“แล้วเธอจะไปยอมมันทำไม?” ป๊อปปี้หวนกลับมาพูดเรื่องเดิมทำให้ฟางรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที
“…แล้วคุณภาณุไปยอมเขาทำไม?” ฟางถามกลับบ้าง
“นี่เธอ!” ป๊อปปี้เสียงดังหงุดหงิดใส่
“จะเรียกฟางมาด่าใช่ไหม…”
‘โธ่เว้ย ไอ้ในใจเราก็นึกว่าเค้าจะให้มานอนด้วย เรียกมาด่าซะงั้น’ ฟางคิดเซ็งๆ
“เหอะ อย่างเธอมันต้องมากกว่าด่าอยู่แล้ว”
“อะอะไร…”
“หึๆเดี๋ยวก็รู้” ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอก่อนผลักฟางลงบนเตียงและมาทาบทับไว้ทันที
“อือห์ คะคุณภาณุฟาง อาห์” ฟางที่เริ่มรู้สึกดีกับการกระทำที่ป๊อปปี้มอบให้เริ่มเป็นใจในกิจกรรมอย่างว่า
“เคลิ้มล่ะสิ” ป๊อปปี้กระซิบข้างหูเบาๆก่อนก้มลงตีตราเครื่องหมายเป็นจ้ำๆลงบนคอขาว
“ไหนคุณภาณุบอกว่าไม่ใช้ของร่วมกับใครไง…”
“ใช่ แต่ฉันคิดไปคิดมา ฉันคงใช้ร่วมกับคนอื่นมาตั้งแต่ครั้งแรกตอนนั้นแล้วล่ะ” ป๊อปปี้พูดพรางกระชากชุดนอนออก
“คุณภาณุ!” ฟางเสียงดังใส่ทันที เมื่อไหร่เขาจะเลิกประชดเรื่องที่เธอเคยทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้งค์สักที ก็รู้ๆกันอยู่
ว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ
“ทำไม? เสียงดังหรือไง?” ป๊อปปี้พูดก่อนก้มลงจูบเร่าร้อนลงปากหญิงสาวทันทีต่อมาด้วยการกัดปากอย่างหมัน
เขี้ยว
“อือห์…” ฟางได้แต่ร้องในลำคอ
“จะทนฉันไหวหรือเปล่าแค่โดนไอ้กวินไปตอนนั้นเธอยังทุรนทุรายเลยนี่” ป๊อปปี้ยังคงพูดประชดทำให้ฟางที่กำลัง
เคลิ้มชะงักทันที
“โธ่! คุณภาณุจะประชดอะไรนักหนาล่ะ ถ้ารังเกียจฟางนักไปฟางก็ได้” ฟางพูดพรางดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มทันที
“ใช่ฉันรังเกียจ” ป๊อปปี้พูดก่อนลูบใบหน้าเรียวได้รูปอย่างสนุกมือ
“ฮึก…งั้นปล่อยฟางไปเถอะนะ” ฟางร้องไห้ออกมาพรางตีอกหนาของป๊อปปี้
“โอ๊ย เธอ” ป๊อปปี้ร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ดีๆคนตรงหน้าก็เปลี่ยนอารมณ์ไปอีกแบบซะงั้น
“ฮือ ฟางเจ็บนะรู้ไหมทำไมต้องทำไม่สนใจฟางด้วย” ฟางร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม
“…” ป๊อปปี้ได้แต่เงียบรอฟังสิ่งที่ฟางจะพูดต่อๆมา
“คะคุณภาณุก็รู้นี่ ฮึก ว่าคุณภาณุเป็นคนแรกของฟาง” ฟางปาดน้ำตาก่อนจะกลั้นน้ำตาไว้…
“แล้วไงต่อ?” ป๊อปปี้ยังคงหน้าตายถาม ทั้งๆที่ในใจเจ็บปวดแทบตาย
‘นี่ฉันทำเธอร้องไห้ ทำเธอเจ็บตัวอีกแล้วหรอ?’
“ฟะฟางก็จะไป”
“หืม? ถ้าเธอจะไปแล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนได้?” ป๊อปปี้พูดกวนประสาทคนตรงหน้า
“…ฟางจะไปอยู่กับกวิน” ฟางพูดเสียงเรียบทำให้ป๊อปปี้ถึงกับอึ้งไปพักใหญ่เลยทีเดียว
“นี่เธอ!” ป๊อปปี้พูดเสียงดังใบหน้าฉุนจัดแสดงอารมณ์ออกมาเรื่อยๆ
“…” ฟางเงียบลงทันที
“ฉันให้เธอพูดใหม่ เธอ จะ ไป อยู่ ไหน” ป๊อปปี้เน้นเสียงแข็งอย่างเอาเรื่อง
“ฟางจะไปอยู่กับกวิน”
“ไม่!” ป๊อปปี้ไม่ปล่อยให้ฟางได้พูดก้มลงจูบปิดปากอย่างรุนแรงเพราะความโมโหของเขาก่อนจะค่อยๆสอดใส่แกน
กายเข้าไปเหมือนทุกที แต่ครั้งนี้มันคงเป็นอะไรที่เกินกำลังผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฟาง…
“โอ๊ย ฟางจะ..เจ็บนะ” ฟางบอกให้ป๊อปปี้เบามือถึงเธอกับเค้าจะมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยมีอะไร
เพราะอารมณ์โกรธโมโหรุนแรงของเขาแบบนี้
“เธอสมควรที่จะโดนแบบนี้” ป๊อปปี้เร่งจังหวะหนักหน่วงไม่สนใจเจ้าตัวน้อยในท้องแม้แต่น้อย จังหวะที่เขาถาโถม
เติมเต็มให้ฟางส่งเสียงดังไม่น้อย
“อ๊าห์….” ฟางร้องเสียงหลงเมื่อเขาส่งเธอถึงสวรรค์ได้ไม่นานหลังจากที่เริ่ม
“ยังไม่หมดแค่นี้แน่!” ป๊อปปี้กระชากเสียงก่อนจะจัดการรอบต่อๆไป
“ฟางเจ็บ ฟางโอ๊ย ฮึก…” ป๊อปปี้กระแทกตัวเข้าไปจังหวะสุดท้ายโดยที่ฟางไม่ทันได้ตั้งตัวก่อนจะล้มตัวลงนอน
ข้างๆทันที
.
.
.
“เป็นไงชอบหรือเปล่า?” ป๊อปปี้ถามพรางนอนหอบจากกิจกรรมอย่างว่า
“ใครก็สู้คุณภาณุไม่ได้” ฟางพูดเป็นนัยๆ
“ต้องอย่างนี้สิ” ป๊อปปี้ดึงฟางมากอดไว้ ลมหายใจอุ่นๆของป๊อปปี้กระทบคอขาวที่มีผมและรอยแดงประปราย
“เอาออกไปก่อนได้ไหมคะ?” ฟางถามอายๆเมื่อป๊อปปี้ยังไม่ยอมถอยทัพออกไป
“หืม? ฉันบอกแล้วนี่ถ้าจะให้เอาออกเธอต้องเป็นคนทำน่ะ” ป๊อปปี้บอกพรางนอนหลับตาต่อ เพราะรู้ดียังไงๆเธอก็
ไม่กล้าทำ แต่…เขาคิดผิด
“…” ฟางพลิกตัวขึ้นค่อมป๊อปปี้ไว้ก่อนกดสะโพกลงมาเต็มแรงส่งผลให้ป๊อปปี้อยากจะต่อกับเธอหลายๆรอบเลยทีเดียว
“อ๊ะ…” ฟางร้องเสียงหลง
“เดี๋ยวนี้พัฒนานะ ไอ้กวินสอนมาดีล่ะสิ” ป๊อปปี้ก็ยังคงประชดทำให้ฟางชะงักเมื่อได้ยินก่อนจะค่อยๆถอนกายของ
ตนออกไปทันที
“ถ้าคุณภาณุยังประชดแบบนี้ ฟางจะไม่ให้คุณภาณุมีอะไรกับฟาง” ฟางพูดเสียงแข็ง
“ฉันก็ไปหานอกบ้านก็ได้หนิ” ป๊อปปี้พูดลอยหน้าลอยตา
“คุณภาณุขาดฟางไม่ได้หรอก… เรายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจูนเข้าหากัน…” ฟางพูดและส่งสายตาวูบไหวให้พราง
ใช้นิ้วไกล่เกลี่ยบริเวณอกแกร่งถึงหน้าท้องของเขา
“อืมม์ ถ้าเธอยังทำแบบนี้เธอไม่ได้นอนทั้งคืนแน่” ป๊อปปี้พูดสกัดกลั้นอารมณ์ไว้ ถ้าเขาจัดหนักจริงๆเธอคงได้สลบ
ไปหลายวันแน่ๆ
“อือห์…” ฟางกดจูบหนักๆลงที่ปากของป๊อปปี้
“ทำแบบนี้อยากโดนใช่ไหม?” ป๊อปปี้พูดพรางใช้มือกอบกุมอกอวบที่เค้าหลงใหลในสะรีระดังกล่าวไม่น้อย
“ติดใจหรือไง?”
“หึ เธอนั่นแหละติดใจฉัน”
“อ๋อหรอ?” ฟางพูดก่อนค่อยๆลุกจากเตียงพร้อมๆกับท่วงท่าลีลายั่วน้ำลายเสือจริงๆ
“มานี่เลยจะไปไหน” ป๊อปปี้คว้าฟางกลับมากอดไว้ตามเดิม
“หืม? ใครติดใครกันแน่?” ฟางพูดยั่วก่อนลูบไล้อกแกร่งด้วยสัมผัสเบาบาง
“โอเค ฉันยอมรับ” ป๊อปปี้ยอมแพ้กับนิสัยคาดคั้นที่แก้ไม่หายของฟาง อย่างไงอย่างนั้นจริงๆ
“ส่วนเรื่องที่คุณภาณุหมดความรู้สึกดีๆกับฟางแล้ว ฟางก็คงห้ามอะไรคุณภาณุไม่ได้” ฟางพูดเสียงเบาทันที
“เธอก็สร้างมันขึ้นมาใหม่สิ” ป๊อปปี้พูดลอยหน้าลอยตา
“ถึงฟางทำไปมันคงไม่มีค่าอะไร คุณภาณุไม่ได้…รัก..ฟางแล้วนี่” ฟางพูดเสียงสั่นก่อนหันหน้าหนีทันที
“ยังเหมือนเดิมเลยนะ” ป๊อปปี้พูดพรางลูบแขนฟางที่นอนตัวสั่นเพราะเขา
“…” ฟางได้แต่เงียบ
“ไม่ต้องร้องน่า” ป๊อปปี้ที่ดูออกง่ายๆว่าเธอร้องไห้เข้ากอดปลอบประโลมทันที
“ถ้าฟางไม่ท้องคุณภาณุคงทิ้งฟางไปแล้วใช่ไหม? ถ้าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของคุณภาณุ คุณภาณุคงไม่อยู่กับฟาง
ใช่หรือเปล่า” ฟางหันกลับมาตั้งคำถามด้วยน้ำตาเปรอะเปื้อน
“บ้าน่ะ…”
“คุณภาณุรักลูกของเรา…เอ่อ รักลูกคุณภาณุให้มากๆนะคะ” ฟางพูดพร้อมจับมือป๊อปปี้มาสัมผัสที่ท้องของตน
“อืม” ป๊อปปี้ตอบเรียบๆก่อนเช็ดน้ำตาให้ฟางแล้วหันหน้าหนีไป ฟางได้แต่ถอนหายใจเหนื่อยๆก่อนหลับไปตามๆ
กัน
.
.
“คุณภาณุ…” ป๊อปปี้ค่อยๆลืมตาตื่นกับเสียงคุ้นเคยที่คอยปลุกเขาเกือบทุกวัน
“…” ป๊อปปี้จ้องตากับฟางสักพัก ก่อนคว้าตัวฟางลงมานอนกอดอีกจนได้
“เช้าแล้วนะคะ วันนี้คุณภาณุไม่เข้าบริษัทหรอ?”
“ไม่ล่ะ มียัยบ้าที่ไหนทำงานไว้ให้ก็ไม่รู้ กะจะพักสักหน่อย” ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนกดตัวฟางให้นอนต่อ
“…” ฟางแอบอมยิ้มเช่นกัน
“เจ็บหรือเปล่า?” ป๊อปปี้ถามทำลายความเงียบ
“เจ็บอะไรคะ?”
“ก็…เมื่อคืนไง ที่ฉัน…นั่นแหละ” ป๊อปปี้ไม่กล้าพูดตรงๆกับฟางจึงได้แต่พูดเลี่ยงๆไป
“ที่คุณภาณุพูดไม่ดีหรอคะ?” ฟางถามกลับอย่างใสซื่อ
“ไม่ใช่ ที่เราเอ่อ…อย่างว่าน่ะ”
“อ๋อ…” ฟางก้มหน้าอย่างอายๆเช่นกัน
“แล้วไงเจ็บหรือเปล่า?”
“ถ้าฟางบอกว่าไม่เจ็บคุณภาณุจะทำไงคะ?”
“หึ ฉันก็จะต่ออีกรอบน่ะสิ” ป๊อปปี้พูดยิ้มๆกวนๆ
“อ๊ะ เจ็บค่ะแต่ถ้าคุณภาณุอยากจริงๆ… ฟางก็ไม่ว่าอะไร” ฟางตอบเขินๆ ทำไมต้องมาพูดเรื่องนี้กันด้วย
“หืม? จริงหรอ?” ป๊อปปี้ผละออกจากผ้าห่มขึ้นมาค่อมหญิงสาวไว้ทันที
“เอ่อ… ฟางว่าเว้นไว้หน่อยดีไหมคะ ฟางสงสารลูกนะ”
“อ๋อหรอ? ฉันล้อเล่นน่ะ ฮ่าๆ” ป๊อปปี้ทิ้งตัวลงนอนตามเดิม รู้ไหมเขาทำให้หัวใจคนอีกคนเต้นโครมครามไม่มี
จังหวะ
เจอกันค่า :)
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
