Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
24)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“อุ่นจัง…” ฟางพูดก่อนหลับไปในที่สุด
“ป๊อปก็อุ่นเหมือนกัน…” ป๊อปปี้ยิ้มก่อนหอมแก้มฟางเบาๆและหลับตามๆกันไป
-------------------------------------------
“ทำไมกลับมาไม่บอกกันเลย -__-?” พี่กี้ไล่ต้อนคำถามกับน้องชายตัวเองอย่างเคืองๆ
“เซอร์ไพร์สไงพี่กี้ โธ่ไม่ตื่นเต้นกันหรือไง?”
“คุณก็พอๆกันเลย ขนของกลับมากันเองแบบนี้ไม่เหนื่อยหรือไง” แม่ป๊อปปี้หันไปตีพ่อของเขา
“อย่าไปพูดเลยนะ มากินข้าวๆๆๆ” คุณพ่อเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนจะโดนเคือง
“ป๊อป แล้วฟางล่ะ?” พี่กี้ถามขึ้นหลังจากกลืนข้าวต้มลงคอไปเรียบร้อย
“ฟาง? อ๋อ ฟางไม่สบาย เห็นบอกเป็นรอบเดือนแล้วชอบไม่สบาย”
“แกอะไรกันตาป๊อป แต่งมาเป็นปียังไม่ปล่อยให้มีอีกหรือไง?” คุณแม่ตีมือป๊อปปี้ทันทีเมื่อได้ยินว่าฟางยังไม่ท้อง
“อ้าว อะไรกัน?” ป๊อปปี้งงกับสายตาค้อนเคืองของทุกคนบนโต๊ะอาหาร
“-__- กินข้าวต่อเถอะค่ะแม่” พี่กี้พูดก่อนบรรยากาศตรึงเครียดหายไปอีกครั้ง ไม่นานต่อจากนั้นหญิงสาวก็เดินลง
มาเมื่อเห็นแม่ของป๊อปปี้ล้างแก้วกาแฟอยู่
“แม่คะ ฟางขอโทษที่ไม่ได้ตื่นมาช่วยเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก ป๊อปมาบอกแม่แล้วว่าหนูไม่สบาย หนูเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าซีดๆนะ”
“ฟางเวียนหัวค่ะ ปวดหัวด้วย”
“เมื่อไหร่หนูจะมีหลานให้แม่อุ้มเร็วๆสักทีล่ะ”
“หลาน?”
“ใช่ เมื่อไหร่หนูจะปล่อยสักที”
“คือฟาง…เห็นช่วงนี้บริษัทกำลังไปได้ดีน่ะค่ะ ฟางไม่อยากให้ป๊อปมาห่วงเรื่องเจ้าตัวน้อย”
“หืม? ฟางหมายความว่ายังไงลูก?”
“คือ…ฟางท้องค่ะแม่ น่าจะสักเดือนนิดๆแล้วล่ะค่ะ แต่…แม่อย่าเพิ่งบอกป๊อปนะคะ”
“จริงหรอลูก? แต่…ทำไมไม่ให้บอกล่ะ?”
“ฟาง…อยากบอกป๊อปเองค่ะ” ฟางพูดพร้อมยิ้ม
“…ถ้าแม่บอกพ่อกับกี้ได้ไหม”
“ได้…ค่ะ”
“โอเค งั้นช่วงนี้หนูต้องดูแลตัวเองดีๆนะลูก” คุณแม่พูดอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณนะคะ” ฟางพูดพรางโผลเข้ากอดคุณแม่ทันที
“…” แม่ของป๊อปปี้ได้แต่ยิ้มให้กับความน่ารักของเด็กคนนี้ที่มีอยู่ล้นไปหมด
“ฟางไม่เคยได้กอดแม่ฟางเลย ฟางจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากอดแบบนั้นมันรู้สึกยังไง”
“…”
“…ฟางสัญญากับแม่นะคะ ว่าฟางจะเลี้ยงหลานของแม่ให้ดีที่สุด” ฟางละจากกอดก่อนยิ้มให้
“นี่แหละลูกสะใภ้ที่น่ารักของแม่”
“จะเลี้ยงใครหรอครับ? จะเอาหมาหรือแมวมาเลี้ยง” ป๊อปปี้ที่เดินผ่านมาเดินเข้ามาถามทันที
“แม่คุยกับฟางอยู่ว่าเคยเลี้ยงสัตว์อะไรบ้างหรือเปล่า”
“อื้อ ตามนั้นแหละ” ฟางรีบเออออตามทันที
“แล้วทำไมอยู่ดีๆคุยเรื่องนี้ล่ะ ฟางกลัวสัตว์จะตาย แม่ก็แพ้ขน อะไรกัน มีอะไรกันหรือเปล่า”
“ก็เพื่อนฉันมันให้ฉันตั้งชื่อให้น่ะสิ” พี่กี้ที่แอบฟังอยู่นานเดินเข้ามาช่วยอีกคน
“-___- ตั้งชื่อ? ไม่เห็นจะยากเลย ปะฟาง กินยาดีกว่า จะได้หายเร็วๆนะ” ป๊อปปี้ยื่นยาเม็ดใหญ่ให้ทันที
“อึ้ย -__- ไม่เอา ไม่กิน ฟางดีขึ้นแล้ว”
“แม่ ฟางดื้อ” ป๊อปปี้หันไปฟ้องแม่ของเขาทันที
“ป๊อปแกก็อย่าไปบังคับฟางสิ แม่ไปล่ะ เมื่อยแล้ว มากี้ไปดูละครกับแม่เถอะ”
.
.
.
เมื่อแม่และพี่กี้เดินออกมาพ้นทั้งสองคน พี่กี้ถามขึ้นทันที
“ฟางท้อง?”
“ก็ใช่น่ะสิ แกจะได้เลี้ยงหลานแล้วนะกี้><”
“กี้อยากหยิกเด็กทนไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆ” ทั้งสองหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
“จะกินไม่กิน?” ป๊อปปี้ยังคงบังคับให้ฟางกินยา
“ทำไมต้องบังคับฟางด้วย” ฟางได้แต่เบ้ปากพรางหันหน้าหนีสายตาดุดันของคนตรงหน้า
“ห่วง เข้าใจไหม จะกินไม่กิน”
“…มะ ไม่กิน!” ฟางได้แต่เขินหน้าแดงกับคำสารภาพตรงๆ เมื่อก่อนปากแข็งจะตายทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ง่ายขนาดนี้ล่ะ
“ไม่กินก็ไม่กิน ถ้าไม่สบายไม่ไหวขึ้นมาไม่รู้ด้วย”
“รู้แล้วค่า”
“ฟาง” ป๊อปปี้พูดพรางดึงหญิงสาวมากอด
“อารมณ์จะกอดก็ดึงมากอดซะดื้อๆเลยนะ” ฟางบ่นอุบอิบพรางยิ้มอย่างชอบใจ
“อ้วนขึ้นหรือเปล่า -__-” ป๊อปปี้ถามกลับมาหน้าตายเมื่อรู้สึกได้ถึงท้องที่แข็งตึงขึ้น
“บะบ้า!”
“ถ้าอ้วนมันก็ต้องนิ่มๆสิ นี่มันอะไร?” ป๊อปปี้ถามพรางลูบท้องฟางอย่างสงสัย
“ปะป๊อป” ฟางรีบปัดมือออกทันที
“ท้องหรือเปล่า?”
“ป่าวซะหน่อย!”
“ไม่เชื่อ วันนั้นก่อนที่ป๊อปจะไปเมกาที่…นั่นแหละ วันนั้นฟางไม่ได้คุมป๊อปจำได้!” ป๊อปปี้เถียงเสียงแข็ง
“ป๊อปจะมารู้อะไรล่ะ ฟาง…ฟางจัดการตัวเองอยู่แล้วน่ะ”
“แล้วทำไมยามันไม่ยุบลงไปเลยล่ะ ยังเต็มแผงอยู่เลยนะน่ะ”
“ฮึ่ย ป๊อป!” ฟางสบถออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนเดินหนีขึ้นห้องมาทันที แต่ป๊อปปี้เองก็ตามขึ้นมาติดๆเช่นกัน
“หงุดหงิดอะไร?”
“เปล่าสักหน่อย”
“-__- จริงๆเลยนะฟาง เริ่มเก็บของได้แล้วนะ เสาร์นี้จะกลับไปอยู่บ้านแล้ว”
“อะอื้ม” ฟางพยักหน้ารับรู้ เตรียมจะเดินไปหากระเป๋าแต่ชายหนุ่มก็คว้าหญิงสาวไว้ก่อน
“แล้วนี่คืออะไร” ป๊อปปี้ถามพรางจูงมือฟางมาดูถังขยะในห้องน้ำ มันคือ ที่ตรวจการตั้งครรภ์ที่เธอลืมเอาลงมาทิ้ง
แต่เช้า
“เอ่อ…”
“ปิดไว้แล้วได้อะไร นี่ลูกเราทั้งคนนะ”
“ฟางกลัวป๊อปเป็นห่วงนี่นา…”
“จะห่วงอะไรล่ะ มีอะไรให้ห่วง” ป๊อปปี้ถามกลับหน้าตาย
“ใช่สิ ฟางมันไม่น่าห่วง ไม่มีอะไรให้ห่วง พอใจหรือยัง”
“ยัง ยังไม่พอใจ”
“-__- จะทำอะไรฟางก็เชิญ ทำเลย ทำสิ” ฟางท้า
“แน่ใจ?”
“เอาสิ เอาเลย”
“…” ป๊อปปี้จูบลงที่ปากได้รูปของฟางทันที ก่อนจะดันเธอขึ้นไปบนเตียงในที่สุด
“อือห์ ป๊อป…เบาๆนะ” ฟางพูดให้ป๊อปตื่นจากห้วงอารมณ์รักรุนแรง
“…เป็นไงบทลงโทษแบบนี้ หึๆ” ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอก่อนจัดการกิจส่วนตัวจนเสร็จทั้งคู่
6เม้นอัพ เจอกันนะ :)
ปล. ขอโทษที่อัพช้านะคะ T^T
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
