Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ยังไงมันก็ห้องฟางนะ”
“เถียงเก่งอีกและ เดี๋ยวโดน!”
--------------------------------------------------
“แบร่ :P” หญิงสาวล้อชายหนุ่มเหมือนเด็กๆ
ชายหนุ่มนึกสนุกดันตัวหญิงสาวให้เข้ามาใกล้และบดเบียดริมฝีปากลงไปอย่างเร่าร้อน หญิงสาวที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ดันเขาให้ออกห่างเท่านั้นเอง ชายหนุ่มที่ติดใจในความหวานกับลิ้นที่ไม่รู้การรู้งาน ยั่วอยากให้เขาสอนเธอให้รู้จริงๆ
“คะคุณภาณุ..” หญิงสาวได้แต่เบือนหน้าหนีเมื่อเขาละริมฝีปากออก
“…” เขาค่อยๆเม้มคอขาวๆของเธอที่ตอนนี้มีรอยแดงๆของคนก่อนหน้าหลงเหลืออยู่
“อ๊ะ คุณภาณุ ฟางเจ็บนะ” หญิงสาวที่เริ่มงี่เง่ากับการกระทำรุนแรงของชายหนุ่มดันเขาออก
“ทำไมล่ะ หืม? ฉันจะลบรอยให้ไง เอารอยของฉันไปแทนนะ” ชายหนุ่มลงไปจัดการกับคอขาวต่ออีกรอบ
“อือออห์ คุณภาณุ ไม่เอานะ” หญิงสาวขอเสียงสั่น
“…” ชายหนุ่มเมื่อเห็นดังนั้นจึงหยุดการกระทำที่จะทำให้เธอเจ็บตัวไปกว่านี้ไว้แค่นั้น
“ทำไมต้องเป็นรอยที่คุณภาณุทำล่ะ?” หญิงสาวเม้มปากเน้นต้องการคำตอบจากคนตรงหน้าให้ได้
“ฉันไม่ชอบให้ใครมาทิ้งซากไว้แถวนี้” ชายหนุ่มพูดพรางเช็ดปากตัวเอง
“รังเกียจฟางหรอ?” หญิงสาวพูดออกมาเพราะความน้อยใจ
“ฉันต้องถามเธอต่างหากว่าเธอรังเกียจฉันหรือไง”
“ไม่ได้รังเกียจ แต่คุณภาณุจะทำอะไรฟางก็ไม่รู้นี่…” หญิงสาวพูดอายๆ
“ทำไมผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอถึงกล้าปฏิเสธฉันนะ?” ชายหนุ่มขมวดคิ้วก่อนล็อคหญิงสาวไว้ติดกับกำแพง
“ไม่รู้!”
“ตอบดีๆ -__-” ชายหนุ่มลากมือผ่านริมฝีปากของหญิงสาวลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องเนียน ทำให้หญิงสาวถึงกับ
ขนลุกและยั่วเธอได้ไม่ยากเลย
“คุณภาณุอย่าแกล้งฟางสิคะ”
“หืม? นี่ก็เริ่มต้องการแล้วสินะ” ชายหนุ่มพูดก่อนกดริมฝีปากลงไปอีกครั้ง หญิงสาวได้แต่ยกมือขึ้นมากั้นหน้าอก
ตนไว้เท่านั้น ก็คนตรงหน้าทำท่าจะจับนี่นา…
“อื้อออ ไม่เอาแล้ว” หญิงสาวดันออกพรางหลบหน้า เม้มปากอย่างอายๆ
“ไม่เอาก็ไม่เอา ไปนอนได้แล้วไป เหนื่อยไม่ใช่หรือไง?”
“คุณภาณุก็ไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ฝันดี” ชายหนุ่มพูดและดึงหญิงสาวมากอดเบาๆ และเดินไปอาบน้ำ
‘คนบ้า ทำอะไรฮะ หวั่นไหวนะรู้ไหม!’
‘เด็กน้อยเอ๊ย ไม่รู้เรื่องจริงๆ เจอแล้วสินะ ผู้หญิงยากๆแบบเนี้ย อย่าทำให้ฉันหลงเธอไปกว่านี้เลย’
เช้าวันต่อมา
“คุณภาณุ ตื่นได้แล้วนะ คุณภาณุจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนเนี่ย” หญิงสาวที่เคาะประตูเรียกอยู่นานแต่ชาย
หนุ่มก็ยังไม่ยอมตื่นสักที เปิดประตูเข้ามาอย่างถือสิทธิ์ก่อนลงมาเขย่าคนที่นอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มอยู่อย่างสบายใจ
“คุณภาณุ~”
“อือออ…ทำไมคุณเรียกผมว่าคุณภาณุล่ะพิม?”
“ฮะ? -__-” หญิงสาวที่กำลังงงพยายามฟังสิ่งที่ชายหนุ่มละเมอออกมาอีกครั้ง
“พิม…เราห่างเหินกันขนาดนี้แล้วหรอ พิมมมม..”
“พิม?”
“…ฟาง? เธอ.. -__- เข้ามาในห้องฉันทำไม?” ชายหนุ่มที่ค่อยๆลืมตาตื่นมาเห็นหญิงสาวยืนหน้าเบ้อยู่ข้างๆเตียง
“…ฟางมาปลุก” หญิงสาวพูดอย่างน้อยใจก่อนเดินออกไปทันที
‘ทำไมต้องมีผู้หญิงอื่นตลอดเวลาเลย…แบบนี้ตลอดเลย’
“อ้าว เฮ้ย? อะไรของยัยนั่นวะ” ชายหนุ่มคิดอย่างหงุดหงิดก่อนจัดแจงตัวเองและลงไปข้างล่าง
“จะกินไหมข้าวเนี่ย!” เสียงหญิงสาวตะโกนลงมาจากข้างล่างด้วยอารมณ์หงุดหงิดทำให้ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งและ
รีบวิ่งลงบันไดไปหาเธอทันที
“ทำไมต้องเสียงดัง”
“ทำไมล่ะ”
“หงุดหงิดอะไรฟาง ปจด.ไม่มาหรือไง?”
“อย่ามายุ่งกับฟาง”
“เรื่องอะไร? เราทะเลาะกันเรื่องอะไรเนี่ย”
“คุณภา..คุณ! อย่ามายุ่ง”
“ทำไมไม่เรียกชื่อฉัน?”
“ทำไมล่ะ? จะให้ฟางเรียกคุณว่าป๊อปปี้หรือไง เหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นที่คุณชอบฝันถึงเรียก” หญิงสาวพูดและ
กระแทกเก้าอี้ลุกออกไปอย่างหงุดหงิด
‘สนุกนักใช่ไหม แกล้งให้ผู้หญิงอย่างฟางดูโง่!?’
“-__- อะไรของเค้านะ” ชายหนุ่มเกาหัวตัวเองอย่างงงๆก่อนนั่งกินข้าว แต่หญิงสาวยังคงเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง
6เม้นอัพ เจอกันนะ :)
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
