เรื่องมหัศจรรย์ (Amazing Love)

วันแต่งงานถือเป็นวันที่สำคันที่สุดของใครหลายฯคนโดยสเพาะสำหรับ เจ้าสาว

และแล้วความฝันของผู้ญิงที่มีนามว่า "ฟาง" ก็เป็นจริง
เธอกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด และ เขาก็รักเธอมากเช่นกัน

Poppy Part:
บนโลกนี้ มีคนเป็นล้านคน
ทุกคนมีเป็นล้านใจ ฉันก็ไม่ใช่ใคร ก็แค่คนหนึ่ง
โลกเราดูช่างกว้างใหญ่
ท้องฟ้าดูช่างกว้างไกล เธอแปลกใจบ้างไหม

สว้สดีครับผมชื่อ ป๋อบปี้ เป็นว่าที่เจ้าบ่าวในค่ำคืนนี้ และในตอนนี้ผมอยากจะบอกว่าวันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเพาะว่าต่อจากวันนี้ไป ผมก็จะได้ใช้ชีวิดร่วมกับผู้ญิงที่ผมรักที่สุด และ เธอก็เป็นว่าที่คุณแม่สำหรับลูกผมในอนาคตอีกด้วย ^___^
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงรักฟางได้มากขนาดนี้ ผมรู้แค่ว่าเวลาผมอยู่ใกล้เธอโลกของผมก็สดใสขึ้นมาทันทีด้วยรอยยิ้มที่น่ารักสดใสและร่าเรีงของเธอ

ตอนนี้ผมกำลังรอฟางอยู่ที่หน้าห้องแต่งของเธออยู่เพื่อที่เราจะได้ไปยืนรอรับแขกที่หน้างานพร้อมกัน
(เสืยงเปีดประตู)
O_O ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าคือว่าที่เจ้าสาวของผมที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวแบบเกาะอก และ ยาวประมานเข่า ผมของเธอผูกด้วยโบสีชมพูอ่อนฯที่เข้ากับสีหน้าเธอที่ถูกแต่งด้วยสีอ่อนฯเพื่อให้เข้ากับใบหน้าหวานอมชมพูของเธอ
"วันนี้ฟางสวยมากเลยรู้ไหม" ผมพูดขึ้นในระหว่างที่เราสองคนกำลังเดีนลงไปในห้องที่จัดงาน
"ขอบคุณมากนะค่ะป๋อบ" ฟางพูดแล้วก็ส่งรอยยิ้มที่สดใสให้ผม และ ผมก็ยิ้มตอบ ยิ้มที่มีแต่ความจริงจากใจที่ผมมีให้กับผู้ญิงคนนี้เท่านั้น

Fang Part:
วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดเพราะว่าฉันกำลังจะได้ใช้ชีวิดร่วมกับผู้ชายที่ฉันรักที่สุด
งานก็กำลังจะเรี่มแล้ว และ ฉันก็ตื่นเต้นมากฯเลย

และแล้วฉันกับป๋อบปี้ก็อยู่บนเวทีเพื่อก่าวขอบคุณแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานในค่ำคืนนี้
"วันนี้ฟางก็ขอก่าวขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานเลื้ยงในค่ำคืนนี้ดวยนะค่ะ ฟางอยากขอบคุณ ป๋อบปี้มากฯที่รักคนอย่างฟาง ในช่วงเวลา5ปีที่เราคบกันมา ไม่มีวันไหนเลยที่ฟางจะไม่มีความสุข ขอบคุณป๋อบปี้ที่คอยดูแลเอาใส่ฟางตลอดเวลา" ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าน้ำตาของฉันเรี่มไหลลงมาช้าฯ "อาดจะมีบางครั้งที่ฟางเอาแต่ใจ และ บางครั้งเราที่มีน้ำตา แต่ป๋อบก็ไม่เคยคิดที่จะทิ้งฟางไปไหนเลย..." พอพูบจบฉันก็โผลเข้ากอดป๋อบปี้ในทันที พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาเรื่อยฯ
"ผมก็ขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานของเราในคืนนี้ด้วยนะครับ ผมก็อยากขอบคุณฟางเหมือนกันที่รักคนอย่างป๋อบ และในวันนี้ผมก็มีเพลงฯหนึ่งที่จะมอบให้กับฟาง ป๋อบรักฟางนะครับ" ป๋อบจะร้องให้ฉัน ในตอนนี้ฉันรักเขามากยิ่งกว่าเดีมอีก 
เสืยงเพลงเรี่มบรรเรงขึ้นช้าฯ โดยมีป๋อบปี้ที่ถือไมค์อยู่ และ ใช้มืออีกข้างของเขาโอบเอวของฉันเอาไว้

"มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ
มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป
ที่เรานั้นได้เจอกันที่บนโลกนี้
ก็ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร แต่หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี
ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้

คือ เรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ
คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด ที่ฉันเคยได้เจอ
เธอ..คือเรื่องมหัศจรรย์

วันที่ฉันนั้นได้บอกรักเธอ
เหมือนฉันนั้นได้เจอทุกสิ่ง เหมือนฉันได้พบความจริงในหัวใจ
ฉันจะยืนอยู่ข้างเธอ นับตั้งแต่นี้ไป
และจะไม่ไปไหน

ฟางคือสิ่งมหัศจรรย์ที่เกีดขึ้นในชีวิดของป๋อบ และ ต่อจากนี้ไปป๋อบก็ขอสัณญาว่าป๋อบจะรักฟางคนนี้คนเดืยวและจะรักตลอดไป ป๋อบรักฟางนะครับ ^_^" น้ำตาที่ไหลลงมาอยู่แล้วมันยิ่งไหลลงมาอีก สิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้า สิ่งที่ฉันได้ยิน มันทำให้ฉันอยากอยุดเวลาไว้ตรงนี้ นะวินาทีนี้มันปันช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุด ความรู้สึกที่ฉันไม่สามาดบรรยายเป็นคำพูดได้

"ฟางก็รักป๋อบปี้ค่ะ" จากนั้นป๋อบปี้ก็โน้มหน้ามาหาฉันและประทับริมฝีปากลงที่ที่ปากของฉันด้วยความอ่อนโยน มันเป็นสำผัดที่มีแต่ความรักส่งผ่านให้กันและกัน

[The End]

จบไปแล้วนะค่ะสำหรับนิยายเพลงเรื่องแรกในชีวิด 
สหนุก หรือ ไม่สหนุกตรงไหนก็ิอย่าลืมเม้นกันด้วยนะค่ะ