กาลครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว

'แล้วเจ้าหญิงกับเจ้าชายก็ครองคู่กันไปตลอดกาล'เสียงใสๆของหม่ามิ๊จบแล้วแต่เด็กน้อยไม่ยักจะหลับแฮะ ก็ได้ไงหล่ะ เรื่องๆไหนที่หม่ามิ๊เล่ามันก็เจ้าหญิงกับเจ้าชายครองคู่ไปตลอดกาลอ่ะ เด็กน้อยเริ่มเซ็ง 

'ลูกแก้ว นอนได้แล้วนะคะ'หม่ามิ๊พูดคลี่ยิ้มก่อนจะยกมือนิ่มาลูบหัวก่อนจะดันเด็กน้อยลงบนเตียงสีชมพูหวานแหวว เบาๆ 'อี๋~'เด็กน้อยคิด เธอเกลียดที่สุด เธอจะเลือกสีดำด้วยซ้ำ แต่หม่ามิ๊ก็เลือกสีนี้มา เธอจะลงไปดิ้นกับพื้นจริงๆแล้ว เด็กน้อยขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็สู้แรงของผู้ใหญ่ไม่ได้อยู่ดี เธอจึงยอมเอาหน้าซุกกับหมอนลายคิตตี้ แน่นอน เธออยากจะเอามันไปยัดลงส้วมแล้วกดน้ำทิ้งซะ ถ้าไม่ติดหม่ามิ๊อ่ะนะ 

'ฝันดีจ๊ะ'หม่ามิ๊พูดก่อนจะก้มลงมาจุมพิตหน้าผากเด็กน้อย ก่อนจะดึงผ้าห่มลายบาร์บี้ โอ้ยยยย~ เด็กน้อยเครียด ขึ้นมาห่มให้เด็กน้อย ปิดไฟและเดินออกจากห้องไป  เฮ้ออ~ แล้วเด็กน้อยก็ต้องข่มตาหลับอีกวันแล้วสิน่า

@ 16 ปีผ่านไป

"จ้อกแจ้กๆๆๆๆๆ"เสียงผู้คนที่ดูวุ่นวายเพราะเนื่องที่ว่าวันนี้เป็นวันเฟรชชี่ ทำให้นักศึกษาวัยใหม่ย่างก้าวสู่มหาวิทยาลัยตื่นเต้นกันเป็แถว และ หากมันไม่วุ่นวายก็ไม่ใช่วันเฟรชชี่แน่ๆ 

พลั่ก~

"อุ้ย!ขอโทษค่ะ"เด็กน้อย ไม่สิ ตอนนี้เธอจะก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัยแล้วนะไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว ต้องเรียกว่า สาวเฟรชชี่ ถึงจะถูกจริงมั้ย แต่เมื่อกี้รู้สึกเธอเพิ่งจะชนผู้ชายคนหนึ่งไปหยกๆนะ ข้าวของก็หล่นหมด แต่ก็ดีคุณผู้ชายนี่สุภาพบุรุษสุดๆอ่ะ ช่วยสาวเฟรชชี่ของเราเก็บของด้วย แหม~แม๊นแมน

"ขอบคุณค่ะ คุณ..."

"โทโมะครับ"โทโมะตอบแล้วยิ้มตาหยี หวาย~ น่ารักเว่อร์อ๊ะ~ >///< "แล้วคุณ..."

"แก้วค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณโทโมะ"แหมๆๆๆ กระดากปากไปนิดจะัเรียกว่าคุณก็นะแต่นี่รุ่นพี่ชัดๆเลย ไม่ใช่รุ่นพี่หล่อธรรมดาๆ ด้วยนะ โครตหล่ออ๊ะ กรี๊ดดดดดดดด อุ้ย! ไม่ได้ๆ เดี๋ยวเค้าหาว่าเราไม่เป็นกุลสตรีสงบไว้ๆ "โหย~ไม่ต้องเรียกคุณหรอกครับ แล้วนี่น้องใหมใช่มั้ย ป่ะ! พี่พาเข้าไปที่สันทนาการ"แล้วพี่โทโมะสุดหล่อก็จับมือพาฉันเดินไปสำรวจทางนิดหน่อยและแนะนำส่วนต่างๆรอบๆโดมกิจกรรมและแว๊บไปที่สันทนาการ หวาว~ หรูจังเลย น่าสนุกจัง สันทนาการอะไรจะน่าสนุกขนาดนี้กันนะเนี่ย คนเยอะเลย ไปนั่งดีกว่าไปนั่ง

"พี่ชื่ออะไร...พี่ชื่อ โทโมะ ครับ..พี่ชื่อ โทโมะ ครับ ชอบทำท่าอย่างงี้อย่างงี้ ชอบทำท่าอย่างงี้อย่างงี้ ทำแล้วสบายใจดี ทำแล้วสบายใจดี ทำท่าแบบนี้สบายใจจัง" คิกๆ พี่โทโมะโดนลากไปสันทนาการด้านหน้าแล้วตลกชะมัดเลย ดูชอบทำท่าสิ ตลกซะไม่มีอ่ะ ว่าแล้วเชียวว่ามันต้องสนุกแน่ๆ โอ้ยย~ กลั้นหัวเราะไม่ไหว

"เอ้าๆ พี่โทโมะเลือกใครดีค๊า~"เห ? เลือก ? สาธุ >/\< อย่าเป็นฉันเลยเหอะ อย่าให้พี่โทโมะ เห็นเล้ยยย~

"น้องคนนั้นอ่ะครับ ผู้หญิงคนที่ผมสั้นๆอ่ะ"หา ? ฉันเหลียวมองรอบตัวนิดหน่อยแต่มันก็มีแต่ผู้ชายกับผู้หญิงผมยาวเท่านั้นนี่หว่า"น้องอ่ะครับ"หะ ? ฉันหน้าเหวอนิดหน่อยก่อนที่รุ่นพี่จะหัวเราะคิกๆคักๆ เอ๊ะ!มันตรงไหนห๊ะ! เอ้า!ลุกก็ลุก

"มาข้างหน้าเลยครับน้อง"ฮึ่ย!จำไว้เลยนะไอ้พี่โทโมะ ใช่ว่าช่วยฉันแล้วมาแกล้งกันได้นะ

"เอ้า!น้องชื่ออะไร...น้องชื่อ แก้ว ค่ะ..น้องชื่อ แก้ว ค่ะ ชอบทำท่าอย่างงี้อย่างงี้ ชอบทำท่าอย่างงี้อย่างงี้ ทำแล้วสบายใจดี ทำแล้วสบายใจดี ทำท่าแบบนี้สบายใจจัง"โอ้ยยย~หนูอายค่า~ T///T

"น้องแก้วคะ พวกพี่จะมีเกมหลังแผ่นป้ายนะคะ ให้น้องแก้วเลือกแผ่นป้ายเลยค่ะ อันแรก ยาฆ่าหญ้าตรา โคโยตี้ นะคะ อันที่สอง รถโตโยตู้ ใหม่ค่ะ อันสุดท้าย กะปิป้าดา ค่ะ เอาอะไรดีคะน้องแก้ว"เอิ่ม....ไอ้ตัวเลือกแต่ละอันมันก็น่าเลือกดีอ่ะนะแต่ฉันจะเอาอะไรดีเนี่ย หลับตาสุ่มดีมะ ? 

"เอา กะปิป้าดา แล้วกันค่ะ"ฉันชี้ไปที่ป้ายอันสุดท้ายและพี่ผู้หญิงอวบๆก็พูดออกไมค์ต่อ"น้องแก้วเลือกนะคะ ออกมาเป็น..เป็น..เกมจับคู่ก็รู้ว่าที่ไหน"ไม่เคยไ้ด้ยินชื่อเลยอ่ะ เกมผีบ้าอะไรเนี่ย แผลงๆอีกแน่ๆ ปกติมหาวิทยาลัยทุกที่มักจะรับน้องแปลกๆ

"ให้น้องๆจับคู่กับรุ่นพี่นะคะแล้ว รุ่นพี่แต่ละคนจะมีคำใบ้ติดไว้กับตัว ให้น้องมัดขาข้างนึงกับขาอีกข้างของรุ่นพี่นะคะแล้วตามหาสถานที่ที่ในคำใบ้เลย แล้วถ้าใครถึงเส้นชัยก่อนคนนั้นจะได้รางวัลเจ๋งมาก ไม่ลองไม่รู้ จับคู่ค่ะ"ปิ๊ด! โอ้ยยย~ ยัยพี่โฆษกนี่ก็บ้าระห่ำเกินไปแล้ว ปกติก็วุ่นวายแล้วนะ อย่างงี้ยิ่วุ่นวายไปใหญ่ แต่ตอนนี้ตัวจะแยกชิ้นตับไตไส้พุงออกมาหมดแล้วเนี่ยยยยย ก็ดูไอ้พวกรุ่นพี่ผู้ชายนี่สิ คนนึงก็กระชากแขนด้านขวา อีกคนก็ด้านซ้าย โอ้ยย~ รุ่นพี่ขาาา เห็นใจรุ่นน้องบ้างเห๊อะ~

"น้องคนนี้ของกูเว้ย"พี่คนแรก"ของกูเว้ยกูได้ก่อน"พี่คนที่สอง"ของกู/ของกู"พี่2คนพูดพร้อมกันพร้อมกระชากตัวฉันไปซ้ายทีขวาที โอ้ยยย~พี่ขาาา ปล่อยหนูก่อน แขนหนูแดงแล้วนะ

"ปล่อยทั้งคู่นั่นแหละ น้องคนนี้ของกูโว้ย!"เสียงดังๆถึงแม้ไม่ได้ถลาเข้ามาเปิดศึกชิงตัวนางแก้วก็เหอะ แต่รุ่นพี่ 2 คนนี่ ชะงักไปเลยทีเดียว จะเป็นใครได้ก็พี่โทโมะนั่นแหละ เอาไงเอากัน

"เอ่อ...งั้นพวกเราไปหาคนอื่นกัน"รุ่นพี่2คนนั้นเผ่นแหน่บแต่ปล่อยแขนของฉันพร้อมกันทั้งคู่ทำให้เกิดอาการเสียสูญ เย้ย! เสียสมดุล เลยล้มไปข้างหน้า แต่โชคดีพี่โทโมะมารับไปประครองไว้ได้ทัน เฮ้อออ~

"เสน่ห์แรงนะเรา เอ้า!เชือกมัดขากันเถอะ"ใครมันเลือกสีเชือกวะ! เอาสีชมพูมาอีกแล้ว ฉันละเกลียดๆๆๆๆๆๆ สีชมพูนี่เข้าไส้เลย เอาก็เอาพี่โทโมะคว้าข้อเท้าฉันไปจนฉันต้องถลา(เซ)ไปที่พี่โทโมะเลยที่เดียวมาให้ฉันเสียสมดุลอีกแล้วววว แงๆๆๆ T^T 

"เวลาเดินก็เดินดีๆนะ พี่มัดแน่น คำใบ้แรก...อ่ะ!อ่านซะ"กระดาษสีขา่วๆยัยยู่ยี ดูมอมแมมนิดหน่อยถูกยื่นมาให้ฉันโดยคนหล่อข้างๆกายฉันคลี่ดูแล้วมันมีลายมือขยุกขยิก อ่านไม่ต่อยออกแต่พยายามอ่านคงได้มั้ง

"ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ ที่ไหนจะสุขเท่าสวนพืชพรรณ"สวนพืชพรรณ ? มันก็ต้องเป็นสวนดอกไม้หรือแปลงพืชอย่างงี้สินะ แต่ว่า...มันก็มีสวนดอกไม้กับแปลงพืชตั้งเยอะ ฉันจะรู้มั้ยเนี่ย 

"นี่ๆพี่โทโมะ มันพอจะมีสวยพฤษศาสตร์อย่างงี้บ้างมะ"เพราะที่โรงเรียนมัธยมฉันก็มีมันอยู่ท้ายโรงเรียนเลย เวลานักเรี่ยนจะโดดเรียนหรือหนีเรียนก็ออกโดยปีนกำแพงไปได้เลย ฉันก็เคยนะ -..-

"ป่ะๆพี่พาไป โอ๊ะ!"

"ว้ายยยยย~"

----------------------------------------------------------------------------------------------

จะเกิดอะไรขึ้นทำไมรุ่นพี่กับหนูเฟรชชี่ของเราถึงได้ร้องโอ๊ะ ร้องว้ายกันได้ ติดตาม+เม้น กันหน่อยนะเออ~