^-^LOVEstoryรักได้ยินรึป่าว
4) รู้ใจตัวเอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
(หลังจากวันนั้น ทั้ง4คนก็เที่ยวกันอย่างสนุก จนมาถึงวันที่ต้องกลับ แก้วกับโทโมะมีของฝากเยอะแยะเต็มไปหมด ป๊อปปี้กับฟางได้ของใช้ส่วนตัวเล็กน้อย ก่อนกลับทั้งหมดได้แวะกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งนึง)
โทโมะ // เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ (เดินไป)
ป๊อปปี้ // งั้นสั่งก่อนเลยแหละกัน พี่ครับเอา $&^*+)$#H*I%^$&(@*
...... // อ้าว! ป๊อป แก้ว
ป๊อปปี้+แก้ว // พี่แบงค์! (แบงค์ รุ่นพี่ที่โรงเรียนแต่ตอนนี้ย้ายออกไปแล้ว สนิทกับแก้วและป๊อปปี้ เคยรู้จักกับฟาง มีแฟนชื่อเบลล์)
แบงค์ // มาเที่ยวกันหรอ?
ป๊อปปี้ // ครับ แล้วพี่มาคนเดียวหรอ?
แบงค์ // เปล่าพี่มากับเบลล์น่ะ เพิ่งทานข้าวเสร็จจะกลับแหละ รอเบลล์เข้าห้องน้ำอยู่ แล้วนี่ใครหรอ?? (มองที่ฟาง)
แก้ว // พี่แบงค์จำฟางไม่ได้หรอ คนที่เคยต่อยพี่ไง
แบงค์ // อ๋อ! น้องฟางนี่เอง เล่นเอาซะพี่ตาเขียวเชียวนะ
ฟาง // แหะๆ ฟางต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ตอนนั้นพี่แบงค์โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงฟางก็เลยตกใจนิดหน่อย^///^ (เหตุเกิดตอนฟาง รร. ประถมกับแก้ว)
แบงค์ // ไม่เป็นไรหรอก ^^
เบลล์ // แบงค์คุยกับใครอยู่? อ้าว! น้องแก้ว น้องป๊อปปี้
ป๊อปปี้+แก้ว // สวัสดีครับ/ค่ะ พี่เบลล์
เบลล์ // จ้า ^^ กลับได้แล้วแบงค์ แนนนี่โทรมาตามแล้ว
แบงค์ // หรอๆ งั้นพี่กลับก่อนนะ บาย
ป๊อปปี้+ฟาง+แก้ว // บายค่ะ (เดินออกไป พอดีอาหารมาเสิร์ฟ)
ฟาง // ทำไมโทโมะไปนานจังอ่ะ?
แก้ว // เออ นั้นดิ (พอดีโทโมะเดินมา) ทำไมไปนานจัง (ถาม เพราะเป็นห่วง)
โทโมะ // ไม่มีอะไหรอก กินเถอะ (นั่งลงแล้วกินข้าวไม่สนใจใครจนป๊อปปี้ ฟาง แก้ว สงสัย หลังจากกินข้าวเสร็จก็กลับบ้าน เมื่อมาถึงบ้านทุกคนก็ขึ้นไปนอนเพราะมาถึงก็ 2 ทุ่มแล้ว)
วันต่อมา
ณ โรงเรียน ห้อง 6/1
ฟาง // แก้ว แกว่าวันนี้มันแปลกๆมะ?
แก้ว // แปลก? แปลกยังไง
ฟาง // ก็วันนี้โทโมะยังไม่พูดเลยอ่ะ
แก้ว // ไม่สบายมั้ง (พูดไปงั้น แต่ในใจเป็นห่วง)
ป๊อปปี้ // พอๆ ครูมาแล้ว
หัวหน้าห้อง // นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ
นักเรียนทุกคน // สวัสดีค่ะ/ครับ คุณครู
คุณครู // สวัสดีจ๊ะ วันนี้ครูมีข่าวมาบอกนะ วันมะรืนนี้จะจัดงานโรงเรียน ขอให้นักเรียนทุกคนแต่งชุดสุภาพมา ครูมีเรื่องจะบอกแค่นี้แหละ วันนี้ไม่มีเรียนนะเพราะทางโรงเรียนจะเตรียมงาน กลับบ้านได้
นักเรียนทุกคน // ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู (ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน)
แก้ว // โทโมะ ไปเที่ยวกันป่ะ
โทโมะ // ทำไมไม่ชวนป๊อปปี้หรือฟางล่ะ? (พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา)
แก้ว // ก็พวกนั้นอยากพักผ่อนอยู่บ้าน แต่ฉันอยากไปเที่ยว ไปกับฉันนะๆๆ
โทโมะ // ฉันไม่อยากไป ชวนคนอื่นไปเถอะ (เดินออกจากห้อง)
แก้ว // เฮ้ย! โทโมะ รอด้วยสิ (เดินตาม แต่โทโมะเดินหนี) นี่! นายจะเดินหนีฉันไปถึงไหน (วิ่งมาดักหน้า)
โทโมะ // ฉันไม่ได้หนีเธอ
แก้ว // นายเป็นอะไร นายไม่เคยเป็นอย่างนี้เลยนะ
โทโมะ // ...........(เงียบ)
แก้ว // เงียบทำไมล่ะ บอกฉันมาสิ!
โทโมะ // ..............
แก้ว // เหอะ! ก็ได้ ฉันชวนพี่แบงค์ไปก็ได้ (กำลังจะเดินไป)
หมับ!
โทโมะ // ฉันไม่ให้เธอไป (จับแขนแก้วไว้)
แก้ว // พูดได้แล้วหรอ แล้วทำไมถึงไม่ให้ฉันไป (ยังดีนะ ที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่)
โทโมะ // ก็ฉันไม่ให้เธอไป.......กับคนที่ชื่อแบงค์
แก้ว // ทำไม! หึงฉันรึไง
โทโมะ // ถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ!
แก้ว // o_o! (ย้อนเวลากลับไปซักนิดนึง)
ร้านอาหาร
(หลังจากโทโมะเข้าห้องน้ำเสร็จ กำลังจะเดินไปที่โต๊ะแต่ชะงักเพราะเห็นผู้ชายคนหนึ่ง กำลังคุยกับเพื่อนของเค้าอยู่ และดูเหมือนจะสนิทกับแก้วมาก)
โทโมะ // ใครกัน??? (เมื่อเห็นดังนั้นจึงตัดสินใจเดินกลับไปห้องน้ำก่อนเพื่อไประงับอารมณ์ ซึ่งเค้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตนจึงเป็นแบบนี้ หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็ออกมาดูว่าผู้ชายคนนั้นกลับไปรึยัง เมื่อเห็นว่าไม่อยู่แล้วจึงเดินกลับโต๊ะ.......จบการย้อนเวลา)
โทโมะ // (นี่เราพูดอะไรออกไปเนี่ย! / โทโมะ) เอ่อ.......
แก้ว // นะ...นายพูดว่าอะไรนะ?
โทโมะ // ................
แก้ว // นายหึงฉันหรอ?
โทโมะ // กะ....ก็ ตามที่พูด
แก้ว // นายจะหึงฉันทำไม ในเมื่อพี่แบงค์เค้ามีแฟนแล้ว!
โทโมะ // ...............(ไม่รู้จะพูดยังไง)
แก้ว // สรุปนายไม่ไปใช่ไหม? ฉันไปคนเดียวก็ได้ (กำลังจะเดินไป)
โทโมะ // ฉันรักเธอนะแก้ว!!! (ตะโกนออกไป)
แก้ว // (ชะงักทันทีที่ได้ยิน)นายว่าไงนะ? (ได้ยินแล้วแต่อยากแกล้ง)
โทโมะ // พูดได้ครั้งเดียว
แก้ว // ฉันก็มีอะไรจะบอกนาย
โทโมะ // ?????
แก้ว // (กระซิบข้างหู) ฉันก็รักนาย (พูดเสร็จก็หน้าแดงเพราะเขิน)
โทโมะ // จริงหรอ! ไหนลองพูดอีกทีสิ
แก้ว // พูดได้ครั้งเดียว
โทโมะ // งั้น............เป็นแฟนกันนะ
แก้ว // อะไรนะ ไม่ได้ยิน??? (แกล้งๆ)
โทโมะ // เป็นแฟนกันนะ!!!
แก้ว // เฮ้ย! ใครใช้ให้นายตะโกน
โทโมะ // เอ้า! ก็บอกเองนิว่าไม่ได้ยิน สรุปจะเป็นไหม?
แก้ว // .........เป็นก็ได้ >///<
โทโมะ // อะไรนะ?? (แกล้ง)
แก้ว // พอแล้ว! มุขนี่เล่นแล้ว
โทโมะ // ป่ะ! ไปเที่ยวกัน
แก้ว // ^^ (เดินออกจากโรงเรียนแล้วไปเที่ยวต่อ)
แก้ว talk
ฉันรู้แล้ว ฉันรู้ใจตัวเองแล้วว่าฉันคิดยังไงกับโทโมะ ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่ฉันได้รู้จักกับคำว่ารัก วันที่ฉันได้รักกับนาย....โทโมะ
โทโมะ talk
ที่แท้ความรักมันก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเลย และวันนี้ยังเป็นวันที่ผมกับเธอรักกัน เป็นวันที่ผมได้รู้จักคำว่ารักอย่างแท้จริง......
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ