Mafia ภารกิจรักอันตราย นายตัวยุ่ง (ตอนเดียวจบ TK )

ติ๊ดๆ ตี๊ดๆ
เสียงสัญญาณการนักถอยหลังบ่งบอกถึงเวลาสองวันที่แก้วต้องไปทำ

รายงานบ้านเพื่อนได้สิ้นสุดลงแล้ว และต่อจากนี้ ผม... กำลังจะไปฉุด

แก้วกลับมาบ้านเมื่อแก้ว เลยเวลาไปหลายนาทีจากสองวัน =_=

"ให้ตายสิ ไอ้ที่รักบ้า! ลงมาเดียวนี้มาเคลียร์กับฉันรู้เรื่อง" แต่เอ๊ะ สงสัยว่าผมคง

ไม่ต้องถ่อไปที่บ้านเพื่อนของแก้วแล้วล่ะ ที่รักมาหาผมแล้ว >_<

"มายทอยของโทโมะมาแล้วเหรอ อ่าคิดถึงอย่างสุดซึ้งเลย" ผมลงมาจากห้องก่อน

ที่จะวิ่งไปกอดแก้วที่ยื่นอยู่หน้าบ้าน ให้ตายที่รักผม ตัวหอมเหมือนเดิมเลย

"นี่ไม่ต้องมาเรียกมายทอยเลยน่ะ ไปเลี่ยนไกลๆแก้วเลยให้ตายสิ ออกไปเลย

-__-" แก้วพูดก่อนที่เอจะผลักผมออกจากตัวของเธอ แต่ขอโทษเถอะ ยิ่งดัน

ออกผมก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้น >_<

แต่ดูเหมือนเธอจะอามรณ์เสียน่ะ -.-

"อ่า แก้วอ่ะอย่าใจร้ายกับโทโมะนักสิ โทโมะอุตส่าห์ข่มใจรอคอยแก้วตั้งสองวัน

เลยน่ะ โทโมะไม่ไปฉุดแก้วก็ดีแค่ไหนแล้ว ให้ตายแก้วหายไปตั้งสองวันเต็ม

คิดถึงเป็นบ้าเลย >O<"

"ขอบคุณค่ะที่ไม่ฉุดแก้วตั้งแต่คืนแรก =_="

"ง่ะ อย่าประชดโทโมะสิแก้วววว~ มามะให้โทโมะจูบก่อน >3<"

"อยากโดนตบมั้ยค่ะ ไอ้ที่รัก -__-+++" เขตอันตราย แก้วโหมดโหดสงสัยไม่

ได้กินข้าวเช้าเลยหงุดหงิด โอเคครับ โทโมะอดทนรอคอยแก้วได้ ^__^

"แก้วจ๋าเรียกเพราะๆหน่อยสิ ไม่หายคิดถึงเลย ^O^"

"ค่ะ ไอ้โทโมะ =_=++"

"=O="

ที่รักของผม โหดร้ายยยยยย~ TOT

"ได้ยินชัดมั้ย ไอ้โมะ"

"แหนะแก้ว พูดอีกเดี๋ยวบัดจูบปากปวมเลยนี่ -*-"

"แล้วใครสั่งให้นายกวนฉันตอนทำรายงานกันเล่า คอยดูน่ะ ถ้ากลุ่มฉันทำไม่เสร็จ

นายกับฉันอีกสี่ปีจะได้แต่งงาน!"

"แก้ววววว~ โทโมะได้กวนแก้วที่ไหนเล่า โทโมะรอแก้วนานแล้วน่ะกว่าจะจบ ปีนี้ก็

ปีสุดท้ายแล้ว พอแก้วเรียนจบเราก็แต่งงานกัน จะให้โทโมะรอให้อีกเหรออออ~"

"ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ โทรมาหากี่สาย บีบีมาหากี่รอบ เนี้ยรู้มั้ยที่มาได้เนี้ยนะ ที่รัก

ของโทโมะโดนไล่มา เพื่อนเค้ารำคานเสียงโทรศัพท์ถ้าปิดไอ้โทโมะก็โทรเข้าสายที่

บ้านของเพื่อน อีก ไอ้บ้าจำเอาไว้น่ะ ถ้ารายงานของแก้วไม่เสร็จรออีกสี่ปี เพราะ

แก้วจะต่อโท!!" เสียงที่ยื่นยันคำขาดของแก้วดูน่ากลัวเป็นบ้าเลย นี่ผมทำอะไร

ผิด ผมไม่ได้ส่งคนไประเบิดบ้านเพื่อนแก้วเค้าอย่างตอนเรียนเกรดสิบสองซ่ะ

หน่อย -O- (ไอ้บ้า!!)

"กะ ก็คนมันคิดถึงน่ะแก้วจะให้โทโมะทำยังไงเล่า -*-"

"ก็ไปบวชสิ ไอบ้าไม่งั้นก็จองตั๋วไปดาวศุกร์กับนาซ่า -__-" ดูที่รักผมประชด

ครับ เธอน่ารักมาก -__-;

"โอ๋ๆ แก้วโทโมะผิดไปแล้ว รายงานน่ะมันทำแป๊บเดียวก็เสร็จไม่ใช่เหรอ

^__^" เสียงสัญญาณเตียนจากร่างกายแก้วให้ผมออกห่างจากเธอ ออร่าความ

โกรธปล่งประกายวิบวับเลยแหะ ผมว่าน่ะผมคงจะโดนอยู่ๆไม่ใช่น้อย

"ค่ะ แต่ถ้าคุณพ่อถามคุณแม่สักคำว่า รายงานน่ะที่ซิสเตอร์ให้คุณแม่ทำ มันต้อง

ใช้กระดาษเท่าไหร่ แล้วคุณพ่อรู้มั้ยค่ะ ซิสเตอร์สั่งให้ทำหนึ่งริมค่ะ พอใจคุณพ่อ

มั้ยค่ะ ไม่ลองมาเรียนสถาปัตดูล่ะค่ะ ^__^+"

ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกว่าผมต้องปล่อยแก้ว -__-

"คุณพ่อไม่รู้นี่ค่ะ คุณพ่อขอโทษน่ะคุณแม่ คุณพ่อยอมคุณแม่ทุกอย่างเลยน่ะ

^__^" รู้สึกว่าผมกำลังจะต้องขุดหลุมฝังศพไว้ที่สนานหน้าบ้านแล้วล่ะ แล้วนี่ผมจะ

ยิ้มให้แก้วทำซากอะไรเนี้ย เริ่มไม่เข้าใจตัวเอง -O-

"งั้นเหรอค่ะ ขอบคุณค่ะ" แก้วกระตุกยิ้ม(น่ากลัว) เอาไว้ก่อนจะหายไปในห้อง

ครัว ผมว่าผมควรตามแก้วไปเพราะว่า แก้วนั้นอาจเอามีดมาจ้วงแทงผมเล่นได้

=O=

"นี่หนิงค่ะ แก้วอยากได้หมอนทองน่ะค่ะมีมั้ยค่ะ อยากได้มาเควี้ยงใส่คนแถวๆนี้

^__^" ภรรยาในอนาคตของผมโหดเป็นบ้า เธอทำกำลังให้ผมเสียภาพพจน์ของ

มาเฟียอยุ่ -*-

"แก้วจ๋า~ อย่าโหดร้ายนักน้าาาา ไปนั่งก่อนดีกว่าน่ะ" ผมก้าวเข้าไปหาตัวเธอก่อน

จะอุ้มเธอพาไหล่ไปนั่งแหมะอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก จนเธอต้องนั่งกอดออก

แล้วสะบัดหน้าใส่ผมเฉยเลย งานเข้าแล้วมั้ยล่ะวิศวะ -O-

"เค้าขอโทษ ขอโทษจริงๆแบบว่าไม่นึกว่าแก้วจะมีงานเยอะขนาดเนี้ย ที่ทำไปน่ะ

เพราะคิดถึงแก้วน่ะ ฮื่มตัวแก้วหอมจังเลย >.,<" ผมนั่งลงข้างๆเธอก่อนจะ

กอดรอบเอวของเธอแน่น อย่างที่ผมบอกตัวเธอหอมมากๆ ให้ตายสิผมเริ่มควบคุม

ตัวเองไม่ได้ เอาไว้ผมค่อยง้อนเธอ แต่ตอนนี้ผมของกินเธอก่อนก็แล้วกัน

"ไอ้บ้าปล่อยฉันน่ะ ฮื่ม... ฉันเหนื่อยกับนายเต็มทนแล้วน่ะรู้มั้ย หยุดทำอะไรชั่ว

ร้ายเลย -///-" แก้วพูดก่อนที่จะเอามือเล็กๆของเธอดันหัวผมที่กำลังคลอเคลีย

คอของเธออยู่ มันกำลังโดนผมรวบไว้ ให้ตายสิผมโครตจะพิศวาสเธอเลย >////<

"คิดถึงเธอจังเลย"

"อย่ามาบอกความคิดถึงด้วยวิธีนี้น่ะ โทโมะ -///-" ที่รักผมนี่ฟอร์มเยอะเป็น

บ้า ว่าผมอย่างนั้นว่าผมอย่างนี้แต่ที่จริงแล้ว ก็แอบคราง เซ็กซี่เป็นบ้า คิดถึงตอน

ผมผูกสายบีกินนี่ให้เธอจริงวุ้ย >.<

"ไอ้ที่รัก อยากเป็นผีดูดเลือดนักใช่ไหมขบคอกันแบบนี้น่ะ อื่มมมมม ไม่เอาน่า"

เสียงของเธอช่าง... ดึงดูดความหื่นของผม >.< (ไอ้พระเอกโรคจิต)

ผมเริ่มปลดกระดุมของเธอออกก่อนจะกดเธอลงกับโซฟา แล้วไล้จมูกซอกลงบน

เนินอกขาวของเธอ หวานจังเลย ^.^

"อื้อ ไม่เอาน่าโทโมะมันใช่เวลามั้ยเล่า"

"เธอจะขึ้นบนห้องกับฉันมั้ยล่ะรับรองว่ามันคงหยุดไปได้แน่ๆ ตัวเธออร่อยเหมือน

เค้กเลย ง่ำ ^O^" ผมพูดก่อนจะขบคอเธออีกรอบ อร่อยจริงๆน่ะ

"อื้อออ โทโมะไอ้บ้าหื่น หาอีหนูมากกนอนสักคืนสิ ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเล่า

-*-" ด่าผมยังไม่วายหยุดคราง จะให้ผมหยุดได้ยังไงกันล่ะที่รักของผมนี่ก็น่ะ

จริงๆเล้ย -////-

"เธอก็อีหนูของป๋าไง มามะให้ป๋านอนกกเล่นสักคืนสองคืนให้หายคิดถึงเป็นไง ฮี่ๆ

^.^"

"ไอ้บ้า หนิงขา ช่วยพี่แก้วด้วยยยยย~" ดิ้นเข้าไปครับที่รัก แต่อย่าเตะแอบเจ็บ

T^T ที่รักผมหัวรุนแรงจังเลย สงสัยต้องประกบปากจูบ

ว่าแล้วผมก็ประกอบปากจูบเธอแน่นก่อนจะดูดหวานหวานจากปากเธอ และมีบางครั้ง

ที่เธอแอบจูบผมตอบกลับด้วย >.<

"ไอ้บ้า!!"

เพี้ยะ

เสียงตบสนั่นหวั่นไหวทั่วห้องรับแขก พร้อมกับหน้าของผมที่หันไปอย่างอัตโนมัติ

"นี่ชอบเป็นนางเอกละครตบจูบรึไง คอยดูน่ะฉันจะทำเสืออย่างเธอให้เป็นลูกแมว

ร้องครางในผ้าห่มกับฉันให้ได้ เจ็บรู้มั้ยครับที่รัก -__-+"

"มือมันกระตุกน่ะโทโมะ" ฮื่มครับ เชื่อแล้วว่ากระตุก กระตุกซ่ะแรงเชียวน่ะ -O-

"งั้นมือของโทโมะกระตุกเหมือนกัน ^__^" ว่าแล้วผมก็กระตุกชายเสื้อของเธอ

ออกจนเผยให้เห็นถึงเนินออกขาวแล้วก็บราของเธอ

พรวด~

"เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่กะ แก้วอ่ะอ่าว หนิงขอโทษค่ะคุณชายหนิงไม่รู้ว่าคุณชายกำลังจู๋

จี๋กับพี่แก้วอยู่ >//////<" หนิงที่เข้ามาเห็นผมคร่อมแก้วไว้ก็ต้องหันหลังให้แล้ว

ปิดตาทำที

"ช่วยพี่แก้วด้วยหนิง คุณชายของหนิงกลายเป็นโรคจิตไปแล้ว กรี๊ดดด ไอ่บ้า

ปล่อยฉันน้าาาา >O<" แก้วดิ้นพราดอยู่บนบ่าของผมในตอนที่ผมยกเธอขึ้น

อีกรอบ ฮื่มมมม ผมไม่ชอบให้ใครมาขัดจังหวะเลย -.-

"นะ หนิง หนิงช่วยพี่แก้วไม่ได้ค่ะ หนิงขอโทษ T_T"

"หนิง" ผมเดินผ่านหนิงออกมาก่อนจะเอ่ยชื่อของเธอขึ้น

"ค่ะ คุณชายยยย T_T"

"จัดห้องฉันแล้วใช่มั้ย ^__^"

"จะ จัดแล้วค่ะ ตอนที่คุณชายลงมาข้างล่าง อะเอ่อหนิง หนิงขอตัวค่ะ >_<"

หนิงรีบกระวนกระวายก่อนจะเดินหายวับออกไป

"หนิงงงงง กลับมาช่วยพี่แก้วก่อนสิ อย่าปล่อยพี่แก้วไว้กับไอ้หื่นนี่ คอยดูน่ะไอ้ที่

รัก ฉันจะฟ้องปวีณา"

"เอาน่าอย่าพูดมากนักเลยรู้มั้ยฉันโครตคิดถึงเธอเลย ^O^" ผมแบบเธอขึ้นบันได

ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปที่ห้องของผม

"แค่บอกก็รู้แล้ว ไอ่บ้าปล่อยฉันน่ะ"

"การกระทำน่ะมันลึกซึ้งกว่าคำพูดน่ะครับที่รัก" ผมวางเธอลงบนเตียงก่อนจะล้มทับ

เธอ

"ขอบคุณ แต่ไม่ต้องการย่ะ ปล่อยฉันได้เล่า -*-" เธอผลักไหล่ผม ก่อนจะทำ

คิ้วผูกเป็นปม ให้ตายสิ เธอทำน่ารักใส่ผมอีกแล้ว

"เอาน่าน่ะคืนเดียว อยู่กับโทโมะก่อนน่าน่ะ"

"ไม่เอาจะกลับบ้าน -__-"

"น่ะครับที่รัก *_*"

"บอกว่าไม่ไง -__-"

"น่ะ ขอร้องล่ะผมคิดถึงคุณ *O*"

"ไม่"

"น่ะ *O*"

"ก็ได้ //// " เธอพูดก่อนจะหลบสายตามผมอย่างอายๆ ยังเหมือนเดิมไม่

เปลี่ยนเลยน่ะ นานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ผมรักเธอ เธอก็เป็นอย่างนี้อยู่ตลอด ปากไม่

ตรงกับใจ ชอบฟอร์มใส่ผมนักน่ะคืนนี้เธอเจอดีแน่ แก้วใจ

"ปล่อยฉันได้รึยังเนี้ย คิดถึงจนตัวจะเปื่อยก็เพราะนายเนี้ยแหละ ฉันเกลียดนาย

จริงๆ =_="

"แต่ฉันรักเธอน่ะ ^O^"

"=O="

"จริงๆน่ะ ฉันรักเธอ ^O^"

"หน้าด้าน ฉันบอกว่าเกลียดแต่นายกลับบอกว่ารัก" ในชาตินี้มีผู้หญิงเพียงคนเดียว

ที่กล้าด่าผมว่า หน้าด้าน แก้วคนเดียวเท่านั้น

เธอไม่เคยอ่อนโยนกันผมเลย =__=

"ฉันรักจริงๆน่ะ แล้วเธอก็อร่อยที่สุดแล้ว >O<"

"นาย มัน... โรคจิตในหัวคิดได้แค่เรื่องนั้นเรื่องเดียวเหรอไงยะ ฉันคิดได้ล่ะ ฉัน

จะต่อโท -__-"

"ที่รักง่ะ ฉันจะฉุดเธอมาแต่งงานถ้าถึงวันนั้นจริงๆ ง่ำ -3-" ผมก้มลงไปขบต้นคอ

ของเธอลงที่เดิมซ้ำอีกรอบ แก้วเบี่ยงหัวหนีผมแทบไม่ทันเชียว

"ไอ้บ้า เชอะทำได้ทำไปฉันจะฟ้องพ่อ =_="

"รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้พ่อเธอเอาใจลูกเขยอย่างฉันอยู่น่า"

"อะ อะไอ้เผด็จการ เลิกยิ้มให้ฉันแบบนั้นเลยน่ะ"

"ที่รักบังคับให้ผมต้องเผด็จการเองน่ะ" ว่าแล้วผมก็ใช้มือลูบไล้หน้าท้องของเธอ

ก่อนจะเลื่อนขึ้นไป ฮื่มคิดเอาเองล่ะกันว่าผมทำอะไรกับเธอ ในสภาพที่เธอกำลัง

วาบหวิวโชว์คับบีของเธอ

"นายนี้ก็น่ะ เชอะ" เธอหันหน้าหนีผมโดยไม่สนใจว่าผมกำลังทำอะไรเธอ

"คืนนี้ยอมมั้ยล่ะที่รัก " ผมมองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มที่มันมักสะกดแก้วในทุก

เวลา เธอจะไม่อาจจะหลบสายตายของผมและเธอก็ยังไม่สามารถปฎิเสธผมได้อีก

ด้วย

"แล้วอยากให้ฉันยอมรึเปล่าล่ะที่รัก //// " ดูเธอหน้าแดงสิ น่ารักเกินไปแล้ว

น่ะยัยตัวบาง

"ให้การกระทำมันบอกดีกว่าน่ะ" ผมบอกเธอก่อนจะจูบเธอแน่น เธอไม่ขัดขื่นผม

แต่อยากใดแถมยังจูบประสานกับผมอีก ไม่มีอะไรหวานเท่าปากเธออีกแล้วล่ะ ไม่มี

แล้วจริงๆ

ผมไล้จูบเธอลงมายังซอกคอที่เธอพยายามเบี่ยงหลบผมเธอน่าจะเคยชินกับความ

ร้อนแบบนี้ได้

แล้วน่ะ ผมก็ทำออกจะบ่อย

"ยังไม่ชินอีกเหรอไง"

"ฉันไม่ใช่นายนี่ เก็บไว้วันแต่งงานก่อนค่อยทำก็ได้น่า รีบร้อนทำไม เดี๋ยวมันก็จะ

กลายเป้นวันที่นายพูดว่า ตื่นเต้น...ตายล่ะ หรอก -__-;"

"นั่นมันคนละรอบกันน่า ไม่เหมือนกันเชื่อสิ ลูกแมวน้อย ^O^"

"ฉันไม่ใช่ลูกแมวน่ะ -*-"

"งั้นก็เป็นอีหนูของป๋าไปก่อนล่ะกันน่ะ ป๋าจะรับเลี้ยงหนูเอง ฮี่ๆ ^[++]^"

"งั้นก็อย่าทำให้ฉันเข้าคลาสสายล่ะกัน มีหวังโดนด่าหูชา" แก้วมองผมที่กำลังเกาะ

แกะหน้าอกของเธอย่างหน่ายๆ

"จ้า ที่รัก" ผมต่างก็มองเธอที่กำลังครางน้อยๆอยู่ในอ้อมกอดของผมอย่างอายๆ

เธอก่อนทำน่ารักแบบนี้ประจำ บางที่ก็ดูน่ากลัวเหมือนผู้ใหญ่ บางที่ก็น่ารักเหมือน

เด็กๆ

ใครที่ว่าแก้วเป็นเสือตัวร้ายน่ะ เปลี่ยนความคิดได้เลย ตอนนี้เธอกลายเป็นแมวน้อย

ที่อยู่ในอ้อมกอดของผมเรียบร้อยไปแล้ว อยากให้ถึงวันที่ผมมีสิทธิในตัวเธออย่าง

เต็มที่จริงๆเลยน่ะ อีกอย่างหนึ่งคือ ผมต้องรอให้แก้วรับปริญญาซ่ะก่อน

เฮ้ออออ~ เธอไม่น่าเรียนช้าเลย -*-

"เฮ้~ อย่าถอดบราฉันออกสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้เซ่ไอ้บ้า ไปเก็บมาให้ฉันใส่ใหม่เลยน่ะ

ไอ้บ้า ฉันไม่ได้หมายถึงขั้นนั้นเลยน่ะ >///<" เธอยังคงไม่จบการโวยวายครับ

-__-

"ขอโทษแก้วเธอถามฉันเองน่ะว่าอยากให้ยอมรึเปล่าน่ะ ช่วยไม่ได้แล้วแก้ว แล้วก็

อย่าส่งเสียงดังน่ะ เดี๋ยวหนิงรู้หมดว่าเราทำอะไรกัน ใช่ไหมหนิง" ฉันแกล้ง

ตะโกนออกไปเพื่อข่มขู่แก้วที่อยู่ข้างล่าง เธอกำลังหน้าแดงอย่างกับพึ่งกินส้มตำ

มา

"ขอโทษค่ะ หนิงจะไม่แอบฟังอีกแล้วหนิงขอโทษค่ะ คุณชายอย่าทำอะไรพี่แก้ว

แรงน่ะค่ะ หนิงไปแล้ว ไปแล้วจริงค่ะ"

=O=

"แอบฟังจริงๆด้วยสิน่ะ"

"ไอ้บ้า หนิงคิดไปไกลแล้ว >///////<" เธอว่าผมก่อนจะตีแขนผมดังผัวะเต็ม

ห้อง

"อายอะไรล่ะมีอะไรให้อายมีตรงนี้เนี้ยแหละไอ้ ไอ้... ชิ! ปล่อยฉันเลยหมด

อารมณ์แล้ว"

"เฮ้ย! เดี๋ยวเธอจะลุกไปไหนนะกลับมาหาฉันก่อนสิ" แล้วจู่ๆแก้วก็ผลักผมออก

ก่อนที่เธอจะลุกออกไปเอาผ้าขนหนูปิดหน้าอกของเธอ ก่อนที่จะวิ่งออกจากห้อง

ไป ผมชักจะตามอารมณ์แก้วๆไม่ทันแล้วน่ะ -__-^

"หนิงๆ ฟังพี่แก้วก่อนน่ะ อย่าคิดเกินเลยน่ะ พี่ไม่ได้ทำอย่างว่าน่ะ" ผมยืนมอง

แก้วที่บันไดโดยที่แก้วกำลังจะปรับความคิดของหนิง ที่มือหนึ่งจับแขนหนิงไว้ ส่วน

อีกมือหนึ่งก็กุมผ้าเช็ดตัวปิดหน้าอกตัวเองไว้แน่น ฮ่าๆ ดูแล้วน่าตลกเธอจริงๆ สอง

คนนี้สนิทกันอย่างอะไรดี สนิทจนที่ผมหึงจนจะไล่หนิงออกเลยด้วยซ้ำ -__-

"หนิงรู้ว่าหนิงขัดจังหวะค่ะ หนิงขอทาหนิงจะไม่แอบบฟังพี่แก้วกับคุณชายอีกแล้ว

หนิงผิดไปแล้ว TOT"

"พี่ไม่ได้ว่าอะไรแต่ พี่ไม่ได้มีอะไรกับไอ้หื่นที่กดพี่ลงเตียงเลยน่ะ"

ไอ้หื่น =O=^

"พี่ไม่ต้องอธิบายกับหนิงก็ได้ค่ะ หนิงรู้ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันแล้วอะไรก็เกิดขึ้น

ได้ หนิงไม่น่าขัดจังหวะ TTOTT"

"พี่ไม่ได้..."

"พี่แก้วเปลี่ยนชุดก่อนเถอะใครมองบ้างก็ไม่รู้ เค้าคิดไปแล้วว่าพี่แก้วอะ เอ่อ แบบ

ว่ากับคุณชายหมดบ้านแล้วน่ะ -/////-" พะ พ่อบ้านมองไม่วางตาเลยน่ะ คน

สวนก็ด้วย ไม่ว่าใครก็ตามแต่ ทำไมถึงต้องมองแก้วของผมด้วยเนี้ย ผมหึง

"เฮ้ย! ถ้าใครมองที่รักฉันน่ะ ไปโดดน้ำที่สระว่ายน้ำเลยไป๊"

"คุณชาย!!!"

"ที่รักฉันใครก็ห้ามมอง ห้ามมองเด็ดขาด บอกว่าให้ไปโดนน้ำไง ไปสิมั่วยืนเช่ออยู่

ได้ ไป๊"
ทุกคนแตกตื่นกระจายตัวกันหายไปจากที่แอบทำเนียนมาดูหน้าอกแก้ว

ตู้มมมมมมมมม ตู้มมมมมม

"พ่อบ้านจะมองตาค้างอยู่อีกนานมั้ยครับ =_="

"อะ เอ่ออื่ม ผมว่าผมไปกระโดดน้ำตามคนอื่นดีกว่าน่ะครับ -O-a"

ตู้มมม

"เธอ ฮื่ม ก่อนเรื่องให้คนที่บ้านฉันอีกเเล้วน่ะขึ้นห้องเลย ฉันหวง -__-^"

"เชอะใครทำฉันเป็นแบบนี้กันล่ะย่ะ"

"คิกๆ ฮ่ะฮ่า คิกๆ" หนิงที่อยู่ข้างๆแก้วพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที

"หนิง! -__-++"

"อะเอ่อ นะหนิงไปโดนน้ำกับพวกคุณป้าคุณลุงดีกว่าค่ะ T_T"

"ไม่ต้องไปหนิง ถ้าหนิงไปพี่ไปด้วย"

"ที่รัก!" ผมจ้องแก้วเขม่งก่อนจะลงไปกระชากเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน "นี่โป๊

แบบนี้แล้วคำยังไปอีกเหรอ ถ้าไปทำไมไม่ไปแก้ผ้าอาบน้ำตรงนั้นซ่ะเลยล่ะ"

"อืมก็ดีเหมือนกันไปมั้ยหนิง ^O^"

"เอ้ย! คนนี้ฉันหวง ห้ามใครก็ห้ามเอาไป ไม่ให้เว้ย"

"ขนาดพ่อก็ให้ไม่ได้งั้นสิ แก้วนี่ขาวเหมือนแม่เนอะ ^__^" แล้วพ่อที่อยู่ในห้อง

จู่ๆก็เดินออกมาเสวนากับผมเฉยเลย

"ไม่พ่อ ผมไม่ให้ผมหวง ไม่เอาใครก็ห้ามแตะ หยุดมองเลยพ่อ เดี๋ยวพ่อได้โดด

น้ำตามพ่อบ้านไปแน่ -__-++"

"ฮ่าๆ ก็พ่อจะเอา ฮ่ะๆ เอิ้กๆ"

"ไม่ให้ผมไม่ยอม"

"โฮ้กๆๆ ฮ่ะๆ คิก ^O^" แล้ววันนี้อันแสนสุขที่ผมจะได้นอนกกแก้วไว้ในห้อง ก็

ถูกทุกคนพังลงโดยเฉพาะพ่อบังเกิดกล้าที่อยู่บนหัวผมเนี้ยแหละ ให้ตายๆ ผมหวง

ว่าที่ภรรยาของผมเองไม่ได้เหรอไง


The End