พลิกล็อกที่หัวใจ (Unexpected)

10.0

เขียนโดย YeenzZa

วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 14.53 น.

  14 ตอน
  47 วิจารณ์
  22.41K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

          มือที่จับแน่นค่อยๆ คลายออก ผมสวมกอดเอวฟางอย่างอ่อนโยน ฟางมองลึกเข้าไปในดวงตาของผม หน้าของเริ่มชิดเข้ามาทีละนิด ตอนนี้เราแทบจะจูบกันได้อยู่แล้ว ดีที่เราอยู่ข้างหลังไม่เป็นที่สนใจของใคร

 

 

          ในที่สุด ริมฝีปากของเราก็ชิดกัน ผมค่อยๆ เริ่มใช้ลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากเล็ก ลิ้นผมตวัดไปมาเล่นอยู่ในโพรงปาก ลิ้มลองความหวานจากผู้หญิงคนสวยตรงหน้าที่มีแรงดึงดูดผมเหลือเกิน

 

 

 

 

 

...แต่ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ผมรู้สึกว่าแปลกไป

 

 

 

 

          ดูเหมือนว่าลิ้นเล็กจะเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เริ่มมีมาพันเล่นอยู่กับลิ้นของผม ก่อนที่ผมจะเปิดโอกาสให้คนสวยชิมความหวานของปากผมดูบ้าง เมื่ออารมณ์กำลังได้ มือเรียวเล็กก็เริ่มโอบคอผม ลูบหลังผม อีกข้างก็ขยุ้มเส้นผมของผมอย่างแผ่วเบา

 

 

 

“...”

 

 

“...”

 

 

          เมื่อเราผละริมฝีปากออกจากกัน ผมมองหน้าฟางที่อยู่ในกอดของผม แต่ฟางกลับหลบหน้าผม ก่อนที่เธอจะค่อยๆ แกะมือของผมออกจากเอวของเธอ

 

 

จูบแรกของฟาง...” ฟางยิ้มให้ผม

 

 

“...”

 

 

“เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ...โทโมะ”

 

 

 

 

.

.

.

.

.

.

 

 

 

 

 

เปรี้ยง!

 

 

 

 

 

 

เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางตัวแค่คำพูดประโยคเดียวของผู้หญิงตรงหน้า!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ...โทโมะ’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

           หมายความว่ายังไง!? เธอบอกกับเขาว่าอย่าเจอกันอีกเลย แล้ววันนี้ทั้งวันล่ะ? เวลาทั้งวันที่เรายิ้ม เราจับมือเดินจูงมือกัน เราหัวเราะให้กัน เรามีความสุขด้วยกัน มันหมายความว่ายังไง มันไม่มีค่าอะไรสำหรับเธอเลยหรือ?!

 

 

 

 

 

           ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เธอก็คงจะใจร้ายไปหน่อยแล้ว!!!

 

 

 

 

 

          แล้วที่เธอเพิ่งบอกเขาล่ะ ว่าเขาเป็น ‘คนแรก’ ของเธอ แต่ทำไมเธอกลับบอกว่าเราอย่าเจอกันอีกเลย?

 

 

 

 

 

         ไหนจะเมื่อครู่ที่เพิ่งจุมพิตกันอีก! ทั้งเธอและเขาต่างเปิดโอกาสให้กันและกันในการแลกชิมความหวานกันแล้ว เธอบอกเองด้วยซ้ำว่าเขาคือ ‘จูบแรก’ แล้วทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ออกมา!

 

 

 

 

 

          ยิ่งคิดยิ่งสับสน ตอนนี้เธอกำลังคิดอะไร ปั่นหัวเขาเล่น? หรือเธอไม่คิดจะจริงจังกับเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอเห็นว่าการที่มีคนไปจีบเธอมันคือเกม และตัวคนที่ดำเนินการจีบก็เป็นแค่หมากในกระดานที่ทำให้เธอมีความสุขน่ะเหรอ?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ยัยผู้หญิงใจร้าย!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง... มันไม่จริงใช่มั้ย ฟางโกหกผมอยู่ใช่มั้ย” เสียงของชายหนุ่มเริ่มสั่นคลอน

 

 

“ไม่! ฟางพูดจริงๆ ใช่! ฟางเคยคิดว่าฟางก็คงชอบโทโมะเหมือนกัน แต่มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฟางคิดกับโทโมะแบบคนรักไม่ได้

 

 

“ผมไม่เข้าใจ อะไรที่ทำให้ฟางคบกับผมไม่ได้ในเมื่อเราใจตรงกัน”

 

 

“สักวันโทโมะจะเข้าใจเอง แต่ตอนนี้โทโมะปล่อยฟางไปเถอะ จบครั้งนี้เราก็ไม่ต้องมาเจอกันอีก”

 

 

“ไม่ล่ะผมไม่ยอม” โทโมะโผกอดฟางที่กำลังจะเตรียมเดินหนี

 

 

“โทโมะปล่อยฟาง!” เธอสั่งเขา

 

 

“ผมไม่ปล่อย จนกว่าฟางจะบอกผมว่าอะไรที่ทำให้เราคบกันไม่ได้”

 

 

“อย่ามางี่เง่านะ! บอกว่าปล่อยก็ปล่อยสิ!” น้ำเสียงของเธอเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นคุณหนูขี้วีน

 

 

“...” ชายหนุ่มยังคงกอดเธอแน่นไม่เปลี่ยน

 

 

“ปล่อยฟาง! จะเอาอะไรอีก ฟางบอกแล้วไงว่าโทโมะเป็นคนแรกของฟาง เป็นจูบแรกของฟาง ได้เป็นคนแรกก็น่าจะพอใจแล้วนี่!”

 

 

“ผมไม่ได้อยากเป็นคนแรก ผมอยากเป็นคนที่จะอยู่กับฟางไปตลอดนะ”

 

 

“งั้นโทโมะช่วยตอบฟางทีว่าอะไรที่ทำให้โทโมะคิดว่าโทโมะจะดูแลฟางได้ตลอดไป? อะไรที่ทำให้โทโมะมั่นใจขนาดนั้น เราดูใจกันนานมากพอแล้วเหรอ เราแทบจะไม่สนิทกันด้วยซ้ำ เราก็เหมือนคนรู้จักกันทั่วไปไม่มีอะไรซับซ้อน”

 

 

“...!”

 

 

“ถ้าหาเหตุผลไม่ได้ก็ปล่อยฟาง มันอึดอัด!”

 

 

ชายหนุ่มยอมปล่อยแต่โดยดี

 

 

“ส่วนเหตุผลที่ฟางคบกับโทโมะไม่ได้น่ะนะ...” เธอยิ้มอย่างผู้ชนะ “เพราะโทโมะเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนนึงไง โทโมะไม่ได้มีอะไรโดดเด่นมากพอที่จะทำให้ฟางสนใจ การที่โทโมะเข้ามาจีบฟาง ฟางก็แค่เปิดโอกาสให้แล้วก็หักอกทำเป็นให้ความหวังไปงั้นแหละ!”

 

 

“...!!!!”

 

 

 

 

 

 

 

คำตอบ...ที่เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปทั้งอารมณ์ เปลี่ยนไปทั้งความรู้สึก

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกโง่ได้หรือยัง”

 

 

“ตาสว่างเลย :)” โทโมะพยายามยิ้มให้อย่างเยือกเย็น

 

 

“ขอบคุณที่เข้าใจนะ”

 

 

“ด้วยความยินดีครับ :D”

 

 

 

 

 

 

 

“อ้อ... ก่อนที่โทโมะจะมองหาใครสักคนเพื่อมาเป็นแฟนล่ะก็...” ฟางเว้นระยะนิดหน่อย “โทโมะเคยมองคนใกล้ตัวบ้างหรือเปล่า...คนที่พร้อมจะอยู่ข้างโทโมะตลอดเวลาน่ะ...”

 

 

 

 

 

 

 

“...!!!?”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          วินาทีนั้นคนแรกในความรู้สึกก็คือแก้ว!! เพื่อนสาวที่คอยเป็นกำลังใจให้เขาเสมอ คอยหยอกล้อ คอยอยู่เป็นเพื่อน เธอเป็นเหมือนคนสำคัญของเขา แต่ทำไม...เขาถึงไม่เคยมองเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

          กว่าที่โทโมะจะถามว่าฟางหมายถึงอะไร ฟางก็รีบวิ่งหนีออกไปจากที่ตรงนั้นให้เร็วที่สุด โทโมะพบแต่ความว่างเปล่า ในหัวตอนนี้สับสนไปหมด ทุกอย่างมันคืออะไร ที่เขาจีบฟาง การที่เขากับฟางมาสานสัมพันธ์กันที่สวนสนุก คำพูดที่ฟางบอกในตอนแรก จูบแรก คำตอบที่มันเจ็บ และสุดท้าย...สิ่งที่เธอฝากให้คิด

 

 

 

 

 

          ตอนนี้ชายหนุ่มสับสนไปหมด ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน เธอต้องการอะไร โทโมะเริ่มจะเดาเหตุการณ์ได้บ้างแล้วว่าฟางต้องการให้เขาทำอะไร...

 

 

 

          สับสนเหลือเกิน....

          เธอช่วยฉันได้ไหม...แก้ว

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา