อยากให้รู้ว่ารักเธอ

2 ปีที่แล้ว
ฟาง : เฮ้ยยย!!! แก้วเดี๋ยวนี้แกเป็นอะไรว่ะ แปลกๆ
แก้ว : เป็นไร? แก้วก็เป็นแก้วปกติดีนิ๊ (แก้วตอบด้วยเสียงเรียบ..)
เฟย์ : ปกติ!! ตรงไหนที่ปกติ ตั้งแต่กีฬาสีแกก็เปลี่ยนไป
แก้ว : เปลี่ยนไป…ยังไง??
ฟาง : ถามจริงนะแก้ว แกชอบใคร
แก้ว : ชอบใคร ไม่มี๊ (หันหน้าหนี)
ฟาง : อาการแกมันฟ้อง
เฟย์ : แกชอบพี่โทโมะใช่ป่ะ
แก้ว : เอ่อ...เห้อออออ...อื้ม ฉันชอบพี่โทโมะ
หลังจากวันนั้นฉันก็พยายามเข้าไปคุยกับพี่เค้าทำตัวสนิทกับพี่เค้าแล้วก็สำเร็จตอนนี
้ฉันก็สนิทกับพี่เค้าทั่งโทรหากัน ทั้งเล่น MSN ด้วยกัน ต่างๆนาๆ
-ปัจจุบัน-
ด้วยเหตุใดก็ตาม เธอไม่เคยรับรู้
ใกล้เธอสักเท่าไหร่ แต่เหมือนไกล ไกลห่างกัน
ได้แค่มองหน้าเธอ ทำได้เพียงแค่นั้น
หัวใจที่แอบฝัน อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
ณ โรงอาหารของโรงเรียน
ตอนนี้เป็นเวลาที่ทุกคนจะต้องไปทานข้าวกลางวันกัน แต่ฉันก็กินเสร็จแล้วแหละก็เลยไปซื้อไอติมกินต่อ ฉันกับเพื่อนก็กำลังเดินไปหาที่นั้งทานไอติมก็ต้องค้างงง!!! กับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘พี่โทโมะ’ ฉันเลยรีบกินให้หมดแล้วรีบแอบถ่ายรูปพี่เค้าเหมือนที่ฉันทำเป็นประจำทุกวันแต่พอถ่าย
ไปถ่ายมาพี่เค้าหันมาเห็นพอดี (บัดซบแล้วยัยแก้วเอาไงต่อดีเนี่ยT T) แล้วเค้าก็เดินมาทางฉันแล้วด้วย><
โทโมะ : แก้ว ทำไรอ่ะพี่เห็นนะ
แก้ว : เห็น!!!(นั่นไงยัยแก้ว ซวยแล้วT T)
โทโมะ : แอบถ่ายรูปไอ้ป็อปอยู่อะดิ๊ กิ้วๆๆๆๆๆ (แล้วพี่โทโมะก็เดินไปนั่งที่เดิม- -)
แก้ว : เห้อออออออ..... ทำขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก
ฟาง : พี่โทโมะนี่ก็นะ!!
เฟย์ : มาแค่นี้จะมาทำไม -*-
ฟาง : แก้วเหลือแค่อีก 2อาทิตย์พวกพี่ม.6เค้าก็จะออกแล้วนะแก้วจะไม่ทำอะไรเลยหรอ
แก้ว : แก้วคิดไว้แล้วว่าแก้วจะทำอะไรให้พี่โทโมะ
เฟย์ : ดีๆๆเลยแก้วเดี๋ยวพวกเราช่วยอีกแรงนะ
แก้ว: ขอบคุณพวกแกมากนะ เฟย์ฟาง : )

หากเธอรู้ใจ หากเธอรู้ตัว เธอจะเข้าใจกันรึเปล่า
ก็ไม่รู้เลย แต่ต้องพูดไป และจะมาเพื่อกวนใจคำถามเดียว
-เลิกเรียน-
เฟย์/ฟาง : แก้วบ้ายบาย กลับบ้านดีๆนะ^^
แก้ว : บ้ายบายยย
@ บ้านแก้ว
เห้ออ...ถึงบ้านแล้ว เอ๊ะ!! วันนี้พี่โทโมะไม่มีเรียนพอเศษนิ๊ โทรไปหาดีกว่า><
แก้ว : ฮัลโหลล พี่โทโมะว่างป่าวอ่ะ
โทโมะ : ถ้าไม่ว่างพี่คงไม่ได้คุยกับแก้วอย่างนี้หรอก
แก้ว : = =; เดี๋ยวนี้กวนนะ!!
โทโมะ :ฮ่าๆๆๆ นิดนึงๆๆ แล้วนี่มีอะไรโทรมาเนี่ย
แก้ว : โหหห ไม่มีไรแล้วโทรมาไม่ได้ใช่ป่ะ
โทโมะ :โอ๋ๆๆๆ ได้สิ๊ๆๆๆ
แก้ว : คือออ....พี่จะออกแล้วแก้วก็แค่...เอ่ออ....คิดถึง
โทโมะ : อ่อออ แก้วๆๆ มีนไรเดี๋ยวค่อยคุยกันนะ พี่ต้องไปธุระกับแม่อ่ะ
แก้ว: อ่ออ ค่าๆๆๆ งั้นบ้ายบายย ระ..เอ้ยย คิดถึงๆนะ (เกือบไปแล้วยัยแก้ว)
โทโมะ : ครับๆๆ บ้ายบายย

แค่อยากรู้รังเกียจกันไหม ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย
อยากได้ยินเสียงคนที่คุ้นเคย อยากจะเจอคนเดิมที่เคยที่เจอในเมื่อวาน

เวลาก็ล่วงเลยมาถึงเวลาประมาณ 3 ทุ่ม ฉันก็นั่งทำของให้พี่โทโมะทิ้งท้ายก่อนออกจากโรงเรียน มันก็เป็นแค่ไดอารี่ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน บรรยายความรู้สึกที่มีต่อพี่เค้าทั้งหมด รูปทุกรูปที่ถ่ายคู่กันถึงมันจะไม่เยอะมากแต่มันก็มีค่ามากมายสำหรับฉัน ทั้งรูปต่างๆภายในร.ร. ที่เรานั้งคุยกันยืนคุยกัน เล่นกันตรงไหนบ้าง
มันก็ถูกรวบรวมอยู่ในไดอาร่ที่ฉันทำให้กับพี่เค้า อยากบอกไปตรงว่า แก้วรักพี่โทโมะ แต่ใจมันไม่กล้าพอที่จะบอกคำว่ารักออกไป
พรุ่งนี้ก็เป็นวันอำลาของพี่ ม.6 แล้ว ฉันไม่อยากให้พี่เค้าออกเลย แต่ทำไงได้หละ
เห้ออออออออออออออT^T

หากพรุ่งนี้ทุกอย่างหมุนไป ฉันคนหนึ่งจะยืนตรงที่เก่า
อยู่เพื่อบอกเธอ คำที่ค้างใจ ต่อให้มันจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม
อยากให้รู้ว่ารักเธอ
-เช้าวันรุ่งขึ้น-
ฉันก็มาถึงคนแรก-*-ฉันเลยนั่งอยู่ในห้องเรียนทำไดอารี่ให้พี่โทโมะต่อแล้วฉันก็นั่งทำไปเรื่อยๆจนเฟย์ฟา
งมาถึงร.ร.เลยมาช่วย(แน่ใจว่าช่วย- -)
พักกลางวัน (เร็วโคตรร)
นักเรียน ม.ปลายทุกคนเข้าห้องประชุมด่วนค่ะ วันนี้เป็นวันอำลานักเรียนม.6นะค่ะ (เสียงประกาศเรียกให้นักเรียนม.ปลายเข้าห้องประชุม)
ในห้องประชุม พวกพี่ม.6กำลังเดินเข้ามานั่งในห้องห้องประชุม ฉันเห็นพี่โทโมะนั้งเยื้องไปข้างหน้าฉันด้วยแหละ แล้วพิธีก็เริ่มขึ้น ทั่วทั้งห้องประชุมมีเสียงเพลง ทุกเวลา ดังกระหึ่มทั่วทั้งห้องประชุมและแน่นอนเพลงมันเข้ากับพิธีนี้ได้ดีเลย ฉันก็เลยปล่อยโฮออกมาเลย เฟย์ฟางและเพื่อนอีกหลายคนตกใจน่าดูที่ฉันร้องไห้ แต่ไม่ใช่ฉันเพียงคนเดียวพี่ร้องเกือบทั้งห้องประชุมที่ร้องไห้กัน

อยากให้หันมาหน่อย อยากให้มองหน้ากัน
ถ้าเธอไม่หวั่นไหวกับสายตาคนอย่างฉัน
แก้ว : ฮืออๆๆๆ ฟางฉันไม่อยากให้พี่เค้าออกเลยอ่ะ
ฟาง : ฟางเข้าใจนะแก้ว แต่แก้วก็น่าจะทำใจเอาไว้บ้างนะ
แก้ว :TTTTTTTT^TTTTTTTT
เฟย์ : แก้วเฟย์ไม่อยากเห็นแก้วร้องไห้เลย เฟย์อยากเห็นแก้วคนเดิมที่มีแต่รอยยิ้ม เฮฮา ร่าเริง ไม่ใช่แบบที่แก้วเป็นอยู่แบบนี้จากคนที่เคยร่าเริง ตอนนี้กลับกลายเป็นอีกคนไปแล้วนะT T
แก้ว : (มองไปทางโทโมะ)
ฟาง : แก้วไม่เป็นไรนะ แล้วก็ไม่ต้องมองพี่เค้าแล้ว
เฟย์ : แก้วทำทุกอย่างเพื่อพี่เค้าแล้วพี่เค้าเคยเห็นแก้วอยู่ในสายตาบ้างมั้ย
แก้ว : ไม่อ่ะ แก้วทำทุกอย่างเพื่อพี่เค้าแต่ก็ไม่เคยมีอะไรดีในสายตาพี่เค้าเลย : (
ฟาง :แล้วตอนที่เค้าเห็นแก้วร้องไห้เค้าเคยมาปลอบแก้วมั้ย มีแต่แก้วที่เห็นพี่เค้านั่งเครียดนั่งร้องไห้เพราะเรื่องอะไรก็ไม่รู้แก้วก็เข้าไปป
ลอบพี่เค้าตลอดอะ
แก้ว : ฉันทำอะไรให้ไปก็ไม่เคยมีอะไรดีในสายตาพี่เค้าเลยสิ๊นะ
เฟย์ : แต่แกก็ยังจะรักพี่เค้าต่อไป
แก้ว : ใช่ แก้วลืมเค้าไม่ได้ อีกไม่กี่วันเค้าก้ออกแล้วอีกไม่นานแก้วคงทำใจได้(มั้ง)

ไม่บังคับใจเธอ หากเจอคนที่ฝัน หวังเพียงใครคนนั้น
จะใกล้เคียงคนอย่างฉัน
ฉันกลับมาถึงบ้านก็มานั่งทำไดอาร่และเตรียมของทุกอย่างที่จะให้กับพี่โทโมะในวันพรุ่
งนี้ เพราะวันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่ม.6 จะอยู่ที่ร.ร.แล้ว
ฉันนั่งเขียนไดอาร่หน้าสุดท้ายให้กับพี่โทโมะ ‘ แก้วไม่ได้ต้องการอะไรจากพี่เลยแค่อยากบอกให้พี่รู้ไว้ว่า แก้วรักพี่โทโมะ นะ ลาก่อนอย่าลืมแก้วหละ‘

หากเธอรู้ใจ หากเธอรู้ตัว เธอจะเข้าใจกันรึเปล่า
ก็ไม่รู้เลย แต่ต้องพูดไป และจะมาเพื่อกวนใจคำถามเดียว
วันต่อมา
แก้ว :ฮัลโหล พี่โทโมะอยู่ไหนอ่ะ มาหาแก้วที่โรงอาหารหน่อยสิ๊แก้วมีอะไรจะให้อ่ะ
โทโมะ : อื้มๆเดี๋ยวพี่เดินไปหาเดี๋ยวนี้แหละ
แก้ว : อื้มๆๆ ตื้ดๆๆ(วางสายไปแล้ว)
ฟาง :นั่นไงๆๆพี่โทโมะมาแล้วๆ
แก้ว : ตื่นเต้นๆๆ เขินด้วย>///<
โทโมะ : ว่าแก้ว
แก้วไม่ว่าอะไรนอกจากยื่นของที่ตนทำมาให้กับโทโมะ ที่มีทั้งตุ๊กตาหมีตัวเบ่อเร่อ ไดอารี่ ช็อคโกแลตกล่องใหญ่ๆ และคุกกี้ที่แก้วลงมือทำเอง และดอกกุหลาบอีก 1 ดอก ที่มีความหมายว่า “ฉันรักเธอ”
โทโมะ : ขอบคุณนะแก้ว ถ่ายรูปกันๆๆ ^___^
แก้ว : >/////////<
พอถ่ายรูปเสร็จ โทโมะก็พูดขึ้นมาว่า
โทโมะ : พี่ไปแล้วอย่าลืมพี่นะ น้องแก้ว ขอบคุณสำหรับของพวกนี้นะ ขอบคุณมากๆๆเลย ^^
แก้ว : คะ....ค่าๆๆ><
โทโมะ : เดี๋ยววพี่ไปเข้าห้องประชุมก่อนนะ
แก้ว : ค่ะๆๆๆ^^+
เลิกเรียน
ฟาง : แก้วชอนพี่ดทดมะไปเที่ยวสิ๊
เฟย์ : ชวนเลยแก้วๆ ชวนเลยๆๆ
แก้ว : แก้วโทรแล้วนะ เงียบด้วยหละ 555
ตื้ดๆๆๆๆ ตื้ด..............
โทโมะ : ฮัลโหล แก้วชอบพี่หรอ
แก้ว : อะ..อื้ม>< แก้วชอบ เอ้ยไม่ๆๆแก้วรักพี่ดทโมะต่างหาก
โทโมะ : ขอบคุณนะขอบคุณจริงๆ แต่เราเป็นพี่น้องกันนิ๊เนอะ
แก้ว : ………T T เอ่ออออออออออ พะ..พี่โทโมะปิดเทอมไปเที่ยวกันนะๆๆๆๆ
โทโมะ : ปิดเทอมเราไม่ว่างอะ เราต้องไปเที่ยวกับเพื่อนสิ๊
แก้ว : งั้นไม่เป็นไรๆแค่นี้ก่อนนะ บ้ายบาย
แล้วฉันก็กดวางสายไปเลย
ฟาง : แก้ว พี่เค้าว่าไง แล้วร้องไห้ทำไมไหนบอกฟางมาสิ๊
แก้ว :ฮือออออออออ ฟางงงง (ฉันโผลเข้ากอดฟางทันที)
เฟย์ : แก้ว เป็นไรบอกพวกเรามาสิ๊ๆ
แก้ว : ฮึกก..T T พี่โทโมะบอกว่าไปไม่ได้ปิดเทอมก็ต้องไปเที่ยวกับเพื่อนอ่ะ
ฟาง : ฟางว่านะแก้วเลิกชอบพี่เค้าเถอะ เรารักเค้าข้างเดียวโดยที่เค้าไม่ได้เหลียวแลเราเลยซักนิด คนที่เจ็บที่สุดไม่ใช่พี่เค้านะแต่เป็นแก้วที่เจ็บนะ
แก้ว : อื้มๆๆ แก้วจะพยายามทำใจให้ได้นะ ขอบคุนมากนะเฟย์ฟาง

แค่อยากรู้รังเกียจกันไหม ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย
อยากได้ยินเสียงคนที่คุ้นเคย อยากจะเจอคนเดิมที่เคยที่เจอในเมื่อวาน
ปิดเทอม
ฉันก็ยังไม่ลืมพี่โทโมะ จะโทรไปก็ไม่กล้า เห้อออออออออออ
ตอนนี้ฉันก็มานั่งอยู่ที่ริมชายหาดคนเดียยว นี่ถ้ามีโทโมะมานั่งอยู่ด้วยเหมือนวันก่อนๆที่เราเคยนั่งเล่นด้วยกันร.ร.คงจะกว่านี้ อยากได้ยินเสียงพี่โทโมะจังเลย
คิดถึงพี่โทโมะจังเลยT T ถึงจะทำใจให้ลืมพี่เค้าแต่ฉันก็ลืมพี่เค้าไม่ได้
“พี่โทโมะจะอยู่ในความทรงจำของแก้วตลอดไป”
ไม่ว่าเวลาจะล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหนก็ตามแก้วคนนี้จะรักพี่โทโมะตลอดไป
ฉันนั่งอยู่ดีๆน้ำตาแห่งความรักและความคิดถึงมันก็ไหลลงมาอย่างไม่หยุดTT
หากพรุ่งนี้ทุกอย่างหมุนไป ฉันคนหนึ่งจะยืนตรงที่เก่า
อยู่เพื่อบอกเธอ คำที่ค้างใจ ต่อให้มันจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม
อยากให้รู้ว่ารักเธอ

---จบแล้ววววว เย่ๆๆๆ เดี๋ยวมีตอนพิเศษ พิเศษแบบที่ทุกคนไม่คาดคิด รึป่าวน้าาาา ทึ่งทึง 5555