Rumor! แค่ข่าวลือ

Rumor ! แค่ข่าวลือ


‘โทโมะ-แก้วเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ มีอะไรในกอไผ่..ต้องติดตาม!’

‘คู่รักนักร้องคู่ใหม่ของค่ายเพลงย่านลาดพร้าว โทโมะแก้ว!’

‘โทโมะ-แก้ว ข่าวลือที่กำลังจะเป็นจริง!’

“ข่าว บ้าอะไรเนี่ย ไร้สาระชะมัด!” นักร้องหนุ่มที่มีรอยยิ้มเป็นอาวุธแต่บัดนี้บนหน้าเค้าไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม แต่ใบหน้าเค้ากลับเต็มไปด้วยความไม่พอใจกับข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ เกือบทุกฉบับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าไม่พอใจกับข่าวพวกนี้ มันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่ทุกๆวันเค้าจะต้องโวยวายกับข่าวพวกนี้เสมอ

“นายอย่า คิดมากเลยน่าโทโมะ นักข่าวก็เขียนข่าวมั่วไปเรื่อยแหละ” แก้ว..นักร้องสาวร่วมค่ายของโทโมะจะคอยปลอบโทโมะเกี่ยวกับข่าวพวกนี้ทุกๆวัน แต่กลับได้คำตอบกลับมาว่า..

“จะไม่ให้คิดมากได้ยังไงล่ะแก้ว ก็ฉันกับเธอเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย!” เจ็บ..เจ็บแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจ็บกับคำพูดของชายหนุ่มที่เธอหลงรักมากตลอดห้าปีเต็มๆ แต่ถึงจะเจ็บมากเท่าไหร่เธอก็ไม่เคยที่จะเลิกรักเขาได้เลย เพราะอะไรเธอเองก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้สักที ..

“ก็จริงของนาย เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ฮึก..” น้ำตา..ได้โปรดอย่าเพิ่งไหล ฉันไม่อยากให้โทโมะรู้ ถึงแม้ว่าเรื่องของฉันกับเขาจะไม่มีวันเป็นจริง แต่ฉันก็ยังอยากอยู่ข้างๆเขาแม้จะในฐานะ ‘เพื่อน’ ก็ตาม

“แก้ว เธอเป็นอะไรรึเปล่า ?” โทโมะเข้ามาจับไหล่ของแก้วพลางย่อตัวลงนั่งลงข้างๆเธอ แต่แก้วก็ได้แต่ก้มหน้าเพราะไม่อยากให้โทโมะเห็นน้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาจนแทบ จะทะลักออกมาอยู่รอมร่อ

“ฉันขอตัวก่อนนะ” แก้วรีบวิ่งออกไปจากบริเวณนั้น ออกไปไหนสักที่..ที่ไม่มีโทโมะ ทำไมมันเจ็บแบบนี้..เจ็บเหลือเกิน ฉันจะทนแบบนี้ได้อีกเท่าไหร่กันนะ

“แก้ว..เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมร้องไห้โฮอย่างกับเด็กขี้แงอย่างนี้ล่ะ?” เขื่อนถามขึ้นขณะที่แก้วกำลังจะวิ่งสวนกับตนเอง

“เขื่อน ..ฉันจะไม่ไหวแล้ว..ทำไมมันเจ็บแบบนี้ บอกฉันทีสิเขื่อน ..บอกฉันที ฮือออ” แก้วโผเข้ากอดเขื่อนเพื่อนร่วมค่ายที่คอยเป็นที่ปรึกษาให้เธอมาโดยตลอด

“เรื่อง เดิมๆอีกแล้วสินะ ฉันจะบอกอะไรให้นะแก้ว ที่เธอเจ็บมากขนาดนี้ก็เพราะเธอรักโทโมะมันมากน่ะสิ ยิ่งรักมากก็ยิ่งเจ็บมาก เฮ้ออ” เขื่อนพูดปลอบใจพลางลูบหัวเพื่อนสาวอย่างอ่อนโยน แก้วได้แต่ซุกหน้าลงกับแผงอกกว้างของเขื่อน ปล่อยให้น้ำตาไหลอยู่อย่างนั้น แต่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครบางคนมองเธอกับเขื่อนอยู่อย่างไม่พอใจเท่าไหร่ นัก ..


“เหอะ! ที่เธอบอกว่านักข่าวเขียนข่าวมั่วก็เพราะเธอไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน แต่เป็นกับไอ้เขื่อนงั้นสินะ” โทโมะพูดกับตนเองขณะที่เห็นภาพเขื่อนกับแก้วกอดกันตรงหน้าอย่างไม่พอใจ เขาก็ไม่เข้าใจตนเองว่าทำไมถึงได้ไม่พอใจที่แก้วไปกอดไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ที่ไม่ใช่เขา มันรู้แค่ว่าไม่พอใจ..แค่นั้น!


ผ่านไปหลายวัน
@ห้องซ้อมเต้น
“อะ.. ชาเย็น ฉันเห็นว่าเธอชอบกินเลยซื้อมาฝาก” เขื่อนเดินเข้าไปนั่งข้างๆแก้ว พลางยื่นแก้วชาเย็นที่เขาซื้อมาฝากเพื่อนสาวตอนที่เดินลงไปซื้อของด้านล่าง ของบริษัท

“ขอบใจนะเขื่อน นายนี่รู้ใจฉันจริงๆเลย” แก้วยิ้มให้เขื่อนอย่างจริงใจ เขื่อนเลยยกมือขึ้นยีผมเธอเล่นอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

“จู๋จี๋กันอยู่ได้ เกรงใจคนอื่นมั่งก็ไม่มีใครว่าอะไรนะ” โทโมะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับแก้วและเขื่อนพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

“แก้ว กับเขื่อนก็เป็นอย่างนี้มานานแล้ว นายจะมาไม่พอใจอะไรตอนนี้เนี่ยโทโมะ” เฟย์ที่นั่งอยู่หน้ากระจกพูดขึ้นอย่างขัดใจที่อยู่โทโมะก็พูดจาแปลกๆขึ้นทุกวัน

“ใช่ๆ อีกอย่างแก้วจะยุ่งกับใครมันก็เป็นเรื่องของแก้ว ในเมื่อยังไงแก้วกับนายก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนิ” ฟางเสริมขึ้นอีกคน

“เออ ฉันมันไม่มีสิทธิอะไรในตัวแก้วเลยสักอย่างนิ ใครจะเหมือนไอ้เขื่อนล่ะ จะทำอะไรกับแก้วก็ได้นี่” โทโมะลุกขึ้นพูดเสียงดังลั่นห้องด้วยความโมโหที่ไม่มีใครเข้าข้างเขาเลยสักคนเดียว

“แกเป็นอะไรของแกวะโทโมะ เดี๋ยวนี้แกแปลกๆไปนะ” เขื่อนพูดขึ้นอีกคน

“ฉันก็เป็นคนฉันแบบนี้ แกกับแก้วนั่นแหละที่เปลี่ยนไป !” พูดจบโทโมะก็เดินออกไปจากห้องซ้อมเต้นทันที

“อะไร ของมันวะ ปากก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับแก้ว แต่ทำตัวหึงแก้วอย่างกับชอบแก้วอย่างงั้นแหละ” ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างฟางแฟนสาวของตัวเอง

“แก้วคงทำอะไรขวางหูขวางตา เขาไปซะทุกอย่างแหละป๊อป แก้วไม่เคยทำอะไรถูกใจเขาเลยสักอย่างนี่ ฮึก..” แก้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดเต็มที ทำไมเขาต้องพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจเธอด้วยนะ เธอไปทำอะไรให้เขานักหนาหรอ ..



ด้านโทโมะ

“ทำไม ทำไม ทำไมเธอต้องทำให้ฉันไม่พอใจด้วยแก้ว ทำไม!” โทโมะตะโกนลั่นดาดฟ้าของบริษัท

“แกน่าจะถามตัวเองมากกว่านะโทโมะว่าแกคิดยังไงกับแก้ว”

“ไอ้เคน..แกตามฉันมาทำไม” โทโมะหันมาถามเคนตะเพื่อนตัวเองที่ตามเขาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“ฉัน ไม่อยากให้แกหลอกตัวเองอีกแล้วโทโมะ จริงๆแล้วแกรักแก้วใช่มั้ย ฉันจะบอกอะไรให้นะ เพื่อนกันน่ะเขาไม่หึง ไม่หวงเพื่อนของตัวเองเวลาเพื่อนอยู่กับผู้ชายคนอื่นหรอก มีแค่แกเนี่ยแหละที่ทำแบบนั้น”

“ฉัน..ฉัน..ฉันไม่รู้ ฉันแค่ไม่ชอบเวลาที่แก้วอยู่กับไอ้เขื่อน”

“แก ลองกลับไปทบทวนดีๆนะโทโมะว่าแกรู้สึกยังไงกับแก้วกันแน่ ฉันจะบอกอะไรให้นะ..แก้วน่ะรักแกมากนะ แกรู้อะไรมั้ย..ทุกๆวันที่แก้วเห็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์พวกนั้นแล้วแกก็ไปโวยวายว่าไม่ได้เป็นอะไรกับแก้ว แก้วเจ็บปวดมาก แก้วร้องไห้ทุกวัน ไอ้เขื่อนก็ต้องไปปลอบแก้วทุกวัน ถึงอย่างนั้นแก้วก็ยังไม่เลิกรักแก ถึงแกจะพูดจาทำร้ายจิตใจแก้วมากแค่ไหน แต่แก้วก็ไม่เลิกรักแกสักที เพราะแก้วรักแกมากไงล่ะโทโมะ”

“......” โทโมะได้แต่อึ้งเพราะคำพูดของเคนตะ

“ฉัน บอกแกได้แค่นี้แหละ ที่เหลือมันก็ขึ้นอยู่กับแกแล้วนะโทโมะ” เคนตะพูดเสร็จก็เดินออกไปจากดาดฟ้าปล่อยให้เพื่อนของตนได้คิดทบทวนกับเรื่อง ที่ตนเพิ่งพูดไป

“รักงั้นหรอ..ฉันรักเธอจริงๆหรอแก้ว.. ?”


หลายวันต่อมา ..

@ห้องซ้อมเต้น(อีกครั้ง-O-)
ตอนนี้ในห้องซ้อมไม่มีใครอยู่เลยเพราะคนอื่นๆลงไปทานอาหารกลางวันคงเหลือแต่แก้วที่ยังคงนั่งเปิดอ่านไดอารี่ของตัวเองอยู่คนเดียวโดยไม่รู้เลยว่าโทโมะแอบมายืนอยู่ข้างหลังเธอ

“ฉัน รักนายไปได้ยังไงกันนะโทโมะ..คนอะไรก็ไม่รู้ ยิ้มก็ยาก หน้าก็ตายตลอดเวลา พูดก็น้อย ตกลงนายมีอะไรดีบ้างมั้ยเนี่ย” แก้วพึมพำกับตัวเองเบาๆ

“แต่ทำไงได้ล่ะก็ฉันมันรักนายไปแล้วนิเนอะ ถึงนายจะไม่เคยรักฉันเลยก็ตาม” พูดไปน้ำตาก็พาลจะไหลตามไปด้วย

“ฉัน ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอมันคืออะไร ฉันรู้เพียงว่าฉันไม่ชอบให้เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น…นอกจากฉัน” ทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยแก้วก็รีบหันมามองข้างหลังของเธอและพบว่าโท โมะยืนอยู่ข้างหลังเธอจริงๆ

“โทโมะ..นายหมายความว่ายังไง” ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกดีใจแปลกๆถึงเขาจะไม่ได้บอกรักเธอก็เถอะแต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกดีอย่างประหลาด

“เคนตะมันบอกฉันว่าเพื่อนกันเค้าไม่หึงไม่หวงเพื่อนตัวเองหรอก ฉันเลยคิดว่า..ฉันคงไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน” แก้วตกใจกับคำพูดของโทโมะมาก ตอนนี้เธอแทบยิ้มทั้งน้ำตาก็ว่าได้

“นะ..นายพูดจริงหรอโทโมะ ฉันได้ฝันไปใช่ไหม..บอกฉันทีว่าฉันไม่ได้ฝันไป”

“ฉัน พูดจริงๆ เรามา..เอ่อ..เป็นแฟนกันนะ!” O/////O แฟน..แฟนงั้นหรอ ฉันรอฟังคำนี้จากปากนายมานานมากแค่ไหนแล้วนะโทโมะ ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีโอกาสได้ยินมันซะแล้ว แต่ในที่สุดนายก็พูดมันออกมาสักทีนะ

“ฉันคิดว่านายน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะโทโมะ” แก้วพูดยิ้มๆ

“งั้น… แฟนกันนี่เค้าทำกันแบบนี้ได้ใช่มั้ย” โทโมะเอามือโอบรอบเอวของฉันแล้วดึงตัวฉันเข้าไปใกล้ๆกับตัวเขา จนตอนนี้แทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างเราสองคนแล้วล่ะ

“ปล่อยนะโทโมะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า” ฉันพยายามจะแกะมือของโทโมะออกจากเอวฉัน แต่แกะเท่าไหร่ก็แกะไม่ออกอะ T^T

“ช่าง คนอื่นสิ ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆว่ามองข้ามเธอไปได้ยังไง ดูใกล้ๆแล้วเธอทั้งสวย ทั้งน่ารัก แถมตัวก็หอมอีกต่างหาก” ไม่พูดเปล่าโทโมะยังเอาจมูกมาดมบริเวณซอกคอของฉันอีก

“หยุดนะโทโมะ” ฉันพยายามดันตัวโทโมะออก แต่มันก็ไม่เป็นผลเลย ฉันสู้แรงของเขาไม่ไหว

“อยาก รู้จังว่าปากของเธอมันจะหอมเหมือนตัวเธอรึเปล่า” โทโมะโน้มจมูกลงมาหาฉันจนปลายจมูกของเราแตะกัน จากนั้นเขาก็มอบจูบที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ความหอมหวานให้กับฉัน เราจูบกันอยู่อย่างนั้น เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าฉันมีความสุขที่สุด จนกระทั่ง…

“ว้าววว!! เลิฟซีนกลางห้องซ้อมเต้นเลยหรอวะไอ้โมะ” เขื่อนพูดล้อเลียนฉันกับโทโมะทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมกับเพื่อนๆ ที่เหลืออีกห้าคน

“สมหวังสักทีนะแก้ว” เฟย์พูดแล้วยิ้มให้ฉันอย่างจริงใจ

“ห้าปีที่รอคอยมันสิ้นสุดแล้วนะแก้ว ฟางดีใจด้วยนะ” ฟางก็เดินมาพูดกับฉันพร้อมกับจูงมือป๊อปปี้มาด้วย

“ในที่สุดข่าวลือก็เป็นจริงสักที เย่เย้!!” เคนตะพูดไปเต้นไป -__-

“เราจะไม่เห็นแก้วร้องไห้อีกแล้ว ^^” จองเบพูด


หลายวันต่อมา…[อีกครั้ง -0-]

 

‘โทโมะแก้ว! ไม่ใช่แค่ข่าวลือ..แต่มันคือความจริง!’

‘เป็นแฟนกันแล้ว..โทโมะวงเคโอติกกับแก้ววงเฟย์ฟางแก้ว’

‘สาวๆฝันสลาย โทโมะเปิดตัวแฟนอย่างเป็นทางการ’

เป็นครั้งแรกที่โทโมะยิ้มกับข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ เมื่อหลายวันก่อนโทโมะกับแก้วได้เปิดแถลงข่าวเรื่องการเป็นแฟนกันเป็นครั้ง แรก ทำเอาทุกคนช๊อคเพราะไม่คิดว่าข่าวลือที่ทุกคนว่ากันนั้นจะเป็นความจริง โทโมะกลัวมาก..กลัวว่าถ้าเปิดตัวเป็นแฟนกับแก้วไปแล้วแฟนคลับจะแอนตี้แก้วกันมั้ย ปรากฏว่าแฟนคลับไม่มีใครแอนตี้เลย แต่กลับดีใจด้วยซ้ำ เพราะหลายๆคนก็เชียร์ให้สองคนนี้เป็นแฟนกันอยู่แล้ว แถมกระแสโทโมะก็ไม่ตกเหมือนนักร้องหลายๆคนที่พอเปิดตัวแฟนแล้วเรตติ้งจะตก แต่โทโมะกลับเรตติ้งพุ่งกระฉูดเพราะมีแต่คนติดต่องานที่ทำร่วมกับแก้วเข้ามามากมาย ....

-----------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค้าบ ชื่อจุ้บแจงนะ ;)

ถ้าใครเป็นเด็กทีเคอาร์อาจจะเคยอ่านเรื่องนี้มาแล้ว

พอดีว่าอยากลองเอาลงขีดเขียนดูเผื่อบางคนยังไม่เคยอ่าน