Pause หยุดชีวิตกับเธอคนนี้ {NC}
fafilmfim
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ6 เดือนหลังจากนั้น
ตั้งแต่วันนั้นมาเขากับเธอแทบจะไม่ได้มีอะไรกันเลย เธอได้แต่บ่นว่าเหม็นๆๆถึงน้ำหอมที่เธอบอกชอบนักชอบหนา หญิงสาวยังบ่นว่าเหม็นเลย…
“ว่าไงครับลูกพ่อ?” ชายหนุ่มพูดพรางลูบท้องหญิงสาวไปมาอย่างเอ็นดู
“ชื่ออะไรดีน้า”
“ชื่อน้องเฟิร์สดีกว่า ลูกชายคนแรก” ชายหนุ่มพูดพรางหันไปสบตากับหญิงสาว
“น้องเฟิร์สหรอคะ หนูชื่อน้องเฟิร์สหรอ” หญิงสาวพูดพรางลูบท้องตนเองเช่นกัน
“นี่พ่อป๊อปปี้ นี่แม่ฟางนะ” ชายหนุ่มคุยกับคนในท้องอย่างรู้เรื่องรู้ราว แม้จะไม่เคยเห็นหน้ากันแต่ความสัมพันธ์ช่าง
ลึกซึ้งหนักแน่นจริงๆ
“คุณแม่ง่วงแล้วล่ะค่ะ นอนได้แล้วนะ” หญิงสาวพูดกับชายหนุ่มอย่างหยอกล้อ
“ว้า น้องเฟิร์สบอกคุณแม่ให้หน่อยสิครับ พ่ออยากทำอย่างอื่นก่อนนอน”
“หืม? อะไรล่ะ” หญิงสาวถามอย่างสงสัย
“ขอหน่อยนะฟาง นานแล้วนะ ป๊อปไม่ไหวแล้ว” ชายหนุ่มพูดพรางแตะริมฝีปากมาหาร่างบางเบาๆ
“ไม่ได้นะ ป๊อปชอบรุนแรง ถ้าน้องเฟิร์สเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”
“ไม่หรอก ป๊อปไม่รุนแรงนะ” ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวอย่างออดอ้อน
“ให้มันจริงเถอะนะ”
“จริงสิ มาอย่ามามัวพูดให้เสียเวลาเลย” ชายหนุ่มพูดก่อนบรรจงเล่นเกมรักนั้นอย่างเบามือที่สุด และแล้ววันนั้นก็
มาถึง…
“โอ๊ย ฮึก ป๊อป ฟางปวดท้อง” หญิงสาวกำมือชายหนุ่มแน่น น้ำตาไหลลงมาเพราะความเจ็บปวด
“ทนหน่อยนะฟาง หมอจะมารับฟางแล้วนะ” ชายหนุ่มพูดก่อนจับมือหญิงสาวอย่างให้กำลังใจ ก้มลงจูบที่หน้าผากเบาๆก่อนส่งแววตาจริงใจจริงจัง ว่าเขาจะอยู่กับเธอเอง
“คุณแม่คะเชิญเลยค่ะ” พยาบาลสาวที่เพิ่งเดินมาพูดขึ้นก่อนพาหญิงสาวไป. . .
‘ฟางต้องทำได้นะ’ ชายหนุ่มนั่งรออยู่ภายนอก ในใจว้าวุ่นไปหมด เขาได้ยินเสียงยินสาวร้องออกมาเรื่อยๆ
“อุแว๊ อุแว๊” และในที่สุด สิ่งมีชีวิตใหม่ที่เกิดขึ้นเพราะเขาทั้งสองคนก็ได้ออกมาเผชิญโลกแล้ว…
“คุณแม่และลูกปลอดภัยนะคะ ลูกผู้ชายค่ะ” พยาบาลสาวออกมาแจ้งข่าวดีกับชายหนุ่ม
“ขอบคุณครับ พาผมไปดูลูกได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ ตามมาเลยค่ะ”
ณ ห้องเด็กแรกเกิด มีเด็กประมาณ 3-4 คนนอนเรียงรายอยู่ในตู้ใสๆเพื่อป้องกันเด็กน้อยเหล่านี้จากเชื้อโรค
“ว่าไงครับ ลูกพ่อ” ชายหนุ่มพูดพรางลูบกระจกอย่างเอ็นดู
“อืออ” เสียงทารกชายร้องขึ้นเบาๆราวๆกับว่าเขารับรู้ว่าผู้เป็นพ่ออยู่ใกล้เขาแค่นี้เอง
“…” เขาได้แต่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ เฝ้ามองดูทารกชายเขาไม่มีเบื่อ
“คุณพ่อคะ คุณแม่ตื่นแล้วนะคะ” พยาบาลสาวเดินออกมาเรียกชายหนุ่ม
“อ๋อครับ ป๊าไปก่อนนะ”
“ป๊อปเห็นลูกหรือยังคะ” หญิงสาวถามขึ้นด้วยแววตาอ่อนล้าและสีหน้าที่ยังดูว่าเธอยังเจ็บอยู่ไม่น้อย
“เห็นแล้วครับ น่าเกลียดเหมือนแม่มันเลย”
“หรอคะ” หญิงสาวพูดพรางยิ้มเบาๆกับความสำเร็จอีกขึ้นของเธอ
“เป็นไงมั่ง” ชายหนุ่มถามพรางเดินมาลูบแก้มหญิงสาวเบาๆ
“เจ็บ…”
“เดี๋ยวก็หายนะ ฟางเก่งมากเลยรู้ไหม”
“…” หญิงสาวได้แต่ยิ้มให้บางๆ หน้าตาที่ยังดูซีดเซียวจากการเสียเลือดและความอ่อนล้าเมื่อครู่ยังวนเวียน
“พักเถอะครับ เดี๋ยวแม่ป๊อปกับแม่ฟางจะมาแล้ว”
“โอเคค่ะ อยู่กับฟางนะ”
“ตลอดไปครับ…” ชายหนุ่มพูดและดึงผ้ามาห่มให้หญิงสาวก่อนนั่งเฝ้าผู้หญิงอีกคนที่เขารักที่สุดในชีวิตด้วยความห่วงใย..
“น้องเฟิร์สอย่าดื้อคุณปู่คุณย่านะคะ” เสียงหญิงสาวที่ตอนนี้เป็น ‘คุณแม่’ เต็มตัวเอ่ยบอกลูกชายของตน
“ครับแม่ สวัสดีครับ” ลูกชายของหญิงสาวไหว้สวัสดีผู้เป็นพ่อและแม่อย่างนอบน้อมก่อนขึ้นรถและเดินทางไป
“ฟางคิดถึงลูกจัง” หญิงสาวบ่นพรางถอนหายใจช้าๆ
“เดี๋ยวลูกก็กลับมา ไปรักษาตัวให้หาย” ชายหนุ่มพูดให้กำลังใจ เขาก็คิดถึงลูกชายเขาไม่แพ้กัน แต่เนื่องจาก
ลูกชายของเขาสุขภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงต้องส่งไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าที่เมือกนอกสักพัก…
“…ใจหายเหมือนกันเนอะ”
“ไม่เอาน่า ไปเข้าบ้านกันดีกว่านะ” ชายหนุ่มพูดพรางจูงมือหญิงสาวเข้าบ้าน
ตู๊ดดด ตู๊ดดดด~
‘Tomo’ calling. . .
“ว่าไง?”
“เฮ้ยมึงไปเที่ยวกับพวกกูป่าววะ”
“ไปไหน”
“ภูเก็ตไปป่าว”
“แล้วฟางล่ะ”
“พามาด้วยดิ แล้วลูกมึงล่ะป๊อป”
“ลูกกูไปอยู่กับย่ามัน แล้วลูกมึงล่ะ”
“ลูกกูไปเรียนซัมเมอร์ที่เมกาว่ะ”
“วันไหนเวลาไหนนัดมาเลย”
“มะรืนหน้าละกัน กูจองตั๋วเครื่องบินเที่ยวบ่ายโมงไว้ เดี๋ยวเก้าโมงไปเจอกันที่สนามบิน”
“เออๆ ฝากความคิดถึง ถึงแก้วด้วย”
“โอเค บาย”
.
.
“ฟางอยากไปทะเลไหม?”
“อยาก”
“ไปภูเก็ตกันนะ”
“หืม? ทำไมอยู่ๆชวนไปเนี่ย”
“ไอ่โมะมันชวนไป แก้วก็ไปนะ มันบอกไปปล่อยแก่ลั้ลลา”
“แล้วยัยเฟย์ล่ะ”
“ไม่พลาดหรอก มะรืนหน้า 9 โมงที่สนามบิน ตั๋วเดี๋ยวมันเอามาให้พรุ่งนี้” ชายหนุ่มพูดรายงายหญิงสาว
@ ภูเก็ต
“วู้ววว ทะเลแหละพี่ฟางทะเล” น้องสาวของเธอร้องโฮ่ด้วยความดีใจ
“เบาๆหน่อยยัยเฟย์ ระหว่างหลานฉันในท้องแกด้วย” ผู้เป็นพี่พูดด้วยความเป็นห่วง
“แหะๆ”
“เราไม่ได้มาเที่ยวกันแบบนี้นานแล้วเนอะ” แก้วพูดขึ้น
“นานมากๆเลย คิดถึงทุกคนมาก” เขื่อนพูดเสริมพรางโอบไหล่ภรรยาของเขาและนั่งชมวิวตากลมเย็นๆไปเรื่อยๆ
“ถึงแล้วครับ ค่ารถ 180 ครับ”
“นี่ค่ะ ปะๆๆ” หญิงสาวพูดขึ้นพรางยืนตังค์ให้และต่างคนต่างเดินถือกระเป๋าของตนเดินเข้ารีสอร์ทสุดหรู
“ภัทรดนัยครับ ที่จองไว้ 3 ห้อง”
“นี่ค่ะ เดินเลี้ยวซ้ายแล้วตรงไปเรื่อยๆเลยนะคะ ติดกันเลย”
“ขอบคุณครับ” หนุ่มหน้าใสพูดขึ้นก่อนพากันเดินไปที่ห้องของตน
“มาฟาง เดี๋ยวป๊อปถือให้” ชายหนุ่มพูดก่อนดึงกระเป๋าเสื้อผ้าไปถือ
“ฮ่าๆ เหมือนสมัยเรายังจีบกันใหม่ๆเลยเนอะ” หญิงสาวพูดพรางเดินเกาะแขนชายหนุ่มไปด้วย
“ป๊อปรักไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะ” ชายหนุ่มพูดก่อนยิ้มกว้างและเข้าห้องของเขาและเธอ
ห้องสีขาวสะอาดตา พร้อมวิวสวยๆที่มองเห็นพระอาทิตย์ตกได้ในมุมข้างๆ มีเสียงน้ำทะเลดังให้ได้ยินบ้างถ้าฟังดีๆ
“ชอบล่ะสิ” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวเมื่อเขาเห็นเธอยืนมองวิวตาค้างและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นาน
“ก็ต้องชอบสิ”
“ป๊อปก็ชอบนะ”
“แต่ที่ฟางชอบมากกว่าก็ที่ได้มาเที่ยวที่สวยๆกับป๊อปนี่แหละ” หญิงสาวพูดและกระโดดกอดชายหนุ่ม
“หึๆ น่ารักอย่างนี้ต้องให้รางวัลแล้วมั้ง” ชายหนุ่มพูดและดันหญิงสาวลงบนเตียงกว้าง
ตัดฉับๆ :3
ตอนนี้งานเยอะมาก T^T อาจจะอัพช้าหน่อยนะคะ อย่าเบื่อกันก่อนนะ ใกล้จบแล้ว~
ตอนพิเศษยังไม่แน่ใจจ้า รอดูกระแสก่อน - 3-
เจอกันค่า :))
FWN
{ fyfnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
