What Ever ฉันเสียใจแต่ไม่แคร์

สวัสดีจ้าฉันชื่อ"แก้วใจ"น่ะค่ะ เรียกฉันว่าแก้วเฉยๆก็ได้น่ะ ไม่เป็นไร ฉันน่ะเป็นดางมหาลัย และก็เป็นแฟนกับโทโมะด้วย และตอนนี้ฉันก็กำลังมาเดินเล่นอยู่กับโทโมะอยู่ที่ห้างแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ และระหว่างที่ฉันกำลังเดินเลือกร้านซื้อเสื้อผ้าอยู่นั้นฉันก็เจอกับเพื่อนรัก และฉันรักมากที่สุดของฉัน นั้นคือ "พิม"นี้เอง แต่ในกลุ่มเราชอบเรียกยัยพิมว่าพิมมี่ เพราะเธอน่ะหวาน น้ำตาลเรียกแม่เลยทีเดียวขอบอก

"อ้าวพิม มาไงเนี่ยเนี่ย บังเอิญจังเลยน่ะที่เราได้เจอกันอ่ะ" ฉันรีบวิ่งเข้าไปหายัยพิมแล้วก็ทักอย่างสนิทสนม

"อ้าวยัยแก้ว ฉันก็มาเดินเที่ยวเฉยๆอ่ะ แล้วแกละมาไงเนี่ย แล้วมากับใครเนี่ย" ยัยพิมถามไมเนี่ยเขินน่ะเนี่ย 

"อ๋อ ฉันก็มากับแฟนฉันซิย่ะ" อ๊าย ยิ่งพูดยิ่งเขิน

"แหมๆๆๆ คู่นี้นี่หวานกันตลอดๆเลยน่ะ ฉันละอิจฉาเลยละ" พูดไรงี้เนี่ย

"พูดอะไรอย่างนั้น แกนะก็มีคนมาตามจีบทุกวันอยู่แล้วนิ แกก็เลือกเอาสักคนที่แกชอบซิย่ะ" มันก็จริงน่ะทุกวันนี้อ่ะ ยัยพิมโดนตามจีบทั้งวันเลย แต่ยัยนั้นไม่เลือกใครสุกคนที่มันชอบเอาเองนิ เรื่องนี้ฉันก็ช่วยไม่ได้อ่ะน่ะ

แต่ที่รู้ๆอ่ะตอนนี้ฉันอาจจะมีโอกาสออกจากคานมากกว่ายัยพิมแล้วก็เป็นได้น่ะเนี่ย 5555

"งั้นฉันไปก่อนน่ะ ปล่อยให้พวกแกหวานกับไปดีกว่าน่ะ ฉันขอไม่เป็น กขค ดีกว่าน่ะ เดี๋ยวแกจะมาว่าฉันอีก"

"บ้าหรอยัยพิม อืมงั้นกลับดีๆละ"

"อืม ไปก่อนน่ะโทโมะ"

"ครับ"