เปลี่ยนเป็นรักได้ไหม
fangfang
19) เขิน เขิน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
===================================
ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อไอ้เพื่อนจอมเผด็จการโทรมานัดแบบไม่รอรับคำปฏิเสธเลย
ที่จริงก็ไม่ได้จะปฏิเสธอะไรหรอก จะไปไหนก็ไม่ยอมบอกแล้วฉันจะแต่งตัวยังไงล่ะเนี้ย เฮ้ออ...
ว่าแล้วก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วจะใส่ชุดไหนล่ะเนี้ย...แต่คงไม่มีไรพิเศบล่ะมั้ง ไม่งั้นก็คงจะบอกเธอก่อนอยู่
แล้ว งั้นแต่งแค่เสื้อกะกระโปรงธรรมดาก็แล้วกัน คิดได้ดังนั้นก็เดินไปเลือกเสื้อกระโปรงที่เข้าชุดกันมาใส่ได้ในที่สุด
พอแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปรอข้างล่าง เฮ้ออ...จริงๆเลยสินะไม่รู้ว่ามีอะไร จู่ๆถึงได้นัดเธอแบบนี้
~บรึ้น...บรึ้น~
อ่ะ...สงสัยจะมาแล้ว
“เฟย์พี่ไปข้างนอกก่อนนะ” ตะโกนบอกน้องสาวที่เล่นอินเตอร์เน็ตอยู่ในห้อง
“ขึ้นมาสิ” เอ่ยออกมาเมื่อเห็นฟางเดินออกจากประตูบ้านมาอยู่ด้านข้างของตัวรถ พร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดประตูให้
ทั้งๆที่ตัวเองยังนั่งอยู่ที่ ที่นั่งฝั่งคนขับ
“จะไปไหนหรอ” ถามออกไปเมื่อเปิดประตูรถเข้ามานั่งเป็นที่เรียบร้อย
“เดี๋ยวก็รู้”
ณ ร้านอาหาร (สักแห่ง)
“มากินข้าวเนี้ยนะ” ถามออกไปเมื่ออีกฝ่ายจอดรถหน้าร้านอาหารร้านหนึ่ง
“ก็ใช่” ตอบออกไปยิ้มๆ
“แค่นี้...ทำเป็นลับลมคมใน”
“555 ก็เธอยังไม่ได้กินข้าวเช้าไม่ใช่หรอ”
“อืม” หันตอบกลับไปตรงๆ ก็วันนี้เธอตื่นสายเกินไปหน่อย เลยยังไม่ได้ทานอะไรเลยน่ะสิ
“ป่ะ ไป ข้างในกัน” พูดแล้วก็คว้ามือหญิงสาวเดินเข้าไปในร้าน
‘อร้ายย...เดินไปดีๆก็ได้ ทำไมต้องจับมือฉันด้วยเนี้ยย!!....มันเขินนะ >///<’
“กินไรล่ะเรา” ป๊อปปี้เอ่ยถามขึ้นเมื่อเราสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ...อะไรดีล่ะ เลือกไม่ถูกอ่ะนายเลือกเถอะป๊อปอะไรฉันก็กินได้หมดแหละ” หลังจากกวาดสายตาดูเมนูอาหารก็
ต้องคิดหนัก ไม่รู้ว่าจะกินไรดีเพราะอะไรก็น่ากินไปซะหมด
“เอ่องั้นเอาเมนูแนะนำของร้านสักสามสี่อย่างแล้วกันครับ ส่วนน้ำขอน้ำเปล่าครับ” ป๊อปปี้หันไปพูดกับพนักงานที่มา
รับออเดอร์ แล้วก็หันหน้ากลับมามองฉันยิ้มๆ ‘ยิ้มอะไรของเค้ากันนะ...คนถูกมองมันเขินนะเว้ยย!! >///<’
“ยิ้มอะไรของนาย” ในที่สุดก็อดที่จะถามไม่ได้เมื่อคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอาแต่มองเธอแล้วก็ยิ้มอยู่อย่างงั้น
“อะไรกัน...ฉันยิ้มไม่ได้หรอ” ป๊อปปี้ตอบมาแล้วก็ยิ้ม
‘ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มอยู่นั่นแหละ -__-!!’
“แล้วทำไมต้องยิ้มแบบนี้ล่ะ มันรู้สึกแปลกๆอ่า >//<”
“ฮ่าๆๆ เธอนี่แกล้งง่ายไม่เปลี่ยนเลยนะ แค่นี้ก็เขินจนแก้มแดงไปหมดแล้วดูสิ...น่ารักชะมัด^___^”
“อะไรกันนี่นายแกล้งฉันงั้นหรอ เฮ้!!ตะกี้นายว่าฉันน่ารักงั้นหรอป๊อป >//<” หันไปทำหน้าค้อนใส่คนที่ชอบแกล้ง
เธอ แล้วก็พูดทวนคำเขา อะไรกันนายเนี้ยนะชมฉันว่าน่ารัก
“ก็ใช่ไง ฉันบอกว่าเธอน่ารักชะมัด ^___^” ป๊อปปี้พูดทวนให้เธอฟังอีกครั้ง
‘อะ อะไรกัน เกิดอะไรขึ้นเนี้ยทำไมนะ ^////^’
“>//////////<”
“ยิ่งเขินก็ยิ่งน่ารักแฮะ ^__^”
“อาหารมาเสิร์ฟแล้วครับ” และก่อนที่หญิงสาวจะเขินจนอายม้วนไปกว่านี้อาหารที่สั่งก็มาพอดี
‘เฮ้ออออ...ดีนะที่อาหารมาส่งไม่งั้นเธอไม่ไหวแน่เลย กับเรื่องตะกี้ ป๊อปเป็นอะไรของเค้านะ ทำไมวันนี้ถึงได้แกล้ง
ฉันแรงขนาดนี้จะให้เขินตายหรือไงกัน >///<’
‘ฮ่าๆๆๆ ถึงกับต้องทำหน้าโล่งใจอย่างงั้นเลยหรอฟาง แต่จะบอกว่าแค่นี้ยังไม่จบหรอกนะ’
หลังจากที่ทั้งคู่จัดการกับอาหารเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากร้านมาที่รถของป๊อปปี้ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมงด้วย
ซ้ำไป
“ไปไหนต่อดีล่ะ” ป๊อปปี้หันมาถามฉันเมื่อเราสองคนเดินมาถึงรถ
“อ้าวว...นายชวนฉันมา แล้วมาถามฉันได้ไงล่ะ” ฉันหันไปตอบเค้าก็มันจริงหนิหน่า เขาชวนฉันมาทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะ
ไปไหนหรือไงกัน
“แล้วเธออยากไปไหนอ่ะ เดี๋ยวพาไป”
===========================================
มาอัพแล้วค่าาาา แหะๆ ไม่มีอะไรแก้ตัว
ที่จริงกะจะยังไม่อัพเพราะมันมีน้อยนิดเหลือเกินที่คิดได้
แต่ที่มาอัพนั้น...เพื่อจะบอกรีดเดอร์ทุกคนว่า...ว่า...ว่า...
ว่า...ยังไงก็แต่งจนจบแน่นอน ไม่ทิ้งหรือหนีหายเพียงแต่ว่ายังไม่มีแรงกำลังในการคิดก็เลยยังไม่มา
555ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันน้าาาา อยู่เป็นกำลังใจให้เค้าก่อน
รักรีดเดอร์ทุกคนน้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
