เปลี่ยนเป็นรักได้ไหม

7.9

เขียนโดย fangfang

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 23.06 น.

  22 ตอน
  204 วิจารณ์
  35.27K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) คงต้องตัดใจ จริงๆซินะ :'((

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

http://www.keedkean.com

 

 

“ฟาง ฟาง ทางนี้” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางเสียงดังจากผู้คนหลากหลายที่พร้อมใจกันมา

ฉลองกันเนี่องในวันปีใหม่ ฉันหันไปตามเสียงเรียกแล้วก็พบกับผู้ชายผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูง

โปร่ง เขาเป็นคนที่จัดได้ว่าหล่อและเพอร์เฟคมากคนหนึ่งเลยล่ะ และเขาก็คือเพื่อนของฉันเอง ใช่แล้วเขา

คือ ‘ป๊อปปี้’ และข้างๆกันนั้นก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘จินนี่’ แฟนของป๊อปปี้นั่นเอง ให้ตายซิไม่รู้ว่าจะ

ชวนฉันมาด้วยทำไม ทั้งๆที่ตัวเองก็มากับแฟนแล้วแท้ๆ


“อืม..ว่าไงป๊อป จินนี่ รอนานไหม” ฉันหันไปทักทาย แต่ฉันก็ไม่ได้มาช้านะ เอ่ะหรือว่าช้าหว่า


“นานมาก ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ” อืม..หรือว่าฉันไม่ควรมาแต่แรกแล้วนะ ให้ตายเถอะทำไมเพิ่งมาคิดได้

ตอนนี้นะ


“ไม่นานหรอกฟาง อย่าไปเชื่อตานี่เลย ป๊อปดูซิฟางหน้าซีดหมดแล้ว อย่าไปแกล้งฟางซิ” จินนี่พูดพร้อมกับ

เอามือไปหยิกป๊อปปี้


“เอ้า..เป็นไรไปเนี้ยทุกทีพูดแบบนี้ไม่เห็นจะคิดมากไม่ใช่หรอ” ป๊อปปี้พูดขึ้นเพราะว่าปกติเขาแกล้งฉัน

ประจำแต่ฉันไม่ได้ใส่ใจ และก็ตอบกลับไปด้วยท่าทีกวนๆ


“เปล่าๆ ฉันไม่ได้เป็นอะไร คิดอยู่ว่านายจะชวนฉันมาเป็น กขค. ทำไมๆถึงไม่มากันสองคนน่ะ” ฉันพูดไป

อย่างที่คิด

“อ้าว..ก็เธอไม่มีแฟนหนิ ฉันกลัวว่าเธอจะเหงาก็เลยชวนมาด้วย ถ้ารู้อย่างงี้อ่ะเธอก็รีบมีแฟนสักทีฉันจะได้

ไม่ต้องลำบากกะเตงเธอไปไหนมาไหมด้วย” ลำบากงั้นหรอ?


“ขอโทษนะ ที่ทำให้ลำบากอ่ะ ยังไงพวกนายก็ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ ฉันอยากเดินคนเดียว เผื่อจะเจอแฟน

กับเค้าบ้าง” ฉันพูดแล้วก็รีบวิ่งไปจากตรงนี้ ก่อนที่น้ำตาที่พร้อมจะไหลลงมาทุกเมื่อ จะไหลมาเพื่อแสดง

ความอ่อนแอให้กับสองคนนั้นได้เห็น 


      เค้าไม่รู้และก็จะไม่มีวันได้รู้ ความรู้สึกของฉันก็ให้มันเป็นความรู้สึกของฉัน ฉันไม่อยากให้มันไปทำลาย

ความรู้สึกของใครหรอก


     ในเมื่อฉันเป็นคนเลือกเอง ฉันตัดสินใจที่จะรักเขาเอง ไม่ได้มีใครมาบังคับ แล้วถ้ามันจะต้องเจ็บฉันก็

ยินดีและพร้อมจะรับมันเอาไว้อยู่แล้ว เพียงแต่ตอนนั้น...ไม่คิดว่าจะเจ็บถึงขนาดนี้


ฉันวิ่ง และก็วิ่งออกมาเรื่อยๆไม่สนใจเสียงทักท้วงของสองคนนั้น วิ่งๆออกไปเรื่อยๆ วิ่งไปในที่ๆคิดว่าเค้าจะ

ตามมาไม่ได้ แต่เค้าจะตามมาหรอ? พอวิ่งได้สักพักก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยๆ ก็เลยนั่งลงตรงลานน้ำพุที่หนึ่ง ที่นี่

เงียบดี ไม่มีใครอยู่เลยสักคน พอรู้อย่างนั้น น้ำตาที่กักเก็บไว้มานานก็เริ่มไหลๆ ไหลออกมาเรื่อยๆอย่างกับ

ว่ามันจะไม่มีทางหยุดได้เลยล่ะ

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ฝากด้วยนะจ๊ะ

 


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา