รักครั้งสุดท้าย..ที่นายอาจไม่เจอฉัน

    7ปีผ่านไป เมื่อโทโมะกับแก้วเรียนจบแล้วแต่งงานกัน

  ณ โรงพยาบาล

โทโมะ :หมอครับๆ แก้วเป็นยังไงมั่งครับ

หมอ :คุณคงเป็นแฟนของคุณแก้วใช่มั้ยครับ

โทโมะ :ครับ ว่าแต่แก้วอาการเป็นยังไงมั่งครับ ผมเห็นเธอมีอาการแปลกๆมาหลายวันแล้ว

หมอ :เธอเป็นเอามากเลยนะครับ ใช้เวลาเกือบปีกว่าจะหายเป็นปกติ แถมเธอจะมีภาระเพิ่มขึ้นด้วย

โทโมะ :แก้วเป็นอะไรครับหมอ หมอบอกผมมาสิ แก้วเป็นอะไร!!!

หมอ :เธอมีเป็นแบบนี้มา2เดือนแล้วครับ แต่อาการเพิ่งจะกำเริบคุณแน่ใจนะครับว่าจะรับได้ในสิ่งที่ผมกำลังจะบอก

โทโมะ :แก้วเป็นอะไร แก้วเป็นโรคร้ายเหรอครับ หมอบอกผมมานะ

หมอ :ภรรยาของคุณตั้งครรภ์ได้2เดือนแล้วครับ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ

โทโมะ :จริงเหรอครับ แก้วท้องแล้วเหรอครับ

หมอ :จริงสิครับ หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะ

โทโมะ :แล้วเรื่องที่หมอบอกว่าแก้วเป็นเอามาก ใช้เวลาเกือบปีกว่าจะหาย แล้วก้มีภาระเพิ่มขึ้นล่ะครับ

หมอ :เอ้า..ก็คุณแก้วน่ะ แพ้ท้องเอาหักมากๆเลยคนท้องก็ต้องใช้เวลา9เดือนกว่าจะคลอดแล้วก็มีภาระเพิ่มตั้งคน

โทโมะ :หมอครับ..ทำไมมี2คนล่ะ ต้องท้องทีละคนไม่ใช่เหรอ

หมอ :ก็คุณนำยาแรงได้ทีเดียว2คนฝาแฝดเลยน่ะสิครับ แถมยังเป็นแฝดชาย-หญิงด้วยนะครับ(หมอกระซิบแซวโทโมะ)

โทโมะ :จริงเหรอครับ โห..ทีเดียว2คนเลยจะเลี้ยงไหวมั้ยเนี่ย

หมอ :อันนี้หมอก็ช่วยไม่ได้ครับ แต่คุณน่าจะดีใจที่คุณมีของดี

  พอแก้วออกมาจากห้องตรวจ

แก้ว :โทโมะ...แก้วอยากกินมะม่วงเปรี้ยว

โทโมะ :ได้เลย..เดี๋ยวจะไปซื้อให้

แก้ว :เอานำส้มด้วยนะ

หมอ :น่ารักจังเลยนะครับ

โทโมะ :แน่นอนครับหมอ

  อุ๊บส์ แก้วโดนจุ๊บ

    ปล.ขอบคุณสำหรับการติดตามนะ เดี๋ยวถ้ามีเรื่องใหม่จะมาอัพให้อีก