เธอเท่านั้น...ตัวจริงของผม(PF)

12.00

"แก้ว...ฉันกลับก่อนนะ"ฟางรีบเก็บของทันทีที่ชั่วโมงเรียนสุดท้ายของวันจบลง

 

"รีบไปไหนอะ"

 

"ไปซ้อมร้องเพลงหน่ะ ยังไม่ได้ซ้อมเลย"

 

"อ๋อ...โชคดีนะไหนๆก็ไหนๆแล้วก็บอกเค้าไปเลยว่ารู้สึกยังไง"

 

"จะบ้าเหรอฉันเป็นผู้หญิงนะ"ฟางตอบเตรียมลุกเดินออกจากห้อง

 

"แกซิบ้า ชอบมาตั้งนานแต่กลับไม่ยอมบอกอมพะนำอยู่ได้"

 

"เค้ารักน้องฉันจะพูดได้ไงหล่ะ"

 

"ก้เป็นซะอย่างเนี่ย ถ้าบอกไปตั้งแต่ทีแรกเค้าอาจจะชอบฟางก่อนที่จะเจอยัยเฟย์ก็ได้"

 

"ช่างๆเหอะน่า ฉันไปนะ"

 

"โชคดีจ๊ะเพื่อนรัก"แก้วแยกเดินออกไปหาโทโมะที่นั่งรออยู่ส่วนฟางเดินออกไปนอกรั่วมหาวิทยลัยเพื่อจะลองขึ้นรถเมล์กลับบ้าน

 

ปื้น  ปื้น~

 

"ฟาง...กลับ้านรึเปล่า"เขื่อนเปิดกระจกรถถามฟาง

 

"จ๊ะ...เขื่อนหล่ะไปไหน"

 

"ไปบ้านฟางแหละไปด้วยกันซิ"ฟางเดินอ้อมไปที่นั่งข้างคนขับแต่ก้พบว่ามีคนนั่งอยู่เลยเลี่ยงไปนั่งเบอะหลังแทน

 

"แล้วเขื่อนไปบ้านฟางทำไมเหรอ"

 

"ไปส่งนี้ไง"สบัดหน้ามาทางคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

"ยัยเฟย์!! ไม่มีเรียนเหรอไงเนี่บห๊า"ตกใจที่น้องสาวเลิกเรียนไงนี่มันพึ่งจะเที่ยงกว่าๆเอง

 

"วันนี้วันพุธเลิกครึ่งวันไงจีะพี่สาว"

 

"แล้วนี่ไปกวนพี่เขื่อนเค้าทำไมหล่ะ"เอ่ยตำหนิน้องสาว

 

"ไม่เป็นไรหรอกฟางเขื่อนเต็มใจให้กวน"หันหน้ายิ้มหวานให้เฟย์

 

เมื่อถึงบ้านทั้งสามคนก็มานั่งกองกันอยู่ที่โซฟาที่ห้องรับแขก ฟางเดินไปรินน้ำมารับแขก

 

"ขอบคุณฟาง"รับแก้วน้ำจากฟาง

 

"อ้าววแล้วไหนของเฟย์ไม่มีเหรอ"เฟยืแกล้งหยอกพี่สาวเล่น

 

"เราไม่ใช่แขกนิน่า"ฟางพูดแล้วยู่จมูกใส่เฟยือย่างรักใคร่

 

"ดื่มของพี่ก็ได้เฟย์"เขื่อนส่งแก้วน้ำส้มมาให้เฟยื เฟย์ก็ไม่รอช้ารีบกระดกรวดเดียวหมด

 

"อ้าวไปแย่งพี่เค้าได้ไง แล้วพี่เค้าจะดื่มอะไรหล่ะที่นี้"

 

"ไม่เป็นไรหรอกฟาง"

 

"งั้นเดี๋ยวฟางไปเอามาให้ใหม่ดีกว่านะ"เขื่อนจะพูดว่าไม่ต้องแต่ฟางก้เดินไปไกลแล้ว เห็นเฟย์นั่งเหมอก็โอบเฟย์เข้ามาใกล้ตัว

 

"พี่เขื่อน!!"ทำหน้าดุใส่

 

"หือ..."

 

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ"

 

"ทำไงดีนะถึงจะปล่อย"เขื่อนรีบยืนแก้มป่องไปใกล้หน้าเฟยื

 

"พี่ฟางอยู่อะ"เขื่อนมองไปมา

 

"ไม่อยู่ซะหน่อย เฟยืขี้ตู่นิน่า"ยืนหน้าเข้าไปใกล้อีก

 

ฟอด~

 

เฟย์รีบกดจมูกลงที่แก้มเขื่อน

 

"เฮ้ยๆทำอะไรเห้นนะ"ป๊อปปี้เดินเข้ามาพอดี

 

"ธรรมชาติของคนรักกันว่ะ อิจฉาอะดิ"เขื่อนคลายมือที่โอบเฟยืออก

 

"แล้วฟางไปไหนอะ ยังไม่มาอีกเหรอ"

 

"มาก็ถามหาเลยนะไอ้ป๊อป นั่นไงเดินมาโน้นแล้ว"

 

"หวัดดีป๊อป มาไวดีจังทานอะไรมารึยังหิวไหมเดี่ยวฟางทำอะไรให้ทาน"นั่งลงส่งแก้วน้ำส้มให้เขื่อน

 

"มันคงอิ่มแล้วหล่ะฟาง555"ฟางออกจะงงที่เขื่อนพูด แต่ป๊อปปี้หันไปมองเขื่อนแล้วทำหน้าดุใส่

 

"เดี๋ยวจะโดนไอ้กบ"

 

"พี่เขื่อนเฟย์หิวไปหาอะให้กินที ที่บ้านไม่มีขนมเลย"

 

"ไปด้วยกันไหม๊"เขื่อนชวน

 

"น้อยๆหน่อยไอ้กบ"ป๊อปปี้ว่า

 

"ไปคนเดียวก้ได้ว่ะ งั้นเดี๋ยวพี่มาละกันนะ"เดินควงกุญแจรถออกไป

 

"คีาเร็วๆนะหิว~"

 

"งั้นพี่ป๊อปกับพี่ฟางก้ซ้อมเลยสิค๊ะเฟย์อยากฟังแล้ว"เฟย์ลากทั้งคู่มาที่เปียโนที่อยู่ถัดจากห้องรับแขก ป๊อปปี้เริ่มเล่นเปียโนก่อนรอบนึ่ง

 

"พร้อมนะ"พยักหน้าให้ฟาง

 

Fang ไม่ว่ากี่ครั้งที่มองภาพถ่าย คนแรกที่ใจเป็นต้องมองหาทุกที ไปเจอะสิ่งไหนไม่ว่าร้ายดี ยังต้องคิดถึงคน...นี้อยากโทรไปเล่าให้ฟัง

 

Poppy หลับตา...แค่หลับตา ถ้ารู้สึกเหงาแล้วต้องมองหา ถามว่าฉันจะคิดถึงใคร~

 

ซ้อมร้องกันจนเหนื่อย

 

"เดี๋ยวเฟยืไปเอาน้ำมาให้ดีกว่านะค๊ะ"

 

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ไปเอง"ฟางลุกเดินไปในห้องครัว

 

Poppy เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ...

Faye ตอบทุกคำถามของใจ

Poppy ใช่เธอ...~

 

ฟางที่เดินไปหยิบน้ำกลับมาเห็นเข้าถึงกับก้าวขาไม่ออกได้แต่ยืนแอบดูอยู่มุมตู้ เห็นทั้งสองคุยกันกระหนุงกระหนิงก้อดใจหายไม่ได้ สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้สิ่งที่เก็บไว้ไหลออกมา แต่ไม่นานสิ่งที่สู้อุสาห์อดกลั้นก็เก็บไว้ไม่อยู่

 

"ฟาง...มาทำอะไรตรงนี้"

 

เพล้ง!!

 

เสียงเขื่อนเรียกสติฟางกลับมาแต่มือที่ถือถาดอยู่กลับเผลอปล่อยถาดหลุดจากมือ ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วก้มเก็บเสดแก้วที่แตก ด้านเฟย์กับป๊อปปี้ได้ยินเสียงก็รีบวิ่งมาดู

 

"ฟางมา ป๊อปช่วย"

 

"มะไม่เป็นไร"พอป๊อปปี้ย่อตัวลงจะเก็บฟางก็กวาดมาที่เดียวหมดเสดแก้วบาดฝ่ามือจนเลือดซิบ ฟางไม่ได้สนใจรีบเดิยเร็วๆตรงไปที่ห้องครัวทันที ป๊อปปี้งงๆแต่ก็รีบเดินตามไป

 

'แผลที่กายเจ้บเท่าไหร่ก็รักษาได้ แต่แผลที่ใจทำยังไงมันถึงจะหายนะ'

 

 

 

 

................................................................................

อัพแล้วนะค๊ะเม้นๆ