เธอเท่านั้น...ตัวจริงของผม(PF)

ฟางเดินเข้าไปยังห้องเรียน ภายห้องมีคนมาเรียนน้อยมาก อาจเป็นเพราะบ้างคนสอบติดกันหมดแล้วแต่ไม่ใช่ว่าฟางจะสอบไม่ติดนะ(ฟุ่งซ่านไง)ฟางหย่อนตัวนั่งลงที่เปป็นเกาอี้รหัสของเธอ สายตาของเธอจับจ้องไปยังจอทีวีที่มีอาจารย์กำลังสอนอยู่

"ครูขอให้เด็กทุกคนโชกดี อย่าลืมทุกปัญหามีทางออกเสมอ"

ภาพในจอดับมืดลง ฟางได้แต่ถอนหายใจยาวออกมาอย่างเนื่อยๆ เพื่อนต่างก็ทยอยออกไปกันหมดแล้ว

"แต่ปัญหาของฉัน คงจะหาทางออกยากหน่อยล่ะมั๋ง"พูดกับตัวเองแล้วเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า

"ก็ถ้ามันหาทางออกไม่เจอ เราก็สร้างมันขึ้นมาเองซิ"ฟางหันไปทางต้นเสียง

"แก้ว...มาได้ไงเนี่ย"ทิ้งหนังสือที่เก็บอยู่แล้วลุกขึนกอดแก้ว

"อืม...ไปไม่กี่อาทิตย์เพื่อนรัก แลดูเครียดๆนะมีอะไรรึเปล่า"แก้วผละออกจากฟางแล้วควมดคิ้วถาม

"ไม่มีอะไรหรอกน่า...เป็นไงบ้างไไปเยี่ยมพ่อกับแม่มา"

"หายคิดถึงท่านไง...ว่าแต่ฟางไปไหนต่อรึเปล่า"

"ไม่หรอกก้กะว่าจะกลับเลยอะ"

"งั้นไปช่วยแก้วซื้อชุดนักศึกษาดีกว่าจะเปิดเรียนอยู่แล้วแต่ยังไม่มีชุดเลย"

"อืมได้ซิงั้นรอแป๊บนะ"ฟ่างหันกลับไปเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า

ห้างM

"โอ้ยยย..หิ้วจังหาไรกินกันฟาง"แก้วร้องโอกครวนทันทีที่เดินหิ้วถุงชุดนักศึกษาออกจากร้าน

"อืมก้ดีหิ้วแล้วเหมือนกัน"ฟางเดินนำแก้วไปยังร้านประจำที่เธฮชอบมา

"แก้ว ฟาง..."เสียงเขื่อนตะโกนเรียกทั้งสองคนที่กำลังจะนั่งที่โต๊ะของร้านอีกมุมหนึ่ง แก้วเห็นก็โบกมือทักทายแล้วเดินไปโต๊ะเขื่อนไม่ลืมลากฟางไปด้วย

"หวัดดีเขื่อน ป๊อปปี้ และก็น้องฟางจร้า"แก้วส่งเสียงหวานทักทายทุกคนเว้่นก็แต่โทโมะที่นั่างอยู่ชิดริมขอบหน้าต่าง ป๊อปปี้กับเขื่อนมองหน้ากันงงๆว่าทำไมแก้วไม่ทักโทโมะ ฟางยิ้มหวานทักทายทุกคนรวมไปถึงน้องสาวเธอเองด้วย

"แก้ว...ไม่ทักโทดมะหน่อยเหรอ"ฟางกระซิบบอกแก้ว

"ไม่ทักคนไร้รเหตุผลหรอก"แก้วตอบดังๆเป็นเชิงให้โทโมะได้ยิน

"ไหนบอกมีเรียนไงพี่ฟาง"เฟย์เห็นบรรยากาศไม่ดีเลยทำเป็นแกล้งทักพี่สาว

"อ่อ...เรียนเสร็จแล้วพอดีว่าแก้วเค้าชวนมาซื้อชุดหน่ะ"

"เขื่อนว่าไหนๆก็เจอกันแล้วก็นั่งกินข้างด้วยกันดีกว่านะ แก้วไปเยี่ยวพ่อแม่มาหงายวันเขื่อนคิดถึ๊ง คิดถึง"เขื่อนพูดหยอกแก้วเล่นๆ(เค้าสนิทกัน)แต่หยอกไปหยอกมาหันไปทางคนริมหน้าต่างก้เจอเข้ากับสายตาพิฆาตของโทโมะเข้าอย่างจัง

"ไอ้เขื่อนพูดมาก!!ยืนนานแล้วมานั่งกันดีกว่า ฟาง..."ป๊อปปี้พูดคลายบรรยากาศเรียกฟางแล้วตบที่เบาะข้าวตัวเองให้ฟางเข้ามานั่ง ฟางยืนนิ่งมองเฟย์ที่กำลังมองป๊อปปี้อยู่

"ฟางคิ้วผูกโบว์อีกแล้ว มาเหอะนั่งข้างๆไอ้ป๊อปนี้แหละดีที่สุดแล้ว"เขื่อนอมยิ้มแล้วลุกให้ฟางเข้าไปนั่งข้างป๊อปปี้

"อ้าววว...แล้วฉันหล่ะๆไแก้วเริ่มโวยวายเพราะไม่รู้จะนั่งตรงไหน

"มมานั่งนี่"โทโมะพูดพร้อมเอื้อมมือผ่านหน้าเฟย์ กระตุกแขนแก้วให้เข้ามานั่งข้างๆ(แผนผังการนั่งคือมี2ฝั่งนะโทโมะ แก้ว เฟย์ริมสุด อีกฟังป๊อปปี้ ฟาง เขื่อนริมสุด)แก้วทำหน้าไม่สบอารมณ์ ทุกคนในโต๊ะต่างมองหน้ากันประหลับประเหลือก(ยกเว้นแก้วกับโทโมะ)

"พี่ค๊ะ สั่งอาหาร"และก็เป็นฟางที่พูดขึ้นทำให้ทุกคนต่างทยอยกันสั่งอาหารแล้วเริ่มทาน

"กินมากอ้วนนะเฟย์"ป๊อปปี้แซวเฟย์ที่กินเอากินเอา

"อ้วนแล้วรักม๊ะหล่ะ"เฟย์ตอบป๊อปปี้แต่สายตาหยุดที่เขื่อนแล้วยิ้มๆเขื่อนพยักหน้ารับเฟย์น้อยๆ ทำให้ป๊อปปี้ที่มองอยู่หลุดขำกร๊ากออกมา

"ขำอะไรพี่ป๊อป อย่ามามองนะเขิน"ฟางที่นั่งก้มหน้ากินอยู่รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นส่วนเกิน เขี่ยข้าวไปมาก่อนจะวางช้อนลงแล้วลุกขึ้น

"จะไปไหนฟาง อิ่มแล้วเหรอกินไปนิดเดียวเองนะ"ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นถาม

"อิ่มมาก แต่จะไปห้องน้ำหน่อยนะจ๊ะ"ฝืนยิ้มเฝือนๆแล้วเดินออกไป

"ฟางๆแก้วไปด้วย"ลุกขึ้น

ขวับ~

โทโมะคว้าข้อมือแก้วไว้ แต่แก้วกลับสะบัดออกแล้วเดินตามฟางออกไป(ไรเตอร์;นี่มันPF ไม่ใช่TKนะ55)

"ไงไอ้โมะทะเลาะกับแก้วเหรอ"ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นว่าแก้วเดินลับตราไปแล้ว

"อืม...ง้อยากชะมัด"โทโมะบ่น

"อ๋อ นี่แกง้อแล้วเหรอว่ะ555แต่ฉันยังไม่เห็นแกง้อเลยนะ"ป๊อปปี้ขำ

"ก้ง้อเป็นแค่นี้แหละ ไม่เคยทำนิหว่า"ทำหน้าแซงมองไปทางที่แก้วเดินหายไป

"เดี๋ยวสอนให้เอามะสงสารว่ะ"

"ก่อนสอนฉัน แกควรทำใจๆกล้าๆบอกรักคนของแกก่อนจะดีกว่า"ป๊อปปี้โดนโทโมะแขวะกลับ

"555+พวกแกพอๆกันแหละ อ่อน"

"ไอ้เขื่อน!!"ทั้งสองหนุ่มพูดขึ้นมาพร้อมกัน

"พอเถอะคะพี่ๆมาทานกันต่อดีกว่า"เฟย์ช่วน

ในห้องน้ำ

"แก้ว...ฟางอยากกลับบ้านแล้ว"บอกแก้วขณะเดินออกจากห้องน้ำ

"ิือืือ...ก้ดีแก้วก็เบื่อๆเหมือนกัน"

"ทะเลาะกับโทโมะเหรอ"แก้วเงียบแทนคำตอบ

"เงียบอย่างงี้แสดงว่าโทโมะไม่ง้อหล่ะซิ"ฟางเห็นแก้วทำหน้าบึ้งเลยบีบแก้มเล่น แล้วยิ้มหวานๆให้แก้ว

"อือ...นายนั่นไม่ยอมง้อ คิดดูมาห้ามแก้วไม่ให้ไปเยี่ยมพ่อกับแม่ ห้ามเพราะอะไรรู้ไหม๊...หึกลัวฉันไปหลงหนุ่มเมืองนอก หึ้ย!!ไร้เหตุผลสิ้นดี โทโมะนายมันบ้าไปแล้ว!!"แก้วเดินปึงปังขึ้นรถไป

"ก็โทโมะหวงแก้วนิ ใครๆก็รู้ว่าโทโมะหวงแก้วยิ่งกว่าอะไร"ฟางขึ้นมานั่งที่ข้างๆคนขับ

"เอาแต่ใจ!!"สตาร์ตได้ก็เหยียบคันเร่งออกตัวแรงๆ

"เบาๆหน่อยแก้ว อันตรายนะ แล้วนี้มาง้อแก้วบ้างไหม๊"

"ง้อบ้าอะไรหล่ะ เอะอะก็ใช้กำลัง"ยังคงขับรถด้วยความเร็วอยู่ดี

"โทโมะแสดงออกไม่เก่งอย่าลืมซิ"

"แต่ง้อแฟนแสดงออกบ้างก้ดี ฉันก็น้อยใจเป็ฯนะ เฮ้ยยยช่างมันๆๆ"แก้วสบัดหัวแรงๆเหมือนขะไล่อารมณ์ที่ขุ่นมัวอยู่ รถเล่นมาจนถึงหน้าบ้านฟาง

.........................................................

อัพแล้วนะอ่านแล้วเม้นนิดนึ่งให้ไรเตอร์มีกำลังใจแต่งต่อหน่อยนะ

รักรีดเดอร์จ๊วฟม๊วฟฟฟฟ