THE FIRE OF WINGS แค้นรักไฟราคะ

~ ณ สนามบิน ~

  โทโมะกอดแก้วไว้แนบอก ใจเขาตอนนี้ไม่อยากจะไปไกลจากแก้วด้วยซ้ำ เพราะว่าห่วงแก้วมาก ๆ แต่ทางบริษัทที่ญี่ปุ่นก็เสียหายมาก และรอเขาไปดำเนินการและสั่งให้ปรับปรุงโทโมะค่อย ๆ จูบที่หน้าผากของแก้วก่อนจะพูดว่า

โทโมะ // : อยู่ทางนี้ ห้ามทำให้โมะห่วงน่ะ 

แก้ว // : อยุ่ทางนั้น ก็เหมือนกัน คิดถึงบ้างน่ะ 

โทโมะ // : คิดถึงทุกวันอยู่แล้วครับ

หวาย // : พี่โมะขึ้นเครื่องได้แล้ว

เขื่อน // : ไม่ต้องห่วงแก้วน่ะ เดี๋ยวเราสองคนดุแลให้

โทโมะ // : ฝาก้มียฉันด้วยน่ะ 

   ชายหนุ่มพูดจบก็เดินทางไปขึ้นเครื่องบิน แก้วนั่งทรุดลงกับพื้นน้ำตาไหลอาบสองแก้ม เขื่อนกับหวายกอดแก้วไว้แน่นก่อนจะพาแก้วกลับมาคฤหาสน์ไทยานนท์ แม่ของโทโมะลูบหัวแก้วอย่างอ่อนโยนก่อนจะพูดว่า

แม่ // : ยัยหวายพาหนูแก้วไปพักก่อนน่ะลูก

หวาย // : ค่ะคุณแม่

    หวายพาแก้วไปพักที่ห้องของโทโมะ แก้วค่อย ๆ นั่งลงบนเตียงช้า ๆ ก่อนที่จะหยิบรูปของโทโมะมากอดไว้แนบอก พร้อมร้องไห้จนหลับไป ด้านหวายกับเขื่อนเห็นอาการของแก้วที่ห่างโทโมะแล้วเหมือนจะไม่กิน ไม่นอน จนกระทั่งแก้วมีอาการแปลก ๆ หวายจึงโทรไปหาโทโมะ

~ ประเทศญี่ปุ่น ~

~ กริ๊ง ~

โทโมะ // : ฮัลโหล สวัสดีครับ

หวาย // : พี่โมะหวายน่ะ พี่แก้วอาการไม่ดีเลย

โทโมะ // : อาการไม่ดี หมายความว่าไง

หวาย // : กินอะไรก็อาเจียนออกมาหมดน่ะค่ะ พี่โมะเคลียร์งานืั้ญี่ปุ่นเสร็จหรือยัง