ถ้ารักฉัน...อย่าทำแบบนี้อีก

       หลังจากที่ฟางส่งหมีพูห์ตัวใหญ่มาให้ป๊อปปี้  ทำให้ฝ่ายชายขยันทำงานเพื่อจะได้ไปหาแฟนสาว  

ป๊อปปี้ : เย้!!!!!!!! เสร็จแล้ว   (ตะโกนออกมาอย่างดัง) 

โทโมะ : เฮ้ย!  ปกติโมเดลชิ้นหนึ่งแกทำตั้งเกือบอาทิตย์นี่  ทำไมชิ้นนี้ถึงเร็วนักวะ 

ป๊อปปี้ : พอดีมีกำลังใจที่ดีว่ะ   (หยิบหมีพูห์ตัวโปรดมากอด) 

โทโมะ : แหม  แล้วทำไมไม่เอาไปให้ลุงไพศาลเลยล่ะ  ท่านจะได้ปล่อยแกไปหาฟางซะที 

ป๊อปปี้ : เออ  งั้นฉันเอาไปให้ท่านดูก่อนนะ  แกจะไปด้วยกันไหม 

โทโมะ : อืม  ชั้นจะเอางานไปส่งเหมือนกัน  

                              แล้ว 2 หนุ่มก็เดินไปบ้านลุงไพศาลอย่างเร่งรีบ  

                       ก๊อก..ก๊อก...ก๊อก

ลุงไพศาล : เข้ามา

ป๊อปปี้ : คือ.. ผมกับโทโมะเอางานมาส่งน่ะครับ  (ส่งงานให้ลุงไพศาล)

               ... ลุงไพศาลตรวจงานของ 2 หนุ่มคร่าวๆ ก่อนพูดว่า.....

ลุงไพศาล : ดีมาก   พวกเธอทำได้ดีกว่าที่ชั้นคิด    ขอบใจเธอทั้ง 2 มาก  เอาเป็นว่าจบโครงการฝึกงานวันนี้เลย

ละกัน 

ป๊อป+โมะ : เย้!!!!!   ขอบคุณครับลุง  

                 2 หนุ่มเดินกลับบ้านอย่างกระฉับกระเฉง แล้วต่างคนก็ต่างไปจัดกระเป๋าเสื้อผ้า  

โทโมะ : แกไม่คิดจะโทรบอกฟางเหรอ  งานเราเสร็จก่อนกำหนดตั้ง 10 กว่าวัน 

ป๊อปปี้ : ไม่ดีกว่า  ชั้นว่าจะเซอร์ไพรส์เค้าน่ะ  แกก็เงียบๆไว้ละกัน 

โทโมะ : แล้วจะซื้ออะไรไปฝากฟางไหม 

ป๊อปปี้ : ก็กำลังคิดอยู่ว่าจะซื้ออะไร ฟางเค้าชอบกระต่าย (ที่เป็นตุ๊กตาเท่านั้น)  แล้วก็ของเล็กๆ 

โทโมะ : สั่งทำตุ๊กตาตัวเล็กๆที่มีชื่อแกกับฟางไหม  เพื่อนของพี่ชั้นทำขายอยู่ 

ป๊อปปี้ ; เออๆ  งั้นช้วยหน่อยนะ  เอาพรุ่งนี้เลย 

โทโมะ : เดี๋ยวชั้นโทรสั่งให้   

.....................................................................................................................................

                                                                    วันนี้ไรท์เตอร์ไม่ว่างจริงๆ เลยแต่งได้แค่นี้  ขอโทษนะ