ถ้ารักฉัน...อย่าทำแบบนี้อีก

       .....แก้วเริ่มขยับหูเข้ามาใกล้เฟย์ แล้วเฟย์ก็บอกแผนการ...

 

       แผนการของเฟย์  

 

  - ทำกับข้าวให้ฟาง (ใส่ยานอนหลับ) แล้วให้ฟางกิน   

 

   - เมื่อฟางหลับแล้ว  พาฟางไปนอนในห้อง  

 

   - เมื่อป๊อปปี้และโทโมะกลับมา เฟย์จะฟ้องป๊อปปี้เกี่ยวกับที่เมี่ยงพูด  และต้องโกหกว่าฟางไม่สบายเพราะเที่ยว

 

เดินตามหาป๊อปปี้ทั้งวัน เนื่องจากเมี่ยงไม่บอกว่าป๊อปปี้ทำงานอยู่ที่ไหน 

 

     - หากป๊อปปี้โกรธมาก อาจยกเลิกโครงการบ้านี่ก็ได้  

 

....................................................................................................................................

 

เฟย์ : เป็นไง !!!  เยี่ยมไหม 

 

 

แก้ว : มันยังไงๆ อยู่นะ  ป๊อปปี้จะยอมยกเลิกโครงการนี้ได้เหรอ  มันตั้งใจทำมากนะ 

 

 

เฟย์ : ไม่ลองไม่รู้    ตกลงตามแผนนะ  

 

 

 

แก้ว : ก็ได้         งั้นเริ่มเลย   พอดีในกระเป๋าชั้นมียานอนหลับ  (แก้วเป็นคนหลับยาก)  

 

 

 

เฟย์ :  สู้ๆๆๆ       

 

 

              .... แล้วเฟย์กับแก้วก็มุ่งหน้าไปในครัว แล้วทำอาหารกัน ฝ่ายฟางที่อยู่ในห้องก็เดินตามกลิ่นอาหารมา.....   

 

 

ฟาง : เฟย์  ส้วมเต็มรึเปล่า  เหม็นอ่ะ 

 

 

เฟย์ : โห พี่ฟาง เฟย์ทำอาหารอยู่ส้วมเต็มที่ไหน  โด่  หมดแรงทำ 

 

 

ฟาง : เอ๊า!!!   sorry  พีี่ผิดไปแล้ว    ว่าแต่ทำให้ใครล่ะ   

 

 

เฟย์ : ทำให้พี่ฟางนั่นแหละ  นี่เมนูพิเศษ  (ยกมาให้ฟาง)  

 

 

ฟาง : แกงไรเนี่ย     

 

 

เฟย์ : แกงจืด แล้วก็นี่ (ยกไข่เจียวมาให้ฟาง)  

 

 

ฟาง : ไม่กินด้วยกันหล่ะ  

 

 

เฟย์ : ไม่อ่ะ  เราไม่หิว  เนอะแก้ว  (หันไปทางแก้ว) 

 

 

แก้ว ; อะ อืม ไม่หิว      

 

 

 

ฟาง : งั้นพี่กินละนะ       

 

 

 

 

                          หลังจากกินข้าวเสร็จ ฟางก็ดื่มน้ำแล้วเข้าห้องไป 

 

 

เฟย์ : เงียบไปแล้ว  สงสัยยาออกฤทธิ์  แก้วไปดูดิ 

 

 

แก้ว : อืม  (แล้วก็วิ่งไปดูฟาง)   

 

 

เฟย์ :  ทีนี้รอฟ้องพี่เขย   555555555 นางเมี่ยง แกไม่มีทางแย่งพี่เขยไปจากพี่ฟางได้หรอก  

 

 

 

แก้ว : เฟย์ ฟางหลับแล้ว สงสัยจะหลับลึกด้วย  คาที่เลย 

 

 

เฟย์ : งั้นรอไปเขยกลับบ้าน  แล้วยาออกฤทธิ์กี่ชั่วโมง 

 

 

 

แก้ว : ประมาณ 3-4 ชั่วโมง  แต่อย่างฟางนี่คงหลับยาว  

 

 

เฟย์ : นั่นไง พี่เขยมาแล้ว  (ดูจากหน้าต่าง)   แก้ว ตามแผนนะ

 

 

แก้ว : ok        

 

 

                    แล้วเฟย์กับแก้วก็ไปนั่งห้องรับแขก เพราะเมื่อป๊อปปี้เข้าบบ้านจะได้เห็นเธอได้ง่าย                     

 

ป๊อปปี้ : เอ๊า  มานั่งกันทำไมตรงนี้  แล้วเฟย์ทำไมทำหน้าเครียดอย่างนั้น       

 

 

เฟย์ :  ก็..  (ทำท่าไม่อยากจะเล่า)  หกิดอิาสา่ดอหฏ.อ?โฏศ.ฯ๋็นงเศโ๋ฏ้นหพเ์ฺ(๋หดนิาดิ่ดงก้เอรสพด้ิอดสก้ิดำกิอ

 

สดก้เฝิอด่ก้ิสด่กืแ้ิหวเืกอาวกา่อรดแวาร้ิืดาวแ้ งรหแ้อรด     จบ  .. 

 

 

ป๊อปปี้ : แล้วฟางเป็นไงบ้าง   

 

 

เฟย์ : ไม่สบายมาก  แต่อย่าไปรบกวนนะ พี่ฟางต้องพักผ่อนเพราะเมื่อกี้ตามหาพี่เขยทั้งไร่แล้วก็ไม่เจอ แดดก็ร้อน   

 

 

โทโมะ : เมี่ยงกล้าทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ  

 

 

แก้ว : กล้าไม่กล้าไม่รู้  แต่ที่รู้เห็นบอกว่าจะเอาป๊อปปี้เป็นผัวน่ะ 

 

 

โทโมะ : แรง!!!   

 

 

 

เฟย์ : พรุ่งนี้ถ้าเป็นแบบนี้อีก  เฟย์ว่าพี่ฟางต้องบอกเลิกพี่เขยแน่  

 

 

 

โทโมะ : งั้นชั้นว่ายกเลิกโครงการฝึกงานอะไรบ้าบอนี่ดีกว่า  เบื่อว่ะ!!!  ไม่ชอบเมี่ยง 

 

 

 

ป๊อปปี้ : แต่!!!  อาจารย์บอกว่าถ้ายกเลิก อนาคตพวกเราดับเลยนะ  

 

 

 

     ...เฟย์หันมามองหน้าแก้ว แล้วทำหน้าเหมือนบอกอะไรซักอย่าง (เข้าใจกันแค่ 2 คน) แล้วแก้วก็พูดว่า... 

 

 

แก้ว : ไม่เห็นต้องยกเลิกเลย แค่ตักเตือนเมี่ยงก็พอเนอะ เฟย์

 

 

เฟย์ : อืม  เด็กมันไม่รู้เรื่อง       (จริงๆอยากด่าเมี่ยง แต่เห็นแก่อนาคตของหนุ่มๆ)  

 

 

 

ป๊อปปี้ : แล้วใครจะตักเตือนเมี่ยงล่ะ  พี่ไม่ไปนะ กลัวไม่ได้กลับห้อง 

 

 

 

เฟย์ : เฟย์ไปเอง  เดี๋ยวแก้วไปเป็นเพื่อนเฟย์นะ 

 

 

แก้ว : อืม    

 

 

           แล้วทั้งคู่ก็วิ่งออกจากบ้านมุ่งไปที่เรือนใหญ่  

 

    ระหว่างทาง 

 

เฟย์ : เกือบเป็นคนทำลายอนาคตพี่เขยแล้วสิ  สร้างแต่เรื่องจริงเลยเรา  

 

 

แก้ว : ทีหลังจะวางแผนอะไรรอบคอบหน่อยนะ 

 

 

 

เฟย์ : ก็แหม  คนมันโมโหอ่ะ     

 

 

แก้ว : แล้วเฟย์จะตักเตือนเมี่ยงยังไงล่ะ 

 

เฟย์ : เดี๋ยวก็รู้ 

 

......................................................................................................................................

 

 

                                      แผนการที่ (น่าจะ) ดีที่สุดของเฟย์ เกือยทำอนาคตหนุ่มๆ พังซะแล้วสิ 555 

 

                       ไรเตอร์ไปกิข้าวก่อนนะ   (จะมาอัพตอนดึกค่า)