FIC POPPYFANG love you forever

“พี่ป๊อป...”เสียงสดใสของร่างบางเรียกร่างสูงให้หันมาหาเธอ
“เฟย์”ร่างสูงฉีกยิ้มบางๆแล้วรับอ้อมกอดของน้องสาว
~home~
“คิดถึงจัง”
“เดี๋ยวจะอยู่ให้หายคิดถึงเลย”ร่างสูงตอบพร้อมรอยยิ้ม
“พี่ป๊อปไปส่งเฟย์บ้านเพื่อนหน่อยดิ”
“เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆจะให้ขับรถเลยหรอ นี่ก็ดึกแล้วนะ”
“เฟย์ไปเองก็ได้ แต่จะบอกให้นะเปลี่ยนจากไปหาเพื่อนผู้หญิงไปหาเพื่อนผู้ชายแทน จะค้างคืนด้วย”
“โอ๋ ล้อเล่น ไปป่ะ”ร่างสูงคว้ากุญแจรถก่อนจะเดินโอบเอวน้องสาวออกไป
~~~
“พี่ป๊อปเชื่อมั้ย ฟางอ่ะพึ่งกลับมาจากอิตาลีเหมือนพี่เลยนะ”
“ฟาง?”
“ใช่ เพื่อนเฟย์เอง...พี่ป๊อปๆเป็นอะไรเปล่า”ร่างบางเขย่าตัวร้องเรียกร่างสูงที่เหม่อ
“เปล่า ไม่เป็นไร”ร่างสูงตอบก่อนจะยิ้มกลบเกลื่อน เดินตามน้องสาวตนเองเข้าบ้านโดยสายตายังคงมีร่องรอยความกังวล
“ฟาง...”ร่างบางส่งเสียงเรียกเพื่อน ร่างเล็กผละออกจากกองกระเป๋าเสื้อผ้าก่อนจะหันไปตามเสียงเรียก
“เฟย์...”
“อื้ม แล้วก็...นี่พี่ชายเฟย์เอง”น้องสาวแนะนำพี่ชายให้เพื่อนรู้จัก
“สวัสดีครับ”ร่างสูงยิ้มก่อนตกใจเมื่อเห็นร่างเล็กตรงหน้า
“ฟ..ฟาง”
“พี่ป๊อป...”
“รู้จักกันแล้วหรอ ดีจังเลย งั้นพี่ป๊อปช่วยยกกระเป๋ายัยฟางขึ้นไปบนห้องหน่อยสิ ไม่เป็นไรใช่มั้ยฟาง”
“อ..อื้ม”ร่างเล็กตอบก่อนจะหลบตาชายหนุ่มตรงหน้า รีบเดินนำขึ้นบันไดไป
~fang room~
“เฟย์ลงไปซื้อขนมมาให้กินล่ะกัน”
“งั้น...งั้นฟางไปด้วย”
“ไม่ต้องเลย อยู่จัดห้องเธอเนี่ยแหละ ฉันไปแป๊ปเดียวเดี๋ยวมา”ร่างบางเดินออกจากห้องเหลือเพียงร่างเล็กและร่างสูง บรรยากาศอึกครึมขึ้นมาเป็นเท่าตัว
“พี่ป็อป จะทำอะไรอ่ะ”ร่างเล็กเสียงสั่นเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ สันชาตญาณเธอบอกให้ หนี!!!
“หึ”ร่างสูงกระตุกยิ้ม เบียดร่างเล็กชิดไปกับกำแพงห้องพลางไล้มือสวยไปตามแก้มนุ่ม
“ปล่อยนะ!!”ร่างเล็กสะบัดมือร่างสูงออก ก่อนจะผลักร่างสูงออกไป
“ทำไมล่ะจำ’คืนนั้น’ของเราไม่ได้หรอ”
เพี๊ยะ!!
ใบหน้าร่างสูงสะบัดไปตามแรงตบของฝ่ามือเล็ก สายตาคมตวัดกลับไปมองร่างเล็กอย่างฉุนเฉียว ดันตัวร่างเล็กไปติดกำแพงอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้
“อย่านะ”ร่างเล็กห้ามเสียงสั่นพลางดิ้นไปมาเพื่อหลบริมฝีปากสวยที่จ้องจะครอบครองริมฝีปากเธอ
“จะหนีคนอย่างฉัน มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”ร่างสูงพูดเสียงต่ำก่อนจะประกบริมฝีปากร้อนลงไปที่ริมฝีปากสวย ลิ้มรสหวานจากริมฝีปากนั้น...
“อื้อๆๆๆ”ร่างบางต่อต้านสัมผัสของร่างสูง มือเล็กทั้งสองข้างพยายามดันตัวร่างสูงออก แต่แม้ว่าเธอจะออกแรงมากเพียงใด จะทุบ ตีหรือผลักดันเท่าไหร่ก็ไม่สามารถห้ามร่างสูงได้เลย ร่างสูงจูบร่างเล็กอย่างดูดดื่ม สอดลิ้นร้อนเข้าไปกวาดหารสหวานจนร่างเล็กอ่อนระทวย เคลิ้มไปกับรสจูบร้อนแรงจนเผลอจูบตอบไปโดยไม่รู้ตัว...ร่างสูงไล้ริมฝีปากร้อนลงไปตามคอขาว ซุกไซร้ซอกคอไปมาพลางกดจมูกโด่งลงไปสูดกลิ่นหอมจากร่างเล็กนั้น
ฟึ่บ!!!
ร่างสูงโดนร่างเล็กผลักออกห่างเมื่อเธอรู้สึกตัว ร่างสูงกระตุกยิ้มบางๆเลียริมฝีปากตนเองอย่างตั้งใจยั่วโมโหร่างเล็กที่ไม่ยอมสบตาตรงหน้า
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”ร่างเล็กเอ่ยด้วยใบหน้าแดงจัด ชี้ไปที่ประตูห้องเพื่อไล่ร่างสูงออกไป
“อะไรกันเนี่ย เมื่อกี้ยังสนุกกันอยู่เลยนี่หน่า”
เพี๊ยะ!!!
“ออกไป!”ร่างเล็กดันตัวร่างสูงที่เบียดเข้ามา”อย่างน้อยพี่ไม่เกรงใจฟาง พี่ก็ควรรู้ไว้ว่านี่ที่บ้านฟาง ไม่ใช่ที่ๆคนมาทำอะไรกันเหมือนบ้านพี่”
“ทำไมหรือว่า...เบื่อห้องนอนแล้ว”ร่างสูงพูดอย่างยียวน
เพี๊ยะ!!!
ร่างสูงโดนตบอีกครั้ง ความอดทนของเค้าหมดไป...
“อื้อๆๆๆๆๆ ปล่อยนะ...นายมันน่าเกลียดที่สุด อื้อ ฉันเกลี...”ร่างสูงครอบครองริมฝีปากเล็กไว้แน่น รวบมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียว ใช้มือข้างที่ว่างลูบไล้ไปตามเรือนร่างอรชร
“อืม...”ร่างเล็กครางเบาๆในลำคอ เผลอตัวไปกับรสจูบแสนร้อนแรงของร่างสุงอีกครั้ง...
มือของร่างสูงหยุดที่เอวเล็ก ลูบไล้ขึ้นไปช้าๆจนถึงบริเวณอกอิ่มสวย จูบร้อนแรงแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนโยนจนทั้งสองถลำลึกลงไปในรสจูบของกันและกัน ปลายลิ้นร้อนที่ตวัดเกี่ยวกันทำให้เหตุการณ์ยิ่งลงลึกเกินกว่าจะห้ามได้
“ยัยฟาง พี่ป๊อป เฟย์....”
ตุ๊บ!!
ของในมือร่างบางหล่นลงไปกองกับพื้นด้วยความตกใจกับภาพตรงหน้า ถ้าผู้หญิงที่ร่างสูงจูบอยู่เป็นผู้หญิงคนอื่น เธอจะไม่ตกใจขนาดนี้ แต่ที่ตกใจเพราะผู้หญิงในอ้อมกอดของร่างสูงคือเพื่อนของเธอ
“เฟย์!!!”เสียงทั้งสองร่างดังขึ้นอย่างตกใจ
“เฟย์ คือ...”ร่า่งเล็กพยายามอธิบาย
“พอฟาง!พี่ป๊อป เรามีเรื่องต้องคุยกัน...ยาว”ร่างบางดึงร่างสูงออกไปจากห้องนอน เหลือเพียงร่างเล็กที่อยู่ในห้อง
“ฮึก...”ร่างเล็กพิงกำแพงอย่างเหนื่อยล้า …ถึงจะพยายามเท่าไร ก็ตัดใจไม่ได้ซักที…
~poppy faye’s home~
“พี่ป๊อปเป็นอะไรกับฟาง เฟย์งงไปหมดแล้ว”
“...แฟนเก่า...”
“แฟนเก่า”ร่างบางทวนคำ”ได้แล้วทิ้งใช่มั้ย”
“ยัง”
“แล้วทำอย่างนั้นทำไม อยากรีเทริน์?”
“พี่รักเค้า”
“แล้วเลิกกับเค้าทำไม”
“เข้าใจผิดกันนิดหน่อย”
“เรื่องอะไร”
“เรื่องส่วนตัว”
“โธ่เว้ย!!!”ร่างบางขยุ้มผมตัวเอง”มีกิ๊กหรอ”
“เปล่า”
“แล้วเลิก...เออพอ ยังรักฟางใช่มั้ย”
“อืม”
“เค้าเป็นเพื่อนเฟย์ พี่ป๊อปห้ามทำให้ฟางเสียใจ ไม่งั้นเฟย์จะจับพี่ป๊อปทำหมันแล้วฆ่าทิ้ง โอเคมั้ย”
“โอเค”
~next day~
“ฟาง”
“ฟ...เฟย์”
“แกร้องไห้หรอ”
“เปล่า”
“ไม่จริงอ่ะ แกร้องใช่มั้ย”
“เออ”ร่างเล็กยอมรับอย่างเสียไม่ได้ เธอรู้ดีว่าโกหกเพื่อนคนนี้ไม่ได้แน่นอน
“ฉันถามแกจริงๆนะ”
“...”
“แก...รักพี่ป๊อป ใช่มั้ย”
“เฟย์!”
“ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว แกต้องบอกฉัน!”
“ฟาง...”
“...”
“ฟางรักเค้า”
“จริงเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ”ร่างบางเอามือปิดปากตัวเองก่อนจะลุกขึ้นถอยหลังช้าๆ
“เฟย์...จะไปไหน”ร่างเล็กร้องเรียก แต่ร่างบางยังคงถอยหลัง จนหายลับไป
“เฟย์ไปแล้ว เหลือแต่พี่ชายเฟย์”เสียงต่ำกระซิบข้างหูคนตัวเล็ก ก่อนจะขบใบหูเธอเบาๆ
“พี่ป๊อป...อย่า...อย่านะ”ร่างเล็กร้องเสียงสั่นเมื่อมือเรียวเลื่อนขึ้นจากเอวเล็กราวกับต้องการสัมผัส...สิ่งที่ได้สัมผัสเมื่อวาน
“พี่ขอโทษนะฟาง”
“ว่าไงนะ”
“พี่ขอโทษ”ร่างสูงหยุดการกระทำทุกอย่างกับร่างเล็ก ถอยห่างพร้อมกับคุกเข่าลง
“พี่ป๊อป...”
“พี่รักฟางนะ ฟางให้โอกาสพี่อีกครั้งได้มั้ย”
“...”
“ได้มั้ยฟาง”ร่างเล็กหันหลังให้ร่างสูง น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“พี่กลับไปเถอะ”
“ฟาง...”
“ฟางไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกแล้ว”ร่างเล็กพูดเสียงสั่นด้วยความเจ็บปวด เธอไม่อยากที่จะทำแบบนี้...สิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจ
“พี่รักฟางนะ จะให้ทำยังไงก็ได้”
“...”
“เรื่องผู้หญิงคนนั้น...มันไม่ใช่อย่างที่ฟางคิด”คำพูดของร่างสูงทำให้ร่างเล็กหันกลับไปหาร่างสูงทันที
“เค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องเคนตะ เค้าก็แค่สะดุดล้มทับแค่นั้น”
“ก็เลยปล่อยให้เค้าจูบ”
“เปล่า มันก็แค่แป๊ปเดียว”
“แป๊ปเดียวของพี่ สำหรับฟางตอนนี้มันก็ยังอยู่ในหัว ฟางเจ็บทุกครั้งที่คิดถึงมันและฟางไม่อยากเจ็บอีก”
“...”
“ฟางเจ็บมาพอแล้ว”
“พี่ขอโทษนะฟาง”ร่างสูงลุกขึ้นไปกอดร่างเล็ก”พี่สัญญาไม่ได้ว่าฟางจะมีความสุขทุกวัน สัญญาไม่ได้ว่าจะไม่ทำให้ฟางเจ็บอีก”
“...”
“แต่ตอนนี้...พี่จะขอรักฟาง ถ้าฟางอยู่กับพี่แบบเดิมแล้วมีความสุข พี่ขอทำให้ฟางมีความสุขได้มั้ย”
“...”ร่างเล็กร้องไห้ จะยอมเริ่มต้นใหม่ตามที่ใจต้องการ หรือจะอยู่แบบนี้...ให้แผลหัวใจยังคงเหวะต่อไป
“ว่าไงฟาง”
“ฟาง...ฟาง”ร่างเล็กพูดอะไรไม่ถูก โน้มคอร่างสูงลงมาแล้วประกบปากนุ่มลงไป...เธอตัดสินใจแล้ว
ร่างสูงจูบตอบร่างเล็กทันที เลื่อนมือเรียวไปโอบรัดเธอให้มาอยู่ในอ้อมกอดอย่างแนบชิด
“พี่รักฟางนะ”
“อื้ม”ร่างเล็กอมยิ้ม ขอทำตามหัวใจสักครั้ง สักครั้งที่ใจตัวเองพูดถูก...
ร่างบางที่แอบอยู่ข้างประตูยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เหตุการณ์ทั้งหมดถูกบันทึกไว้ในกล้องvdoหรูของเธอ และสุดท้ายมันก็ถูกฉายในงานแต่งงานของทั้งคู่ จากการแฮกข้อมูลภาพvtrฝีมือเธออีกเช่นกัน
“เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้ครับ”เขื่อนที่รับหน้าที่พิธีกรคู่กับร่างบางยิ้มทะเล้นก่อนจะหันไปสบตากับเพื่อนเจ้าบ่าวอีกสามคนที่เหลือ
“เรามาดูกันดีกว่าว่าพี่ป๊อปของเราจะกล้ารึเปล่า”ร่างบางท้าพลางยิ้มยั่วเรียกเสียงโห่จากแขกในงานได้เป็นอย่างดี
“love u forever”ร่างสูงเอ่ยเสียงเบา จับใบหน้าหวานขึ้นมาให้สบตา ก่อนจะประกบปากลงไปบนริมฝีปากบาง...
“วู้ๆๆๆๆๆๆ วิดวิ้ว”เสียงแขกในงานโห่เสียงดัง
♥♥♥♥♥♥
“โยนดอกไม้แล้วนะ”ร่างเล็กตะโกนเสียงหวานก่อนจะยิ้มยั่ว หันหลังให้ผู้คนแล้วโยนดอกไม้ในมือออกไป
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
.............จะเป็นใครที่ได้ดอกไม้ จะเป็นใครที่ได้สมหวังเป็นคู่ต่อไป...........................
~coming soon~