กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ

9.5

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.51 น.

  16 ตอน
  202 วิจารณ์
  26.05K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) ตอนที่ 3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ
^__^~

 

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

 

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 3

  

"...คิกคิก...อ๊ะ....ซี้ด....โมะ....โมะ" 

"หืม....ที่รักเป็นอะไร นั่งทำอะไรตรงนั้นครับ อ๊ะ....เลือด !?"

 

 

...

....


"ประตูหนีบนิ้วอ่ะโมะ....เลือดอ๊า....T^T โมะ...แก้วรู้สึกยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้...จะเป็นไรหรือเปล่า?...แก้วไม่ให้คนดีไปด้วยนะ เอ....ไม่ได้ๆคนดีต้องไปด้วยอยู่ใกล้ตัวดีกว่า อ๊ะ โมะ แก้วเจ็บนะ...ซี้ด....แสบอ่า"

"คิดเรื่อยเปื่อยอีกแล้วครับ อะโมะทำแผลให้แล้ว ไปนอนนะครับคนดี เลิกคิดมากนะครับ....จุ๊บ..."                                                                     

            เผลอผิดคำพูดที่บอกจะให้คนสวยของเขาได้พักผ่อนเพื่อจะได้ตื่นง่ายๆตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ก็มีของหวานรอบดึกที่ชื่นใจขนาดนี้ แต่ก็ต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้เพราะเขายังคงมีงานที่คั่งค้าง และถ้าคนสวยออกแรงตอนดึกๆแล้วจะตื่นยากในวันรุ่งขึ้น  

            เขายังอยากอยู่แลกลิ้น เอ๊ย! ยังอยากอยู่เล่นลิ้นกับคนสวยไปอีกนานๆ เพราะฉะนั้นเลิกคิดแล้วปล่อยกระต่ายน้อยเข้าป่าไปก่อน งานรับน้องครั้งนี้คุณหนูจริญญานี้ด(need)มาก ถ้ายังดื้อด้านแล้วทำให้เธอตกรถ

            ....โมะจูเนียร์เพลียแน่ 

 

            เมื่อหยุดตัวเองได้ก็รีบผลักไสให้คนรักกลับเข้าห้องไป เพราะข้างในร่างกายมันร้อนไปหมดเจ้าลูกชายก็เกิดฮึกเหิมมาซะดื้อๆ จึงต้องขัดอารมณ์ทั้งเธอและเขาไว้ก่อน แต่แล้วคนสวยยังไม่ทันถึงเตียงกว้างในห้องนอนก็ส่งเสียงเรียกแล้วยื่นผลงานที่คุณเธอพึ่งออกแบบเสร็จเมื่อครู่ให้ดู นิ้วเรียวมีเลือดไหลเป็นทางยาวมาถึงฝ่ามือเล็ก จึงรีบลุกจากเก้าอี้ไปพาตัวมานั่งทำแผล พร้อมกับปรามจินตนาการที่ก้าวล้ำของคนสวยก่อนจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้

 


            ตัวเองซุ่มซ่ามไม่ระวังเอง ยังมาโทษว่าเป็นลางร้ายซะอย่างนั้น 

            เฮ่อ.............

 


@@@@@@@@@@@@@@@@@

 


 

"น้องๆปี 2 รับริบบิ้นสีเขียวที่พี่หวายด้วยจ้ะ ผูกที่กระเป๋าและที่ตัวเองด้วยนะ ถ้าใครไม่อายก็คาดที่หัวใครไม่อายแต่ก็ยังไม่กล้าพอผูกที่ข้อมือแทนแล้วกัน ส่วนปี1 สีชมพูนะจ๊ะริบบิ้นที่พี่จินนี่คนสวยเลย"

"วินประกาศให้ด้วย บอกสายพี่ฟางจ๋าสุดสวยกับพี่แก้วใจสุดหล่อให้คาดที่หัวทุกคน ยายจริญโทรฯมาสั่ง" 

"ยายแก้วนี่ขนาดตัวยังมาไม่ถึง ยังสายตรงมาบัญชาการได้อีก เฮ่อ...สงสารสายรหัสนางจริงๆ แล้วยังเดือดร้อนไปถึงสายประธานรุ่นด้วย ยายฟางจ๋ารู้หรือยังว่าน้องๆนางโดนกลั่นแกล้ง"

 


            ลากตัวเองออกมาจากที่นอนได้ก็เกือบๆตี 5 คนบ้าทำไมไม่ปลุกกันบ้าง!! อาบน้ำแต่งตัวเสร็จกะออกมาเทศน์คุณชายผีดิบสัก1กัณฑ์ ก่อนออกจากบ้าน ปรากฏว่าหายสาบสูญไปทั้งน้า ทั้งหลาน

            ตกลงเธอโดนทิ้งใช่ไหมเนี่ย? .....ไอลางร้ายเมื่อวาน ต้องเรื่องนี้แน่ๆ ฮึ่ย!!! เจ็บใจๆ อย่าให้เจอนะคุณครูที่ปรึกษา ว้าก!!!!!!!!!

            ต่อสายตรงถึงยายอวบคนสวย ฝากความคิดถึงสายรหัสตัวเองและเพื่อนสนิทเสร็จสรรพก็ลากกระเป๋าแล้วโบกแท็กซี่ 

             

 ....

.......


"เขื่อนกับโข่งช่วยไปเช็คน้องปี2 ให้หน่อยถ้าครบก็ขึ้นรถได้เลยตามรายชื่อนะ เดี๋ยวฟางกับขนมจีนจะไปเช็คน้องปี1เอง มีน กาก้า ลิลลี่ช่วยดูความเรียบร้อยของอาหารกับเครื่องดื่มให้ฟางหน่อยนะจ๊ะ"

"ดูยุ่งๆเลยนะครับน้องฟาง พี่พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ?" 

"อ๊ะ ช่วยไปเช็คเต๊นท์ให้หน่อยก็ดีนะ ทั้งหมด 34 คน ว้าย ! อ.โทโมะ พี่ป๊อบปี้ ขอโทษค่ะฟางนึกว่าเพื่อน >///<"

"ฮ่ะๆๆ ขอโทษที่ทำให้ตกใจครับ ตรงนี้มันมืดหนะ เดี๋ยว อ.กับเพื่อนจะช่วยดูเรื่องที่พักก็แล้วกันนะครับ" 

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ อาจารย์... >///< งั้นให้น้องคนดีอยู่กับฟางก็ได้นะคะ"

"ขอบคุณครับ" 

 


            วุ่นวายกับการเตรียมของให้พร้อมก่อนขึ้นรถ โดยไม่ทันได้หันไปมองที่มาของเสียงหล่อที่เสนอตัวมาช่วยเหลือเธอในเวลาที่คนทำหน้าที่นั้นควรจะเป็นเพื่อนแสนสนิทของเธอ ยายจริญญา.... 

            หันกลับมาได้ หัวใจก็เปลี่ยนจังหวะการเต้นให้เร็วขึ้น เลือดบริเวณใบหน้าสูบฉีดมากกว่าปรกติจึงขึ้นสีเรื่อของลูกตำลึงสุก ดีนะที่เวลานี้ยังไม่สว่างมาก ไม่อย่างนั้น อ.โทโมะสังเกตเห็นแน่ๆ

            เฮ่อ....หัวใจเอ๋ย  

 

 


            ยายแก้ว.....ขอโทษนะ ธนัชพรณ์ตกหลุมรักพี่ชายของจริญญาแล้วจริงๆ

             

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@

 


 

"แล้วทำไมข้าต้องมากะเอ็งด้วยวะ ข้าอยากอยู่ใกล้ๆน้องฟางจ๋า T^T ดูดิ้น้องฟางจ๋าของข้าให้ความดีความชอบเอ็งใหญ่เลย"

"อยากให้เด็กๆถามหรือไง ว่าทำไมเอ็งถึงมาด้วย? หลบมาหนะดีแล้วให้ขึ้นรถได้ก่อนอยากจะทำอะไรก็ทำ ใครก็ไล่ลงไม่ได้แล้ว" 

"เออว่ะ ขอบคุณเจ้านายจริงๆที่ให้ไปสืบคดีแถวนั้น อิอิ พระเจ้าทรงประทานพรให้ลูกแล้ว" 

 


 

..... 

.........

"ถึงไหนแล้วครับที่รัก อีก 20 นาทีล้อจะหมุนแล้วนะครับ"

((อ๊าย.....คนบ้าๆๆๆๆ ทำไมไม่ปลุกแก้วเล่า!!  พี่แซงเลยค่ะ หนูรีบ T^T  โมะจำไว้นะ ถ้าตกรถ แก้วโกรธจริงๆด้วย ตรู๊ดๆๆ))

"ทำเมียกริ้วเดี๋ยวก็โดนเตะออกจากบ้านอีกหรอก พี่ไม่ช่วยนะครับน้องโมะ 555+"

"ฮะฮะ ถ้าโกรธก็ต้องง้อหนะสิ....หึหึ"

 


            ตื่นขึ้นมาได้ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้าไปอุ้มคนตัวเล็กที่สุดของบ้าน แล้วบึ่งรถออกจากห้องไปรับเพื่อนหน้าหมีที่รอเขาอยู่ที่คอนโด และขับตรงมาที่หน้าคณะในมหาวิทยาลัยของตนเอง

            จะบอกว่าตื่นก็อาจจะไม่จริงเสียทีเดียว เพราะเขาพึ่งจะเดาสถานการณ์ออกว่างานใหม่ที่ได้รับมานั้นเป็นไปและเป็นมาอย่างไรได้เมื่อตอนตี 4 กว่าๆนี่เอง คงเพราะฟุ้งซ่านไปกับคนสวยเมื่อตอนกลางคืนทำให้เขานอนไม่หลับ ไหนจะแก้ปัญหาไม่ตกอีก เผลอวูบไปแป๊บเดียวก็รีบลุกขึ้นมาอย่างคนนึกได้ว่าต้องเอาหมีไปด้วย จนลืมเคาะเรียกคนสวยขี้เซาที่อยู่ในห้องของตัวเอง

            ก็คนดีตัวโตบอกว่าไม่ต้องปลุก ไม่อยากมาด้วย ก็เลยไม่ได้มอนิ่งคอล (morning call) นึกได้ว่าใกล้จะถึงเวลาจึงต่อสายตรงถึงนางฟ้าด้วยความใจเย็น


            นางฟ้ากลายร่างเป็นนางมาร....อยากปราบเสียจริงๆ

 

 ...

......


"ปี2 เหลือพี่หนวดรหัสข้า น้าเดชรหัสฟางจ๋า แล้วก็ไอมะลิรหัสยายแก้วอ่ะฟางจ๋า ตอนนี้ไอโข่งกำลังโทรตามอยู่"

"ปี1 ถ้าจินนี่ไปงัดนายจงเบมาได้ก็ครบแล้วแหล่ะ ณะยังไม่มาเหรอ เดี๋ยวฟางโทรตามเอง"

"พี่ฟางคะ เมื่อกี๊พี่ณะ เอ๊ย! พี่โอ้พี่รหัสญาญ่าโทรมารายงานแล้วค่ะว่ากำลังเดินทาง อยู่ด้วยกันทั้ง 3 หนุ่มเลยค่ะอีก 10 นาทีถึง"

"งั้นเหรอจ๊ะมาร์กี้ ก็เหลือแต่ปี 3 .... ยายแก้วมาเมื่อไหร่ล้อหมุน เอ...หรือว่าจะไม่รอมันดี?"

"อุ๊บ...เช้านี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดีแฮะหนมจีน ดูซิ จะทิ้งแม้กระทั่งเพื่อนจิ้นของตัวเอง โอ๊ย ! นายกวินเจ็บนะยะ"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

 

 

....

...........

"ทำไมยังไม่ออกรถอีกคะพี่เขื่อน ไอหน้าหนวด แอนด์the gangคุณชายสายเสมอก็มาแล้วนี่คะ?"

 

 

ออกได้ยัง รถอ่ะ?

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ
^__^~

 

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

 

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 3

 

"...คิกคิก...อ๊ะ....ซี้ด....โมะ....โมะ"

"หืม....ที่รักเป็นอะไร นั่งทำอะไรตรงนั้นครับ อ๊ะ....เลือด !?"

 

"ประตูหนีบนิ้วอ่ะโมะ....เลือดอ๊า....T^T โมะ...แก้วรู้สึกยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้...จะเป็นไรหรือเปล่า?...แก้วไม่ให้คนดีไปด้วยนะ เอ....ไม่ได้ๆคนดีต้องไปด้วยอยู่ใกล้ตัวดีกว่า อ๊ะ โมะ แก้วเจ็บนะ...ซี้ด....แสบอ่า"

"คิดเรื่อยเปื่อยอีกแล้วครับ อะโมะทำแผลให้แล้ว ไปนอนนะครับคนดี เลิกคิดมากนะครับ....จุ๊บ..."                                                                   

            เผลอผิดคำพูดที่บอกจะให้คนสวยของเขาได้พักผ่อนเพื่อจะได้ตื่นง่ายๆตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ก็มีของหวานรอบดึกที่ชื่นใจขนาดนี้ แต่ก็ต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้เพราะเขายังคงมีงานที่คั่งค้าง และถ้าคนสวยออกแรงตอนดึกๆแล้วจะตื่นยากในวันรุ่งขึ้น

            เขายังอยากอยู่แลกลิ้น เอ๊ย! ยังอยากอยู่เล่นลิ้นกับคนสวยไปอีกนานๆ เพราะฉะนั้นเลิกคิดแล้วปล่อยกระต่ายน้อยเข้าป่าไปก่อน งานรับน้องครั้งนี้คุณหนูจริญญานี้ด(need)มาก ถ้ายังดื้อด้านแล้วทำให้เธอตกรถ

            ....โมะจูเนียร์เพลียแน่

 

            เมื่อหยุดตัวเองได้ก็รีบผลักไสให้คนรักกลับเข้าห้องไป เพราะข้างในร่างกายมันร้อนไปหมดเจ้าลูกชายก็เกิดฮึกเหิมมาซะดื้อๆ จึงต้องขัดอารมณ์ทั้งเธอและเขาไว้ก่อน แต่แล้วคนสวยยังไม่ทันถึงเตียงกว้างในห้องนอนก็ส่งเสียงเรียกแล้วยื่นผลงานที่คุณเธอพึ่งออกแบบเสร็จเมื่อครู่ให้ดู นิ้วเรียวมีเลือดไหลเป็นทางยาวมาถึงฝ่ามือเล็ก จึงรีบลุกจากเก้าอี้ไปพาตัวมานั่งทำแผล พร้อมกับปรามจินตนาการที่ก้าวล้ำของคนสวยก่อนจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้

            ตัวเองซุ่มซ่ามไม่ระวังเอง ยังมาโทษว่าเป็นลางร้ายซะอย่างนั้น

            เฮ่อ.............

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"น้องๆปี 2 รับริบบิ้นสีเขียวที่พี่หวายด้วยจ้ะ ผูกที่กระเป๋าและที่ตัวเองด้วยนะ ถ้าใครไม่อายก็คาดที่หัวใครไม่อายแต่ก็ยังไม่กล้าพอผูกที่ข้อมือแทนแล้วกัน ส่วนปี1 สีชมพูนะจ๊ะริบบิ้นที่พี่จินนี่คนสวยเลย"

"วินประกาศให้ด้วย บอกสายพี่ฟางจ๋าสุดสวยกับพี่แก้วใจสุดหล่อให้คาดที่หัวทุกคน ยายจริญโทรฯมาสั่ง"

"ยายแก้วนี่ขนาดตัวยังมาไม่ถึง ยังสายตรงมาบัญชาการได้อีก เฮ่อ...สงสารสายรหัสนางจริงๆ แล้วยังเดือดร้อนไปถึงสายประธานรุ่นด้วย ยายฟางจ๋ารู้หรือยังว่าน้องๆนางโดนกลั่นแกล้ง"

 

            ลากตัวเองออกมาจากที่นอนได้ก็เกือบๆตี 5 คนบ้าทำไมไม่ปลุกกันบ้าง!! อาบน้ำแต่งตัวเสร็จกะออกมาเทศน์คุณชายผีดิบสัก1กัณฑ์ ก่อนออกจากบ้าน ปรากฏว่าหายสาบสูญไปทั้งน้า ทั้งหลาน

            ตกลงเธอโดนทิ้งใช่ไหมเนี่ย? .....ไอลางร้ายเมื่อวาน ต้องเรื่องนี้แน่ๆ ฮึ่ย!!! เจ็บใจๆ อย่าให้เจอนะคุณครูที่ปรึกษา ว้าก!!!!!!!!!

            ต่อสายตรงถึงยายอวบคนสวย ฝากความคิดถึงสายรหัสตัวเองและเพื่อนสนิทเสร็จสรรพก็ลากกระเป๋าแล้วโบกแท็กซี่

           

 

"เขื่อนกับโข่งช่วยไปเช็คน้องปี2 ให้หน่อยถ้าครบก็ขึ้นรถได้เลยตามรายชื่อนะ เดี๋ยวฟางกับขนมจีนจะไปเช็คน้องปี1เอง มีน กาก้า ลิลลี่ช่วยดูความเรียบร้อยของอาหารกับเครื่องดื่มให้ฟางหน่อยนะจ๊ะ"

"ดูยุ่งๆเลยนะครับน้องฟาง พี่พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ?"

"อ๊ะ ช่วยไปเช็คเต๊นท์ให้หน่อยก็ดีนะ ทั้งหมด 34 คน ว้าย ! อ.โทโมะ พี่ป๊อบปี้ ขอโทษค่ะฟางนึกว่าเพื่อน >///<"

"ฮ่ะๆๆ ขอโทษที่ทำให้ตกใจครับ ตรงนี้มันมืดหนะ เดี๋ยว อ.กับเพื่อนจะช่วยดูเรื่องที่พักก็แล้วกันนะครับ"

"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ อาจารย์... >///< งั้นให้น้องคนดีอยู่กับฟางก็ได้นะคะ"

"ขอบคุณครับ"

 

            วุ่นวายกับการเตรียมของให้พร้อมก่อนขึ้นรถ โดยไม่ทันได้หันไปมองที่มาของเสียงหล่อที่เสนอตัวมาช่วยเหลือเธอในเวลาที่คนทำหน้าที่นั้นควรจะเป็นเพื่อนแสนสนิทของเธอ ยายจริญญา....

            หันกลับมาได้ หัวใจก็เปลี่ยนจังหวะการเต้นให้เร็วขึ้น เลือดบริเวณใบหน้าสูบฉีดมากกว่าปรกติจึงขึ้นสีเรื่อของลูกตำลึงสุก ดีนะที่เวลานี้ยังไม่สว่างมาก ไม่อย่างนั้น อ.โทโมะสังเกตเห็นแน่ๆ

            เฮ่อ....หัวใจเอ๋ย

 

            ยายแก้ว.....ขอโทษนะ ธนัชพรณ์ตกหลุมรักพี่ชายของจริญญาแล้วจริงๆ

           

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"แล้วทำไมข้าต้องมากะเอ็งด้วยวะ ข้าอยากอยู่ใกล้ๆน้องฟางจ๋า T^T ดูดิ้น้องฟางจ๋าของข้าให้ความดีความชอบเอ็งใหญ่เลย"

"อยากให้เด็กๆถามหรือไง ว่าทำไมเอ็งถึงมาด้วย? หลบมาหนะดีแล้วให้ขึ้นรถได้ก่อนอยากจะทำอะไรก็ทำ ใครก็ไล่ลงไม่ได้แล้ว"

"เออว่ะ ขอบคุณเจ้านายจริงๆที่ให้ไปสืบคดีแถวนั้น อิอิ พระเจ้าทรงประทานพรให้ลูกแล้ว"

 

 

.....

.........

"ถึงไหนแล้วครับที่รัก อีก 20 นาทีล้อจะหมุนแล้วนะครับ"

((อ๊าย.....คนบ้าๆๆๆๆ ทำไมไม่ปลุกแก้วเล่า!!  พี่แซงเลยค่ะ หนูรีบ T^T  โมะจำไว้นะ ถ้าตกรถ แก้วโกรธจริงๆด้วย ตรู๊ดๆๆ))

"ทำเมียกริ้วเดี๋ยวก็โดนเตะออกจากบ้านอีกหรอก พี่ไม่ช่วยนะครับน้องโมะ 555+"

"ฮะฮะ ถ้าโกรธก็ต้องง้อหนะสิ....หึหึ"

 

            ตื่นขึ้นมาได้ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้าไปอุ้มคนตัวเล็กที่สุดของบ้าน แล้วบึ่งรถออกจากห้องไปรับเพื่อนหน้าหมีที่รอเขาอยู่ที่คอนโด และขับตรงมาที่หน้าคณะในมหาวิทยาลัยของตนเอง

            จะบอกว่าตื่นก็อาจจะไม่จริงเสียทีเดียว เพราะเขาพึ่งจะเดาสถานการณ์ออกว่างานใหม่ที่ได้รับมานั้นเป็นไปและเป็นมาอย่างไรได้เมื่อตอนตี 4 กว่าๆนี่เอง คงเพราะฟุ้งซ่านไปกับคนสวยเมื่อตอนกลางคืนทำให้เขานอนไม่หลับ ไหนจะแก้ปัญหาไม่ตกอีก เผลอวูบไปแป๊บเดียวก็รีบลุกขึ้นมาอย่างคนนึกได้ว่าต้องเอาหมีไปด้วย จนลืมเคาะเรียกคนสวยขี้เซาที่อยู่ในห้องของตัวเอง

            ก็คนดีตัวโตบอกว่าไม่ต้องปลุก ไม่อยากมาด้วย ก็เลยไม่ได้มอนิ่งคอล (morning call) นึกได้ว่าใกล้จะถึงเวลาจึงต่อสายตรงถึงนางฟ้าด้วยความใจเย็น

            นางฟ้ากลายร่างเป็นนางมาร....อยากปราบเสียจริงๆ

 

 

"ปี2 เหลือพี่หนวดรหัสข้า น้าเดชรหัสฟางจ๋า แล้วก็ไอมะลิรหัสยายแก้วอ่ะฟางจ๋า ตอนนี้ไอโข่งกำลังโทรตามอยู่"

"ปี1 ถ้าจินนี่ไปงัดนายจงเบมาได้ก็ครบแล้วแหล่ะ ณะยังไม่มาเหรอ เดี๋ยวฟางโทรตามเอง"

"พี่ฟางคะ เมื่อกี๊พี่ณะ เอ๊ย! พี่โอ้พี่รหัสญาญ่าโทรมารายงานแล้วค่ะว่ากำลังเดินทาง อยู่ด้วยกันทั้ง 3 หนุ่มเลยค่ะอีก 10 นาทีถึง"

"งั้นเหรอจ๊ะน้องมาร์กี้ ก็เหลือแต่ปี 3 .... ยายแก้วมาเมื่อไหร่ล้อหมุน เอ...หรือว่าจะไม่รอมันดี?"

"อุ๊บ...เช้านี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดีแฮะหนมจีน ดูซิ จะทิ้งแม้กระทั่งเพื่อนจิ้นของตัวเอง โอ๊ย ! นายกวินเจ็บนะยะ"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

 

 

....

...........

"ทำไมยังไม่ออกรถอีกคะพี่เขื่อน ไอหน้าหนวด แอนด์the gangคุณชายสายเสมอก็มาแล้วนี่คะ?"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา