กองปราบจิตป่วน [City Hunter] ตอน รับน้องสยองขวัญ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

# เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter #

ตอน รับน้องสยองขวัญ ตอนที่ 13 The Last

RATE-18+ : เด็กๆที่มีอายุต่ำกว่า 18 ควรมีวิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

"แก้ว อ่ะ ......จริญญา พี่..." 

"ไปค่ะคนดีขึ้นรถ" 

"แก้ว....." 

.... 

......... 

"พี่คะกุญแจรถให้แก้วด้วยค่ะ พี่!!"

"หืม?....อะไรนะครับ?" 

"แก้วจะขับเอง ไปทำแผลก่อนแล้วค่อยหาอะไรทานแล้วกลับบ้าน โอเค้??" 

"เคค่ะน้าแก้ว โมะเร็วขึ้นยดๆๆ // อ่ะครับๆ" 

            เห็นเด็กตัวโตทำหน้าเป็นยากูซ่าตกอับบวกกับน้ำเสียงที่ฟังยังไงก็ไม่เหมือน อ.วิชาภาษาอังกฤษ ของคณะ สถาปัตย์ผู้สุขุมและโหดร้ายคนนั้น อยากจะหัวเราะออกมาให้ดังๆเสียจริง 

            ยังยืนอยู่ที่ ม. ต้องเก็บอาการไว้ก่อนแล้วค่อยกลับไปหัวเราะต่อที่ห้องก็แล้วกันนะ อิอิ 

            เอ่ยขอกุญแจรถกับพี่ชายสมมติเพื่อให้เขาได้พักแล้วเธอจะเป็นคนนำทุกคนกลับบ้านเอง วันสองวันมานี้เหนื่อยเหลือเกิน อยากกลับบ้านอาบน้ำแล้วนอนแผ่หราบนเตียงนุ่ม จะเปิดแอร์ให้ฉ่ำไปเลย 

            เหลือบไปเห็นแขนขวาของชายคนรักที่ถูกคนร้ายยิงโดนแบบเฉียดๆตอนอยู่ในปั๊มมีเลือดซึมออกมานิดหน่อยก็ใจหล่นวูบ รู้ว่าไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ .... ห่วงเหลือเกิน 

            คิดมากไปจนถึง ถ้าเขาเป็นอะไรไปจริงๆตั้งแต่ที่สวนผึ้งล่ะ 

            ถ้าเป็นแบบนั้น....แล้วเธอจะอยู่ได้อย่างไร 

.... 

....... 

"นี่นาย จะกวนโมโหฉันไปถึงไหนเนี่ย? พ่อนายเป็นคนขอให้ฉันมาอยู่เองนะที่นี่อ่ะ ฉันไม่ได้อยากมาเสียหน่อย" 

"ไม่อยากมาแล้วเธอจะมาทำไมห้ะ!!?"

"เพราะฉันมีเหตุผลของฉันหรอกย่ะ นี่ถอยไปนะ!! "

"ฉันไม่อยากเห็นเธอที่นี่ คนที่กล้ามาแย่งสิบโทเคโรโระของฉันไป....เธอ!!!"

"ชิส์ ก็แค่ตุ๊กตาตัวเดียว .... นายก็มีตังค์ หาซื้อเอาใหม่สิยะ อื้อ..........." 

"จุ๊บ.............ปากดีนักนะ ฉันจะจูบเธอแบบนี้ทุกวันถ้าเธอยังกล้าอยู่ แล้วก็จะทำทุกอยางเพื่อไล่เธอออกจากบ้านของฉันให้ได้คอยดู!!!"

"ไอผีดิบบ้า!!!!!!!!!!!!!"

            นึกย้อนไปเมื่อครั้งเข้าไปอยู่ในบ้านของเขาที่แอลเอครั้งแรก ผู้ชายตัวโตหน้าญี่ปุ่นกับสำเนียงอังกฤษชัดเป๊ะ ทะเลาะกับเธอในคฤหาสน์หลังโตแทบทุกครั้งที่เจอหน้า เหตุผลแรกเพราะเขาเป็นลูกคนเดียว ไม่อยากมีพี่มีน้อง ไม่ชอบให้ใครมาอยู่ด้วย จึงขัดใจอย่างรุนแรงที่จู่ๆเจ้านายพาคนแปลกหน้าเข้าบ้าน 

            เหตุผลที่สองเพราะเธอนี่แหล่ะที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาเสียตุ๊กตากบตัวสีเขียวยศนายสิบไป ในร้านหนังสือใจกลางเมืองแอลเอ 

            ตุ๊กตานั่นเธอเห็นก่อน(แม้จะหยิบทีหลังก็เหอะนะ) และคนน่ารักอย่างเธอก็ไม่ลดตัวไปเป็นพี่เป็นน้องกับเขาแน่ๆ ชิส์

            แต่นั่นก็เป็นอดีตไปแล้ว....กลายเป็นภาพอดีตที่สวยงามที่ควรค่าแก่การจดจำของตัวเธอเอง

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"แก้วครับ...."

"เจ็บไหม....ฮึก แก้วตกใจมากเลยที่ ...ที่...."

"แก้ว.....คนดีทำไมไม่บอกโมะล่ะเรื่องเฟย์ โมะแทบคลั่งรู้ไหมที่แก้วทำแบบนั้น ถ้าแก้วเป็นอะไรไป...."

"ก็ดีกว่าให้โมะเป็นอะไรไปแล้วแก้วต้องมานั่งรับรู้ ... แบบนั้นแก้วไม่เอา แก้วอยู่ไม่ได้ แก้วทำใจไม่ได้....ฮึก..."

"แล้วโมะล่ะ....โมะจะอยู่ยังไงถ้าข้างกายไม่มีแก้ว แก้วไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอครับที่คิดจะทิ้งโมะอ่ะ"

"แก้วไม่สน...ฮึก...ฮือ"

            ออกจากห้องน้ำมาก็เผชิญหน้ากับหญิงสาวที่รอเขาอยู่นานแล้วบนเตียงสีเลือดนกที่ห้องของตัวเอง คงจะกล่อมคนดีหลับแล้วสินะ คนสวยลุกเดินเข้ามาหาแล้วค่อยๆไล้มือบางไปยังแผลของเขาแล้วเริ่มร้องไห้ก่อนจะซุกใบหน้าหวานเข้าที่อกกว้างที่ปราศจากอาภรณ์ใดๆมีเพียงหยดน้ำเกาะตามร่างกายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

            คนสวยของเขากำลังทรมาน เขาเองก็เช่นกัน หากเมื่อวานหรือวันนี้มีอะไรทำให้คำว่าเราขาดหายไป เขาและเธอจะอยู่โดยปราศจากกันและกันได้อย่างไรกันนะ...คิดภาพไม่ออกเลย

.....

................

"คนดี....ไม่ทำแบบนี้อีกนะครับ โมะไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกนะครับ เชื่อสิ....ไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะครับ โมะรู้ว่าแก้วเก่ง แต่บางเรื่องก็ต้องระวังให้มากกว่านี้ คนดีสัญญากับโมะมา จะไม่ปิดบังอะไรโมะอีก...."

"แก้ว...."

"ได้โปรด...."

"ไม่รู้....แก้ว สัญญาไม่ได้ กะ แก้ว...ขอโทษ แก้ว....อื้อ.......อืม...."

"จุ๊บ.....คนดีของโทโมะ ไม่ดื้อนะครับ......อืม....."

            ถูกคนตัวโตกว่าค่อยๆพามานั่งที่ปลายเตียงใหญ่ มือหนาดึงมือของเธอเข้าไปกอบกุมแล้วเทียวกดจูบซ้ำๆที่หลังมือเล็กอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขอคำมั่นสัญญาว่าเธอจะไม่ดื้อไม่ซน และไม่มีความลับใดๆกับเขาอีกแล้วนับจากนี้

            เอ่ยคำสัญญาให้ชายตรงหน้าไม่ได้ เธอไม่ได้เตรียมใจไว้สำหรับเรื่องในอนาคตที่ออกจะเกินแนวทางที่เธอวาดฝัน ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนจากจูบแผ่วเบาที่หลังมือมาเป็นที่เรียวปากอิ่มของเธอแทน คล้ายจะย้ำให้เธอมั่นใจว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะอยู่เคียงข้างเธอไม่ยอมจากไปไหนเหมือนจูบนี้

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

            โทโมะเพียรจูบซ้ำๆที่เรียวปากสีโอรสอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะค่อยๆยกตัวเธอขึ้นไปที่บริเวณหัวเตียงเพื่อให้สะดวกต่อกิจกรรมเข้าจังหวะที่กำลังจะเกิดขึ้นภายใน30นาทีนี้ เธอโหยหาเขาอย่างปฏิเสธไม่ได้จึงตอบกลับรสจูบที่หอมหวานของชายตรงหน้าไปอย่างไม่ขัดเขิน เมื่อเขาขออนุญาตนำพาลิ้นหนาเข้าควาญหาความอ่อนนุ่มภายในโพรงปากบางเธอก็ยอมเปิดทางให้แต่โดยดี ทั้งยังมีการแลกเปลี่ยนเอนไซม์ระหว่างลิ้นเล็กๆกับลิ้นหนาอยู่นานจนร่างบางขาดอากาศหายใจจึงต้องใช้มือเล็กๆเข้าผลักอกแกร่งเป็นการประท้วงออกมา

            ร่างกายหอบฮักได้เพียงครู่ก็ต้องส่งเสียงครางที่เสียวซ่านแทน เหตุเพราะอดทนไม่ได้กับการรุกล้ำของลิ้นหน้าที่บัดนี้ได้ย้ายหน่วยเข้าไปประจำการที่ยอดปทุมถันของเธอแล้ว ชายหนุ่มซุกใบหน้าหล่อเข้ากับอกอิ่มพร้อมกับกดจูบแรงๆจนขึ้นรอย ลิ้นหนาค่อยลากจากยอดอกซ้ายเลยไปที่อกอิ่มทางด้านขวาก่อนจะยืดตัวขึ้นแล้วจูบเข้าที่เรียวปากอิ่มอย่างรุนแรงอีกครั้ง

            มือหนาข้างหนึ่งค่อยๆลากผ่านผิวลื่นมือจากโคนขาแล้วกระตุกเข้าที่เชือกแน่นของชุดคลุมอาบน้ำ ค่อยๆเผยให้เห็นร่างกายขาวเนียนละเอียดตรงหน้า ก่อนเขาจะใช้ฝ่ามือหนานวดคลึงเข้าที่อกอิ่มอย่างเอาแต่ใจ มืออีกข้างสอดเข้าไปยังด้านหลังของคนสวยเมื่อเขาเข้าจู่โจมที่ซอกคอขาวๆนั้นแล้วก็ได้รับของรางวัลเป็นเสียงครางหวานหูพร้อมกับมือเรียวที่ทั้งนุ่มทั้งหอมโอบรอบคอของเขาไว้ ยามคนสวยรู้สึกหฤหรรษ์กับสิ่งที่เขาปรนเปรอให้ครั้งใดนิ้วเรียวจะแทรกขยุ้มเข้าที่กลุ่มผมทำให้สติเขาเตลิดเปิดเปิงอยู่หลายครั้ง

            เมื่อแทรกแกนกายที่สะสมความปรารถนาในตัวหญิงสาวมาตลอด2-3วันที่ผ่านมา เข้าไปยังช่องทางอ่อนนุ่มของคนสวยได้แล้ว เขาก็หยุดทุกอย่างชั่วครู่ให้คนรักได้ปรับตัว แม้แก้วกับเขาจะผ่านครั้งแรกมานานมากแล้วแต่ร่างกายนี้ก็ยังคงฟิตแน่นทำให้เขาไม่สามารถลดแรงปรารถนาลงได้เลย....ก้มลงจูบคนสวยอย่างเอาใจเพราะเมื่อได้รับอนุญาตให้เขาทำในสิ่งที่อยากทำได้เมื่อไหร่ เมื่อนั้นไม่ว่าคนสวยจะห้ามอย่างไรก็เหมือนสติเขาหลุดลอยไม่ได้ยินอะไรใดๆทั้งสิ้น....จมเข้าสู่ห้วงของอารมณ์ปรารถนา

            กระแทกกายเข้าหาด้วยความแรงและเร็วตั้งแต่เริ่มต้น คนตัวเล็กใต้ร่างจึงยังไม่ทันได้รู้สึกชินคนสวยจึงกรีดร้องและโอบกอดรอบคอเขาไว้พร้อมกัดริมฝีปากอย่างรุนแรงจนมีเลือดซิบออกมา โน้มใบหน้าเข้าหาหญิงสาวแล้วค่อยๆใช้ลิ้นหนาไล้เล็มดูดดุนเรียวปากอิ่มเพื่อให้คนรักได้ผ่อนคลายเพราะเขาเองก็ไม่สามารถผ่อนแรงลงได้เลยในเวลาแบบนี้

            ....เขากำลังหลง หลงแก้วใจจนถอนตัวไม่ขึ้น

...

..........

            ผ่านไปเกือบชั่วโมงที่เขาเฝ้าปฏิบัติกิจกรรมบนเตียงกว้างของตนเอง กระทั่งกระแทกกระทั้นแกนกายเข้าหาคนรักอย่างรุนแรงแต่วาบหวามอีกครั้งก่อนจะรู้สึกถึงแรงกระตุกของกันและกัน เขาและเธอกำลังจะถึงฝั่งฝันพร้อมๆกันในคืนนี้.....ถอนแกนกายออกมานานแล้วแต่ยังคงสาละวนกับการระดมจูบและลิ้นกับเจ้าของเรียวปากอิ่มจนมันบวมเจ่อขึ้นมา เบื้องล่างเสร็จภารกิจที่เสียวซ่านไปเมื่อ10นาทีก่อน แต่เบื้องบนยังคงไม่ยอมหยุด ไม่ใช่เขาที่ไม่ยอมหยุดแต่เป็นคนสวยเองที่ยังไม่ยอมปล่อยมือเรียวจากคอของเขา(เหรอ?) ก่อนจะรู้สึกถึงความนุ่มนิ่มบริเวณอกกว้างของตนเองก็ต้องแปลกใจ

            แก้วใจเบียดอกอวบๆนิ่มๆนั้นเข้าหาเขาอย่างนั้นรึ?....เป็นไปไม่ได้

"หืม....จะต่ออีกรอบหรือไงครับ?"

"มะ ไม่ได้หรือไงล่ะ....,,-_-,,"

.....

..........

"ไม่........มีปัญหาครับผม ...อืม..."

"อ๊ะ...โมะ......"

…NEVER ENDING STORY // TK NEVER DIE //…

@@@@@@@@@@@@@@@@@

ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดทั้งที่เข้ามาอ่านหรือแค่เดินผ่านไปแวะเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง^^~ ทั้งข้อตำหนิและคำชื่นชม ผู้เขียนขอน้อมรับและพร้อมที่จะนำไปปรับปรุงนะคะ...^^~